Πώς έφτασε η εξωτερική πολιτική να διχάζει την Αμερική

Παρά τις ταλαντώσεις αυτές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, οι προβλέψεις [13] ενός Αμερικανο-ευρωπαϊκού διαζυγίου μπορεί να είναι ιδιαίτερα υπερβολικές, όπως είναι και οι θρήνοι ότι η απώλεια της αμερικανικής ηγεσίας θα σημάνει είτε το τέλος [14] της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης είτε την μεταφορά της διεθνούς ηγεσίας στην Κίνα [15] ή στην Γερμανία [16]. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η παγκόσμια διακυβέρνηση [17] συνίσταται σε κάτι περισσότερο από το ό, τι συμβαίνει στις συναντήσεις του G-7 μεταξύ των αρχηγών κρατών. Κρυμμένοι από κάτω, σε υποεθνικό επίπεδο, βρίσκονται ολοένα και πιο επιφανείς και σημαντικοί τρόποι για να διαιωνιστεί η αμερικανική ηγεσία της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ

Για ορισμένα ζητήματα, όπως η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών στο ΝΑΤΟ, η καθιέρωση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης χωρίς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι κάτι περισσότερο από πρόκληση, επειδή οι προηγμένες βιομηχανικές δημοκρατίες διαθέτουν εθνικές στρατιωτικές δυνάμεις και όχι κρατικές πολιτοφυλακές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν και να εκπληρώσουν, για παράδειγμα, τις δεσμεύσεις συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ.

Αλλά σε άλλα διακρατικά θέματα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει μονοπώλιο στο είδος της ισχύος που έχει σημασία. Η κλιματική αλλαγή είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα. Ο Trump δηλώνοντας την απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών από την συμφωνία του Παρισιού είπε ότι «εκλέχτηκα για να εκπροσωπώ τους πολίτες του Πίτσμπουργκ, όχι του Παρισιού». Λίγο μετά την ανακοίνωση, ο δήμαρχος του Πίτσμπουργκ, Bill Peduto, ανάρτησε ένα tweet ότι η πόλη του, της οποίας περισσότερο από το 75% των ψηφοφόρων της πήγαν με την Κλίντον στις προεδρικές εκλογές, θα συνεχίσει [18] να εργάζεται προς την κατεύθυνση των κλιματικών στόχων του Παρισιού. Ο Peduto είναι μέρος της Εθνικής Ατζέντας των Δημάρχων για το Κλίμα (Mayors National Climate Action Agenda), μια πρωτοβουλία που υπογράφηκε από 68 δημάρχους και έχει δεσμευτεί υπέρ των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού. Η Καλιφόρνια, που είναι η πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως[19] , θεσπίζει αυστηρές προδιαγραφές εκπομπών και ενεργειακής απόδοσης για τα οχήματα και τις συσκευές, κάτι που όχι μόνο θα καθοδηγήσει την βιομηχανία στο πώς θα επενδύει θα και εμπορεύεται τα προϊόντα της αλλά επίσης συμβάλλει στην επίτευξη των στόχων μείωσης των εκπομπών της χώρας. Η πολιτεία έχει ακόμη δηλώσει [20] ότι θα επιδιώξει μια δική της κλιματική συμφωνία με την Κίνα.

Εν τω μεταξύ, ο προϋπολογισμός που πρότεινε ο Trump θα περικόψει την εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ, ένα σχέδιο που ικανοποίησε το 68% των Ρεπουμπλικανών, αλλά μόνο το 42% των Δημοκρατικών. Αλλά και στον τομέα αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να ξεγραφτούν πολύ γρήγορα. Οι Αμερικανοί κατέχουν την υψηλότερη θέση στον κόσμο για φιλανθρωπικούς σκοπούς ως ποσοστό του ΑΕΠ. Μόνο το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates [21], με βάση τα 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν σε άμεση επιχορήγηση υποστήριξης το 2015, είναι ο δέκατος μεγαλύτερος χορηγός αναπτυξιακής βοήθειας στον κόσμο. Οι μεμονωμένοι Αμερικανοί και τα ιδρύματα των ΗΠΑ μπορούν να συνεχίσουν να διαμορφώνουν το αναπτυξιακό τοπίο, ακόμη και αν η Ουάσιγκτον μειώσει την εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ υπό τον Trump.

Η διεθνής συνεργασία και η ηγεσία στον τομέα της τεχνολογίας είναι ακόμη ένας τρίτος τομέας στον οποίο οι μη κυβερνητικές οντότητες μπορούν να εκπροσωπήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες στην παγκόσμια σκηνή, ακόμη και όταν οι ομοσπονδιακές δεσμεύσεις των ΗΠΑ παρακμάζουν. Για παράδειγμα, το Facebook και η Google αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο στην γεφύρωση [22] του παγκόσμιου ψηφιακού χάσματος, μια καινούργια εταιρεία (start-up) της Silicon Valley, γνωστή ως Zipline, χρησιμοποιεί drones για την παροχή ιατρικών αναλωσίμων στην Ρουάντα [23] και ένα δίκτυο που εδρεύει στις ΗΠΑ και ονομάζεται UAViators [24] προωθεί την ασφαλή ανάπτυξη drones και ρομπότ για να βοηθού σε ανθρωπιστικές κρίσεις.

Παραδόξως, η ίδια γεωγραφική και πολιτική πόλωση που έχει προκαλέσει τέτοιες ακραίες διαφορές επί της εξωτερικής πολιτικής εντός της χώρας μπορεί επίσης να συμβάλει στην διαστρωμάτωση μιας διεθνούς διακυβέρνησης που θα ξεπερνά κάθε εκάστοτε κυβέρνηση. Τίποτα δεν εμποδίζει τις μητροπολιτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, τα άτομα, τα ιδρύματα και τις επιχειρήσεις να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην διατήρηση της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης. Στην πραγματικότητα, η συνέχισή της μπορεί να εξαρτηθεί από αυτό.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2017-06-14/how-for...