Μια περίεργη πολιτική κωμωδία

Όπως αποδεικνύεται, ο πλησιέστερος αντίπαλος του Ολάντ από τα αριστερά είναι ένας φίλος του: ο Μελενσόν. Ως πρώην υπουργός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και τώρα υποψήφιος του Parti de Gauche, ο Μελενσόν ενσωματώνει την αποτυχία του πρώην κόμματός του στην αντιμετώπιση των θεμάτων των εργατών. Η Γαλατική του προσωπικότητα και ο λαϊκός του ήχος υπογραμμίζουν το τεχνοκρατικό ύφος των σοσιαλιστών, ενώ αυτός μιλά στους απλούς ανθρώπους. Καταγγέλλει τα μεγάλα εταιρικά κέρδη και επικρίνει το κλείσιμο των εργοστασίων από τα hedge funds, τα οποία αποκαλεί «τραμπούκους».

Το κωμικοτραγικό μέρος αυτής της υπόθεσης είναι ότι η ρητορική του αντηχεί κούφια όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα σκληρά οικονομικά δεδομένα. Ο Μελενσόν ωραιοποιεί την απώλεια επενδύσεων στη Γαλλία και την εδώ και μια δεκαετία βιομηχανική παρακμή της χώρας. Αντ' αυτού, εκφράζει μια απλοϊκή θεώρηση της οικονομικής κρίσης και παρουσιάζει δήθεν «ριζοσπαστικές» λύσεις όπως την απαγόρευση για «δημοσιονομικές απολύσεις» και το ανώτατο όριο για τη μερική και προσωρινή απασχόληση. Υπόσχεται ότι η γαλλική κυβέρνηση θα θέσει βέτο για την τυχόν «μετακόμιση» εργοστασίων στο εξωτερικό. Αφήνοντας κατά μέρος την προφανή ερώτηση για το πώς θα είναι εφικτός ένας τέτοιος νόμος στην πράξη, σαγηνεύει τους πρώην ψηφοφόρους του Κ.Κ. και έρχεται σε αντίθεση με την προφανή παθητικότητα των παραδοσιακών κομμάτων στα οικονομικά θέματα. Ενώ ο Ολάντ ήλπιζε να κερδίσει τις ψήφους της γαλλικής άκρας αριστεράς, βλέπει τώρα να υφαρπάζονται από τον Μελενσόν, ο οποίος έχει κάνει προόδους τις τελευταίες εβδομάδες.

Ο άλλος βασικός χαρακτήρας αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η Λεπέν: ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις και τώρα έχει σχεδόν 16% της υποστήριξης της χώρας, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Η κόρη του ιδρυτή του κόμματός της, έχει ανανεώσει το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο από την κορφή ως τα νύχια. Το ξανθό παρουσιαστικό της και ο θηλυκός της τόνος σε συνδυασμό με μια πιο λαμπερή ρητορική (τώρα που έχει πάψει τον αντισημιτισμό), έχει απήχηση τόσο στις αγροτικές όσο και στις αστικές εργατικές περιοχές, όπου οι ψηφοφόροι είναι εξοργισμένοι από το δαπανηρό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, που το πληρώνουν αλλά δεν νιώθουν ότι επωφελούνται από αυτό. Αυτοί οι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Σαρκοζί το 2007, αλλά τώρα απορρίπτουν τα μέτρα υπέρ της διαφορετικότητας στα οποία επικεντρώθηκε στο πρώτο μέρος της θητείας του και τάσσονται πια υπέρ της Λεπέν.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις εξυπηρέτησαν τα ισλαμοφοβικά επιχειρήματα της Λεπέν. Δεδομένου ότι η Γαλλία ανακαλύπτει ότι ένα από τα παιδιά της έπεσε σε μια δολοφονική τρέλα στο όνομα της τζιχάντ, πολλοί θέλουν να επικεντρωθούν στη θρησκεία του Μερά και την αλγερινή κληρονομιά του παρά να διερευνήσουν την τραγωδία από την πλευρά της ασφάλειας και την κοινωνικής προβληματικής. Μια τέτοια ενδοσκόπηση απαιτεί πράγματι δύσκολες ερωτήσεις για τα τελευταία 30 χρόνια των πολιτικών μετανάστευσης και ένταξης στη Γαλλία, ερωτήσεις που και τα δύο κύρια κόμματα θα πρέπει να απαντήσουν. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Ωστόσο, αυτό που στην αρχή έμοιαζε με μια περίεργη πολιτική κωμωδία -μία εκλογή με απογοητευτικούς υποψηφίους, άξεστους ελιγμούς για να επιτευχθεί δημοσιότητα και ένα πολιτικό περιθώριο που κερδίζει υποστήριξη αλλά ποτέ δεν θα μπορούσε να κερδίσει - δεν είναι πια καθόλου αστείο. Πάνω από όλα, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις γαλλικές εκλογές, ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας θα κληρονομήσει την ηγεσία μιας χώρας που αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις, κυρίως οικονομικές. Χωρίς ένα σοβαρό σχέδιο για να μπει η Γαλλία σε μια καλύτερη πορεία, αυτό που κάποτε φαινόταν ως αστείο θα γίνει κάτι περισσότερο από τραγωδία.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/features/letters-from/a-bizarre-political-...

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το Foreign Affairs , The Hellenic Edition στο TWITTER στη διεύθυνση https://twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση http://www.facebook.com/pages/Foreign-Affairs-Hellenic-Edition/191397164...