Αέριο υπό πίεση

Το Isla Bella, το πρώτο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που θα κινείται με LNG, πριν από την έναρξη της τελετής καθέλκυσής του στο ναυπηγείο General Dynamics NASSCO στο Σαν Ντιέγκο, στην Καλιφόρνια στις 18 Απριλίου 2015. EARNIE GRAFTON / REUTERS
-------------------------

Πράγματι, η Ευρώπη έχει γίνει κάτι σαν τελευταία λύση για τους παγκόσμιους προμηθευτές. Καθώς η αγορά της Ασίας για το LNG [33] είναι ικανοποιημένη για την ώρα, τα ανεπιθύμητα φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου [34] αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ στις ευρωπαϊκές αγορές. Το 2016 η διαφορά τιμής ΗΠΑ / ΕΕ [35] παραμένει ευνοϊκή για τους προμηθευτές LNG, και οι 25 λειτουργικοί τερματικοί σταθμοί υγροποιημένου φυσικού αερίου της ηπείρου την κάνουν δομικά ελκυστική για τους εξαγωγείς. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι στον τομέα εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη [36] υπάρχει χώρος να αναπτυχθούν: Οι τερματικοί σταθμοί εισαγωγής LNG της ηπείρου χρησιμοποιούσαν μόνο το 25% των δυνατοτήτων τους το 2014. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη εισήγαγε 52,1 δισ. κυβικά μέτρα (bcm) υγροποιημένου φυσικού αερίου το 2014, και έχει ικανότητα εισαγωγής μέχρι και 200 bcm στο μέλλον. Αναλογικά, οι εξαγωγές των ΗΠΑ θα μπορούσε να φθάσουν τα 70 bcm το 2020, και οι ρωσικές εξαγωγές στις ευρωπαϊκές [37] αγορές έφθασαν τα 150 bcm το 2014. Η εξάρτηση της Ευρώπης από τις εισαγωγές φυσικού αερίου [38] μεγαλώνει με ταχύ ρυθμό, και χρειάζεται περίπου 50 bcm επιπλέον προμήθεια ποσοτήτων φυσικού αερίου μετά το 2020 για να αντικαταστήσει την μείωση της εγχώριας παραγωγής της. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούσαν να κάνουν μια συνειδητή επιλογή τώρα να ευνοήσουν το LNG αντί το ρωσικό φυσικό αέριο σε μακροπρόθεσμη βάση για το νέο τους ενεργειακό εφοδιασμό. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες, χάρις στην ευελιξία των δομών της συμφωνίας για το LNG, θα μπορούσαν να είναι ένας ιδανικός προμηθευτής.

Η Ευρώπη έχει επίσης μια ιστορική ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο [39], καθώς κινείται σε πιο πράσινες τεχνολογίες. Το αμερικανικό LNG θα μπορούσε να αναζωογονήσει τις ευρωπαϊκές επενδύσεις στην οικονομία του φυσικού αερίου [40], κάτι που με την σειρά του θα προωθήσει την λιγότερη χρήση των βλαβερών για το περιβάλλον ορυκτών καυσίμων. Ο ευρωπαϊκός τομέας φυσικού αερίου φαίνεται χλωμός κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, κυρίως λόγω της σύνδεσής του με την Ρωσία και το κόστος του σε σχέση με τον άνθρακα. Ωστόσο, καθώς το LNG γίνεται πιο προσιτό, προσβάσιμο και ασφαλές, οι υπολογισμοί μεταβάλλονται. Βοηθώντας τα θέματα περαιτέρω, η Διάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι το 2015 οδήγησε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες να εξετάσουν το ενδεχόμενο κατάργησης του άνθρακα, κάτι που θα μπορούσε να αποδειχθεί ωφέλιμο για το φυσικό αέριο. Αυτό, με την σειρά του, θα μπορούσε να επιταχύνει την χρήση των αμερικανικών εισαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

ΑΡΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ

Το πρόβλημα για το αμερικανικό LNG στην Ευρώπη είναι ότι εξακολουθεί να είναι ακριβότερο από το ρωσικό φυσικό αέριο [41]. Προς το παρόν, το ρωσικό φυσικό αέριο, στα 6 δολάρια ανά MMBTU είναι συγκρίσιμο σε τιμή με το επαναεριοποιημένο υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, στα 7,5 δολάρια ανά MMBTU, με την τιμή του Henry Hub -μια μεγάλη αγορά για το αμερικανικό φυσικό αέριο στα 2 δολάρια ανά MMBTU. Ένας πόλεμος για μερίδιο αγοράς θα μπορούσε να αναγκάσει τις τιμές να πέσουν κάτω από τα 5 δολάρια, ξεκινώντας από φέτος. Είναι αβέβαιο για πόσο καιρό η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να κρατήσουν έναν τέτοιο πόλεμο τιμών. Για την Ρωσία, αυτό θα σήμαινε μείωση κρατικών εσόδων κατά την διάρκεια μιας ύφεσης˙ για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό θα σήμαινε κίνδυνο ανεπαρκούς αξιοποίησης των εγκαταστάσεων εξαγωγής του υγροποιημένου φυσικού αερίου της. Η Ρωσία μπορεί να είναι πρόθυμη να υπομείνει τις χαμηλές τιμές βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα, προκειμένου να αποκτήσει μακροπρόθεσμα οφέλη, όπως μακροχρόνιες συμβάσεις, ενίσχυση των δεσμών της με τους Ευρωπαίους πελάτες της, και δυνατότητα να διατηρήσει ή ακόμη και να αυξήσει το μερίδιο αγοράς της. Η Ρωσία διαπραγματεύεται ήδη νέες διαδρομές αγωγών (όπως την επέκταση του αγωγού Nord Stream), κάτι που θα μπορούσε να βάλει την Μόσχα σε ευνοϊκή θέση όταν πρόκειται για την υπογραφή νέων συμβάσεων παροχής φυσικού αερίου. Εν τω μεταξύ, εκκρεμεί ακόμα το αν οι αμερικανικές εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου [42] θα αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύσουν την παραγωγή του υγροποιημένου φυσικού αερίου τους [43], οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας [44] θα γίνουν μια ζωτική αγορά. Αυτό θα σήμαινε ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αποφεύγει αγωγούς ρωσικού φυσικού αερίου [43], και αυτό δεν είναι πρόθυμη κάθε χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να το πράξει.

Ο τερματικός σταθμός επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου ανοικτής θαλάσσης, FSRU Toscana, ρυμουλκείται στο Μεγάλο Λιμάνι της Βαλέτα την 1η Ιουλίου 2013. DARRIN ZAMMIT LUPI / REUTERS
---------------------------------

Σίγουρα, σε έναν πόλεμο τιμών, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές [45] θα βγουν κερδισμένοι. Αλλά ίσως όχι για πολύ. Στο κάτω-κάτω, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να δίνουν προτεραιότητα στην ευρωπαϊκή αγορά εάν οι ασιατικές αγορές ανακάμψουν. Από αυτή την άποψη, η αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου [46] είναι πιο ευμετάβλητη από τους αγωγούς φυσικού αερίου, οι οποίοι φέρουν τις χώρες κοντά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ζήτημα αυτό επιτείνεται από τους ευέλικτους όρους των Ηνωμένων Πολιτειών για τις συμβάσεις LNG [47], οι οποίες δεν περιλαμβάνουν την παραδοσιακή έννοια της ασφάλειας του εφοδιασμού.