Παρατηρώντας τη νίκη τής Μόσχας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Παρατηρώντας τη νίκη τής Μόσχας

Γιατί οι διεθνείς παρατηρητές στην Ουκρανία ωφελούν την Ρωσία, όχι την Δύση

Για τους αυτονομιστές, αντιθέτως, το πάγωμα των συγκρούσεων λειτουργεί καλά. Δίνει στους ηγέτες των αυτονομιστών έναν τρόπο να αποφύγουν περαιτέρω ένοπλες συγκρούσεις και να πάρουν κάποια ανάσα για να εδραιώσουν τον έλεγχο στο έδαφός τους. Στο βαθμό που συμφωνούν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία, η θέση τους αποκτά διεθνή πολιτική νομιμοποίηση. Και μακροπρόθεσμα, η εξουσία τού αναγνωρισμένου κράτους στην αποσχισθείσα περιοχή διαβρώνεται αμείλικτα. Σε εκείνο το σημείο, η αυτονομιστική περιοχή έχει νομιμοποιημένα εδάφη τα οποία διεκδικεί, οπότε είναι αδύνατο για το αναγνωρισμένο κράτος να πάρει ποτέ το έδαφος και πάλι.

Η κρίση στην Κριμαία διαφέρει κάπως από άλλες πρόσφατες αποσχιστικές συγκρούσεις στο ότι οι αυτονομιστές τής Κριμαίας προτιμούν να ενταχθούν στην Ρωσία αντί να επιδιώξουν την ανεξαρτησία τους. Αλλά, αν μια αποστολή παρατηρητών πάει στην Ουκρανία, οι υποκείμενες τάσεις είναι πιθανό να ακολουθήσουν το παραδοσιακό πρότυπο. Πράγματι, οι ρωσικές δυνάμεις είναι σίγουρο ότι θα επιμείνουν να παραμένουν στο έδαφος της Κριμαίας, κερδίζοντας έτσι νομιμοποίηση από την εντολή τού ΟΗΕ ή του ΟΑΣΕ. Αν η Ρωσία καταλήξει να επιτρέψει παρατηρητές στην Κριμαία, το αντίτιμο θα είναι να νομιμοποιηθεί ένας σημαντικός πρακτικός ρόλος για την Ρωσία στην διατήρηση της τάξης εκεί. Και αν οι παρατηρητές τού ΟΑΣΕ στην ανατολική Ουκρανία αντιμετωπίσουν προβλήματα ασφάλειας (που ίσως προκληθούν από τη Μόσχα), η Ρωσία είναι πιθανό να ορμήξει προς τα εμπρός για την «προστασία» των διεθνών παρατηρητών και να υπογραμμίσει την ανικανότητα του Κιέβου.

Εκκλήσεις από το Κίεβο για κάτι περισσότερο από λόγια τού αέρα σχετικά με την «εδαφική ακεραιότητα» θα είναι άχρηστες. Μια διεθνής αποστολή δεν θα έχει ούτε την εντολή ούτε τα μέσα για να πιέσει την Κριμαία - ή την ανατολική Ουκρανία, αν αποσχιστεί - να επιστρέψει στον έλεγχο του Κιέβου. Οι παρατηρητές θα χρησιμεύσουν κυρίως ως εμπροσθοφυλακές που θα εμποδίσουν τις ουκρανικές Αρχές από την χρήση βίας για να ανακτήσουν την εδαφική κυριαρχία τους. Θα είναι χρήσιμοι για τα Δυτικά κράτη μόνον εφόσον είναι απελπισμένα να δείξουν κάποιο διπλωματικό επίτευγμα.

Το Κίεβο και οι υποστηρικτές του στην Δύση ίσως πρέπει να δεχθούν ότι η Κριμαία, και ίσως και άλλα μέρη τής Ουκρανίας, θα ξεφύγουν από τον έλεγχο του Κιέβου. Οι παρατηρητές μπορεί να έχουν μια καθησυχαστική επίδραση, να εκτονώνουν τοπικά ζητήματα και να παρέχουν χρήσιμες παρατηρήσεις. Σε μια κατάσταση με λίγες καλές επιλογές, η αποδοχή του παγώματος της σύγκρουσης μπορεί να είναι η λιγότερο κακή.

Αλλά η Δύση δεν θα πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Η επιδίωξη «εδαφικής ακεραιότητας» μέσω μιας διεθνούς αποστολής παρατηρητών είναι ανοησία. Οι παρατηρητές είναι πολύ πιθανότερο να συμμετάσχουν σε μια σιωπηρή διχοτόμηση παρά σε μια ειρηνική επανένωση της Ουκρανίας.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141063/elisabeth-brocking/monitor...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.whitehouse.gov/the-press-office/2014/03/18/readout-president-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr