Το φθηνό πετρέλαιο δεν θα σταματήσει τις εξερευνήσεις

Για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία, οι τιμές τού πετρελαίου έχουν κάνει μια μεγάλη βουτιά. Εάν η ενέργεια παραμείνει σχετικά φτηνή για μερικά χρόνια, θα μπορούσε να ακολουθήσει μια τεράστια επαναχάραξη του οικονομικού και πολιτικού τοπίου.

Μερικές από τις συνέπειες είναι εύκολο να προβλεφθούν -επειδή συμβαίνουν κάθε φορά που οι τιμές τού πετρελαίου πέφτουν. Η Κίνα, η Ινδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, και άλλοι εισαγωγείς πετρελαίου θα κερδίσουν γιατί η πτώση τού κόστους τής ενέργειας θα απελευθερώσει χρήματα για την ανάπτυξη σε άλλους τομείς. Όπως και στο παρελθόν, είναι επίσης πιθανό ότι οι μεγάλες χώρες που εξάγουν πετρέλαιο -η Ρωσία και οι χώρες τής Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής- θα αντιμετωπίσουν πίεση για την υιοθέτηση μαζικών μεταρρυθμίσεων στον τομέα τής ενέργειας ώστε να προσελκύσουν νέες, φορολογητέες επενδύσεις.

Το φθηνότερο πετρέλαιο θα μπορούσε επίσης να επαναπροσδιορίσει το γεωοικονομικό τοπίο με πιο λεπτούς τρόπους. Φυσικά, οι χαμηλές τιμές τού πετρελαίου θα μπορούσαν να αναγκάσουν ορισμένους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου να σταματήσουν τις γεωτρήσεις, δεδομένου ότι ορισμένα κοιτάσματα δεν θα είναι πλέον οικονομικά βιώσιμα. Θα μπορούσαν επίσης να μειώσουν τους προϋπολογισμούς κεφαλαίου στις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες, των οποίων τα ταμειακά διαθέσιμα είναι ήδη υπό πίεση στο σημερινό περιβάλλον. Αλλά η πτώση των τιμών μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια αρκετά μεγάλη ευκαιρία για νέα έργα εξερεύνησης πετρελαίου, όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο σε πεδία βαθέων υδάτων, τα οποία έχουν μεγάλους χρόνους αναμονής (πέντε έως οκτώ έτη), και δεν βασίζονται αποκλειστικά στην σημερινή τιμή τού πετρελαίου, υπό την προϋπόθεση ότι τα έργα αυτά προσελκύουν κεφάλαια για υποδομές ζωτικής σημασίας, όπως νέοι αγωγοί. Ήδη, τα εν λόγω έργα έχουν δείξει εκπληκτική ανθεκτικότητα καθώς η υπερβάλλουσα προσφορά εξεδρών γεώτρησης οδηγεί προς τα κάτω το κόστος εξερεύνησης και ανάπτυξης.

Οι νικητές σε αυτόν τον νέο κόσμο τού φθηνού πετρελαίου θα είναι οι επιχειρήσεις που έχουν μετρητά να ξοδέψουν και οι κυβερνήσεις που είναι καλές στο να προσελκύουν τις σπανίζουσες νέες επενδύσεις. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι μια μετατόπιση της εξερεύνησης πετρελαίου –την γεώτρηση νέων φρεατίων σε νέα κοιτάσματα- μακριά από τις παραδοσιακές λεκάνες σε εν πολλοίς ανεξερεύνητα μέρη, όπως η Ανατολική Αφρική και ακόμη και το Ιράκ. Αν το διαχειριστούν καλά, και τα οικονομικά φαίνονται ευνοϊκά για τους επενδυτές, τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια διαφοροποίηση της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου -κάτι καλό για όλους τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεδομένου ότι η ασφάλεια του πετρελαίου είναι πρώτα και κύρια ένα ζήτημα ποικιλίας.

ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ

Οι οποιεσδήποτε προβλέψεις για το πετρέλαιο και τις τιμές είναι μια επικίνδυνη δουλειά. Αλλά μερικά από τα αποτελέσματα της αναστροφής των τιμών είναι εύκολο να τα μαντέψει κανείς.

