Ο δρόμος προς τα εμπρός για την Σαουδική Αραβία

Στο Ιράκ, την Υεμένη και τον Λίβανο, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα για τους Σαουδάραβες. Ο πρωθυπουργός τού Ιράκ, Haidar Al Abadi, έχει κάπως βελτιώσει την κατάσταση των Σουνιτών στην κυβέρνηση του Ιράκ για να καθησυχάσει τους Σαουδάραβες, αλλά οι στρατηγικοί μοχλοί τής εξουσίας παραμένουν στα χέρια των Ιρακινών πολιτικών οι οποίοι βρίσκονται κάτω από την επιρροή τού Ιράν. Οι φίλοι τού Ιράν στην Υεμένη, οι Χούτις, προελαύνουν επίσης, απειλώντας την ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας και την σταθερότητα σε ολόκληρη την περιοχή τού Περσικού Κόλπου. Στον Λίβανο, η Χεζμπολάχ μπορεί να είναι επιβαρυμένη στρατιωτικά και πολιτικά στην άμυνα εξαιτίας τού βάρους τής συριακής σύγκρουσης, όπου χιλιάδες μαχητές της βοηθούν τις δυνάμεις τού Ασάντ, αλλά οι πληρεξούσιοι των Ιρανών εξακολουθούν να είναι κυρίαρχοι στην Βηρυτό. Η παλαιστινιακή εξτρεμιστική οργάνωση Χαμάς έχει επιστρέψει στον -υπό την ηγεσία τού Ιράν- «άξονα αντίστασης», παρά τις προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να κρατήσει την ομάδα στην δική της στρατηγική τροχιά και της Αιγύπτου.

Ο Αμπντουλάχ ήταν αξιοσέβαστος στην περιοχή και ιδιαίτερα μεταξύ των γειτόνων του στον Αραβικό Κόλπο. Ακόμα και ο Ισραηλινός πρόεδρος είχε μερικά ωραία λόγια να πει γι’ αυτόν. Αλλά υπό το καθεστώς του, το βασίλειο παρέλειψε να παράσχει αποτελεσματική ηγεσία στο GCC. Το Κατάρ έχει πρόσφατα συμφιλιωθεί με την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με το Μπαχρέιν, μετά από μια διαφωνία για τους δεσμούς τού Κατάρ με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά το ότι μια πολιτική βεντέτα αυτού του μεγέθους συνέβη όντως, δείχνει το πόσο άστατες είναι οι πολιτικές μέσα στο GCC. Και με πολλούς τρόπους, είναι η Σαουδική Αραβία, το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό μέλος τής πολιτικής ομάδας, που δεν μπόρεσε να συσπειρώσει γύρω από μια πολιτική ένωση. Είναι ένα θέμα για τα άλλα μέλη τού Συμβουλίου Συνεργασίας τού Κόλπου να μην στενοχωρήσουν τον βασιλιά τής Σαουδικής Αραβίας, αλλά εντελώς άλλο θέμα το να ακολουθήσουν πραγματικά την ηγεσία του.

Ο Σαλμάν θα κληρονομήσει επίσης μια επισφαλή σχέση με την Ουάσιγκτον. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ισχυρίζεται ότι είχε μια καλή σχέση με τον Αμπντουλάχ. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά σίγουρα δεν ήταν τόσο καλή όσο εκείνη μεταξύ του Σαουδάραβα βασιλιά και του Τζορτζ Μπους. Για να είμαστε δίκαιοι με τον Ομπάμα, ο κόσμος έχει αλλάξει σημαντικά από την κυβέρνηση Μπους, και η Μέση Ανατολή έχει βιώσει κοσμοϊστορικό χάος, κάτι που έκανε τις αμερικανικές προτεραιότητες να αλλάξουν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σαουδική Αραβία δεν συμφωνούν σχετικά με την Συρία, και η αντίληψη στο Ριάντ (και σε άλλες πρωτεύουσες του Αραβικού Κόλπου) είναι ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να κάνει μια ατελή πυρηνική συμφωνία με την Τεχεράνη που θα βάλει σε χειρότερη θέση όσους δεν είναι σύμμαχοι του Ιράν.

Παρά τις ελλείψεις τού Αμπντουλάχ, και γνωρίζοντας την φύση τής παραδοσιακής κοινωνίας τού βασιλείου, της ουαχαμπιτικής ιδεολογίας, και της μυστηριώδους πολιτικής του, ήταν καλύτερος ηγέτης για την Σαουδική Αραβία και την περιοχή από ορισμένους από τους προκατόχους του. Έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να ανοίξει και να εκσυγχρονίσει την χώρα του, και με τόλμη και ιστορικά πρότεινε ειρήνη με το Ισραήλ σε αντάλλαγμα την επιστροφή τού εδάφους που κατέλαβε το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967. Κάποιοι λένε ότι ήταν ένας πραγματικός μεταρρυθμιστής παγιδευμένος σε ένα συντηρητικό σύστημα, αλλά αυτό θα ήταν υπερβολικό. Ο Σαλμάν θα πρέπει να διατηρήσει όχι μόνο τις επιτυχίες τού Αμπντάλα, αλλά επίσης να αντιστρέψει τις αποτυχίες του, και αυτές δεν είναι λίγες. Είναι μόνο με μια νέα ομάδα στο Ριάντ και με μια φρέσκια ματιά στο μέλλον που ο νέος βασιλιάς θα είναι σε θέση να θριαμβεύσει.

Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/142809/bilal-y-saab/saudi-arabias...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr