Το μεγάλο λάθος του ISIS

Ένα άμεσο πρόβλημα είναι η διοίκηση και ο έλεγχος. Η ύπαρξη ενός παγκόσμιου δικτύου απαιτεί παγκόσμιες επικοινωνίες, και αυτό εκθέτει τους μαχητές στην αντιτρομοκρατία. Ήδη, οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές δυνάμεις σκοτώνουν τακτικά ηγέτες του ISIS [12], οπότε αυτό είναι ένα σημαντικό ρίσκο. Η εναλλακτική λύση είναι να δοθεί στους τοπικούς χειριστές μεγαλύτερη ελευθερία δράσης, αλλά αυτό οδηγεί σε δύο προβλήματα. Κατ’ αρχάς, είναι πιο πιθανό να αποτύχουν, δεδομένου ότι δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από το κέντρο. Δεύτερον, είναι πιο πιθανό να διαλέξουν λάθος στόχους - πολίτες και όχι στρατιώτες, παιδιά αντί ενηλίκων, και ούτω καθεξής. Η αλ Κάιντα διαπίστωσε ότι όταν δεν μπορούσε να ελέγξει τις θυγατρικές της [13], συχνά εμπλέκονταν σε βίαιη αγριότητα που απογοήτευε πολλούς Μουσουλμάνους. Το ISIS φαίνεται να αγκαλιάζει την κτηνωδία πολύ περισσότερο από όσο το έκανε η αλ Κάιντα, οπότε αυτό μπορεί να μη αποτελεί ανησυχία για τους ηγέτες του. Παρ’ όλα αυτά, ο κίνδυνος της αποξένωσης πιθανών υποστηρικτών είναι πάντα εκεί.

Το να γίνεται κάποιος παγκόσμιος εγείρει επίσης το πρόβλημα των προτεραιοτήτων. Σκεφτείτε το από την προοπτική ενός αξιωματικού χρηματοδότησης του ISIS: Αφιερώνετε τα χρήματά σας στο Ιράκ, την Συρία, τον Λίβανο, την Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, την θυγατρική στο Σινά, ή σε μαχητές που επιτίθενται στην Δύση; Σίγουρα, μπορείτε να κάνετε περισσότερες από μια λειτουργία ταυτόχρονα, αλλά αν προσπαθείτε να καταπολεμήσετε κάθε εχθρό, είναι πιθανό να μην κερδίσετε κανέναν.

Ένας άνδρας κρατά ένα κερί και ένα πλακάτ με την εικόνα του πύργου του Άιφελ ως φόρο τιμής στα θύματα των επιθέσεων στο Παρίσι, στην πόλη Ντούμα, στην ανατολική Ghouta στην Δαμασκό, στις 14 Νοέμβρη 2015. BASSAM KHABIEH / REUTERS
----------------------------

Η απόκτηση περισσότερων εχθρών σημαίνει επίσης ότι περισσότεροι εχθροί επικεντρώνονται σε σας. Η δήλωση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ ότι η επίθεση του Ισλαμικού Κράτους είναι μια «πράξη πολέμου» [14] είναι απίθανο να είναι απλή ρητορική: Η Γαλλία θα προσπαθήσει πιθανώς να αντεπιτεθεί σκληρά. Και θα πιέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους συμμάχους να κάνουν το ίδιο. Η αλ Κάιντα είδε αυτό το πρόβλημα μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν τα παγκόσμια δίκτυά της μπλέχτηκαν σε ένα παγκόσμιο ανθρωποκυνηγητό και έχασε το ασφαλές καταφύγιό της στο Αφγανιστάν. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Lawrence Wright αναφέρει [15] ότι η αλ Κάιντα έχασε σχεδόν το 80% των μελών της στο Αφγανιστάν κατά τους τελευταίους μήνες του 2001. Ένα κοινό λάθος που κάνουν οι τρομοκρατικές ομάδες είναι ότι υποθέτουν πως οι εχθροί τους ήδη κάνουν ό, τι μπορούν για να αντεπιτεθούν. Στην περίπτωση του ISIS, ο κόσμος μπορεί να έχει μόλις ξεκινήσει.

Με τόσους πολλούς παράγοντες να συμβουλεύουν εναντίον του να γίνει κάποιος παγκόσμιος, δεν είναι ίσως έκπληξη το γεγονός ότι δύο από τις πιο επιτυχημένες τρομοκρατικές ομάδες τα τελευταία χρόνια, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, αμφότερες επικεντρώνονται πρωτίστως στις γύρω περιοχές τους, με την Χεζμπολάχ με την πάροδο του χρόνου να γίνεται πολύ λιγότερο παγκόσμια στις επιχειρήσεις της. Καμία δεν απαρνήθηκε την βία -ακριβώς το αντίθετο, στην πραγματικότητα- αλλά η Χαμάς έχει de facto τον έλεγχο της Γάζας και η Χεζμπολάχ είναι ένας κορυφαίος παίκτης στον Λίβανο εν μέρει επειδή οι ομάδες αυτές ήταν συνετές στο πεδίο εφαρμογής και στην κλίμακα της στόχευσής τους.

Αν το ISIS γίνεται όλο και πιο φιλόδοξο, ο κόσμος θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για περισσότερες φρικτές επιθέσεις. Ταυτόχρονα, όμως, ο καθένας θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι η μετάβαση μπορεί να αποδειχθεί δαπανηρή για το ISIS, αφήνοντάς το πιο μακριά από την επίτευξη των απώτερων στόχων του σε μακροπρόθεσμη βάση.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/france/2015-11-15/isis-big-mistake