Για μια χώρα που καταναλώνει πολύ πετρέλαιο, το οικονομικό αποτέλεσμα της μεγάλης μείωσης των τιμών τού πετρελαίου είναι παρόμοιο με εκείνο της μείωσης των φόρων στους καταναλωτές. Αφήνει περισσότερα χρήματα στις τσέπες τους, επειδή μπορούν να δαπανούν λιγότερα για βενζίνη, να αγοράζουν φθηνότερα αεροπορικά εισιτήρια, και να μειώσουν τις δαπάνες για άλλες δραστηριότητες που χρησιμοποιούν πετρέλαιο. Μπορούν να δαπανήσουν τα χρήματα για άλλες μορφές κατανάλωσης, και όλο αυτό μόνο προσθέτει στην μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη. Σε πολλές χώρες έξω από την Βόρεια Αμερική, η τιμή τού φυσικού αερίου -και, συνεπώς, η τιμή τής ηλεκτρικής ενέργειας- επίσης υπαγορεύεται εν μέρει από την τιμή τού πετρελαίου. Όταν το πετρέλαιο πέφτει, συχνά, οι τιμές όλων των μορφών ενέργειας επίσης γίνονται πιο ήπιες.

Σε σύγκριση με τις περισσότερες άλλες χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι πιθανώς ο περισσότερο οικονομικά ωφελημένος στον κόσμο από το φθηνότερο πετρέλαιο. Η χώρα χρησιμοποιεί σχεδόν 19 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα, κάτι που είναι σχεδόν διπλάσιο από την κατανάλωση της Κίνας. Παρά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσης ένας μεγάλος παραγωγός πετρελαίου -φέτος, κατά πάσα πιθανότητα θα ξεπεράσει την Ρωσία ως ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο και μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και την Σαουδική Αραβία- η χώρα εξακολουθεί να εισάγει σχεδόν το ήμισυ του πετρελαίου που καίει. Και τα νοικοκυριά που δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος τού εισοδήματός τους στην ενέργεια τείνουν να είναι τα φτωχότερα. Για αυτές τις οικογένειες, το φθηνό πετρέλαιο οδηγεί σχεδόν πάντα στο να δαπανούν περισσότερα για άλλα πράγματα και ως εκ τούτου σε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη για όλη την οικονομία.

Μια άλλη προβλέψιμη επίπτωση του φθηνού πετρελαίου είναι οι πιθανές επδράσεις του στις πολιτικές των χωρών που στηρίζονται στις εξαγωγές πετρελαίου για έσοδα. Τα μετρητά από τις εξαγωγές είναι στενά συνδεδεμένα με μερικά από τα πιο δύσκολα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής στον κόσμο. Αυτό γίνεται εν μέρει επειδή οι πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ανησυχούν λιγότερο για τις απόψεις των άλλων μελών τής διεθνούς κοινότητας. Και σε χώρες όπου υπάρχει πολιτική αναταραχή, αυτό συμβαίνει εν μέρει λόγω των χρημάτων που οι επαναστάτες μπορούν να κερδίσουν από την κλοπή πετρελαίου από τους αγωγούς.

Το ακριβό πετρέλαιο επιτρέπει επίσης στις χώρες να αποφύγουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να θωρακίσουν τις οικονομίες τους από τον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό, ενώ το φθηνότερο πετρέλαιο έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το φθηνότερο πετρέλαιο μπορεί επίσης να βοηθήσει την Δύση να διαπραγματεύεται με το Ιράν. Ήδη οι κυρώσεις έχουν επιβάλει τεράστια πίεση σε αυτήν την πετρελαιο-εξαγωγική χώρα˙ Η μείωση των εσόδων προσθέτει κι άλλη [πίεση].

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Παρά το γεγονός ότι πολλά από τα αποτελέσματα από το φθηνότερο πετρέλαιο είναι εύκολο να προβλεφθούν, πολύ λιγότερο εμφανές είναι το πώς θα επηρεάσει τα επενδυτικά σχέδια για νέα πετρελαϊκή εξερεύνηση και ανάπτυξη. Με τις τιμές τού πετρελαίου χαμηλά, το διαθέσιμο κεφάλαιο για την εξερεύνηση νέων κοιτασμάτων μειώνεται. Οι επιχειρήσεις γίνονται πολύ πιο σχολαστικές σχετικά με το πού να επενδύσουν τα χρήματα τους. Σχεδόν όλες οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν συρρικνώσει τους προϋπολογισμούς τους για επενδύσεις κεφαλαίου για το 2015. Οι χώρες που επιθυμούν να προσελκύσουν νέες επενδύσεις πρέπει τώρα να ανταγωνιστούν πιο σοβαρά με άλλες χώρες και περιοχές. Αυτό που είναι πιθανό να συμβεί είναι ένας αγώνας δρόμου για να γίνουν ελκυστικός τόπος για επενδύσεις.

Ο ανταγωνισμός θα γίνει αισθητός σε πολλούς τύπους εξερεύνησης και παραγωγής πετρελαίου. Ένα παράδειγμα είναι η μακράν υπεράκτια, «βαθέων υδάτων», εξερεύνηση πετρελαίου, η οποία είναι ενδεικτική για τις αγορές πετρελαίου, διότι είναι μια από τις πιο σημαντικές πηγές τής νέας παραγωγής. Κατά την τελευταία δεκαετία, τα «βαθέα ύδατα» είχαν μια θεαματική πορεία -οδηγούμενα από βελτιώσεις στην τεχνολογία σεισμικής απεικόνισης και ειδικές κινήσεις από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες να διευρύνουν τα χαρτοφυλάκιά τους. Στην πραγματικότητα, οι ανακαλύψεις βαθέων υδάτων υπερ-τετραπλασιάστηκαν σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, όπως έκαναν και οι επενδύσεις σε αυτούς τους τομείς. Όλα ειπώθηκε, η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου βαθέων υδάτων έχει υπερδιπλασιαστεί σε 13 εκατομμύρια βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου την ημέρα. Στην επόμενη δεκαετία, αξιόπιστες προβλέψεις βλέπουν το πετρέλαιο βαθέων υδάτων να ισοδυναμεί σχεδόν στο 30% της νέας προσφοράς πετρελαίου, σχεδόν όσο θα συμβάλει και το σχιστολιθικό πετρέλαιο.

Όταν οι τιμές τού πετρελαίου ήταν υψηλές, λίγοι παρατήρησαν το γεγονός ότι το κόστος τής έρευνας και ανάπτυξης βαθέων υδάτων ανέβηκε, κατά μέσο όρο, κατά 40% στην διάρκεια πέντε έως επτά ετών. Οι ελλείψεις στην εφοδιαστική αλυσίδα και η αυξανόμενη πολυπλοκότητα της γεωλογίας βαθέων υδάτων ευθύνονται εν μέρει, αλλά δύο παράγοντες ήταν οι πιο σημαντικοί για το υψηλότερο κόστος. Ο ένας είναι η αύξηση του μεριδίου των κερδών που παίρνουν οι κυβερνήσεις από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα, που συχνά αναφέρονται ως «government take». Ο άλλος είναι οι πιο αυστηρές πολιτικές τοπικού περιεχομένου, οι οποίες απαιτούν την κατασκευή εξοπλισμού και την εκτέλεση έργων στο εσωτερικό τής χώρας με τοπικό εργατικό δυναμικό, υπηρεσίες, και προμηθευτές εξοπλισμού. Παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω κανόνες μπορούν, εάν εφαρμοστούν ορθά, να εξοικονομήσουν χρήματα τελικά, και να δημιουργήσουν εθνικές βιομηχανίες, μέχρι στιγμής έχουν δημιουργήσει ως επί το πλείστον ελλείψεις στην αλυσίδα εφοδιασμού και αύξησαν το κόστος, δεδομένου ότι πολλές χώρες δεν έχουν τις ικανότητες να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Ο χρόνος που απαιτείται για την δημιουργία αυτών των τοπικών αλυσίδων εφοδιασμού είναι συνήθως πολύ περισσότερος από όσο επιτρέπουν τα χρονοδιαγράμματα του έργου.

Οι συνδεδεμένες με την κυβέρνηση δαπάνες αποθαρρύνουν τις επενδύσεις στις χώρες που ήταν μόλις πρόσφατα εστίες των επενδύσεων «βαθέων υδάτων». Η Βραζιλία είναι ένα παράδειγμα. Για πολλά χρόνια, η Βραζιλία είδε μια πτώση στα επίπεδα παραγωγής. Ανταποκρίθηκε με μια πολιτική ανοικτών θυρών και υποστηρικτικές πολιτικές, και η κρατική εταιρεία έγινε ένας παγκόσμιος ηγέτης τής βιομηχανίας υπερ-βαθέων υδάτων. Ωστόσο, μετά τις ανακαλύψεις σε γεωλογικά στρώματα κάτω από στρώματα άλατος (pre-salt) στα τέλη τής δεκαετίας τού 2000, επιβλήθηκαν νέοι περιορισμοί, περιλαμβανομένων και αυστηρότερων απαιτήσεων για τοπική συνεργασία. Οι κανόνες τοπικής εμπλοκής, ενώ έχουν καλές προθέσεις, έχουν οδηγήσει σε συμφόρηση της εφοδιαστικής αλυσίδας, πληθωρισμό κόστους, και μια έλλειψη διαφάνειας. Ως αποτέλεσμα, οι χρόνοι και το κόστος των παραδόσεων μπορεί να είναι πολύ πάνω από τα διεθνή όρια αναφοράς.

Ομοίως, στη Νιγηρία, νέες πολιτικές έχουν διαδραματίσει ρόλο στις επενδυτικές τάσεις στην υπεράκτια δραστηριότητα εξερεύνησης, η οποία μειώνεται επί πέντε χρόνια παρά τις τεράστιες δυνατότητες της χώρας. Σήμερα, οι κυβερνητικές απολήψεις στη Νιγηρία είναι σχεδόν το 70% των κερδών από το πετρέλαιο, σε αντίθεση με τη Μοζαμβίκη και την Σενεγάλη, όπου η απόληψη είναι πιο κοντά στο 50%.

Τα καλά νέα είναι ότι οι εταιρείες που έχουν κεφάλαια να αφιερώσουν στην εξερεύνηση και την ανάπτυξη βαθέων υδάτων, έχουν ακόμα ελκυστικές ευκαιρίες για να το πράξουν. Η νέα ανάπτυξη στα βαθιά νερά θα έρθει εν μέρει από εν πολλοίς ανεξερεύνητες λεκάνες όπου οι κυβερνήσεις υποδοχής είναι πρόθυμες να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια. Πουθενά αλλού δεν είναι πιο εμφανής η μεταβολή από όσο στην Αφρική, όπου οι πωλήσεις των αδειών και τα συμφέροντα των ιδιωτικών κεφαλαίων για την ανάπτυξη «οικοπέδων» βαθέων υδάτων έχουν αυξηθεί σχεδόν 20% ετησίως από το 2000. Μέχρι το 2025, η Τανζανία και η Μοζαμβίκη αναμένεται να συνεισφέρουν την μεγαλύτερη αύξηση σε νέα παραγωγή φυσικού αερίου, που αποτελεί το 10% του συνόλου, ενώ η δραστηριότητα εξερεύνησης πετρελαίου στην Δυτική Αφρική αναμένεται να στραφεί μακριά από τη Νιγηρία και την Αγκόλα και προς χώρες όπως η Γκάνα και η Σενεγάλη.

Την ίδια στιγμή, το πραγματικό κόστος για γεωτρήσεις -το οποίο φθάνει σήμερα έως και στο 30%-40% του συνολικού κόστους ενός έργου βαθέων υδάτων- μειώνεται. Οι παγκόσμιες ημερήσιες τιμές για μια εξέδρα [άντλησης] έχουν πέσει απότομα από την μέγιστη τιμή των περίπου 700.000 δολαρίων ανά ημέρα το 2013 τόσο χαμηλά όσο στις 300.000 δολάρια τον Δεκέμβριο του 2014, χάρη κυρίως στην υπερπροσφορά νέων εξεδρών βαθέων υδάτων που μόλις τώρα εισέρχονται στην αγορά. Το χαμηλότερο κόστος σήμερα αποτελεί καλά νέα για τα έργα που βρίσκονται τώρα στο στάδιο της εξερεύνησης και αναμένεται να αρχίσουν να παράγουν σε πέντε έως οκτώ έτη από σήμερα, όταν οι τιμές ευλόγως θα μπορούσαν να είναι υψηλότερες. Και ενώ η λογική που έχουμε περιγράψει εδώ επικεντρώνεται στα αποθέματα βαθέων υδάτων, η ίδια βασική λογική ισχύει και για πολλά άλλα σύνορα στον τομέα τής εξερεύνησης και της παραγωγής πετρελαίου, όπως τα σύνθετα, αντισυμβατικά χερσαία κοιτάσματα.

Σε αυτή τη νέα εποχή, οι κυβερνητικές πολιτικές θα αποτελούν την βασική διαφοροποίηση μεταξύ των χωρών που δέχονται επενδύσεις και εκείνων που δεν το κάνουν, δεδομένου ότι η πτώση τής τιμής τού πετρελαίου κατέστησε σπάνια τα κεφάλαια για εξερεύνηση. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν για να γίνουν πιο ελκυστικές.

ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Οι ευκαιρίες σε αυτή τη νέα γεωοικονομία τού πετρελαίου δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένες. Αν γίνει κακή διαχείριση, τα νέα σύνορα για τις επενδύσεις δεν θα υλοποιηθούν. Αλλά αν γίνει καλή διαχείριση, τα θετικά μπορεί να είναι τεράστια.

Η Μοζαμβίκη είναι ένα πολλά υποσχόμενο παράδειγμα καλής πρακτικής. Ως τόπος μερικών από τις μεγαλύτερες πρόσφατες ανακαλύψεις φυσικού αερίου βαθέων υδάτων, η κυβέρνηση της χώρας ψήφισε νομοθεσία στα τέλη Νοεμβρίου τού 2014 που έθεσε τις μακροπρόθεσμες δημοσιονομικές και νομικές παραμέτρους για τις διεθνείς εταιρείες που επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη ενός μαζικού κοιτάσματος φυσικού αερίου στη Μοζαμβίκη και εγκαταστάσεων υγροποιημένου φυσικού αερίου. Ο νέος νόμος καλύπτει το διάρκειας 30 ετών έργο και περιλαμβάνει φιλικούς προς τον επενδυτή όρους, όπως ένα μακροπρόθεσμο φορολογικό πλαίσιο, το οποίο θα επανεξεταστεί στα 10 και στα 20 χρόνια μετά την πρώτη αποστολή τού φυσικού αερίου. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει εξάρει την φορολογική και νομική σταθερότητα που ορίζει ο νόμος, δηλώνοντας ότι το διάταγμα της Μοζαμβίκης θα χρησιμεύσει ως «σημείο αναφοράς» για τέτοιες συμφωνίες και σε άλλες χώρες.

Πολλά άλλα παραδείγματα αφθονούν, επίσης. Στο Ιράκ, μαζικές επενδύσεις στην κουρδική περιοχή έχουν διευρύνει την παραγωγή τής χώρας, που κατέστη δυνατή από πολιτικές που είναι ρεαλιστικές σχετικά με το τι χρειάζονται οι ξένοι επενδυτές. Οι ξένες κυβερνήσεις, ιδίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν βοηθήσει με την τεχνική βοήθεια και την ασφάλεια -καθώς και την κρίσιμη χρηματοοικονομική υποστήριξη και υποστήριξη στην ασφάλεια για τους ξένους επενδυτές. Οι ίδιες οι επιχειρήσεις παίζουν βασικούς ρόλους -για παράδειγμα, εστιάζοντας στο πώς αυτή η άνυδρη περιοχή μπορεί να παράγει πετρέλαιο ενώ θα ελαχιστοποιεί την χρήση τού λιγοστού νερού.

Οι παγκόσμιες δυνάμεις θα πρέπει, επίσης, να βοηθήσουν τους νέους παραγωγούς πετρελαίου να πετύχουν την σωστή ισορροπία μεταξύ της δημιουργίας τοπικών θέσεων εργασίας και δεξιοτήτων, αφενός, και της επιβολής υψηλού κόστους για νέα έργα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ανταγωνιστικότητα αφετέρου. Οι πολυμερείς φορείς ανάπτυξης και οι χώρες που είχαν από πρώτο χέρι εμπειρία με αυτές τις πολιτικές, θα μπορούσαν να παρέχουν υποστήριξη αυτού του είδους -όλες πηγάζοντας από την λογική ότι οι εισαγωγείς πετρελαίου θα κερδίσουν από μια πιο ποικίλη προμήθεια πετρελαίου και οι εν τη γενέσει εξαγωγείς θα επωφεληθούν από καλά κερδισμένα έσοδα.

Οι πολιτικές που μπορούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες τού πραγματικού κόσμου και που είναι προσαρμοσμένες με βάση τον ρυθμό με τον οποίο οι τοπικές βιομηχανίες αναδύονται, μπορεί να είναι μια καλή αρχή προς την επίτευξη ισορροπίας. Οι μεταρρυθμίσεις στο Μεξικό είναι ένα καλό παράδειγμα. Αυτή η χώρα υιοθετεί τώρα μαζικές αλλαγές στην ενεργειακή πολιτική για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και βέλτιστες πρακτικές στους τομείς τού πετρελαίου, του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Ήδη το Μεξικό φαίνεται να προσαρμόζει τους όρους για τους ξένους επενδυτές που θέλουν να ερευνήσουν για πετρέλαιο, ως αντίδραση στην κατάρρευση των τιμών τού πετρελαίου.

Αλλά ο μεγαλύτερος αντίκτυπος στην παγκόσμια οικονομία από τις χαμηλές τιμές τού πετρελαίου θα μπορούσε να προέρχεται από υπάρχοντες εξαγωγείς πετρελαίου που πρέπει να αντιμετωπίσουν την οικονομική πραγματικότητα. Ο οικονομικός και πολιτικός πόνος τής πτώσης των εσόδων από το πετρέλαιο θα μπορούσε να παρουσιάσει μια ευκαιρία για αυτές τις χώρες να ανοίξουν τους πετρελαϊκούς τους τομείς στις διεθνείς επιχειρήσεις και πρακτικές και να αναπτύξουν περαιτέρω τις αλληλεξαρτήσεις με την παγκόσμια οικονομία.

Σχεδόν σίγουρα, οι παγκόσμιες τιμές θα αυξηθούν καθώς οι επενδύσεις σε οριακά αποθέματα, όπως από το σχιστολιθικό πετρέλαιο των ΗΠΑ, περικόπτονται και το πλεονάζον πετρέλαιο επεξεργάζεται από το σύστημα. Οι τρέχουσες τιμές -στα 40 δολάρια καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές- είναι αρκετά υψηλές για να υποστηρίξουν νέες επενδύσεις σε σημαντικά κοιτάσματα σχιστολιθικού πετρελαίου που θα χρειαστούν για την αντικατάσταση της μείωσης της παραγωγής από τα υπάρχοντα κοιτάσματα. Αλλά αυτή η διαδικασία θα πάρει κάποιο χρόνο, και οι τιμές θα μπορούσαν να παραμείνουν εκπληκτικά ήπιες καθώς η παγκόσμια ζήτηση είναι αργή στο να ανακάμψει. Πράγματι, οι πολιτικές ενεργειακής αποτελεσματικότητας και οι επενδύσεις σε εναλλακτικές του πετρελαίου συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι εκπλήξεις στην ζήτηση πετρελαίου μπορεί να συγκρατήσουν το πετρέλαιο από το να εκτοξευτεί πάλι στην στρατόσφαιρα. Η νέα γεωοικονομία τού πετρελαίου θα ανταμείψει τις χώρες και τις επιχειρήσεις που θα ασχοληθούν με αυτή τη νέα πραγματικότητα.

Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/142848/kassia-yanosek-and-david-g...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr