Οι οικονομικές πολιτικές του Modi συνολικά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι οικονομικές πολιτικές του Modi συνολικά

Χαμηλότερες προσδοκίες για το οικονομικό μέλλον της Ινδίας

Η πρόοδος σε συγκεκριμένους τομείς έχει περιοριστεί σημαντικά από την συνεχή κρατική κυριαρχία. Οι νέες τραπεζικές άδειες θα έχουν πολύ μικρό όφελος, διότι το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού θα συνεχίσει να πηγαίνει σε τομείς που θεωρούνται σημαντικοί από την κυβέρνηση [14]. Αν και οι νέες τράπεζες θα είναι κερδοσκοπικές, θα αποτελούν επίσης αναπόφευκτα ημι-κρατικά ιδρύματα. Υπάρχουν σχέδια που θέλουν την Coal India να αντιμετωπίζει τον πρώτο της ανταγωνισμό από ιδιώτες ανθρακωρύχους. Αλλά δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα [15] ούτε για να ξεκινήσει η εμπορική εξόρυξη, πόσω μάλλον για να φτάσει σε μια κλίμακα που θα μπορεί να μετατρέψει τον άνθρακα σε μια λειτουργική βιομηχανία και θα αντιμετωπίσει τις ελλείψεις της ηλεκτρικής ενέργειας.

Η πρόοδος προς την σταθερή ανάπτυξη του ΑΕΠ και το κάπως βελτιωμένο επιχειρηματικό περιβάλλον είναι λογικά επιτεύγματα για το πρώτο έτος διακυβέρνησης του Modi. Αλλά η περαιτέρω πρόοδος θα είναι περιορισμένη εάν η κυβέρνησή του δεν αλλάξει πορεία.

ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΡΕΙΑ

27052015-3.jpg

Αξίζει να θυμηθεί κανείς πόσο μεγάλη πρόοδο χρειάζεται να κάνει η Ινδία. Αν και οι παγκόσμιες κατατάξεις του προσωπικού εισοδήματος είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν, η Ινδία σίγουρα απουσιάζει από τις κορυφαίες 100 χώρες. Είναι πίσω από την Γουατεμάλα. Βρίσκεται πολύ πίσω από την Τυνησία. Όπως ισχυρίζονται σωστά κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, για να ανέβει στην κατάταξη, η Ινδία χρειάζεται να παρουσιάσει ισχυρή ανάπτυξη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η δημιουργία ενός πιο αποτελεσματικού κράτους ή η βελτίωση στο επιχειρηματικό περιβάλλον δεν θα είναι επαρκή. Η αύξηση του ΑΕΠ δεν θα βοηθήσει αν δεν προκαλέσει οικονομική ζωντάνια. Αντ’ αυτού, το κλειδί για να γίνει η Ινδία μια ευημερούσα και οικονομικά ισχυρή χώρα είναι η πλήρως ιδιωτική ιδιοκτησία της γης, η απελευθερωμένη βιομηχανική αγορά εργασίας, η συρρίκνωση του ρόλου του κράτους με την μορφή λιγότερων επιδοτήσεων, η ιδιωτικοποίηση ορισμένων τραπεζών και η βελτίωση του πτωχευτικού δικαίου.

27052015-4.jpg

Ένας εργαζόμενος απλώνει την συγκομιδή σιταριού για να ξεραθεί σε μια αγορά χονδρικής πώλησης σιτηρών στο Chandigarh στα βόρεια της Ινδίας, στις 22 Απριλίου 2015. AJAY VERMA / REUTERS
-------------------

Στις πλούσιες χώρες, τα ατομικά δικαιώματα σε ό, τι αφορά την γη είναι σαφή και ισχυρά. Επίσης, σε εκείνες τις χώρες οι αγρότες βρίσκονται γενικά σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι ο υπόλοιπος πληθυσμός. Η Ινδία επιθυμεί ιδιαίτερα να βγάλει τους αγρότες από την φτώχεια και έπειτα να γίνει ένα πλούσιο έθνος, αλλά κινείται προς την λάθος κατεύθυνση αναφορικά με τα ατομικά δικαιώματα γης. Το 2013 ο Νόμος περί Απόκτησης Γης, Αποκατάστασης και Επανεγκατάστασης, θεσμοθετήθηκε για να προστατεύσει τους αγρότες, αλλά η προστασία αυτή παρέχεται από το κράτος βάσει συλλογικής ιδιοκτησίας της γης. Αν μη τι άλλο, οι πρόσφατες αναθεωρήσεις που εισήχθησαν από την κυβέρνηση Modi απομάκρυναν ακόμα περισσότερο την χώρα [16] από την ιδιωτική ιδιοκτησία γης. Το κόμμα Bharatiya Janata του Modi ελέγχει οκτώ [ομοσπονδιακά] κρατίδια, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην μπορεί να ξεκινήσει προγράμματα για την χορήγηση ολοκληρωμένων και μόνιμων δικαιωμάτων γης στα άτομα και τις οικογένειες εκεί.

Ένα από τα εμπόδια για την πραγματική εθνική αγροτική μεταρρύθμιση είναι η εξαιρετικά αργή διαδικασία δημιουργίας τίτλων ιδιοκτησίας [17], η οποία με τους υφιστάμενους ρυθμούς διαρκεί αρκετές δεκαετίες μέχρι να ολοκληρωθεί. Η απόκτηση τίτλων ιδιοκτησίας θα πρέπει να αποτελέσει μεγαλύτερη προτεραιότητα για την κεντρική κυβέρνηση και όλες τις κρατικές κυβερνήσεις, αλλά δεν έχει αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση του Modi. Ένα πιο περιορισμένο βήμα, που θα εξακολουθούσε να είναι πολύτιμο για τους αγρότες, θα ήταν η αφαίρεση όσο το δυνατόν περισσότερων αγαθών [18] από την δικαιοδοσία της Νομοθεσίας περί Εμπορικών Γεωργικών Προϊόντων, η οποία περιορίζει τον τόπο που οι γεωργοί μπορούν να πωλούν τα αγαθά που περιλαμβάνονται σε αυτήν. Προς τιμήν της, η κυβέρνηση του Modi πρότεινε να ξεκινήσει μια τέτοια ενέργεια. Όπως και με την απόκτηση τίτλων ιδιοκτησίας, ωστόσο, η πρόοδος που έχει επιτευχθεί είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Για να ευημερήσει η Ινδία, ο τομέας της γεωργίας πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός, φτάνοντας σε σημείο να χρειάζεται λιγότερους αγρότες. Έτσι, οι υπόλοιποι θα γίνουν εργάτες, γεγονός που, παράλληλα με την δημογραφική ανάπτυξη, θα σημάνει μια πλημμύρα εργαζομένων που θα εισέρχονται στο αστικό εργατικό δυναμικό [19] κατά την διάρκεια της επόμενης δεκαετίας ή κι ακόμα πιο μετά. Η Ινδία πρέπει να εξαντλήσει όλες τις επιλογές της –στην παραγωγή και τις υπηρεσίες, την εσωτερική και εξωτερική ζήτηση- για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, οι επιχειρήσεις δεν προβαίνουν σε προσλήψεις. Οι βιομηχανικές εταιρείες με περισσότερους από 100 εργαζομένους αορίστου χρόνου δεν μπορούν να απολύσουν εργαζομένους [20] χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης, η οποία αποθαρρύνει την επέκταση πέρα από 100 εργαζομένους. Η υπάρχουσα εργατική νομοθεσία εγγυάται ουσιαστικά μαζική υποαπασχόληση και μια Ινδία, που, σε αντίθεση με τους γείτονές της στην ανατολική Ασία, δεν μπορεί να επωφεληθεί από την παγκόσμια ζήτηση βιομηχανικών προϊόντων.