Πλήρης αποτυχία στη Συρία

Εν τω μεταξύ, το Σώμα των Σύρων αξιωματικών κυριαρχείται από τη σέκτα της μειονότητας των Αλεβιτών (στην οποία ανήκουν οι Άσαντ) τουλάχιστον από το 1955, όταν οι Αλεβίτες κυριάρχησαν στο στρατιωτικό τμήμα του κόμματος Μπάαθ. Σήμερα, περίπου τα τέσσερα πέμπτα του σώματος των αξιωματικών, καθώς και οι διοικητές πολλών υπηρεσιών πληροφοριών, είναι Αλεβίτες. Η σέκτα δεν περιλαμβάνει ολόκληρο το προσωπικό των αξιωματικών, φυσικά, αλλά οι Αλεβίτες κατέχουν σχεδόν όλες τις ευαίσθητες και σημαντικές θέσεις. Υπάρχουν περίπου μια δεκαριά παραστρατιωτικές δυνάμεις στην χώρα, και όλες τους ελέγχονται από έμπιστους της οικογένειας Άσαντ ενώ αποτελούνται από μαχητές υψηλών κινήτρων, πιστούς στο καθεστώς. Ο αδελφός του Μπασάρ, ο Μαχέρ, ταξίαρχος στο βαθμό, είναι ο διοικητής της Προεδρικής Φρουράς, καθώς και της Τέταρτης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας που ανήκει στην ελίτ του στρατού. Αυτές οι δύο ειδικές μονάδες, μαζί με τη μυστική αστυνομία της Συρίας, αποτελούν τον στενό πυρήνα των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας.

Για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, αν και οι περισσότεροι Σύριοι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας ήταν Σουνίτες, η δύναμη της αεράμυνας που ελέγχει την επιμελητεία και την επικοινωνία ήταν κυρίως Αλεβίτες, οι οποίοι εμπόδιζαν τους πιλότους να παίξουν παιχνίδια εξουσίας. Επιπλέον, πολλά τμήματα που αποτελούνταν κυρίως από στρατολογημένους Σουνίτες στρατιώτες είτε έχουν μειωθεί σε μέγεθος, καθώς οι κληρωτοί αυτομόλησαν, είτε δεν έχουν χρησιμοποιηθεί καν για να καταστείλουν την εξέγερση. Αντ' αυτού, το καθεστώς έχει στραφεί περισσότερο στην Τρίτη και Τέταρτη Μεραρχία του στρατού, στις ειδικές δυνάμεις, και στους ατάκτους, οι οποίοι συχνά αποκαλούνται Σαμπιχά (shabiha), και είναι σε μεγάλο βαθμό Αλεβίτες ή ανήκουν σε άλλες μειονότητες συμπαθούντων του καθεστώτος.

Όπως συμβαίνει συχνά στους στρατούς αυταρχικών κρατών, o συριακός στρατός έχει επίσης υποστεί σε μεγάλο βαθμό πλύση εγκεφάλου - ο πολιτικός επιστήμονας Κένεθ Πόλακ στο βιβλίο του «Άραβες σε πόλεμο», τον θεωρεί τον πιο πολιτικοποιημένο στρατό στον αραβικό κόσμο - και η πίστη στο καθεστώς συχνά αντισταθμίζει την επαγγελματική αξία και προσδιορίζει το ποιός παίρνει προαγωγή. Ως αποτέλεσμα, η κορυφή θεωρεί ότι η εξουσία του Άσαντ και το κόμμα Μπάαθ είναι απολύτως νομιμοποιημένα, και γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα τους συμβούν τα χειρότερα σε περίπτωση που η αντιπολίτευση έρθει τελικά στα πράγματα. Επιπλέον, ο στρατός μπορεί να αισθάνεται βέβαιος, όπως είναι και ορισμένοι σχολιαστές, ότι η εξέγερση δεν αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βούληση. Σύμφωνα με ένα δοκίμιο τού Μούσα αλ-Γκάρμπι, σε ένα πρόσφατο τεύχος του Middle East Policy, η συντριπτική πλειοψηφία των Σύρων είναι αμφίθυμοι ή αντίθετοι με την εξέγερση. Με άλλα λόγια, οι Αλεβίτες - και άλλοι υποστηρικτές της εξουσίας του Άσαντ - δεν θα έχουν τίποτα να κερδίσουν αλλά θα έχουν να χάσουν τα πάντα αν η κυβέρνηση ανατρέπονταν. Ως εκ τούτου, θα δώσουν τον αγώνα μέχρις εσχάτων, όπως έχουν επανειλημμένα δηλώσει.

Όσον αφορά το διεθνές πλαίσιο, παρ’ όλο που η Συρία έχει άφθονους εχθρούς στην περιοχή, μερικοί από τους οποίους έχουν βοηθήσει τους αντάρτες, δεν είναι με κανένα τρόπο ένα κράτος – παρίας, όπως η Λιβύη του Καντάφι. Η στενή σχέση του με το στρατιωτικό σκέλος της Χεζμπολάχ στο Λίβανο απέφερε σημαντική στρατιωτική βοήθεια. Και η συμμαχία της Συρίας με το Ιράν μπορεί να είναι η πιο ανθεκτική στη Μέση Ανατολή. Η Επαναστατική Φρουρά του Ιράν και η επίλεκτη Δύναμη Quds δεν έχουν εκπαιδεύσει μόνο τους Σύριους στρατιώτες, αλλά έχουν πολεμήσει μαζί τους. Τόσο η Χεζμπολάχ όσο και η Επαναστατική Φρουρά έχουν ορκιστεί να συνεχίσουν να πολεμούν εναντίον των ανταρτών στη Συρία, ακόμη και αν ο Άσαντ ανατραπεί. Το καθεστώς των Άσαντ έχει μια μακρά φιλία με τη Ρωσία, η οποία, μαζί με το Ιράν, συνέχισε να την προμηθεύει με όπλα, συμπεριλαμβανομένων εξελιγμένων νέων πυραυλικών συστημάτων.

Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα να οπλίσει τους αντάρτες της Συρίας είναι απίθανο να επιδράσει ιδιαίτερα στους στρατηγούς τού Άσαντ και τους ανώτερους αξιωματικούς. Είναι τόσο βαθιά εμπλεγμένοι με την προστασία του καθεστώτος που η αλλαγή πλευράς μετά από περισσότερο από δύο χρόνια σκληρών μαχών αποτελεί μια απωθητική επιλογή. Στην πραγματικότητα, η απόφαση της Ουάσινγκτον μπορεί να ενισχύσει τη δέσμευση τόσο των Σύριων αξιωματικών όσο και των συμμάχων της Δαμασκού να σώσουν το καθεστώς του Άσαντ. Έτσι, για το λόγο αυτό, ο πόλεμος μάλλον θα συνεχιστεί.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139585/zoltan-barany/general-fail...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr