Η αποτυχία της Άγκυρας

Το όνειρό μιας ανοδικής Αδελφότητας μπορεί να τελείωσε (αν δεν έχει ξεχαστεί) αλλά η Άγκυρα έχει υιοθετήσει άλλες πολιτικές που αποδεικνύουν ότι το ΑΚΡ διατηρεί την όρεξή του για ρίσκο. Τον Νοέμβριο του 2015, η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό τζετ προκαλώντας έτσι μια διπλωματική κρίση με την Μόσχα. Τον επόμενο μήνα, η Άγκυρα έστειλε στρατεύματα στο βόρειο Ιράκ, δήθεν για να βοηθήσει τους Κούρδους και τους Σουνίτες Ιρακινούς στον αγώνα τους κατά του ISIS, προς μεγάλη οργή της κυβέρνησης της Βαγδάτης. Οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν είναι επίσης τεταμένες, αφού οι δύο πλευρές υποστηρίζουν τα αντίπαλα στρατόπεδα στην Συρία και κατηγορούν ο ένας τον άλλο ότι τροφοδοτεί το σεχταρισμό στην περιοχή. Προς απογοήτευση της Τεχεράνης, η Τουρκία εντάχθηκε στην υπό Σαουδική ηγεσία αντι-Χούτι συμμαχία στην Υεμένη, έστω και αν η συμμετοχή της είναι κατ’ όνομα. Εν τω μεταξύ, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία αποτελεί επίσημα μέρος της υπό αμερικανική ηγεσία συμμαχίας για την καταπολέμηση του ISIS, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν [33] να επικρίνουν την Άγκυρα ότι δεν κάνει αρκετά για να περιορίσει την ροή εξτρεμιστών μαχητών δια μέσω των συνόρων της με την Συρία.

Ό,τι και αν φέρουν οι νέες πολιτικές της Τουρκίας, η κληρονομιά του Ερντογάν στην Αραβική Άνοιξη είναι γραμμένη. Ισχυρίστηκε ότι προάσπιζε μια σύνθεση του ισλαμισμού και του πλουραλισμού, αλλά προώθησε μια εντελώς άλλη εκδοχή του ισλαμισμού. Αυτό ήταν εμφανές ανάμεσα στους κλάδους της Αδελφότητας που επιδίωξε να ενδυναμώσει, αλλά και εγχωρίως, όπου οι πολιτικές ελευθερίες και η δημοκρατία έχουν υποφέρει. Για όλα αυτά, έχει κάνει ίσως ανυπέρβλητη ζημιά στις ιδέες που κάποτε ευαγγελιζόταν.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/turkey/2016-01-25/ankaras-failure