Πώς να φτιάξετε σχεδόν τα πάντα! | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς να φτιάξετε σχεδόν τα πάντα!

Η επανάσταση των ψηφιακών κατασκευών

Σχεδιάσαμε το μάθημα για να διδάξουμε μια μικρή ομάδα ερευνητών - φοιτητών το πώς να χρησιμοποιούν τα εργαλεία του CBA, αλλά ήμασταν συγκλονισμένοι από τη ζήτηση από φοιτητές που απλά ήθελαν να φτιάξουν πράγματα. Αργότερα, κάθε φοιτητής ολοκλήρωσε ένα σχέδιο διάρκειας ενός εξαμήνου για να εμπεδώσει τις δεξιότητες που είχε μάθει. Ένας έκανε ένα ξυπνητήρι που ο μεθυσμένος ιδιοκτήτης του θα πρέπει να παλέψει για να αποδείξει ότι είναι ξύπνιος. Ένας άλλος έκανε ένα ρούχο εξοπλισμένο με αισθητήρες και κάτι σαν σπονδυλική στήλη που είχε κινητήρες έτσι ώστε να μπορεί να υπερασπιστεί τον προσωπικό χώρο του χρήστη. Οι μαθητές απαντούσαν σε μια ερώτηση που δεν είχα κάνει: Σε ποιο πράγμα είναι καλή η ψηφιακή κατασκευή; Όπως αποδεικνύεται, η κορυφαία εφαρμογή στην ψηφιακή κατασκευή, όπως και στην πληροφορική, είναι η εξατομίκευση, που παράγει προϊόντα για μια αγορά που αποτελείται από έναν άνθρωπο.

Εμπνευσμένοι από την επιτυχία αυτού του πρώτου γύρου μαθημάτων, το 2003, το CBA ξεκίνησε ένα σχέδιο προσέγγισης του θέματος με την υποστήριξη του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών. Αντί να περιγράφουμε απλώς τη δουλειά μας, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρον να παράσχουμε τα εργαλεία. Έχουμε συγκεντρώσει ένα σύνολο εξοπλισμού αξίας περίπου 50.000 δολαρίων (συμπεριλαμβανομένου ενός ελεγχόμενου από υπολογιστή λέιζερ, έναν 3-D «εκτυπωτή» και μεγάλα και μικρά, ελεγχόμενα από υπολογιστή μηχανήματα τόρνευσης) και υλικά αξίας περίπου 20.000 δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων των συστατικών για χύτευση και κατασκευή καλουπιών και παραγωγή ηλεκτρονικών εξαρτημάτων). Όλα τα εργαλεία συνδέονται με ειδικό λογισμικό. Αυτά έγιναν γνωστά ως «fab labs» (από το «fabrication labs» ή το «fabulous labs»). Το κόστος τους είναι συγκρίσιμο με αυτό ενός μίνι υπολογιστή, και ανακαλύψαμε ότι χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο: για να αναπτυχθούν νέες χρήσεις και νέοι χρήστες για τα μηχανήματα.

Από τον Δεκέμβριο του 2003, μια ομάδα του CBA με επικεφαλής την Sherry Lassiter, μια συνάδελφό μου, έστησε το πρώτο fab lab στο South End Technology Center, στο κέντρο της Βοστώνης. Το SETC διοικείται από τον Mel King, έναν ακτιβιστή ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος στην εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στις αστικές κοινότητες, από την παραγωγή βίντεο ως την πρόσβαση στο διαδίκτυο. Γι' αυτόν, οι ψηφιακές μηχανές κατασκευής ήταν ένα φυσικό επόμενο βήμα. Παρ’ όλες τις διαφορές μεταξύ της πανεπιστημιούπολης του MIT και του South End, οι αντιδράσεις και στις δύο περιοχές ήταν εξίσου ενθουσιώδεις. Μια ομάδα κοριτσιών από την περιοχή χρησιμοποίησε τα εργαλεία στο εργαστήριο για να στήσει ένα high-tech «εργαστήριο της γειτονιάς», ταυτόχρονα διασκεδάζοντας, αποκτώντας διέξοδο να εκφραστεί, να μάθει τεχνικές δεξιότητες, και να κερδίσει εισόδημα. Μερικά από τα σχολιαρόπαιδα στη γειτονιά είχαν χρησιμοποιήσει το fab lab για πρακτική εκπαίδευση και έχουν έκτοτε προχωρήσει για να σταδιοδρομήσουν στον τομέα της τεχνολογίας.

Το fab lab του SETC ήταν το μόνο που είχαμε προγραμματίσει για το σχέδιο προσέγγισης. Αλλά χάρη στο ενδιαφέρον από την κοινότητα των Γκανέζων που ζουν γύρω από το SETC, το 2004, το CBA με την υποστήριξη του National Science Foundation και την βοήθεια από μια τοπική ομάδα, έστησε ένα δεύτερο εργαστήριο fab lab στην πόλη της Sekondi-Takoradi, στις ακτές της Γκάνας. Από τότε, τα fab lab έχουν εγκατασταθεί παντού από τη Νότια Αφρική ως τη Νορβηγία, από το κέντρο του Ντιτρόιτ ως την αγροτική Ινδία. Κατά τα τελευταία χρόνια, ο συνολικός αριθμός διπλασιάζεται περίπου κάθε 18 μήνες, με πάνω από 100 να βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία και πολλά άλλα να προγραμματίζονται. Αυτά τα εργαστήρια αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου «κινήματος κατασκευής» για εξατομικευμένους κατασκευαστές υψηλής τεχνολογίας του τύπου «φτιάξτο μόνος σου» (do-it-yourselfers), οι οποίοι εκδημοκρατίζουν την πρόσβαση στα σύγχρονα μέσα που κατασκευάζουν πράγματα.

Η τοπική ζήτηση έχει σπείρει τα fab lab σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σε ένα ευρύ φάσμα χώρων και μοντέλων χρηματοδότησης, όλα τα εργαστήρια μοιράζονται τις ίδιες βασικές ικανότητες. Αυτό επιτρέπει στα σχέδια κατασκευής να μοιράζονται (και στους ανθρώπους να ταξιδεύουν) μεταξύ των εργαστηρίων. Η παροχή πρόσβασης στο διαδίκτυο υπήρξε στόχος πολλών fab labs. Από το εργαστήριο της Βοστώνης, ένα σχέδιο ξεκίνησε για να φτιάχνει κεραίες, πομπούς και τερματικούς σταθμούς για ασύρματα δίκτυα. Το σχέδιο τελειοποιήθηκε σε ένα fab lab στη Νορβηγία, δοκιμάστηκε σε ένα άλλο στη Νότια Αφρική, αναπτύχθηκε από ένα στο Αφγανιστάν, και τώρα λειτουργεί σε μια αυτοσυντηρούμενη εμπορική βάση στην Κένυα. Καμία από αυτές τις περιοχές δεν είχε την κρίσιμη μάζα γνώσεων για τον συνολικό σχεδιασμό και την παραγωγή των δικτύων από μόνη της. Αλλά με την κοινή χρήση των αρχείων σχεδιασμού και την παραγωγή των εξαρτημάτων σε τοπικό επίπεδο, μπόρεσαν να το κάνουν όλοι μαζί. Η δυνατότητα αποστολής των δεδομένων σε όλο τον κόσμο και στη συνέχεια η παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων κατά παραγγελία σε τοπικό επίπεδο έχει επαναστατικές συνέπειες για τη βιομηχανία.

Η πρώτη βιομηχανική επανάσταση μπορεί να επισημανθεί πίσω στο 1761, όταν άνοιξε το Κανάλι Bridgewater στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Φτιαγμένο με εντολή του Δούκα του Bridgewater για να φέρνει άνθρακα από τα ορυχεία του στο Worsley προς την αγορά του Μάντσεστερ και να μεταφέρει τα προϊόντα που κατασκευάζονται με αυτό το κάρβουνο έξω στον κόσμο, ήταν το πρώτο κανάλι που δεν ακολουθούσε μια υπάρχουσα υδάτινη οδό. Χάρη στο νέο κανάλι, το Μάντσεστερ αναπτύχθηκε ραγδαία. Το 1783, η πόλη είχε ένα εκκοκκιστήριο βάμβακος. Το 1853, είχε 108. Αλλά την ραγδαία άνοδο ακολούθησε μια εξίσου απότομη πτώση. Το κανάλι αχρηστεύθηκε από τους σιδηροδρόμους, στη συνέχεια από τα φορτηγά και τελικά από τα ναυτιλιακά εμπορευματοκιβώτια (κοντέινερ). Σήμερα, η βιομηχανική παραγωγή είναι μια κούρσα διολίσθησης, με τους κατασκευαστές να κινούνται προς τις περιοχές χαμηλότερου κόστους για να τροφοδοτήσουν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.