Η επόμενη πρόκληση της Βόρειας Κορέας

Στις αρχές Μαρτίου του 2010, οι δύο Κορέες ενεπλάκησαν σε στρατιωτικές συνομιλίες μετά από πρόταση του Βορρά. Στις 26 Μαρτίου, βορειοκορεατικό υποβρύχιο τορπίλισε το Cheonan, ένα νοτιοκορεατικό πολεμικό πλοίο, σκοτώνοντας 46 ναύτες. Παρά το συμπέρασμα της πολυεθνικής ομάδα έρευνας, ότι η Βόρεια Κορέα ήταν πίσω από την επίθεση (κάτι που αρνήθηκε η Πιονγκγιάνγκ), ο Νότος κάλεσε για άλλον ένα γύρο στρατιωτικών συνομιλιών τον Σεπτέμβριο και, στα τέλη Οκτωβρίου, σε συντονισμό με τον Βορρά διοργάνωσε συναντήσεις οικογενειακής επανένωσης. Στις 11 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η Πιονγιάνγκ ζήτησε συνομιλίες για την επανεκκίνηση ενός τουριστικού έργου που έφερε Νοτιοκορεάτες σε μια γραφική περιοχή στον Βορρά. Στις 23 Νοεμβρίου, έπληξε με βλήματα ένα κατοικημένο νησί της Νότιας Κορέας, σκοτώνοντας τέσσερις υπηκόους της Νότιας Κορέας. Αυτή ήταν η ζωτικής σημασίας ανάδειξη του Kim Jong Un, το αποκορύφωμα της οποίας ήταν να σταθεί δίπλα στον πατέρα του κατά την διάρκεια μιας στρατιωτικής παρέλασης στις 10 Οκτωβρίου, την επέτειο της ίδρυσης του κορεατικού Εργατικού Κόμματος. Υποχρεωμένη να ενισχύσει τα διαπιστευτήρια του νεαρού διαδόχου, η Πιονγιάνγκ πίστευε ότι οι επιθέσεις της θα ήταν πιο αποτελεσματικές αν έρχονταν μετά από μια φαινομενική αναθέρμανση των δεσμών.

Ο Κιμ Γιονγκ-Ουν χρησιμοποίησε την ίδια τακτική προπετάσματος καπνού πριν από την δοκιμή των πυραύλων του μεγάλου βεληνεκούς, στις 12 Δεκεμβρίου 2012. Στις 8 Δεκεμβρίου, ο Βορράς δημοσίως επεξέτεινε το χρονοδιάγραμμα για την εκτόξευση αυτού που αποκαλούσε δορυφόρο έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Κάποιοι εικάζουν ότι το καθεστώς του Kim είχε δεύτερες σκέψεις απέναντι σε κινεζικές πιέσεις. Όταν, στις 10 Δεκεμβρίου, ο Βορράς δήλωσε ότι έχει «τεχνικές δυσκολίες», πολλοί υπέθεσαν ότι εγκαταλείπει την προγραμματισμένη εκτόξευση συνολικά. Με τον τρόπο αυτό, ο Βορράς έπιασε πολλούς στην Ουάσινγκτον απροετοίμαστους [5] όταν προχώρησε με την εκτόξευση το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου ακριβώς μια εβδομάδα πριν από τις προεδρικές εκλογές στην Νότια Κορέα -μια τέλεια ευκαιρία για να κάνει τον εαυτό του πολιτικό παράγοντα χωρίς να ξεχαστεί. Μην αντιμετωπίζοντας καμία πραγματική ποινή, η Βόρεια Κορέα πήρε ακόμα περισσότερες αποδείξεις ότι θα μπορούσε να δρα με ατιμωρησία.

ΝΕΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Η Σεούλ και η Ουάσινγκτον πρέπει να αναγνωρίσουν ότι, για την Πιονγιάνγκ, μια χειρονομία ειρήνης είναι συχνά το προοίμιο για μια πρόκληση. Η 10η Οκτωβρίου φέτος σηματοδοτεί την 70η επέτειο από την ίδρυση του Εργατικού Κόμματος της Κορέας. Ο Kim έχει να γιορτάσει την σπουδαία ευκαιρία με τυμπανοκρουσίες, όπως ακριβώς, το 2012, ο ίδιος σηματοδότησε την 100η επέτειο από την γέννηση του παππού του με τις δύο δοκιμές πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Ο Kim συνέχισε κατευθείαν με μια πυρηνική δοκιμή στις 12 Φεβρουαρίου 2013, σε μια εποχή μετάβασης της ηγεσίας σε όλες τις πρωτεύουσες της γειτονιάς του. Από την σκοπιά της Πιονγιάνγκ, αυτές ήταν ορθολογικές κινήσεις που αύξησαν το κύρος του Κιμ παρά την κατακραυγή από το εξωτερικό.

Η επόμενη πρόκληση της Πιονγκγιάνγκ είναι πιθανό να έρθει με την μορφή μιας δοκιμής διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου [6] κατά τις ημέρες που οδηγούν μέχρι τις 10 Οκτωβρίου. Όταν συμβεί αυτό, η Σεούλ και η Ουάσινγκτον πρέπει να σπάσουν το παλιό καλούπι της διπλωματίας ελέγχου ζημιών και να καταλήξουν σε ένα δικό τους «Εγχειρίδιο» -τέτοιο που να περιλαμβάνει αξιόπιστη, μη-στρατιωτική αποτροπή. Οι δύο σύμμαχοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η επόμενη πυραυλική ή πυρηνική δοκιμή της Πιονγιάνγκ δεν είναι άλλο ένα μικρό πρόβλημα στην μακρά και ενιαία ιστορία της διαχείρισης του status quo στην κορεατική χερσόνησο. Η τεχνολογία που αποκαλύπτει κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σε θέση ή θα είναι σχεδόν ικανή να χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Νότια Κορέα δεν απαντήσουν, η αποτροπή τους έναντι μελλοντικών προκλήσεων της Βόρειας Κορέας θα συνεχίσει να διαβρώνεται.

Βορειοκορεάτες στρατιώτες παρελαύνουν μπροστά από τα χάλκινα αγάλματα του αείμνηστου ιδρυτή της Βόρειας Κορέας, Κιμ Ιλ Σουνγκ, και του πρώην ηγέτη, Κιμ Γιονγκ Ιλ, καθώς επισκέπτονται την Mansudae στην Πιονγκγιάνγκ, στις 9 Σεπτεμβρίου 2015. REUTERS / KYODO
------------------------------

Το καθεστώς Κιμ παίζει επιδέξια την υποτιθέμενη διεθνή ανδρεία του για να κερδίσει παραχωρήσεις και να καταστείλει τον πληθυσμό. Έτσι, η Σεούλ και η Ουάσινγκτον θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν την αντι-βορειοκορεατική προπαγάνδα στον Βορρά ως κύριο εργαλείο αποτροπής -μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών, φυλλαδίων, μεγαφώνων, κινητών τηλεφώνων, και ρελέ σήματος που θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν οι Βορειοκορεάτες – που θα σταματήσει μόνο στην περίπτωση μιας πραγματικής παραχώρησης από την Πιονγιάνγκ. Η Πιονγιάνγκ μπορεί να υπερεκτιμά τον φόβο της διασυνοριακής προπαγάνδας του Νότου η οποία έχει ένα περιορισμένο εύρος, αλλά δικαίως φοβάται το προηγούμενο του συνεχούς και αποτελεσματικού πολέμου πληροφόρησης από την ασύγκριτα πλουσιότερη και πιο ελεύθερη Κορέα.

Περαιτέρω, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ενεργοποιήσει και να εφαρμόσει τον «Νόμο Επιβολής Κυρώσεων στην Βόρεια Κορέα του 2015», που εισήχθη στην Βουλή από τους εκπροσώπους Ed Royce (Ρεπουμπλικανό από την Καλιφόρνια) και Elliot Engel (Δημοκρατικό από την Νέα Υόρκη), και στην Γερουσία από τους γερουσιαστές Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικό από το Νιου Τζέρσεϊ) και Λίντσεϊ Γκράχαμ (Ρεπουμπλικανό από την Νότια Καρολίνα). Η νομοθεσία αυτή έχει ως στόχο να ενισχύσει τις κυρώσεις των ΗΠΑ για την Βόρεια Κορέα, κλείνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ της αντίληψης -της ιδέας ότι οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της Βόρειας Κορέας είναι συγκρίσιμες με εκείνες που έφεραν το Ιράν πίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων- και της πραγματικότητας -ότι είναι ασθενέστερες από όσο οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Λευκορωσίας, της Ζιμπάμπουε και της Βενεζουέλας [7].