Η στρατιωτική διάσταση της ρωσικής εμπλοκής στην Συρία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η στρατιωτική διάσταση της ρωσικής εμπλοκής στην Συρία

Οι τουρκικές ανησυχίες για τις πολεμικές επιχειρήσεις

Το πρωτότυπο αεροσκάφος Su-24 Fencer πέταξε το 1967, αποτέλεσε δε, την απόπειρα απάντησης της τότε Σοβιετικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας, στο αμερικανικό επιθετικό μαχητικό μακράς εμβέλειας και χαμηλής διείσδυσης με πτέρυγες μεταβλητής γεωμετρίας, τύπου F-111. Το αναβαθμισμένο μοντέλο Su-24M Fencer D εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1983, και αποτέλεσε το κύριο βομβαρδιστικό πρώτης γραμμής, για περισσότερο από 30 έτη. Μπορεί να φέρει πληθώρα όπλων και φυσικά βόμβες με πυρηνική γόμωση (ΤΝ-1200), ενώ η επιχειρησιακή αυτονομία του αγγίζει τα 3.000 χλμ.

Το αεροπλάνο Su-25 Frogfoot ή «Grach», αποτελεί σχεδίαση της δεκαετίας του ’60, ενώ η πρώτη πτήση του τύπου πραγματοποιήθηκε το 1975. Το Frogfoot έλαβε το «βάπτισμα του πυρός» στην διάρκεια της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν, και η επιχειρησιακή εμπειρία βοήθησε καταλυτικά στην περαιτέρω βελτίωση των υπό παραγωγή αεροσκαφών. Το Su-25 είναι αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης, και δύναται να φέρει καλάθους ρουκετών (π.χ. UB-32), βόμβες κατευθυνόμενες με δέσμη laser, και ελεύθερης πτώσης, θραυσμάτων ή εμπρηστικές, συνολικού βάρους 4,4 τόνων.

ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΚΑΙ ΧΕΡΣΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Η ναυτική αρμάδα περιλαμβάνει το περιπολικό Сметливый (Smetlivy –«Πολυμήχανος»), με διπλό εκτοξευτή πυραύλων Volna και 32 πυραύλους S-125, τορπίλες των 21 ιντσών, και 8 αντι-πλοϊκά βλήματα SS-N-25 Uran. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές για παρουσία του καταδρομικού Moskva με 16 πυραύλους ναυτικής κρούσης P-500 Bazalt (σύμφωνα με το ΝΑΤΟ: SS-12 Sandbox), και 8 εκτοξευτές 64 αντιαεροπορικών πυραύλων SA-N-6 (S-300 Grumble). Το εν λόγω σκάφος φέρει επιπλέον 40 πυραύλους SA-N-4 Gecko, για εμπλοκή χαμηλά ιπτάμενων στόχων. Η ναυτική δύναμη που πλέει στη Μεσόγειο συμπληρώνεται από ένα ανθυποβρυχιακός σκάφος, ένα σκάφος ηλεκτρονικού πολέμου (συλλογής πληροφοριών), και τουλάχιστον τέσσερα αρματαγωγά, τα οποία αναλαμβάνουν τις αποστολές διοικητικής μέριμνας.

Τέλος η ρωσική πλευρά ανακοίνωσε την ανάπτυξη «ειδικών στρατιωτικών συμβούλων», με στόχο την βελτίωση της επίδοσης των κυβερνητικών δυνάμεων του Assad. Σταδιακά, στους λιμένες της Συρίας εκφορτώθηκαν 7 σύγχρονα άρματα μάχης T-90 με σύστημα αυτοπροστασίας Shtora-1, ρουκετοβόλα TOS-1 τα οποία βάλουν θερμοβαρικές ρουκέτες, και 40 τεθωρακισμένα οχήματα BTR. Εκτιμάται ότι η ρωσική παρουσία στην Συρία, υπερβαίνει συνολικά τους 4.000 στρατιωτικούς.

ΟΙ ΡΩΣΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Η ρωσική επέμβαση, αποσκοπεί στην εξουδετέρωση των υποδομών υποστήριξης του Daesh (κέντρα διοίκησης, αποθήκες οπλισμού κ.α.), στην υποβάθμιση της μαχητικής ικανότητας του ISIS μέσω απευθείας πληγμάτων κατά των θέσεων του, και στην παροχή πυρών υποστηρίξεως προς τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις κατά την διάρκεια πραγματοποίησης των τακτικών επιχειρήσεων. Η φιλοσοφία των επιχειρήσεων διέπεται κατά βάση από τις σύγχρονες πρακτικές του πολέμου, γεγονός ενδεικτικό των αλλαγών και των εκσυγχρονισμών που υπέστησαν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις στα πολεμικά μέσα, στην δομή και στην εκπαίδευση τους.

Οι ρωσικές επιδρομές ξεκίνησαν στις 30 Σεπτεμβρίου, όταν επιθετικά Su-25 έπληξαν αποθήκες και οχυρωμένα καταφύγια, πλησίον της πόλεως Homs βάλλοντας bunker buster bombs (προφανώς ΚΑΒ-1500L). Την πρώτη ημέρα του Οκτώβρη, τα Su-34 εντόπισαν και βομβάρδισαν ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης και ένα κέντρο διοίκησης του Ισλαμικού Κράτους, νοτιοδυτικά της πόλεως Raqqa. Οι κρούσεις πραγματοποιήθηκαν από μεγάλο ύψος και χρησιμοποιήθηκαν βόμβες ακριβείας. Τις επόμενες ημέρες, πραγματοποιήθηκαν επιδρομές εναντίον πληθώρας στόχων (κυρίως οχυρωμένα καταφύγια και υπόγειες αποθήκες), στις περιοχές Maarrat Al Numan, Raqqa, και Hama. Στις επιδρομές αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατευθυνόμενες βόμβες BETAB-500 οι οποίες φέρουν μηχανισμό επιβράδυνσης για προσβολές χαμηλού ύψους.

Από τις 5 Οκτωβρίου και εξής, τα ρωσικά μαχητικά πραγματοποίησαν απευθείας πλήγματα κατά των πολεμικών μέσων του ISIS (οχήματα, αντιαεροπορικά), ενώ στις 7 Οκτωβρίου, από την περιοχή της Κασπίας θάλασσας, εκτοξεύτηκαν 26 βλήματα κατηγορίας cruise τύπου Kalibr-NK, με εμβέλεια που υπερβαίνει τα 1.400 χλμ. (τύπος μιας ευρύτερης «οικογένειας» πυραύλων πολλαπλών αποστολών). Οι εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από φρεγάτες τύπου Gepard (Dagestan, Tatarstan) και όχι από κορβέτες κλάσης Buyan, όπως εσφαλμένα αναφέρουν ελληνικοί ιστότοποι στρατιωτικής θεματολογίας. Οι πύραυλοι πλοηγήθηκαν μέσω του ιρανικού εναερίου χώρου, πλήττοντας εν τέλει επιτυχώς 11 στόχους του Ισλαμικού Κράτους, στις περιοχές Idlib, Aleppo και Raqqa.

Στις 14 Οκτωβρίου αεροσκάφη Fullback έπληξαν με βόμβες KAB-500S, (κατευθυνόμενες από το σύστημα Glonass, αντίστοιχο του GPS), μεμονωμένο αντιαεροπορικό σύστημα Sa-8b Gecko των Ισλαμιστών (και όχι αντιαεροπορική συστοιχία, όπως επίσης λαθεμένα αναφέρουν διαδικτυακές πηγές).

Κατάδειξη στόχων προς τα αεροσκάφη κρούσης πραγματοποιούν σύγχρονα drones τύπου Dozor-600, ενώ εντοπίστηκαν να ίπτανται και UAV’s τύπου Pchela-1T. Σε περίπτωση όμως παρουσίας των Su-34, η κατάδειξη μπορεί να γίνει από ένα μαχητικό του σχηματισμού προς τα υπόλοιπα ομοιότυπα, εξαιτίας των αυξημένων ικανοτήτων μεταφοράς δεδομένων, λόγω του προηγμένου ενσωματωμένου συστήματος επικοινωνιών TKS-2 (κεντρο-δικτυακός πόλεμος).

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, κατανοώντας την αξία των πολλαπλασιαστών ισχύος, ανέπτυξαν στο πεδίο των συγκρούσεων, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Αφενός έπλευσε προς την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή ένα σκάφος συλλογής πληροφοριών, αφετέρου μεταφέρθηκαν προηγμένα συστήματα παρεμβολών ευρέος φάσματος τύπου Krasukha-4 (Belladona), τα οποία μπορούν να παρεμβάλουν αερομεταφερόμενα ραντάρ και κατασκοπευτικούς δορυφόρους χαμηλής τροχιάς (Low Earth Orbit) όπως οι U.S. Lacrosse/Onyx. Η φιλοσοφία χρήσης του συστήματος Krasukha, εστιάζει στην δημιουργία ισχυρών παρεμβολών στις θεμελιώδεις συχνότητες του ραντάρ και των λοιπών πηγών εκπομπής ραδιοκυμάτων.