Πώς η Κίνα παρεμβαίνει στην Αυστραλία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς η Κίνα παρεμβαίνει στην Αυστραλία

Και πώς μπορούν οι δημοκρατίες να αντιδράσουν

Η Αυστραλία είναι ένας σημαντικός δείκτης της παρεμβατικότητας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Κατά την διάρκεια των τελευταίων 18 μηνών, η χώρα έχει συγκλονιστεί από ισχυρισμούς ότι το κινεζικό κόμμα-κράτος εργάστηκε για να χειραγωγήσει κρυφά [1] το αυστραλιανό πολιτικό σύστημα και να καθορίσει το ευρύτερο πολιτικό τοπίο. Υπάρχουν ισχυρισμοί περί πολιτικών δωρητών που συνδέονται με το Πεκίνο [2] οι οποίοι αγοράζουν πρόσβαση και επιρροή, ότι πανεπιστήμια έχουν επιλεγεί ως «προπαγανδιστικά οχήματα» [3], και ότι επιστημονικές έρευνες που χρηματοδοτούνται από την Αυστραλία εκτρέπονται για να βοηθήσουν τον εκσυγχρονισμό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA). Το πιο διαβόητο, ένας φιλόδοξος νέος γερουσιαστής, ο Sam Dastyari, εκτέθηκε επειδή παπαγάλισε τις θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος και επειδή έδωσε συμβουλές σε έναν Κινέζο πολιτικό δωρητή για το πώς να μην τον παρακολουθούν, προτού εξαναγκαστεί σε πρόωρη απόσυρση.

Τα σκάνδαλα μπορεί να φαίνονται περίεργα. Λίγες χώρες στον πλανήτη έχουν επωφεληθεί τόσο καθαρά από την Κίνα [4] όσο η Αυστραλία. Η κοινωνία της έχει εμπλουτιστεί από κύματα Κινέζων μεταναστών και διαμενόντων επί 160 χρόνια. Το εθνικό της εισόδημα αυξήθηκε κατά 13% σε μια μόνο δεκαετία ως αποτέλεσμα της (έντασης πόρων) κατασκευαστικής έκρηξης της Κίνας, σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας. Και η επιβράδυνση της άνθησης των πόρων αντισταθμίστηκε από την καταναλωτική δύναμη των 180.000 Κινέζων φοιτητών και εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που έχουν κυρίως ευημερήσει στη νέα τους χώρα.

12032018-1.jpg

Η σημαία της Αυστραλίας κυματίζει μπροστά από τη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού κατά την διάρκεια μιας τελετής υποδοχής του Αυστραλού πρωθυπουργού Malcolm Turnbull στο Πεκίνο, τον Απρίλιο του 2016. JASON LEE / REUTER
-----------------------------------------------------------------------------------

Ωστόσο, αυτά είναι τα ίδια τα συστατικά που κάνουν την συζήτηση στην Αυστραλία για την κινεζική επιρροή τόσο ενδιαφέρουσα. Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει όταν ένα μεσαίου μεγέθους, ανοιχτό, πολυπολιτισμικό έθνος αντιστέκεται σε μια αυξανόμενα αυταρχική υπερδύναμη που αντιπροσωπεύει ένα στα τρία δολάρια των εξαγωγών του. Ακόμη και οι θερμόαιμοι βασικοί αρθρογράφοι των κινεζικών εφημερίδων ταμπλόιντ φαίνονται αβέβαιοι. «Η Αυστραλία αυτοαποκαλείται πολιτισμένη χώρα, αλλά η συμπεριφορά της προκαλεί σύγχυση», έγραψαν οι Global Times [5]. «Αν και εξαρτάται οικονομικά από την Κίνα, δείχνει λίγη ευγνωμοσύνη».

Η αυστραλιανή συζήτηση εξελίχθηκε από τις αμορφοποίητες ανησυχίες για την κινεζική επιρροή και την ήπια ισχύ στις πιο συγκεκριμένες ανησυχίες για την μυστική παρέμβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Οι αναφορές των μέσων μαζικής ενημέρωσης ρίχνουν φως σε έναν κρυφό κόσμο κινήτρων, απειλών και αληθοφανούς άρνησης. Αναδεικνύουν μια διάσταση κινδύνου που βρίσκεται ανάμεσα στους πόλους της οικονομικής ελκυστικότητας και της στρατιωτικής ισχύος, στον οποίο δεν είχαν επικεντρωθεί στο παρελθόν οι Δυτικοί σινολόγοι, οι διπλωμάτες και οι αξιωματούχοι της εθνικής ασφάλειας. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι υπάρχουν ελάχιστα πράγματα που είναι ήπια στον τρόπο με τον οποίο το κόμμα ασκεί ισχύ πέρα από τα σύνορά του.

Αυτό που κάνει ξεχωριστή την αυστραλιανή εμπειρία δεν είναι το τι κάνει η Κίνα εκεί, αλλά το πώς η Canberra αντιδρά απέναντι στις απειλές του Πεκίνου και την πίεση των τοπικών ηγετών των επιχειρήσεων που ανησυχούν για οικονομικά αντίποινα. Η σαφήνεια της διάγνωσης έχει θέσει το σκηνικό για μια χειρουργική αντίδραση -μια αντίδραση που διαχειρίζεται το ρίσκο και στοχεύει στις ζημιές, ενώ επιχειρεί να διατηρήσει το συνολικό σχέδιο των δεσμεύσεων [μεταξύ των δύο χωρών]. Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί ισορροπία, αλλά οι προσπάθειες της Αυστραλίας να πράξουν έτσι θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά από ηγέτες στην Ουάσινγκτον, το Όκλαντ, την Οτάβα και το Βερολίνο -οι οποίοι μπορεί σύντομα να βρεθούν σε παρόμοια θέση.

ΟΙ ΚΙΝΕΖΟ-ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ ΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ

Κλειδί για τις επιχειρήσεις του [κινεζικού] κόμματος στην Αυστραλία είναι η κατάρρευση της διαφοροποίησης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, της Κίνας και του κινεζικού λαού σε ένα ενιαίο οργανικό σύνολο -μέχρι το σημείο που το κόμμα μπορεί να βγει από την ευγενική συζήτηση εντελώς. Η συγχώνευση σημαίνει ότι οι επικριτές των δραστηριοτήτων του κόμματος μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν και να δεχθούν επίθεση ως αντι-κινεζικοί, αντι-Κινέζοι και σινοφοβικοί [6] –χαρακτηρισμοί που πολώνονται και σκοτώνουν την παραγωγική συζήτηση. Και είναι μόνο ένα σύντομο βήμα λογικής να ανακηρύξει κάποιος όλους τους εθνοτικούς Κινέζους ως «γιούς και κόρες της πατρίδας», ανεξάρτητα από την υπηκοότητα.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς περί σινοφοβίας, η αυστραλιανή συζήτηση έχει από την αρχή αγκυρωθεί στην κοινότητα των Κινεζο-αυστραλών. Εθνοτικοί Κινέζοι αρθρογράφοι, επιχειρηματίες και ακτιβιστές έχουν ηγηθεί στο να τραβήξουν την προσοχή του έθνους στις προσπάθειες του [κινεζικού] κόμματος να καταστείλει την ποικιλία των απόψεών τους μέσω της παρακολούθησης, του εξαναγκασμού και της εξουδετέρωσης.

Το 2005, ο Κινέζος αποσκιρτήσας Chen Yonglin, εξέθεσε ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριοδοτών που κρατούσε καρτέλες για Κινεζο-αυστραλούς, συμπεριλαμβανομένων των εξασκούντων [τις αρχαίες ασκήσεις διαλογισμού] Falun Gong, οι οποίοι αψήφησαν την κομματική γραμμή. Εξήγησε το πώς θα χρησιμοποιούσε τις πληροφορίες αυτές για την ανάληψη στοχευμένων εξαναγκαστικών ενεργειών όπως η κατάσχεση διαβατηρίων, η άρνηση θεώρησης (visa) και η απαγόρευση συναντήσεων. Το 2008, ο Κινεζο-αυστραλός συγγραφέας Yang Hengjun [7] φώτισε τις προσπάθειες του κόμματος να κινητοποιήσει χιλιάδες φοιτητές ανεμίζοντες την κόκκινη σημαία, ώστε να κάνουν πορεία προς το Κοινοβούλιο της Καμπέρα για να «υπερασπιστούν τον ιερή Ολυμπιακή δάδα» έναντι των φιλο-θιβετιανών και άλλων διαδηλωτών, καθώς η δάδα [στμ: η ολυμπιακή φλόγα, δηλαδή] όδευε προς την Ολυμπιακή τελετή στο Πεκίνο. Μετά την σύλληψη του Αυστραλιανού εκτελεστικού στελέχους [στην βιομηχανία] σιδηρομεταλλεύματος, Stern Hu, το 2009, αρκετοί Κινεζο-αυστραλοί επιχειρηματίες αποκάλυψαν ότι αποτελούσαν στόχους του κινεζικού συστήματος ασφαλείας με τρόπους που άλλοι Αυστραλοί δεν ήταν. Φυλακίστηκαν όλοι με χαλκευμένα κατηγορητήρια, απογυμνώθηκαν από τα περιουσιακά τους στοιχεία και υπέστησαν κακομεταχείριση κατά την διάρκεια των ανακρίσεων. Η καφκική τραγωδία του Matthew Ng, της Charlotte Chou [8] και του Du Zuying [9] έγιναν πρωτοσέλιδες ειδήσεις στην Αυστραλία, επειδή αυτοί και οι οικογένειές τους επέλεξαν να πουν τις ιστορίες τους.

Πιο πρόσφατα, Κινεζο-αυστραλοί δημοσιογράφοι έθεσαν τα θεμέλια για το ερευνητικό ρεπορτάζ σχετικά με τους κρυφούς δεσμούς του [κινεζικού] κόμματος με την αυστραλιανή πολιτική. Ο Philip Wen, ανταποκριτής της εφημερίδας The Sydney Morning Herald στο Πεκίνο, έδειξε το πώς το κόμμα δημιουργούσε την εικόνα [10] λαϊκών πολιτικών κινημάτων για να δώσει την εντύπωση της υποστήριξης των εθνοτικών Κινέζων προς τις πολιτικές και τους ηγέτες του Πεκίνου, και για να καταπνίξει τους αντιπάλους του. Ανακάλυψε επίσης ότι οι Αυστραλοί πολιτικοί δεν γνώριζαν βασικές λεπτομέρειες σχετικά με τους κινεζικής υπηκοότητας πολιτικούς δωρητές οι οποίοι χρηματοδότησαν τις εκστρατείες τους, συμπεριλαμβανομένων των πραγματικών τους ονομάτων [11]. Ο φοιτητής δημοσιογράφος Alex Joske, ο οποίος οφείλει στην μητέρα του που μεγάλωσε στο Πεκίνο το ότι γνωρίζει άπταιστα την κινεζική γλώσσα, έχει χαρτογραφήσει τα δίκτυα «ενιαίου μετώπου» [12] του κόμματος και έχει δείξει ότι είναι πλέον τόσο πανταχού παρόντα -και καλά χρηματοδοτημένα- που εξαλείφουν τις ευκαιρίες για ανεξάρτητες εθνοτικές κινεζικές κοινότητες και ανεξάρτητη πολιτική εκπροσώπηση. Έδειξε επίσης το πώς μπορούν να ενεργοποιηθούν αυτά τα δίκτυα για να σιωπήσουν τους Κινεζο-αυστραλούς [13], συμπεριλαμβανομένης της δικής του εμπειρίας, όταν εκφοβίστηκε από τους ηγέτες της τοπικής Κινεζικής Ένωσης Φοιτητών και Μελετητών (Chinese Students and Scholars Association).

Και για κάθε ιστορία κρατικά υποστηριζόμενης επιβολής εξαναγκασμού και εξουδετέρωσης που δημοσιοποιούν οι Κινεζο-αυστραλοί, υπάρχουν δεκάδες που ποτέ δεν εμφανίζονται. Ένας δημοσιογράφος μού είπε πώς είχε κληθεί σε ένα μπαρ καραόκε, και του επιτέθηκαν σωματικά ως αντίποινα για το ρεπορτάζ του σχετικά με τις συναλλαγές μιας κινεζικής κρατικής εταιρείας στην Αυστραλία. Ένας άλλος έδωσε σε μια κοινοβουλευτική επιτροπή έναν εμπιστευτικό φάκελο που περιγράφει λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο το Πεκίνο προσπάθησε να καταπνίξει μια από τις τελευταίες ανεξάρτητες πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης της Αυστραλίας που λειτουργούσε στην κινεζική γλώσσα, εκφοβίζοντας τους διαφημιζόμενους σε αυτήν. Στην περίπτωση εκείνη, ένας διαφημιζόμενος με έδρα του την Κίνα εξαναγκάστηκε να σταματήσει από έναν αξιωματούχο του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας ο οποίος κατασκήνωσε στο γραφείο του για δύο εβδομάδες. Ένας άλλος, στην Αυστραλία, συμφώνησε να σταματήσει αφότου προσεκλήθη σε ένα τρίωρο «τσάι» σε ένα κινεζικό προξενείο στην Αυστραλία. Ταυτόχρονα, οι υπέρ του Πεκίνου ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης ανταμείβονται [14] με δωρεάν περιεχόμενο, εξοπλισμό και επιχειρηματικές ευκαιρίες.

ΟΙ ΕΥΠΑΘΕΙΕΣ ΤΗΕ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα επενδύει τεράστιους πόρους για την φίμωση των διαφωνούντων και για την παροχή κινήτρων ώστε να αναπτυχθούν πιο ευνοϊκές φωνές. Το United Front Work Department, το οποίο, σύμφωνα με τον πρώην αναλυτή πληροφοριών των ΗΠΑ, Peter Mattis, επιδιώκει να «κινητοποιήσει τους φίλους του κόμματος για να χτυπήσουν τους εχθρούς του κόμματος», φτάνει όχι μόνο στην κινεζική διασπορά της Αυστραλίας αλλά και πέραν αυτής, μέσω οργανώσεων-βιτρίνα όπως το Αυστραλιανό Συμβούλιο για την Ειρηνική Προώθηση της Επανένωσης της Κίνας (Australian Council for the Peaceful Promotion of Reunification of China). Παρομοίως, το σύστημα πληροφοριών του PLA [δηλαδή του κινεζικού στρατού] λειτουργεί πλατφόρμες, όπως η China Association for International Friendly Contacts [15], που δουλεύουν για την διοχέτευση των μηνυμάτων του κόμματος μέσω της εξεύρεσης κοινού πεδίου με ιδιοτελείς ή αφελείς ενδιάμεσους. Ο τρόπος λειτουργίας (modus operandi) είναι να προσφέρει προνομιακή πρόσβαση, να χτίζει μια προσωπική σχέση και να ανταμείβει όσους παπαγαλίζουν πιστά τις θέσεις ου τους προτείνονται.

Οι αυταρχικές επεμβάσεις εξετάζουν και εκμεταλλεύονται διαφορετικές ευπάθειες των δημοκρατιών με διάφορους τρόπους. Τα τρωτά σημεία της Αυστραλίας περιλαμβάνουν χρεοκοπημένα μοντέλα χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μοναδικά χαλαρούς νόμους για την χρηματοδότηση [προεκλογικών] εκστρατειών, και μια ειδική ισότιμη έλλειψη σεβασμού προς αποσυρθέντες πολιτικούς. Οι παρεμβάσεις διαβρώνουν την εμπιστοσύνη που κάνει τα ανοικτά, δημοκρατικά και πολυπολιτισμικά συστήματα να λειτουργούν. Μπορούν να διαφθείρουν τις πολιτικές διαδικασίες. Και στον βαθμό που επηρεάζουν άμεσα το κοινοβουλευτικό σύστημα, χτυπούν στον πυρήνα της ίδιας της [κρατικής] κυριαρχίας. Τον περασμένο Μάιο, ο Meng Jianzhu, τότε επικεφαλής ασφαλείας της Κίνας, προειδοποίησε την ηγεσία της αντιπολίτευσης των Εργατικών [της Αυστραλίας] για τις εκλογικές συνέπειες μιας αποτυχίας τους να υιοθετήσουν μια διμερή συνθήκη έκδοσης [εγκληματιών]. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Australian [16]: «Ο κ. Meng δήλωσε ότι θα ήταν κρίμα αν οι εκπρόσωποι της κινεζικής κυβέρνησης έπρεπε να πουν στην κινεζική κοινότητα στην Αυστραλία ότι οι Εργατικοί δεν υποστηρίζουν την σχέση μεταξύ Αυστραλίας και Κίνας».

Σε μερικές αυστραλιανές συνοικίες, η προτίμηση του [κινεζικού] κόμματος για την κατάργηση των επικριτικών φωνών έχει γίνει βαθιά εσωτερική. Η πρώτη επεξεργασία των κινεζικών προσπαθειών για επιρροή σε εύρος βιβλίου – το Silent Invasion του Clive Hamilton [17]- είχε μπει στο ράφι από τρεις διαδοχικούς εκδότες εξαιτίας προληπτικών φόβων για αντίποινα από το Πεκίνο. Ομοίως, οι ηγέτες των πανεπιστημίων της Αυστραλίας έχουν απορρίψει δημοσίως τις ανησυχίες [6] για ακατάλληλη κινεζική πίεση -συμπεριλαμβανομένων και μερικών εκ των ίδιων των μελετητών τους- ενώ παράλληλα ξεκινούν μια επιχείρηση επιδιόρθωσης των φραγμών ώστε να μαλακώσουν τα οικονομικά αντίποινα που φοβούνται ότι θα έρθουν [18].

Η CANBERRA ΠΡΟΧΩΡΑ

Τους τελευταίους μήνες, η συνωμοσία της σιωπής διερράγη από μια καταλυτική διαδικασία στην οποία δημοσιογράφοι, επιστήμονες, αξιωματούχοι της ασφάλειας και πολιτικοί, όλοι ξεκίνησαν να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο. Η διαδικασία αυτή περιλάμβανε τις υπηρεσίες ασφαλείας που κοινοποιούσαν προειδοποιήσεις προς το κοινό πιο ξεκάθαρα από όσο πριν˙ δημοσιογράφους που έχτισαν πάνω σε αυτές τις προειδοποιήσεις και άντλησαν από την ειδίκευση των ακαδημαϊκών˙ και πολιτικούς που πήραν στα σοβαρά τις υπηρεσίες ασφαλείας και τις αξιόπιστες έρευνες των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Τον Ιούνιο του 2017, μια κοινή έρευνα από την Australian Broadcasting Corporation και την Fairfax Media αποκάλυψε [19] ότι ο Αυστραλιανός Οργανισμός Πληροφοριών Ασφαλείας (Australian Security Intelligence Organization, ASIO) είχε προειδοποιήσει τα μεγάλα πολιτικά κόμματα ότι δύο από τους πιο γενναιόδωρους δωρητές της Αυστραλίας είχαν «ισχυρές διασυνδέσεις με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα» και ότι οι «δωρεές τους θα μπορούσαν να συνεπάγονται υποχρεώσεις». Ένας από αυτούς, μόχλευσε δωρεά 400.000 δολαρίων σε μια προσπάθεια να μαλακώσει την γραμμή του Εργατικού Κόμματος για την Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο δημοσιογράφος της Fairfax, Nick McKenzie, αποκάλυψε επίσης ότι ένας Φιλελεύθερος υπουργός Εμπορίου πέρασε κατ’ ευθείαν από τον υπουργικό θώκο σε μια συμβουλευτική δουλειά σε μια εταιρεία συνδεδεμένη με το [κινεζικό] κόμμα, κερδίζοντας 880.000 δολάρια τον χρόνο για απροσδιόριστες υπηρεσίες [20].

Στα τέλη του περασμένου έτους, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ που συνέχισαν να δημοσιοποιούνται, η φιλελεύθερη κυβέρνηση συνασπισμού του πρωθυπουργού Malcolm Turnbull, κήρυξε πολιτικό πόλεμο στην συνεργασία του γερουσιαστή Dastyari με έναν «πράκτορα μιας ξένης χώρας». Μέχρι τότε, ο Dastyari είχε δείξει ότι είχε απαγγείλει τις θέσεις του Πεκίνου για την Θάλασσα της Νότιας Κίνας σχεδόν λέξη προς λέξη, αμέσως αφότου ο ευεργέτης του είχε απειλήσει να αποσύρει μια δωρεά 400.000 δολαρίων. Είχε συμβουλεύσει τον κινεζικής υπηκοότητας δωρητή -τον οποίο ο ASIO είχε χαρακτηρίσει ως κίνδυνο ασφαλείας- να βάζει το τηλέφωνό του στην άκρη για να αποφύγει την παρακολούθηση της συνομιλίας τους. Οι επιθέσεις της κυβέρνησης Turnbull εξυπηρέτησαν έναν κομματικό πολιτικό σκοπό, αλλά επίσης έφεραν και το ζήτημα της ξένης παρεμβατικότητας στην κύρια συζήτηση και, για πρώτη φορά, έδειξαν ότι υπήρχαν όρια στην συμπεριφορά που μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Ο Turnbull αποκάλυψε επίσης ότι τον Αύγουστο του 2016 είχε αναθέσει μια διαβαθμισμένη έρευνα σχετικά με τις ξένες παρεμβολές. Τα ευρήματα «χαλύβδωσαν» την κυβέρνηση για να χαράξει μια στρατηγική που διαμορφώθηκε από τέσσερις αρχές. Πρώτον, μια στρατηγική κατά των ξένων παρεμβάσεων θα αφορούσε τις δραστηριότητες των ξένων κρατών και όχι την νομιμοφροσύνη των Αυστραλών που γεννήθηκαν στο εξωτερικό. Όπως δήλωσε ο Turnbull, «Οι κοινότητές μας της διασποράς αποτελούν μέρος της λύσης και όχι το πρόβλημα». Δεύτερον, η στρατηγική θα ήταν αγνωστικιστική ως προς τις χώρες και δεν θα ξεχώριζε την κινεζική παρεμβατικότητα. Τρίτον, θα διέκρινε την συμπεριφορά που είναι «μυστική, οδηγεί στην διαφθορά ή είναι καταναγκαστική» από τη νόμιμη και διαφανή δημόσια διπλωματία. Και τέταρτον, θα έχτιζε στους πυλώνες του «άπλετου φωτός, της επιβολής [του νόμου], της αποτροπής και της ικανότητας». Ο Turnbull εισήγαγε νομοθεσία που απαγόρευε τις ξένες πολιτικές δωρεές˙ επέβαλε υποχρεώσεις γνωστοποίησης σε όσους εργάζονται στην αυστραλιανή πολιτική για λογαριασμό ενός αλλοδαπού εντολέα˙ και εισήγαγε σκληρούς αλλά σταδιακούς νόμους κατά των πολιτικών παρεμβάσεων και της κατασκοπείας. (Μέρες αφότου ο Turnbull εισήγαγε αυτούς τους νέους νόμους, αναφορές υποδεικνύουν ότι το Πεκίνο ίσως να ενεργοποίησε τα United Front δίκτυά του [21] για μια εκστρατεία εναντίον του «αντι-κινεζικού» κυβερνώντος φιλελεύθερου συνασπισμού σε μια κρίσιμη ενδιάμεση εκλογή).

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων υποστηρίζουν τη νομοθεσία περί ξένης παρεμβατικότητας [22], με μόλις 11% να αντιτίθεται. Η γνώμη των ελίτ, ωστόσο, φαίνεται αντίθετη. Πανεπιστήμια, ΜΜΕ και επιχειρηματικές οργανώσεις κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υπερ-επέκταση και υποστήριξαν εξαιρέσεις. Η κυβέρνηση υποχώρησε -εξαιρώντας τα «μήντια» από μερικά εγκλήματα μυστικότητας και κατασκοπίας- και μπορεί να προχωρήσει περισσότερο αφότου μια κοινοβουλευτική επιτροπή παραδώσει την έκθεσή της στο τέλος αυτού του μήνα. Ορισμένοι επικριτές λένε ότι η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να εξηγήσει το πρόβλημα των παρεμβάσεων, άλλοι ότι ήταν πάρα πολύ αρνητική για την σχέση της Αυστραλίας με την Κίνα. Πολλοί ανησυχούν ότι η χαλαρή γλώσσα και οι [αρνητικοί] ισχυρισμοί μπορούν πολύ εύκολα να στιγματίσουν όλους τους Κινέζους. Ορισμένοι είναι ακόμα πιο σκληροί και αποτρεπτικοί. Ο αναπληρωτής πρύτανης του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Michael Spence, για παράδειγμα, έχει πει ότι η κυβέρνηση του Turnbull πρέπει να σταματήσει τις «σινοφοβικές φλυαρίες».

12032018-2.jpg

Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Malcolm Turnbull, χαιρετά με τον Κινέζο πρωθυπουργό Li Keqiang το κοινό καθώς περπατούν στο λιμάνι του Σϊδνευ, στην Αυστραλία, τον Μάρτιο του 2017. DAVID GRAY / REUTERS
------------------------------------------------------------------------

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ

Η αυστραλιανή πολιτεία ζωντάνεψε απέναντι σε μια απειλή που μοιράζονται κι άλλα έθνη, αλλά την οποία μόλις αρχίζουν να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν. Αυτή η αναγνώριση έχει ενισχυθεί από το ξεκάθαρο θράσος της κίνησης του Κινέζου προέδρου Xi Jinping για παγκόσμια επιρροή, και από το θέαμα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και των πληρεξουσίων του να δημιουργούν χάος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Μετά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, είναι πολύ πιο δύσκολο να απορριφθεί η ξένη παρεμβατικότητα ως μια παρανοϊκή απόσπαση της προσοχής.

Αν η Αυστραλία «ξύπνησε» τον κόσμο για τις παρεμβάσεις της Κίνας, όπως το θέτει ένας ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου [23], το κατάφερε για πέντε λόγους. Πρώτον, ο διάλογος ξεκίνησε μέσα στην κινεζο-αυστραλιανή κοινότητα και έκανε διάκριση μεταξύ του τι κάνει το [κινεζικό] κόμμα και του υποκειμενικού αντίκτυπού του σε εκείνους που στοχεύει [24]. Δεύτερον, η Αυστραλία έχει παρακάμψει σημαντικά αλλά μη παραγωγικά κανονιστικά επιχειρήματα σχετικά με το τι «είναι» η Κίνα και, αντί γι’ αυτό, επικεντρώθηκε σε εμπειρικά ερωτήματα σχετικά με το τι κάνει το κινεζικό κόμμα-κράτος. Τρίτον, η κυβέρνηση ανέθεσε μια διεξοδική διεπιστημονική έρευνα η οποία υποστήριξε μια σταθερή εσωτερική συναίνεση. Τέταρτον, οι συμμετέχοντες εργάστηκαν σκληρά για να ορίσουν την γραμμή που χωρίζει τη νόμιμη επιρροή σε μια ανοικτή κοινωνία από τις παρεμβατικές παρεμβολές. Τέλος, οι αρχές έχουν οριστεί να ισχύουν εξίσου για όλες τις χώρες που ασκούν κρυφή, διεφθαρμένη ή καταναγκαστική συμπεριφορά.

Ο Turnbull στοχεύει στην οικοδόμηση συναίνεσης γύρω από την υπεράσπιση των βασικών δημοκρατικών αξιών και θεσμών, κάτι που είναι πιθανό να υποστηρίξει και το αντιπολιτευτικό Εργατικό Κόμμα της Αυστραλίας. Και η Καμπέρα βρίσκει ολοένα και περισσότερους κοινούς σκοπούς με άλλες δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπάρχει όμως πολύς δρόμος ακόμη προς τα εμπρός.

Η Αυστραλία και ο δημοκρατικός κόσμος πρέπει να ενισχύσουν ανεξάρτητες κινεζόφωνες πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης, έτσι ώστε οι κοινότητες της [κινεζικής] διασποράς να μην αναγκάζονται να βασίζονται σε ειδήσεις που έχουν φιλτραριστεί από το Πεκίνο. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται νέες διαδικασίες για να διασφαλίζουν την διαφάνεια, να αποκαταστήσουν την ακεραιότητα της έρευνας και να ξαναφτιάξουν την παιδεία για την Κίνα. Οι δημοσιογράφοι, οι συγγραφείς και οι πολιτικοί πρέπει να αποφεύγουν τις χαλαρές γενικεύσεις που διευκολύνουν το κόμμα να χτίζει την υπόθεσή του εναντίον τους. Και οι διπλωμάτες πρέπει να διασφαλίζουν ότι η σχέση με την Κίνα είναι ένα εργαλείο για την επίτευξη των εθνικών στόχων και όχι αυτοσκοπός.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών άρχισαν να εκφράζουν τις ανησυχίες τους, αλλά τώρα πρέπει να προχωρήσουν περισσότερο. Η προειδοποίηση για έναν αφηρημένο κίνδυνο ως προς την [εθνική] «κυριαρχία» δεν είναι τόσο χρήσιμη όσο η εξήγηση του τρόπου λειτουργίας (modus operandi). Και παρόλο που οι αμερικανικές Υπηρεσίες ενδέχεται να ακολουθήσουν το προβάδισμα της Αυστραλίας, οι αυστραλιανές Υπηρεσίες πρέπει να δανειστούν από το εγχειρίδιο του ειδικού εισαγγελέα Robert Mueller [25] και να χρησιμοποιήσουν την διαδικασία δίωξης ως ευκαιρία για την προώθηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Μέχρι σήμερα, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί αναγκάστηκαν να φέρουν το περισσότερο από αυτό το βάρος.

Η Αυστραλία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να δουλέψει με τα δυνατά σημεία και να ενισχύσει τις ευπάθειες του ανοιχτού, πολυπολιτισμικού και δημοκρατικού συστήματός της. Θα βάλει κατασκόπους εναντίον κατασκόπων όταν πρέπει. Όμως, όπως όλες οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, θα επιτύχει αληθινά μόνο όταν μπορέσει να πολεμήσει με αποδεικτικά στοιχεία και αιτιολογημένα επιχειρήματα σε ανοιχτό έδαφος.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-03-09/how-china-inter...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-01-24/how-sharp-power...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2018-02-13/china-r...
[3] https://www.smh.com.au/politics/federal/dont-become-propaganda-vehicles-...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-02-13/life-chinas-asia
[5] http://www.globaltimes.cn/content/1076928.shtml
[6] http://www.afr.com/news/policy/education/sydney-unis-michael-spence-lash...
[7] http://www.smh.com.au/world/my-friend-the-writer-who-disappeared-2011032...
[8] http://www.smh.com.au/national/jailed-australian-businessman-matthew-ng-...
[9] http://www.smh.com.au/national/the-chinese-road-to-ruin-and-prison-20121...
[10] http://www.smh.com.au/national/controversial-chairman-mao-tribute-concer...
[11] http://www.smh.com.au/national/chinese-king-of-the-mountain-brush-with-c...
[12] https://www.aph.gov.au/DocumentStore.ashx?id=96afcef1-c6ea-4052-b5e3-bca...
[13] https://www.nytimes.com/2018/02/06/opinion/beijing-chinese-australians-c...
[14] https://www.smh.com.au/world/toeing-the-line-20110412-1dcj8.html
[15] https://www.smh.com.au/business/chinese-military-woos-big-business-20130...
[16] https://www.theaustralian.com.au/national-affairs/foreign-affairs/chinas...
[17] http://www.abc.net.au/news/2018-02-22/book-reveals-extent-of-chinese-inf...
[18] https://www.theaustralian.com.au/higher-education/international-students...
[19] http://www.abc.net.au/4corners/stories/2017/06/05/4678871.htm#transcript
[20] https://www.smh.com.au/politics/federal/andrew-robbs-secret-china-contra...
[21] https://www.smh.com.au/politics/federal/bennelong-byelection-the-influen...
[22] https://www.smh.com.au/politics/federal/bennelong-reachtel-poll-voters-s...
[23] https://www.google.com.au/amp/s/amp.smh.com.au/politics/federal/australi...
[24] https://www.theage.com.au/politics/federal/abbott-s-office-involved-in-c...
[25] https://www.theatlantic.com/international/archive/2018/02/trump-manafort...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition