Αντιμετωπίζοντας το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Αντιμετωπίζοντας το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία»

Πώς τα καθιερωμένα κόμματα μπορούν να διεκδικήσουν ξανά την δημόσια συζήτηση

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κοινωνικοοικονομικές ανησυχίες δεν παίζουν κάποιο ρόλο. Όμως, για τους υποστηρικτές του AfD, τέτοιες ανησυχίες έχουν συχνά πολιτιστική κλίση. Κάποιοι ψηφοφόροι του AfD υποστηρίζουν ότι, για παράδειγμα, τα εκατομμύρια ευρώ που δαπάνησε η κυβέρνηση για υπηρεσίες προς τους πρόσφυγες θα έπρεπε να πληρώσουν για καλύτερα σχολεία και αναβαθμισμένες υποδομές. Πολλοί φοβούνται τον ανταγωνισμό των μεταναστών στην [οικονομικά] προσιτή στέγαση και τις χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας. Άλλοι ανησυχούν ότι οι γερμανικές ελίτ παραμελούν τις αγροτικές περιοχές της χώρας και τις πόλεις με ποικίλους πληθυσμούς που ταλαιπωρούνται οικονομικά, όπως το Duisburg και το Gelsenkirchen.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ!

Στο σημείωμα του Δεκεμβρίου, το AfD παρουσίασε την λογική της επιτυχίας του. «Όσο πιο νευρικά και άδικα αντιδρούν τα Altparteien στις προκλήσεις, τόσο το καλύτερο», δήλωσε το κόμμα. «Όσο περισσότερο προσπαθούν να στιγματίζουν το AfD λόγω προκλητικών λέξεων ή ενεργειών, τόσο καλύτερα είναι για το προφίλ του AfD. Κανείς δεν δίνει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο AfD από τους πολιτικούς αντιπάλους του».

Κάποιος θα ήλπιζε ότι οι γερμανικές ελίτ θα είχαν πάρει αυτά τα λόγια στα σοβαρά. Οι περισσότερες δεν το έκαναν. Τα μεγάλα κόμματα έκαναν την απειλή της λαϊκιστικής δεξιάς ένα κεντρικό θέμα των εκστρατειών τους. Σχολιαστές και πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Sigmar Gabriel, κατονόμασαν καθ’ υπερβολήν το AfD ως «Ναζί» ή «νεοναζί». Η εστίαση αυτή εμπόδισε τα εδραιωμένα κόμματα να περάσουν στους ψηφοφόρους τα άλλα θέματα για τα οποία ενδιαφέρονται βαθιά, από τις συντάξεις και την εκπαιδευτική πολιτική έως την κρίση στα γηροκομεία της Γερμανίας, και από την παρουσίαση ενός οράματος μέχρι την μεταμόρφωση της Γερμανίας στην ψηφιακή εποχή. Στα μάτια πολλών ψηφοφόρων, το CDU και το SPD δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν μεταξύ τους -δίδοντας αξιοπιστία στον ισχυρισμό του AfD ότι μόνο εκείνο θα μπορούσε να προσφέρει πραγματική αλλαγή.

Η ατζέντα του AfD κυριαρχούσε τις τελευταίες εβδομάδες της [προεκλογικής] εκστρατείας. Οι συντονιστές της μοναδικής τηλεοπτικής συζήτησης μεταξύ της Μέρκελ και του κύριου αμφισβητία της, του Martin Schulz του SPD, έθεσαν ερωτήματα στους υποψηφίους που φάνηκε σαν να μπορούσαν να είχαν γραφτεί από το AfD: Οι περισσότερες αφορούσαν στους πιθανούς κινδύνους της μετανάστευσης και των προσφύγων, το ρίσκο της τρομοκρατίας και το ζήτημα του Ισλάμ και της ενσωμάτωσης. Τα ζητήματα που θα αποφασίσουν για το μέλλον της Γερμανίας και για τα οποία οι προτάσεις του AfD είναι λιγότερο συναρπαστικές -η οικονομική καινοτομία, οι δημόσιες επενδύσεις, η ψηφιακή επανάσταση, η δημογραφική αλλαγή, η εκπαίδευση, η ευρωπαϊκή σταθερότητα και οι προκλήσεις από τις αυταρχικές δυνάμεις [17] όπως η Κίνα και η Ρωσία -δεν παρουσιάστηκαν καθόλου.

Τους επόμενους μήνες, τα πολιτικά κόμματα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν θα πρέπει να επιδιώξουν να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο κατά του AfD. Αυτό θα ταιριάξει με τους ισχυρισμούς του AfD ότι είναι η μόνη εναλλακτική λύση σε ένα μονολιθικό κατεστημένο. Ούτε πρέπει να επιδιώξουν να μιμηθούν το κόμμα για να πάρουν πίσω τους ψηφοφόρους του, όπως έκανε φέτος η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση (CSU), το αδελφό κόμμα του CDU στην Βαυαρία. Ο ηγέτης του CSU, Horst Seehofer, ζήτησε από την Γερμανία να περιορίσει αυστηρά τον αριθμό των προσφύγων που δέχεται, με γλώσσα που ταιριάζει με το AfD: Το άνοιγμα των γερμανικών συνόρων, είπε, είχε δημιουργήσει μια Herrschaft des Unrechts -μια «βασιλεία της παρανομίας» [18]. Την Κυριακή, το κόμμα του είχε την χειρότερη εμφάνισή του. Οι ψηφοφόροι προτίμησαν το πρωτότυπο έναντι του αντίγραφου.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Υπάρχει καλύτερος τρόπος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα πρέπει να αντιτάσσονται στο AfD όταν κάνει εξωφρενικές δηλώσεις, αλλά δεν πρέπει να κάνουν πρωτοσέλιδες όλες τις προκλήσεις του. Και αντί να προσποιούνται ότι η μετανάστευση και το Ισλάμ θα καθορίσουν το μέλλον της Γερμανίας, οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να επικεντρωθούν σε άλλα θέματα -και να ζητήσουν από τους πολιτικούς του AfD να τα αντιμετωπίσουν, επίσης. (Ο Gauland εμφανώς αναστατώθηκε σε μια συνέντευξη [19] σε ένα γερμανο-ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι όταν ο δημοσιογράφος τον πίεζε σε θέματα όπως οι συντάξεις και η εκπαιδευτική πολιτική, κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας). Ομοίως, τα ιδρύματα και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που οργανώνουν δημόσιες συζητήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν εκπροσώπους του AfD και να τους ρωτούν για τις πολιτικές τους θέσεις. Οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να αναλύσουν προσεκτικά το έργο του AfD στο κοινοβούλιο, αλλά θα πρέπει να το κάνουν με ψυχραιμία: Η εμφάνιση κομματικού ενθουσιασμού εξυπηρετεί την αφήγηση του AfD περί ενός «ψευδόμενου Τύπου» που στρέφεται εναντίον του λαού.

Οι Γερμανοί εξακολουθούν να έχουν ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο εμπιστοσύνης [20] στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην περίπτωση της δημόσιας τηλεόρασης, την οποία, σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2015, το 80% των Γερμανών την εμπιστεύονται και το 73% πιστεύουν ότι είναι η πιο σημαντική πηγή ειδήσεων. Για να αποφευχθεί η εμφάνιση ενός πιο πολωμένου τηλεοπτικού τοπίου -η Γερμανία δεν έχει κανένα ανάλογο με τα δεξιά κανάλια των Ηνωμένων Πολιτειών- οι σταθμοί πρέπει να προσλαμβάνουν και πιο συντηρητικούς δημοσιογράφους. Οι πιο σημαντικές μορφές στην γερμανική τηλεοπτική σκηνή προέρχονται από την κεντροαριστερά, αφήνοντας τους συντηρητικούς τηλεθεατές με λίγες προσωπικότητες με τις οποίες μπορούν να ταυτιστούν, και επιτρέπουν στις προοδευτικές θέσεις να ατροφούν χωρίς προκλήσεις. (Οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα πρέπει επίσης να φέρουν περισσότερους Μουσουλμάνους Γερμανούς δημοσιογράφους στην οθόνη, όπου τώρα υπο-εκπροσωπούνται).

02102017-4.jpg