Πιο αυστηροί απέναντι στην Βόρεια Κορέα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πιο αυστηροί απέναντι στην Βόρεια Κορέα

Πώς να χτυπηθεί η Πιονγκγιάνγκ εκεί που πονάει
Περίληψη: 

Ο συνδυασμός των κυρώσεων και των επιδοτήσεων κατά της Βόρειας Κορέας απέτυχε. Η χώρα έχει ήδη την ικανότητα να χτυπήσει την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα με πυρηνικά όπλα και σύντομα θα έχει την ικανότητα να κάνει το ίδιο και στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο JOSHUA STANTON είναι δικηγόρος στην Ουάσιγκτον, και ήταν ο κύριος συντάκτης της νομοθεσίας που αργότερα έγινε ο Νόμος για τις Κυρώσεις και την Βελτίωση της Πολιτικής γα την Βόρεια Κορέα το 2016.
Ο SUNG-YOON LEE είναι καθηγητής Κορεατικών Σπουδών στο Ίδρυμα Kim Koo-Korea στη Νομική και Διπλωματική Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts.
Ο BRUCE KLINGNER είναι ανώτερος ερευνητής για την Βορειοανατολική Ασία στο Ίδρυμα Heritage.

Στο τελευταίο τέταρτο αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Νότια Κορέα προσπάθησαν να πείσουν την Βόρεια Κορέα να εγκαταλείψει τις πυρηνικές της φιλοδοξίες. Ξεκινώντας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 [1], η Ουάσιγκτον προσπάθησε να διαπραγματευτεί με την Πιονγκγιάνγκ, ενώ η Σεούλ ακολουθούσε μια στρατηγική οικονομικής δέσμευσης, ουσιαστικά επιδοτώντας την Πιονγκγιάνγκ με ενισχύσεις και επενδύσεις, καθώς [εκείνη] συνέχιζε να αναπτύσσει πυρηνικά όπλα. Στην συνέχεια, αφού η Βόρεια Κορέα δοκίμασε μια ατομική βόμβα [2] το 2006, οι Ηνωμένες Πολιτείες πίεσαν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει κυρώσεις στην Βόρεια Κορέα. Ωστόσο, υπό την προτροπή της Νότιας Κορέας και από φόβο μήπως θυμώσουν την Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρησιμοποίησαν την πλήρη διπλωματική και οικονομική ισχύ τους για να επιβάλουν αυτές τις κυρώσεις. Ανέκαθεν, ο στόχος ήταν να ωθηθεί η Βόρεια Κορέα να ανοίξει στον έξω κόσμο και να υποχωρήσει στα πυρηνικά και τα πυραυλικά της προγράμματα.

04012018-1.jpg

Ειδική αποστολή: Ξεφορτώνοντας βορειοκορεατικό κάρβουνο στην Dandong, στην Κίνα, τον Δεκέμβριο του 2010. JACKY CHEN / REUTERS
--------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτός ο συνδυασμός κυρώσεων και επιδοτήσεων απέτυχε. Η Βόρεια Κορέα έχει ήδη την ικανότητα [3] να χτυπήσει την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα με πυρηνικά όπλα και σύντομα θα έχει την ικανότητα να χτυπήσει τις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες [4] με ένα [τέτοιο πυρηνικό όπλο]. Παρά το τι θέλουν να πιστέψουν κάποιοι στην Ουάσιγκτον και την Σεούλ, ο ηγέτης της χώρας, Kim Jong Un, δεν είναι μεταρρυθμιστής. Έχει στοιχηματίσει την νομιμοποίησή του στην τελειοποίηση του πυρηνικού οπλοστασίου που αγόρασαν ο πατέρας και ο παππούς του με κόστος δισεκατομμυρίων δολαρίων και εκατομμυρίων ζωών. Εάν θα αφοπλιστεί καθόλου, θα το κάνει μόνο υπό πίεση τόσο ακραία ώστε να απειλεί την επιβίωση του καθεστώτος του.

Προκειμένου να προστατευθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους από την απειλή της Βόρειας Κορέας και να αποφευχθεί η περαιτέρω διάδοση των πυρηνικών, η διοίκηση Trump πρέπει να τερματίσει την ασυνάρτητη πολιτική των ταυτόχρονων κυρώσεων και επιδοτήσεων της Πιονγκγιάνγκ. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να πατάξει τις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές των αξιωματούχων και των επιχειρήσεων της Βόρειας Κορέας και των ξένων κρατών που τους βοηθούν. Ο κόσμος αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη πυρηνική επείγουσα κατάστασή του από την εποχή της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα. Είναι καιρός οι Ηνωμένες Πολιτείες να ενεργήσουν αποφασιστικά.

ΚΑΚΟΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΣ

Για δεκαετίες, η Βόρεια Κορέα αντιπροσώπευε μια δευτερεύουσα κρίση για τις Ηνωμένες Πολιτείες –μην ξεπερνώντας ποτέ το Ιράν ως προτεραιότητα μη διάδοσης [των πυρηνικών] ή το Σουδάν ως ανθρωπιστική προτεραιότητα ή το Ιράκ ως προτεραιότητα ασφάλειας. Κάθε πρόεδρος από την εποχή του Μπιλ Κλίντον κωλυσιεργούσε, ελπίζοντας ότι το καθεστώς της Βόρειας Κορέας θα καταρρεύσει χωρίς να κάνει τίποτα για να το υπονομεύσει, και μερικές φορές μέχρι που το υποστήριζε με βοήθεια και χαλαρώνοντας τις κυρώσεις. Οι τελευταίες τρεις διοικήσεις συνήψαν μια σειρά συμφωνιών που διαπραγματεύονταν μετρητά για ψευδείς υποσχέσεις. Ξανά και ξανά, η Βόρεια Κορέα συμφωνούσε να διαλύσει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων, αλλά δεν το έκανε.

Το 1994, ο Κλίντον υπέγραψε την πρώτη συμφωνία των ΗΠΑ με την Πιονγκγιάνγκ: Ένα σύμφωνο, γνωστό ως Συμφωνημένο Πλαίσιο (Agreed Framework), το οποίο πρόσφερε γενναιόδωρη βοήθεια σε καύσιμα και βοήθησε στην κατασκευή δύο δαπανηρών αντιδραστήρων πυρηνικής ενέργειας με αντάλλαγμα υποσχέσεις του τότε αρχηγού της Βόρειας Κορέας, Kim Jong Il, να σταματήσει τόσο τα πυρηνικά του προγράμματα με βάση το ουράνιο όσο και εκείνα με το πλουτώνιο. Το 2002, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, έχοντας μάθει ότι η Πιονγκγιάνγκ εξαπατούσε με το να εμπλουτίζει κρυφά το ουράνιο, απάντησε σταματώντας την ροή της βοήθειας. Μετά από αυτό, ο Κιμ αποσύρθηκε από την συμφωνία, αποσύρθηκε από την Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων και επανεκκίνησε τον αντιδραστήρα του πλουτωνίου. Παρά την ιστορία αυτή, ο Μπους υπέγραψε την δική του συμφωνία με την Βόρεια Κορέα το 2007, βάσει της οποίας επέτρεψε στις βορειοκορεατικές οντότητες να χρησιμοποιήσουν το δολαριακό σύστημα, παρείχε περισσότερη βοήθεια, χαλαρότερες κυρώσεις, και έβγαλε την χώρα από τον κατάλογο των κρατικών υποστηρικτών της τρομοκρατίας. Μέσα σε έναν χρόνο, η Πιονγκγιάνγκ αρνήθηκε να υπογράψει ένα πρωτόκολλο επαλήθευσης και η συμφωνία κατέρρευσε καθώς ο Μπους εγκατέλειπε την εξουσία.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ανέλαβε το αξίωμα, υποσχόμενος να τείνει το χέρι του αν ο Κιμ χαλάρωνε την γροθιά του. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Κιμ απάντησε δοκιμάζοντας πρώτα ένα βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς και στην συνέχεια μια πυρηνική συσκευή. Ωστόσο, ο Ομπάμα επέμεινε στην προσέγγισή του προς την Πιονγκγιάνγκ. Σύμφωνα με την συμφωνία της Δίσεκτης Ημέρας του 2012 (2012 Leap Day agreement), οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν στην Βόρεια Κορέα βοήθεια με αντάλλαγμα το πάγωμα των πυρηνικών δοκιμών και των δοκιμών πυραύλων. Μόλις έξι εβδομάδες μετά την συμφωνία, η Πιονγκγιάνγκ δοκίμασε έναν πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς.

Το μάθημα που πρέπει να αντληθεί από όλες αυτές τις εμπειρίες είναι σαφές: Ακόμα ένα κομμάτι χαρτί δεν θα επιλύσει τις διαφορές των Ηνωμένων Πολιτειών με την Βόρεια Κορέα. Εξ άλλου, η Πιονγκγιάνγκ έχει ήδη υπογράψει και στην συνέχεια αποσυρθεί μονομερώς από δύο συμφωνίες διασφαλίσεων του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας και από την Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών και παραβίασε μια δια-κορεατική συμφωνία για την αποπυρηνικοποίηση, το Συμφωνημένο Πλαίσιο του 1994, μια κοινή δήλωση του 2005 και αμφότερες της συμφωνίες του 2007 και του 2012.

ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