Πώς αποτυγχάνει η Δυτική πολιτική κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς αποτυγχάνει η Δυτική πολιτική κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία

Πρέπει να επικεντρωθεί στους θεσμούς, όχι σε άτομα

Τα Δυτικά προγράμματα βοήθειας που αποσκοπούν να επιτεθούν στην διαφθορά στην Ουκρανία [1] αποτυγχάνουν. Αντί να αναγνωρίσουν τον σημαντικό βαθμό στον οποίο η Ουκρανία άλλαξε προς το καλύτερο, οι υποστηριζόμενες από την Δύση προσεγγίσεις παρουσιάζουν λανθασμένα τις συνεχιζόμενες μεταρρυθμίσεις ως τρομακτικά ανεπαρκείς. Με αυτόν τον τρόπο, δυσφημίζουν τις μεταρρυθμίσεις, πολώνοντας τις ελίτ της χώρας [2], προωθώντας μαζικές κινητοποιήσεις, ενθαρρύνοντας τον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό, εξασθενώντας την Ουκρανία σε μια εποχή πολέμου και ρωσικής κατοχής, και συμβάλλοντας στην αστάθεια της χώρας.

Η Ουκρανία είναι μια ζωτική χώρα στην πρώτη γραμμή ενός επιθετικού ρωσικού κράτους. Η επιτυχία της στην αντιστάθμιση της Ρωσίας είναι ένα κρίσιμο κομμάτι της προσπάθειας της Δύσης να ανασχέσει και να απωθήσει τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Όμως, ως μια χώρα υπό την συνεχή πίεση της Ρωσίας, η Ουκρανία μπορεί να επωφεληθεί από μια πιο ολοκληρωμένη μεταρρυθμιστική προσέγγιση. Πιο συγκεκριμένα, χρειάζεται μια ρεαλιστική πολιτική για την καταπολέμηση της διαφθοράς και μια πολιτική μεταρρυθμίσεων, σχεδιασμένη προσεκτικά ώστε να μπορέσει η Ουκρανία να προχωρήσει χωρίς να ενισχύσει τις προσπάθειες της Ρωσίας να υπονομεύσει το κράτος και να δημιουργήσει αστάθεια.

ΟΙ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

Η Ουκρανία είναι μια πλουραλιστική κοινωνία με ιδιαίτερα ανταγωνιστική δημοκρατική πολιτική σκηνή. Δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία της έχει δει μαζικές διαμαρτυρίες που κράτησαν μήνες (μια φορά το 2004 και πάλι το 2013-14). Οι πολίτες της έχουν επιδείξει έναν υψηλό βαθμό οργάνωσης και ακτιβισμού για την στήριξη της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.

30052018-1.jpg

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, απευθύνεται σε βουλευτές κατά την διάρκεια συνεδρίασης της βουλής στο Κίεβο, στην Ουκρανία, τον Απρίλιο του 2018. VALENTYN OGIRENKO / REUTERS
------------------------------------------------------------------------------

Ταυτόχρονα, ως κληροδότημα της μετάβασής της από τον κομμουνισμό, η χώρα έχει κληρονομήσει ένα ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα, εκτεταμένη διαφθορά, μαζική φοροδιαφυγή μέσω μιας γκρίζας οικονομίας που εκτιμάται ότι είναι περίπου 40% πάνω από το επίσημο ΑΕΠ, αδύναμη προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και των συμβολαίων, και σε μεγάλο βαθμό δυσλειτουργικά δικαστήρια. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι προσπάθειες για εξάρθρωση της εκτεταμένης διαφθοράς αποτελούν μακρόχρονη πολιτική προτεραιότητα της Δυτικής βοήθειας ήδη από την ανεξαρτησία της [Ουκρανίας] το 1991. Η πρόοδος στον τομέα αυτό ήταν αμελητέα έως το 2014, όταν η επανάσταση του Euromaidan ανέτρεψε τον τότε πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς και έφερε στην εξουσία φιλο-Δυτικές και φιλο-ρεφορμιστικές ελίτ. Την ίδια χρονιά, ο επιχειρηματίας Πέτρο Πόροσνενκο, ένας από τους κυριότερους οικονομικούς υποστηρικτές των διαδηλώσεων, εξελέγη πρόεδρος και δημιούργησε μια σε μεγάλο βαθμό ρεφορμιστική κυβέρνηση συνασπισμού.

Οι Δυτικοί δωρητές είδαν στο κυβερνητικό μείγμα νέων και πιο ηλικιωμένων προσώπων τα σημάδια της πολιτικής αλλαγής και την ευκαιρία να μεταρρυθμίσουν γρήγορα την χώρα. Για να βοηθήσουν σε αυτό το έργο, χρηματοδότησαν ένα ευρύ φάσμα πληρεξουσίων με τη μορφή μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) και ινστιτούτων δημόσιας πολιτικής με στόχο την ανάπτυξη, την άσκηση πίεσης και την επιτάχυνση μέσω νομοθεσίας και θεσμικών αλλαγών.

Αρχικά, η νέα κυβέρνηση και η βουλή υλοποίησαν ευέλικτα σχεδόν κάθε ιδέα μεταρρύθμισης που παρουσιάστηκε. Ταυτόχρονα, μια ομάδα μεταρρυθμιστών πέτυχε να κάνει βαθιές επιδρομές μέσα στα μεγάλα σχήματα διαφθοράς που υπήρχαν εδώ και δεκαετίες και είχαν κάνει μεταστάσεις υπό το καθεστώς του Γιανουκόβιτς.

Μια σημαντική μεταρρύθμιση της τιμολόγησης του φυσικού αερίου εξάλειψε το αρμπιτράζ που είχε οδηγήσει σε κακώς αποκτηθέντα κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων από εμπόρους φυσικού αερίου και μεσάζοντες που συνδέονταν με την κυβέρνηση. Το κρατικό μονοπώλιο φυσικού αερίου και πετρελαίου ανέλαβε μια ομάδα μεταρρυθμιστών, οι οποίοι αύξησαν την διαφάνεια και οδήγησαν την εταιρεία στην κερδοφορία.

Ένα διαφανές σύστημα δημοσίων συμβάσεων, το ProZorro, εισήχθη το 2015, εξοικονομώντας για το κράτος εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Η πολιτοφυλακή, παραδοσιακά μια πηγή διαφθοράς και κατάχρησης, ανασυντέθηκε ως μια νέα εθνική αστυνομική δύναμη.

Καθώς το 2016 πήγαινε προς το τέλος του, η Ουκρανία είχε επίσης αρχίσει να καθαρίζει τον τραπεζικό τομέα της από τράπεζες-ζόμπι, που ονομαζόταν έτσι καθώς είχαν καταστεί αφερέγγυες επειδή έδιναν δάνεια σε επιχειρήσεις και εταιρείες-κελύφη που σχετίζονται με τους ιδιοκτήτες τους. Αυτή η νέα αυστηρότερη πολιτική περιλάμβανε την ανάληψη από την κυβέρνηση της τράπεζας Pryvat, της μεγαλύτερης στην Ουκρανία, την οποία το κράτος κατηγόρησε ότι συνήψε αμφίβολα ή διεφθαρμένα δάνεια ύψους πάνω από 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε σχετιζόμενες επιχειρήσεις-κελύφη. Μέσα από την συντονισμένη δράση του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα, περιουσιακά στοιχεία ύψους 1,5 δισ. δολαρίων που ανήκαν στην «ομάδα οργανωμένου εγκλήματος υπό την ηγεσία του Γιανουκόβιτς» [3] κατασχέθηκαν και επιστράφηκαν στο δημόσιο ταμείο.

Οι αυστηρότεροι διοικητικοί έλεγχοι και οι αλλαγές προσωπικού στις υπόλοιπες κρατικές εταιρείες της Ουκρανίας μείωσαν δραματικά τις ετήσιες ζημιές που πολλοί ειδικοί πίστευαν ότι ήταν αποτέλεσμα διεφθαρμένων πρακτικών.

Το κράτος εξάλειψε επίσης σε μεγάλο βαθμό τα λεγόμενα κέντρα μετατροπής συναλλάγματος. Αυτές οι παράνομες επιχειρήσεις χρέωναν τέλη ανταλλαγής μεταξύ 6% και 12%, τα οποία στην συνέχεια μοιράζονταν με φορολογικούς επιθεωρητές οι οποίοι σφράγιζαν εικονικές συναλλαγές και δαπάνες για την διευκόλυνση του ξεπλύματος χρήματος από παράνομες δραστηριότητες και από φοροδιαφυγή. Αυτά τα σχήματα και οι μηχανισμοί ανέρχονταν σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Τέλος, η εισαγωγή ενός ηλεκτρονικού συστήματος για την απαίτηση και την πληρωμή του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) εισήγαγε την διαφάνεια στην διαδικασία και εξάλειψε μια σημαντική πηγή διαφθοράς.

Σύμφωνα με κάθε αντικειμενικό μέτρο αλλαγής, οι προσπάθειες της Ουκρανίας να μειώσει την διαφθορά έχουν επιτύχει θετικότερη αλλαγή στα τελευταία τέσσερα χρόνια σε σχέση με τις δύο δεκαετίες που προηγήθηκαν. Το έπραξαν τροποποιώντας την δομή των κινήτρων: Καθιστώντας την έντιμη συμπεριφορά πιο αποδοτική από την ανέντιμη συμπεριφορά και μετατρέποντας την απάτη σε μια ολοένα και πιο επικίνδυνη δουλειά. Αυτό μείωσε την πιθανότητα διαφθοράς, καθώς η παλιά μέθοδος της [ποινικής] δίωξης ατόμων χωρίς την αλλαγή της βασικής αιτίας [της διαφθοράς] σήμαινε ότι [τα πρόσωπα] θα μπορούσαν πάντα να αντικατασταθούν [με άλλα και να συνεχίσουν την διαφθορά]. Σύμφωνα με μια επερχόμενη μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και Συμβουλευτικής Πολιτικής της Ουκρανίας, οι προαναφερθείσες μεταρρυθμίσεις εκτιμάται ότι έχουν εξοικονομήσει έως και 6 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσιες απώλειες για το κράτος.

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΕΠΑΡΣΗ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Κατά εκπληκτικό τρόπο, στα μάτια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων πολιτικών, αυτά τα μεγάλα κέρδη ήταν ανεπαρκή και ακατάλληλα. Η δίωξη και η τιμωρία των παραβατών έγινε όλο και περισσότερο το πραγματικό μέτρο της αλλαγής. Οι Δυτικές κυβερνήσεις συνεχώς αύξαιναν την πίεση και ενθάρρυναν τους καλά χρηματοδοτούμενους τοποτηρητές στις ΜΚΟ τους να εκφράζουν έναν σταθερό ρυθμό επικρίσεων για τον δήθεν αργό βηματισμό των μεταρρυθμίσεων. Δεν είναι περίεργο ότι πολλοί Ουκρανοί πιστεύουν πως «τίποτα δεν άλλαξε» και ότι «όλα χάνονται». Μια δημοσκόπηση [4] που διεξήχθη από το σεβαστό Ίδρυμα Δημοκρατικών Πρωτοβουλιών (Democratic Initiatives Foundation) στις αρχές του 2018 έδειξε ότι το 80% των ανθρώπων αισθανόταν ότι ο πόλεμος κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία απέτυχε, παρά τις προαναφερθείσες μεταρρυθμίσεις.

Οι Δυτικές ομάδες βοήθειας επέβαλαν ποινικά μέτρα για την εξάλειψη της διαφθοράς, όπως μέσω νέων οργάνων έρευνας και εισαγγελικών θεσμών, καθώς και [μέτρα] για πρωτοφανή επίπεδα διαφάνειας στον κρατικό τομέα. Ταυτόχρονα, η συνολική μεταρρύθμιση των δικαστηρίων τέθηκε στο περιθώριο.

Το κύριο ερευνητικό όργανο που η Δύση προσπάθησε να ενεργοποιήσει ήταν η Εθνική Υπηρεσία Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας, η οποία ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2014 με σημαντική οικονομική στήριξη και τεχνική βοήθεια από την Δύση. Αν και απέκτησε μια στάση ανεξαρτησίας από κρατικούς αξιωματούχους και κέρδισε χειροκροτητές μεταξύ των Δυτικών διπλωματών και ΜΚΟ, το ανώτατο προσωπικό της περιλάμβανε σύσσωμα μέλη της παλιάς εισαγγελικής και αστυνομικής υπηρεσίας. Επιπλέον, ορισμένες από τις πρακτικές του γραφείου αποκαλύφθηκε ότι ήταν διεφθαρμένες, συμπεριλαμβανομένης της φερόμενης χρήσης παράνομων μέσων για την απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων, της εξάρτησης από ευλύγιστους δικαστές οι οποίοι ερευνώντο οι ίδιοι από την υπηρεσία για διαφθορά, την καταγραφή συζητήσεων χωρίς δικαστική απόφαση, την χρήση μη καταχωρημένων συσκευών υποκλοπής συνδιαλέξεων και το μοίρασμα εμπιστευτικού υλικού υποθέσεων σε ευνοούμενους δημοσιογράφους.

Η νέα, υποστηριζόμενη από την Δύση, Εθνική Υπηρεσία για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς λειτουργούσε με ρυθμό σαλιγκαριού, φέρνοντας πολύ λίγες [ποινικές] κατηγορίες εναντίον πολιτικών των οποίων οι δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων έδειχναν εκπληκτικές συσσωρεύσεις χρήματος και περιουσίας. Αμφότερα τα θεσμικά όργανα, καθώς και το κύριο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, πάσχουν από αδύναμη γνώση του εμπορικού δικαίου και των εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες τελικά είναι πιθανό να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων στις οποίες θα βασίζονται οι διώξεις κατά της διαφθοράς. Εν τω μεταξύ, ο πολλαπλασιασμός των χρηματοδοτημένων από την Δύση ερευνητικών δημοσιογραφικών σχεδίων προσέφερε σταθερή τροφή στις τηλεοπτικές και ειδησεογραφικές ιστορίες σχετικά με διεφθαρμένα σχήματα, ανεξήγητα πλούτη και αναπάντητες ερωτήσεις. Μερικές φορές τα προγράμματα υιοθέτησαν μια εκδικητική ατζέντα επικεντρωμένη στους επικριτές ορισμένων μεταρρυθμίσεων.

Όταν οι κυβερνητικές δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων έγιναν δημόσιες, δεν οδήγησαν σε πολλές διώξεις ή καταδίκες, αλλά άνοιξαν ένα «κουτί της Πανδώρας» που οδήγησε στην ευρεία απώλεια εμπιστοσύνης στις ελίτ της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμιστών κατά της διαφθοράς. Ένα μεγάλο μέρος των βουλευτών της Ουκρανίας και των κυβερνητικών αξιωματούχων, πολλοί από τους οποίους προέρχονταν από επιχειρήσεις, διέθεταν περιουσιακά στοιχεία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων πολυτελών κατοικιών, έργων τέχνης και ακριβών αυτοκινήτων. Σε μια χώρα όπου οι συντάξεις και οι μισθοί εκτός των μεγάλων πόλεων είναι κατά μέσο όρο 200 με 300 δολάρια το μήνα, τα αποδεικτικά στοιχεία για τρόπο διαβίωσης με στυλ μεσοανώτερης τάξης ή στυλ πλουσίων μεταξύ των κυβερνητικών αξιωματούχων, των βουλευτών και των ακτιβιστών των ΜΚΟ αύξησαν την δημόσια οργή που με την σειρά της τροφοδότησε την πολιτική μνησικακία.

Καθώς οι νέες έρευνες και οι προσπάθειες επιβολής του νόμου τεκμηρίωσαν τις παρατυπίες, η αποτυχία να αντιμετωπιστεί η δικαστική μεταρρύθμιση ήρθε στο προσκήνιο. Οι δικαστές κατακλύστηκαν με αυξανόμενους σωρούς υποθέσεων και ξεκίνησαν μια de facto επιβράδυνση που τους επέτρεψε να αναβάλουν την λήψη αποφάσεων για ευαίσθητες υποθέσεις κατά της διαφθοράς που αφορούσαν τους πλούσιους και ισχυρούς.

30052018-2.jpg

Τα «ΜΑΤ» κρατούν αντικυβερνητικό διαδηλωτή καθώς άνδρες της Εθνικής Φρουράς διαλύουν έναν παράπηγμα διαμαρτυρίας κοντά στο κτήριο του κοινοβουλίου, στο Κίεβο, τον Μάρτιο του 2018. GLEB GARANICH / REUTERS
-------------------------------------------------------------

Κατά ειρωνικό τρόπο, η εκστρατεία κατά της διαφθοράς που υποστηρίχθηκε από την Δύση δεν συνέβαλε στην εδραίωση των δυνάμεων υπέρ της μεταρρύθμισης. Ωστόσο, μείωσε όντως την εκτίμηση του κοινού για τα πραγματικά κέρδη που είχαν πραγματοποιηθεί και «βούλιαξε» την υποστήριξη για όσους βρίσκονται στην εξουσία, συμπεριλαμβανομένου του Ποροσένκο. Το κοινό άρχισε να χάνει την πίστη του στους μεταρρυθμιστές, τους οποίους θεωρεί πλέον ως μια άσχημη εναλλακτική λύση. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τρεις ανησυχητικές τάσεις: Τον πολιτικό κατακερματισμό, με οκτώ κόμματα στα πρόθυρα να ξεπεράσουν το κατώτατο όριο του 5% για να κερδίσουν έδρες όταν θα διεξαχθούν εκλογές τον Νοέμβριο του 2019, χωρίς κανένα κόμμα να κατέχει ούτε 10% υποστήριξη˙ την ισχύ των λαϊκιστικών κινημάτων˙ και την απουσία σοβαρής φιλελεύθερης εναλλακτικής λύσης. Παρόμοιες τάσεις κατακερματισμού και λαϊκισμού αντικατοπτρίζονται στις προεδρικές εκλογικές προτιμήσεις, όπου κανένας υποψήφιος δεν καταγράφει στις δημοσκοπήσεις πάνω από 8% σε έναν συνωστισμό για τις εκλογές του Μαρτίου 2019.

Η βασική αιτία της αποτυχίας της Δυτικής προσπάθειας κατά της διαφθοράς είναι καταθλιπτικά οικεία: Η εσφαλμένη πεποίθηση ότι το κλειδί για την αλλαγή ήταν οι μεμονωμένοι πολιτικοί και όχι οι θεσμοί. Καθώς αναλυτές και πολιτικοί όλο και περισσότερο επιχειρηματολογούν ότι ο Ποροσένκο πρέπει να φύγει, παραβλέπουν το γεγονός ότι η συστημική μεταρρύθμιση είναι πάντα μια περίπλοκη διαδικασία που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη μεταβολή των διαρθρωτικών σχέσεων και των θεσμικών πρακτικών και όχι από την αλλαγή των προσωπικοτήτων που τις κατευθύνουν. Η Πολωνία και η Ουγγαρία, οι οποίες φαινόταν να κάνουν άλματα προς την δημοκρατία και την αγορά στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποδεικνύουν αρκετά καλά αυτήν τη μη γραμμική διαδικασία, καθώς αμφότερες κατέληξαν σε δεξιό λαϊκισμό που απειλεί να διαλύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Οι διογκωμένες Δυτικές προσδοκίες ότι ο Ρώσος πρώην πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν θα μεταμόρφωνε την χώρα του στην δεκαετία του 1990, καταδεικνύουν περαιτέρω τους κινδύνους του να δίνεται έμφαση στις προσωπικότητες και να αγνοούνται τα θεσμικά όργανα.

Η αλλοτρίωση του ουκρανικού κοινού από όσους βρίσκονται στην εξουσία είναι ακόμη πιο ατυχής λόγω των σημαντικών βημάτων που έχουν ήδη κάνει αυτοί οι ηγέτες για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Αισθάνθηκαν δικαιολογημένα ότι είχαν αναλάβει μεγάλους πολιτικούς κινδύνους με το να αμφισβητήσουν ένα μεγάλο μέρος της παλαιάς τάξης, συμπεριλαμβανομένων των ολιγαρχών Dmitry Firtash και Ihor Kolomoysky, που ασκούσαν τεράστια επιρροή μέσω των εθνικών τηλεοπτικών σταθμών τους.

Οι Δυτικές πολιτικές καταπολέμησης της διαφθοράς στην Ουκρανία αποτυγχάνουν επειδή έχουν επικεντρωθεί στην δημιουργία και την ενδυνάμωση αντιφατικών δομών αντί να δημιουργούν συνεργατικές σχέσεις με το κράτος. Η μελλοντική υπέρ των μεταρρυθμίσεων διπλωματία πρέπει να περιλαμβάνει τρεις πραγματικότητες για την χώρα: Πρώτον, ότι οι Αρχές δεν θα επιδιώξουν ποτέ μια πολιτική που θα οδηγήσει στην αποστασία της κλονιζόμενης κυβερνώσας πλειοψηφίας τους˙ δεύτερον, ότι η χώρα βρίσκεται κάτω από μια αμείλικτη υβριδική στρατιωτική και πολιτική επίθεση από τη Ρωσία˙ και τέλος, ότι εάν η κυρίαρχη ελίτ πρόκειται να κλονιστεί από την ασφάλειά της, οι εναλλακτικές λύσεις πρέπει να είναι εκλογικά βιώσιμες και οι νέες πολιτικές συνθέσεις πρέπει να είναι ικανές να προωθήσουν περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.

ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Πώς πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να προσαρμόσουν την στρατηγική τους για την καταπολέμηση της διαφθοράς ώστε να επιτρέψουν στη μεταρρύθμιση να πετύχει σε μια εποχή ρωσικής επιθετικότητας; Με απλά λόγια, η Δυτική πολιτική πρέπει να επικεντρωθεί στην αξιοποίηση των εντυπωσιακών θεσμικών αλλαγών που έχει ήδη υιοθετήσει η Ουκρανία και στην περαιτέρω μείωση των διαρθρωτικών κινήτρων για διαφθορά. Για τον σκοπό αυτό, η Δύση πρέπει να ακολουθήσει πέντε πολιτικές.

Πρώτον, η Δυτική πολιτική για την καταπολέμηση της διαφθοράς πρέπει να επικεντρωθεί στη μείωση του πεδίου εφαρμογής της επιδίωξης ωφελημάτων και άλλων διεφθαρμένων συστημάτων, και όχι στην ευρεία τιμωρία όσων ασχολούνται με αυτά. Μια τέτοια νέα πολιτική εστίαση θα μπορούσε να περιλαμβάνει την δημιουργία πραγματικά ανεξάρτητων φορέων αδειοδότησης, ρυθμιστικών οργανισμών και οντοτήτων καθορισμού δασμών. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν οι υπόλοιπες κρατικές συμμετοχές, όπως και οι τεράστιες γεωργικές εκτάσεις της Ουκρανίας. Δεύτερον, οι μεταρρυθμιστές θα πρέπει να εισαγάγουν τον ανταγωνισμό στην εδραιωμένη επιχειρηματική ελίτ μέσω της κατάργησης των μονοπωλίων. Τρίτον, τα Δυτικά όργανα πρέπει να ανανεώσουν και να επιδιορθώσουν την συνεργασία με τα κυριότερα όργανα επιβολής του νόμου και της δικαιοσύνης της Ουκρανίας, με το να δεσμευτούν να βελτιώσουν την επαγγελματική τους ικανότητα και την εσωτερική συνεχή εκπαίδευσή τους. Τέταρτον, οι Δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να δείξουν ουδετερότητα στις σχέσεις τους με τους διάφορους κρατικούς θεσμούς της Ουκρανίας και να προωθήσουν την παρακολούθηση όλων των θεσμών ποινικής δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που η Δυτική πολιτική έχει συμβάλει στην γέννησή τους. Τέλος, οι πάροχοι επιχορηγήσεων πρέπει να προειδοποιούν αυστηρά τους υποτρόφους τους ότι η συμμετοχή σε πολιτικά σχέδια και κινήσεις απαιτεί την απόσυρση ή την ανάκλησή τους από διοικητικούς, εκτελεστικούς και εποπτικούς ρόλους στις χρηματοδοτούμενες από την Δύση ΜΚΟ. Αυτές οι προσεγγίσεις είναι πιθανό να κερδίσουν υποστήριξη σε τμήματα της ολιγαρχικής ελίτ, μέρος της οποίας επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να καταστήσει διαφανείς τις επιχειρήσεις της.

Η σημερινή εργαλειοθήκη πολιτικής είναι ανεπαρκής για τη μεταμόρφωση της Ουκρανίας. Τα λίγα πρώτα χρόνια της μεταρρύθμισης της Ουκρανίας προέκυψαν με την υποστήριξη και την συναίνεση της κυβερνώσας ελίτ και πολλών επιχειρηματικών ηγετών και ολιγαρχών της, καθώς και της νέας γενιάς των μεταρρυθμιστών της. Περαιτέρω πρόοδος θα απαιτήσει οι Δυτικοί πολιτικοί να συνεχίσουν να εμπλέκουν όλες αυτές τις δυνάμεις.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2018-05-29/how-western-a...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2018-02-15/can-ukraine-w...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2016-04-05/grand-strateg...
[3] ttps://www.kyivpost.com/ukraine-politics/lutsenko-existence-yanukovychs-criminal-gang-confirmed-30-court-verdicts.html
[4] https://www.kyivpost.com/ukraine-politics/poll-shows-ukrainians-consider...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition