Βγάλτε από το τραπέζι τον προληπτικό πόλεμο με την Βόρεια Κορέα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Βγάλτε από το τραπέζι τον προληπτικό πόλεμο με την Βόρεια Κορέα

Οι κίνδυνοι της σκληρής ρητορικής του Trump

Φυσικά, η ικανότητα από μόνη της δεν είναι ούτε απειλή ούτε επιβεβαίωση. Όλα εξαρτώνται από την σχέση της ικανότητας με τον κάτοχό της -η Ρωσία ή η Κίνα θα μπορούσαν να ξεκινήσουν πυρηνικές επιθέσεις στο Ντένβερ, αλλά κανείς δεν δίνει σε αυτή την πιθανότητα πολύ βάση. Και εδώ είναι που οι αντιλήψεις μας για τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Kim Jong Un, και τις προθέσεις του μπαίνουν στο παιχνίδι.

Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι ο Κιμ είναι τρελός, γεγονός που ενθαρρύνεται, τουλάχιστον εν μέρει, από τα σχόλια της διοίκησης του Trump. Σύμφωνα με το διαρρεύσαν αντίγραφο της τηλεφωνικής κλήσης με τον πρόεδρο των Φιλιππίνων, Rodrigo Duterte, ο Trump ρώτησε αν ο Kim ήταν «σταθερός ή όχι σταθερός» και αναφέρθηκε σε αυτόν ως «ο τρελός με τα πυρηνικά όπλα» [12]. Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Nikki Haley, το έθεσε ακόμα πιο ωμά όταν είπε ότι «αυτός δεν είναι ένα λογικό πρόσωπο» [13]. Αυτά τα σχόλια τροφοδοτούν την δημόσια φαντασία, που ήδη βλέπει τον πατέρα του Κιμ ως κακό παράφρονα και μεταφέρει την φήμη φυσικά στον γιο. Ο πόλεμος γίνεται λογικός αν ο Kim δεν είναι [λογικός], αφού μπορεί να κάνει κάτι τρελό, ακόμα και αυτοκτονικό, σαν το να ξεκινήσει έναν θερμοπυρηνικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο πατέρας του Kim, Kim Jong Il, σε αντίθεση με την δημοφιλή εικόνα, αποδείχθηκε καλά ενημερωμένος και εξαιρετικά ορθολογιστής, σύμφωνα με εκτιμήσεις των παγκόσμιων ηγετών που τον αντιμετώπισαν, όπως η [πρώην] υπουργός Εξωτερικών, Madeleine Albright, ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Kim Dae- jung και ο [πρώην]πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Junichiro Koizumi. Όσο για τον Kim Jong Un, μόνο μια χούφτα ξένοι έχουν περάσει χρόνο μαζί του. Αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι λογικές του ικανότητες είναι μειωμένες και πολύ λίγοι ειδικοί περί την Βόρεια Κορέα αμφισβητούν την ψυχική του σταθερότητα. Η κοινότητα [των υπηρεσιών] πληροφοριών μοιάζει να συμφωνεί. Ο διευθυντής της CIA, Mike Pompeo, δήλωσε πρόσφατα ότι θεωρεί τον Κιμ έναν λογικό δρώντα [14] ο οποίος «ανταποκρίνεται σε αντίξοες συνθήκες». Οι αντιλήψεις του κοινού περί αυτού του αντιπάλου είναι επομένως σε ασυμφωνία με την αξιολόγηση των ειδικών εντός και εκτός της κυβέρνησης.

Όπως και ο διευθυντής της CIA, οι κορυφαίοι σύμβουλοι της εθνικής ασφάλειας της Trump φαίνεται να αποδέχονται την αρχή της ορθολογικότητας του Κιμ. Για αυτούς, το πραγματικό ερώτημα φαίνεται να είναι λιγότερο σχετικά με την λογική του από όσο για τις συνέπειες της αντιλαμβανόμενης σκληρότητάς του. Ο Σύμβουλος της Εθνικής Ασφάλειας, H.R. McMaster, αναφέρει την δολοφονία του ετεροθαλή αδελφού του Κιμ στην Μαλαισία ως απόδειξη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν έναν ηγέτη του οποίου η βαρβαρότητα τον καθιστά απρόβλεπτο και «πολύ, πολύ επικίνδυνο» [15]. Πρόσφατα, ο McMaster προχώρησε περαιτέρω, υποστηρίζοντας ότι η «κλασική θεωρία αποτροπής» του είδους που εμπόδισε τον πόλεμο με την Σοβιετική Ένωση δεν ισχύει για «ένα καθεστώς που φυλακίζει και δολοφονεί όποιον φαίνεται να αντιτίθεται σε αυτό το καθεστώς [16], συμπεριλαμβανομένων των μελών της ίδιας της οικογένειας [του ηγέτη], με την χρήση αερίου νεύρων σαρίν σε ένα δημόσιο αεροδρόμιο». Ο McMaster απαντάται στα ειδησεογραφικά δελτία ως ο κορυφαίος υποστηρικτής των στρατιωτικών επιλογών [17] στην κορεατική χερσόνησο εντός της διοίκησης [Τραμπ].

Η ιδέα ότι η βιαιότητα του Κιμ από μόνη της τον βάζει σε μια κατηγορία και παρουσιάζει μια μοναδική απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες για την οποία αξίζει να ληφθεί υπόψη ο προληπτικός πόλεμος, φαίνεται λανθασμένη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν, τελικά, αποτρέψει βίαιους, πυρηνικά οπλισμένους δικτάτορες στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του Στάλιν και του Μάο [18]. Έχουν επίσης στενές στρατιωτικές συμμαχίες με βίαιους δικτάτορες, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Κορέας. Είναι αλήθεια ότι η βαναυσότητα του Κιμ θα μπορούσε να του επιτρέψει να δεχθεί εξαιρετικές ταλαιπωρίες για τον λαό του ώστε να εξασφαλίσει την ασφάλεια του καθεστώτος του και την επιβίωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Πράγματι, η ικανότητα της χώρας να απορροφά τον πόνο είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι κυρώσεις ήταν τόσο αναποτελεσματικές στο να σταματήσουν την επιδίωξη των πυρηνικών όπλων. Αλλά η βαναυσότητα του Κιμ, όπως αποδεικνύεται από την θυματοποίηση των μελών της οικογένειάς του λόγω πολιτικών επιταγών και της ευημερίας του λαού του λόγω των συμφερόντων ασφαλείας, δεν τον καθιστά απρόβλεπτο. Ούτε σημαίνει ότι ο Κιμ δεν μπορεί να δελεαστεί με διπλωματική πρωτοβουλία για την βελτίωση των σχέσεων. Η βαναυσότητα δεν είναι ίδια με την μηδενική απερισκεψία, κάτι που θα χρειαζόταν ο Κιμ για να χτυπήσει πρώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το αμερικανικό κοινό φαίνεται πολύ πρόθυμο να υποτιμήσει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Βόρειας Κορέας και να υπερεκτιμήσει την τάση του Κιμ να τις χρησιμοποιήσει. Ένας προληπτικός πόλεμος δεν θα ήταν μόνο «τραγικός σε μια απίστευτη κλίμακα» [19], όπως επεσήμανε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, James Mattis, θα ήταν απίστευτα ανόητος, αφού είναι περιττός και μπορεί να αποφευχθεί. Μαζί με τη Νότια Κορέα, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ζήσουν με -και να αποτρέψουν μια- πυρηνική Βόρεια Κορέα για όσο χρειάζεται. Η Ουάσιγκτον μπορεί επίσης να εμπλακεί με την Πιονγιάνγκ πολύ πιο εντατικά από ό, τι έχει κάνει τα τελευταία οκτώ χρόνια. Χρησιμοποιώντας άμεση διαπραγμάτευση και οικονομική εμπλοκή, σε στενό συντονισμό με την Σεούλ, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να εκτρέψει την τρέχουσα πορεία της Πιονγιάνγκ ή τουλάχιστον να σταματήσει τις [στρατιωτικές] δυνατότητες εκεί που βρίσκονται [σήμερα] και να τις μετατρέψει σε λιγότερο απειλητικές με το να μειώσει την εχθρότητα.

06092017-4.jpg