Ένα ταμπού άξιο προστασίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ένα ταμπού άξιο προστασίας

Τα χημικά όπλα χτυπούν αδιακρίτως – και γι’ αυτό πρέπει να είναι εκτός νόμου

Οι Συμβάσεις της Γενεύης προστατεύουν όσους εισέρχονται στο πεδίο της μάχης για να φροντίσουν τους τραυματίες. Ωστόσο, αυτοί που πρωτοαντιδρούν σε μια χημική επίθεση δεν μπορούν να ανιχνεύσουν την παρουσία θανατηφόρων τοξινών όταν δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό. Χωρίς στολές, μπορεί να εκτεθούν σε θανατηφόρους παράγοντες που βρίσκονται στα σώματα και τα ρούχα των άμεσων θυμάτων. Εκτός κι αν ακολουθούν πρωτόκολλα για αντιμετώπιση μολυσμένων επιφανειών, οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν να εξαπλώσουν την μόλυνση σε περιοχές ιατρικής θεραπείας αρκετά μακριά από τη ζώνη των συγκρούσεων. Στις πιο πρόσφατες επιθέσεις, το Κέντρο Τεκμηρίωσης Παραβιάσεων, ένα δίκτυο τοπικών ομάδων στην Συρία που έχει αναφερθεί σε περιστατικά βίας και διαμαρτύρεται ήδη από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης, διαπίστωσε ότι ένας αριθμός ατόμων από το παραϊατρικό προσωπικό πέθανε ή αρρώστησε ως αποτέλεσμα της έκθεσής τους ενώ έδιναν βοήθεια στους τραυματίες.

Επιπλέον, μέσω της περιβαλλοντικής μόλυνσης και των γενετικών μεταλλάξεων, τα χημικά όπλα προκαλούν πόνο και θάνατο για δεκαετίες και μεταξύ των γενεών. Η αμερικανική Υπηρεσία Υποθέσεων των Βετεράνων αναγνωρίζει ότι η δισχιδής ράχη, «ένα ελάττωμα στο αναπτυσσόμενο έμβρυο που οδηγεί σε ελλιπές κλείσιμο της σπονδυλικής στήλης, συνδέεται με την έκθεση των βετεράνων σε Agent Orange ή σε άλλα ζιζανιοκτόνα κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους στο Βιετνάμ ή στην Κορέα». Στην Halabja, μια κουρδική πόλη που έγινε στόχος ιρακινής χημικής προσβολής το 1988, μερικά από τα κτίρια και ένα μεγάλο μέρος της γης παραμένουν μολυσμένα. Οι γιατροί βρήκαν ότι οι χημικές επιθέσεις συνέβαλαν σε υψηλότερα ποσοστά αποβολών, γενετικές ανωμαλίες, καρκίνο, αλλά και σοβαρές ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος.

Πολλοί σκεπτικιστές σχετικά με το ταμπού των χημικών όπλων υπογραμμίζουν ότι, δεδομένου ότι δεν είναι όλα τα χημικά όπλα ίδια, οι διεθνείς αντιδράσεις θα πρέπει να βαθμονομηθούν σύμφωνα με το συγκεκριμένο πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιούνται. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τρόπο που διαδίδονται οι χημικοί παράγοντες, πώς θα βλάψουν, με ποια ταχύτητα δρουν, και πόσο διαρκούν τα αποτελέσματά τους. Αλλά, η απαγόρευση των χημικών όπλων δεν κάνει και δεν πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ των τύπων των χημικών παραγόντων, για δύο λόγους. Πρώτον, ένας απλός κανόνας είναι πάντα πιο εφαρμόσιμος και αποτελεσματικός από όσο ένας πολύπλοκος και εξειδικευμένος. Η χαλάρωση της απαγόρευσης με την προσπάθεια να εντοπιστούν ειδικές εξαιρέσεις και ιδιότητες, διατρέχει τον κίνδυνο της δραματικής αποδυνάμωσης της παγκόσμιας απαγόρευσης. Και, δεύτερον, ενώ κάποιες χημικές ουσίες όντως εξουδετερώνουν αντί να σκοτώνουν, ιστορικά δεν ήταν αυτές που αποθηκεύουν οι στρατοί για πολεμική χρήση. Για τους αντάρτες και τους τρομοκράτες που επιδιώκουν να εξισώσουν τους όρους του ανταγωνισμού τους με πιο ισχυρούς αντιπάλους, το κίνητρο είναι η απόκτηση χημικών παραγόντων μέγιστης θνησιμότητας.

Οι διεθνείς νόμοι και κανόνες που προστατεύουν τους πολίτες από το να γίνονται στόχος έχουν συμβάλει σε μια συνολική μείωση της συχνότητας και της έντασης του πολέμου κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αρκετών δεκαετιών. Η διεθνής κοινότητα πρέπει, επομένως, να προσπαθεί να διευρύνει τον κύκλο των απαγορεύσεων σχετικά με τους τύπους των όπλων - συμπεριλαμβανομένων των πιο ολέθριων συμβατικών όπλων – και όχι να τον περιορίζει.

Εκείνοι που αντιτίθενται σε ένα χτύπημα των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας δεν θα πρέπει να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι μια απαγόρευση κατά των χημικών όπλων δεν αξίζει να επιβληθεί. Η συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από την παραδοχή ότι είναι ένας ζωτικός κανόνας, και στη συνέχεια να προχωρήσει σε μια ανταλλαγή απόψεων για τον καλύτερο τρόπο που θα διατηρηθεί. Το χτύπημα είναι μια επιλογή, αλλά υπάρχουν και άλλες, όπως ο συντονισμός μιας παγκόσμιας διπλωματικής προσπάθειας μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για να πιέσει την Συρία, ως μια από τις λίγες χώρες που δεν συμμορφώνονται, να υπογράψει αμέσως τη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα (CWC, Chemical Weapons Convention). Ως συμμετέχουσα τής CWC, η Συρία θα πρέπει να συμφωνήσει σε ελέγχους και, τελικά, στην καταστροφή των αποθεμάτων της. Το να μην γίνει τίποτα ή να μηδενιστεί η σημασία των χημικών επιθέσεων της 21ης Αυγούστου θα είναι η λάθος κίνηση, καθώς θα αποδυναμώσει ένα ταμπού που έχει υπηρετήσει τον κόσμο καλά.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Return to Article: http://www.foreignaffairs.com/articles/139913/sohail-h-hashmi-and-jon-we...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr