Ο πρόεδρος Ερντογάν
Δεδομένης της αγέρωχης στάση του, ο Ερντογάν συχνά συγκρίνεται με τον Ατατούρκ. Όμως, ο Ερντογάν έχει κάτι που δεν είχε ο Ατατούρκ, δηλαδή την σχεδόν πλήρη αφοσίωση του κόμματός του, το οποίο παρέχει έναν έτοιμο μηχανισμό για την εφαρμογή πολιτικής.
Η CLAIR SADAR είναι μια ανεξάρτητη μπλόγκερ και αναλυτής τής τουρκικής πολιτικής. Γράφει στο Atatürk’s Republic [1]. Μπορείτε να την ακολουθείτε στο Twitter @karepublic [2].
Ο BRENT E. SASLEY είναι αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Άρλινγκτον. Μπορείτε να τον ακολουθείτε στο Twitter @besasley [3].
- previous
- Page 2of 2
- next-disabled
Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν θα μπορούσε κάλλιστα να φαίνεται σαν τον Οζάλ που επιστρέφει. Αν είναι όντως αυτή η περίπτωση, κάποιος μπορεί να περιμένει τα επόμενα χρόνια να φέρουν έναν ισχυρότερο πρόεδρο της Τουρκίας και έναν ασθενέστερο πρωθυπουργό. Όταν πρόκειται για το κυβερνητικό στυλ, ο Οζάλ χειρίστηκε την προεδρία του όπως την πρωθυπουργία του, στην ουσία κυβερνώντας με διατάγματα. Στο μεγαλύτερο μέρος τής θητείας του κατάφερε να αντισταθεί στις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να τον περιορίσει και διατήρησε ακόμη και την υπεροχή του έναντι των στρατιωτικών, οι οποίοι εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο δυναμικοί. Ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο.
Ωστόσο, παρά τις καλύτερες προσπάθειες του Οζάλ, το όραμά του για μια ισχυρή εκτελεστική εξουσία απέτυχε να ξεπεράσει την διάρκεια της ζωής του, σε μεγάλο βαθμό λόγω της ανθεκτικότητας της πολιτικής τάξης τής Τουρκίας. Και ο Ερντογάν θα μπορούσε να αποδειχθεί μια τέτοια περίπτωση, επίσης. Στο παρελθόν έχει αποτύχει να τροποποιήσει το σύνταγμα και είναι απίθανο να το πετύχει στο μέλλον. Ο Ερντογάν θα πρέπει επίσης να εργαστεί τόσο σκληρά όσο ο Οζάλ για να κρατήσει την πολιτική του βάση ενωμένη πίσω του: Πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι η οικονομία πρόκειται να συρρικνωθεί, ότι τα έργα υποδομής που κάνει είναι ανεπαρκή καθώς και ότι η διεθνής θέση τής Τουρκίας αποδυναμώνεται.
Επιπλέον, ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει πιθανότατα έντονη αντίδραση από το δικαστικό σώμα, ειδικά το Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο διατηρεί την πολιτική ανεξαρτησία του και δεν φοβάται να έρθει σε αντίθεση με την γραμμή τού κόμματος ΑΚΡ. Όποιος καταλήξει να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει τουλάχιστον να έχει τη νομική δυνατότητα να αμφισβητήσει την πολιτική κυριαρχία τού Ερντογάν.
Επίσης, η αντιπολίτευση της χώρας παραμένει διχασμένη και ανοργάνωτη, αλλά εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει περίπου το 50% του πληθυσμού. Υπάρχει αρκετή πολιτική δυσαρέσκεια για να κρατήσει τον Ερντογάν σε εγρήγορση. Και αν το κοινοβούλιο, το γραφείο τού πρωθυπουργού, και τα δικαστήρια παίξουν σωστά τα χαρτιά τους, μπορούν να τον αναγκάσουν να πληρώσει ακριβά για κάθε προσπάθεια να επεκτείνει την εμβέλειά του. Ο Οζάλ, όπως ο Ερντογάν, παρασύρθηκε προς τον αυταρχισμό ενόψει μιας σθεναρής αντιπολίτευσης. Αλλά πέθανε στην διάρκεια της θητείας του, πριν να καταφέρει να κάνει τα σχέδιά του να αποδώσουν καρπούς, και γι’ αυτό παραμένει δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσον θα είχε τελικά πετύχει.
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141878/clair-sadar-and-brent-e-sa...
Σύνδεσμοι:
[1] file:///C:UsersbsasleyAppDataLocalTempataturksrepublic.wordpress.com
[2] https://twitter.com/KARepublic
[3] https://twitter.com/besasley
[4] http://www.bbc.com/news/world-europe-28729234
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr
- previous
- Page 2of 2
- next-disabled