Ισλαμοφοβία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ισλαμοφοβία

Το παγκόσμιο σύνδρομο, βασισμένο σε άγνοια ή ημιμάθεια, εξαπλώνεται
Περίληψη: 

Η σύγχρονη τρομοκρατία αλλά και τα πρόσφατα μεταναστευτικά ρεύματα έχουν τροφοδοτήσει την γιγάντωση ενός παγκόσμιου μύθου: ότι το Ισλάμ είναι μια βίαιη και επιθετική θρησκεία. Αν εξετάσει, όμως, κανείς μια προς μία τις παραδοχές αυτού του μύθου, καταλήγει σε πολύ διαφορετικά συμπεράσματα.

Ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ είναι Αντιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, κατέχει Masters στη Δημόσια Διοίκηση από το Harvard Kennedy School, ένα Masters of Arts με Διάκριση στις Πολιτικές Επιστήμες (Μεσανατολικές Σπουδές) και ένα Masters of Science στη Φυσική Ωκεανογραφία από το Naval Postgraduate School. Εκφράζει προσωπικές απόψεις που δεν αποτελούν επίσημη ή ανεπίσημη θέση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ή του Πολεμικού Ναυτικού.
Ο AREF AL - OBEID έχει συριακή καταγωγή και είναι ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής. Είναι διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, του Παντείου Πανεπιστημίου και καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, της Ανωτάτης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Άμυνας.

Η πρόσφατη φωτογραφία του νεκρού Αμερικάνου πρέσβη στη Λιβύη Κρις Στήβενς, θα μας στοιχειώνει για πολύ καιρό, γιατί ξυπνάει τον φόβο της έξαρσης μιας - φαινομενικά τουλάχιστον - φανατικής θρησκείας. Το Ισλάμ δεν εξανάγκασε στο Μαρόκο το θύμα βιασμού σε γάμο με το βιαστή; Η θρησκεία δεν επιβάλλει λιθοβολισμούς στο Αφγανιστάν, αποκεφαλισμούς στην Υεμένη και ακρωτηριασμούς στη Σαουδική Αραβία; Το Ισλάμ δεν ευθύνεται για τον θάνατο πνευματικών ανθρώπων όπως ο Θήο βαν Γκογκ, σκηνοθέτης του φιλμ «Υποταγή» ή καταδιώξεις άλλων, όπως ο Σαλμάν Ρασντί, συγγραφέας των «σατανικών στίχων»; Υπάρχει αντίρρηση σχετικά με την υποδεέστερη θέση της γυναίκας ή μήπως δεν υπάρχει ισλαμική τρομοκρατία; Το Ισλάμ γενικά εμφανίζεται ως απόλυτα αναχρονιστικό, αυταρχικό και κυρίως βίαιο και ανεξαιρέτως όλοι οι Μουσουλμάνοι ως καταπιεστές των γυναικών, υπέρμαχοι των εγκλημάτων «τιμής», ανεπίδεκτοι δημοκρατίας και φανατικοί τρομοκράτες, με μοναδικό σκοπό μια άδικη, αντιδυτική «τζιχάντ».

Στο παρόν άρθρο θα διαλύσουμε κάποιους από τους πλέον δημοφιλείς μύθους για το Ισλάμ, που βρίσκουν γόνιμο έδαφος και στην Ελλάδα, αφού η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια και η νέα παγκόσμια τάση δαιμονοποίησης, αφορά στο Ισλάμ:

α. «Το Ισλάμ είναι φονταμενταλιστικό σε αντίθεση με τις υπόλοιπες θρησκείες και οι φονταμενταλιστές είναι κατ’ ανάγκην βίαιοι».

β. «Τζιχάντ (αγώνας) είναι ο Ιερός Πόλεμος που οφείλει ο κάθε μουσουλμάνος να διεξάγει εναντίον όλων των απίστων. Το Ισλάμ σε αντίθεση με τις υπόλοιπες θρησκείες επιθυμεί τον βίαιο προσηλυτισμό των αλλοθρήσκων».

γ. «Όλοι οι μουσουλμάνοι είναι ίδιοι και οπισθοδρομικοί και αυτό οφείλεται στο Ισλάμ. Το ισλαμικό δίκαιο απαιτεί δολοφονίες και όπου επικρατεί η Σαρία, υπάρχουν ακρωτηριασμοί και δολοφονίες».

δ. «Όλοι οι Άραβες είναι φανατικοί μουσουλμάνοι και η θρησκεία τους ωθεί στην τρομοκρατία. Η νέα παγκόσμια τρομοκρατία είναι ισλαμική και οι τρομοκράτες θρησκόληπτοι, αγράμματοι και φανατικοί» [1].

ε. «Οι γυναίκες στο Ισλάμ είναι αντικείμενα και το Ισλάμ είναι ασύμβατο με τη δημοκρατία».
Αλλά, πρώτα, θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ πριν δεν ήταν αφανές, ανεπαίσθητο ή και εντελώς ανύπαρκτο. Πώς οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι που δημιούργησαν έναν από τους πλέον φημισμένους πολιτισμούς στην Ισπανία μετατράπηκαν σε «τρομοκράτες»;

Ο ιδρυτής της αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, πέρασε αρκετά χρόνια στη Δύση, όπου και εκπαιδεύτηκε από τους Αμερικανούς για να αντιμετωπίσει τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν. Όταν εκτέλεσε με επιτυχία την αποστολή του στράφηκε εναντίον των πρώην συμμάχων του. Ως χαρισματικός ηγέτης, ο διαβόητος και νεκρός πλέον τρομοκράτης τοποθέτησε τον εαυτό του αρχηγό και μετέφερε το πεδίο των συγκρούσεων στη Δύση, εκμεταλλευόμενος τη φήμη του και τη μεγάλη εμπειρία που απέκτησε στον πόλεμο του Αφγανιστάν. Τις ενέργειές του ενέδυσε πολιτικο-θρησκευτικά ως αντίποινα στις ενέργειες των «ξένων» για την καταστροφή του ισλαμικού κόσμου. Δυστυχώς, στα πρώτα χρόνια της δράσης του, είχε αρκετή δημοφιλία. Με αφετηρία το κτύπημα στο Πεντάγωνο και τους Δίδυμους Πύργους ξεκινά η φρενίτιδα της ισλαμοφοβίας.

Το φαινόμενο της ισλαμοφοβίας είναι περισσότερο πολιτικό παρά θρησκευτικό και χρειάζεται αρκετή μελέτη προκειμένου να αντιληφθούμε τις πραγματικές του διαστάσεις. Η ισλαμοφοβία σήμερα «πουλάει» και μοιάζει με εμπορική εταιρία. Για παράδειγμα, αρκεί μια δήλωση ενός μέλους τρομοκρατικής οργάνωσης για να καταφύγουν οι κυβερνήσεις (Δυτικές, αλλά και σε χώρες της Μέσης Ανατολής - ιδιαίτερα του Περσικού Κόλπου) στα καλύτερα συστήματα ασφαλείας στο κόσμο με δαπάνες δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η λύση είναι πιο απλή, αρκεί να αντιμετωπιστούν δυο – τρία ζητήματα. Το παλαιστινιακό, το πρόβλημα του Κασμίρ, τα εγκλήματα δυτικοτραφών δικτατόρων εναντίον των λαών τους και τέλος η κοινωνική ανισότητα και πενία της μεγάλης μάζας του μουσουλμανικού κόσμου. Αν η Δύση επένδυε σε χρήμα και χρόνο για τη δίκαια επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος ή αν βοηθούσε στην απαλλαγή των λαών από φιλοδυτικούς αλλά αντιδημοκρατικούς πολιτικούς ηγέτες, θα άλλαζε την εικόνα της (αλλά και αυτή του Ισραήλ) σε περίπου ενάμιση δισεκατομμύριο μουσουλμάνους. Επίσης, η δίκαιη κατανομή του πλούτου των μουσουλμανικών χώρων ώστε να εκμηδενιστεί το τεράστιο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα μείωνε σε μεγάλο βαθμό τη ροή χιλιάδων οικονομικών μεταναστών προς τη Δύση γενικά, και την Ευρώπη ειδικότερα. Είναι, όμως, διατεθειμένες οι δυτικές χώρες να λύσουν το πρόβλημα της φτώχειας, που μαστίζει την πλειοψηφία του μουσουλμανικού κόσμου; [2] Τέλος, η ανάπτυξη όποιου συντηρητικού ή ακραίου πολιτικού κινήματος στον μουσουλμανικό κόσμο γενικά και τον Αραβικό ειδικά οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες κατά κύριο λόγο και έπειτα σε εσωτερικούς, γιατί οι ίδιες οι τράπεζες της Δύσης είναι αποδέκτες των χρημάτων τών - μέχρι πρότινος αυταρχικών και διδακτορικών - κυβερνήσεων του μουσουλμανικού κόσμου. Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι τα ακραία ισλαμικά κινήματα αποτελούν κίνδυνο πρώτα και κυρίως για τους ίδιους τους μουσουλμάνους γιατί αποπροσανατολίζουν κάποιους ευκολόπιστους από το αυθεντικό Ισλάμ, του Ομάρ μπεν αλ Χατάμπ.

Μύθος Νο 1: «Το Ισλάμ είναι φονταμενταλιστικό σε αντίθεση με τις υπόλοιπες θρησκείες και οι φονταμενταλιστές είναι κατ’ ανάγκην βίαιοι»