Secure ConnectionΤο πρόβλημα με τον εξοπλισμό της Ουκρανίας
Η αποστολή θανατηφόρων όπλων θα λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Εκείνοι που ζητούν την αποστολή θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία ισχυρίζονται ότι τα αμερικανικά όπλα θα ενισχύσουν το Κίεβο και θα αναγκάσουν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να διαπραγματευτεί μια δίκαιη πολιτική διευθέτηση που θα τελειώσει τον πόλεμο στην περιοχή Ντόνμπας της Ουκρανίας. Κάνουν λάθος.
Ο RAJAN MENON είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στην έδρα Anne και Bernard Spitzer στην Σχολή Powell του City College της Νέας Υόρκης, και ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Μελετών Πολέμου και Ειρήνης Saltzman του Πανεπιστημίου Columbia.
Ο WILLIAM RUGER είναι αντιπρόεδρος για την Έρευνα και την Πολιτική στο Ινστιτούτο Charles Koch και αξιωματικός των Εφεδρειών του Αμερικανικού Ναυτικού.
Εάν το ΝΑΤΟ προσπαθεί πραγματικά να γίνει ισχυρότερο και η Ευρώπη είναι πράγματι τόσο ευάλωτη και νευρική, τα πλούσια ευρωπαϊκά μέλη της συμμαχίας θα πρέπει να κάνουν μερικά μεγάλα βήματα εγχωρίως, όπως το να ενισχύσουν τις αμυντικές δαπάνες τους [35]. Αν και ορισμένοι το έχουν κάνει, πολλοί άλλοι όχι. Τα αριθμητικά στοιχεία της συμμαχίας δείχνουν ότι μόνο πέντε [36] από τα 27 κράτη της Ευρώπης δαπανούν πλέον το 2% ή περισσότερο του ΑΕΠ τους για την άμυνα, στόχος που έγινε αποδεκτός το 2006. Τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν επίσης πολλά να κάνουν σε άλλα μέτωπα [37]. Αυτά περιλαμβάνουν τη μείωση της επικάλυψης στην παραγωγή μειζόνων εξοπλισμών και την αύξηση της διαλειτουργικότητας και των δυνατοτήτων για ταχεία ανάπτυξη δυνάμεων στο πεδίο της μάχης. Αυτό που χρειάζεται η συμμαχία είναι σημαντική πρόοδο σε αυτούς τους τομείς, και όχι διαβεβαιώσεις για την αξιοπιστία της Ουάσιγκτον όπως θα αποδεικνύεται από την αποστολή αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία.
Η υπόθεση για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας τείνει επίσης να γίνεται εν κενώ, ανεξάρτητα από το ότι αυτό που κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία θα μπορούσε να καθορίσει το τι κάνει η Ρωσία αλλού. Η Μόσχα θα μπορούσε να ανταποκριθεί ασκώντας μεγαλύτερη πίεση στις Βαλτικές χώρες, ενεργώντας ως διαλυτικό στοιχείο στη Βόρεια Κορέα ή το Ιράν ή ακόμη και να εξοπλίσει τους Ταλιμπάν (αυτό θα ήταν μια ειρωνική στροφή: Την δεκαετία του 1980, οι Ηνωμένες Πολιτείες μάτωσαν τους Σοβιετικούς με τον εξοπλισμό των Αφγανών μουντζαχεντίν). Εάν τα αποτελέσματα αυτά φαίνονται αδύνατα, εξετάστε τις φρικτές επιδόσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην πρόβλεψη των επιπτώσεων των στρατιωτικών κινήσεων. Στο Βιετνάμ, το Κοσσυφοπέδιο, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Λιβύη, οι αντίπαλοι δεν ανταποκρίθηκαν με τον τρόπο που η Ουάσιγκτον ανέμενε ή υπήρξαν επικίνδυνες ακούσιες συνέπειες. Η Ρωσία, από την πλευρά της, εξέπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στέλνοντας τα στρατεύματά της στην Γεωργία το 2008, την Κριμαία το 2014 και την Συρία το 2015.
Συνολικά, το σχέδιο για να πιεστεί ο Πούτιν με την παροχή θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία είναι στρατηγικά λανθασμένο. Ακόμα χειρότερα, θα μπορούσε να αποδειχθεί ριψοκίνδυνο.
Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2017-10-11/trouble-armin...