Η ανησυχητική στροφή της Καμπότζης προς την Κίνα

Ίσως το πιο σημαντικό για το κινεζικό καθεστώς που υπέφερε από ένα πρόβλημα εικόνας [17] στο εξωτερικό, η Καμπότζη έχει υπηρετήσει ως μια πιστή φωνή που παρέχει θετική προπαγάνδα για το Πεκίνο. Παραστεκόμενος δίπλα σε έναν ανώτερο υπάλληλο του Τμήματος Δημοσιότητας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος τον περασμένο Απρίλιο, ο Hun Sen προήδρευσε στην δημοσιοποίηση ενός τεύχους της φιλοσοφίας Xi Jinping στα χμερ και ενθάρρυνε τους Καμποτζιανούς «αξιωματούχους, καθηγητές και μαθητές να διαβάσουν το βιβλίο». Καθώς τα ανεξάρτητα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταστραφεί στην Καμπότζη, τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης όπως το China Daily [18], οι Global Times [19] και το Xinhua έχουν καλύψει στο κενό, γεμίζοντας τις αρθρογραφικές σελίδες στις εφημερίδες της Καμπότζης και μετατρέποντάς τις σε εκπροσώπους της κινεζικής προπαγάνδας. Σε αυτό, η Καμπότζη έχει αποδειχθεί ένα ανησυχητικό παράδειγμα κράτους που εργάζεται σε συνεργασία με τους λογοκριτές και τους προπαγανδιστές του Πεκίνου.

Εν τω μεταξύ, η σχέση με την Κίνα έχει διακυβεύσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Καμπότζης ενώ παράλληλα προσφέρει λίγα οφέλη στους απλούς πολίτες. Παρόλο που οι κινεζικές επενδύσεις έχουν οδηγήσει σε κατασκευαστικά έργα σε ολόκληρη την Καμπότζη, παρατηρητές [20] εξέφρασαν επίσης την ανησυχία τους για το γεγονός ότι «τα υπερβολικά έργα, οι πόλεις-φάντασμα και τα χωριά Potemkin» είναι απίθανο να κάνουν κάτι για τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας. Σύμφωνα με την πρακτική τους σε άλλα μέρη του κόσμου, οι κινεζικές κρατικές εταιρείες φέρνουν Κινέζους εργάτες για να χτίσουν δρόμους, φράγματα και γέφυρες και δεν προσλαμβάνουν τοπικούς εργάτες ούτε μεταφέρουν γνώση και εξειδίκευση στις τοπικές κοινότητες. Χαρακτηριστική όλων αυτών είναι η κινεζική επένδυση στην παραλιακή πόλη Sihanoukville, η οποία έχει δει μια μαζική εισροή κινεζικών καζίνο και τουριστών. Όπως ανέφερε η Anna Fifield στην [εφημερίδα] Washington Post [21], η δυσαρέσκεια αυξάνεται από τους μέσους Καμποτζιανούς. "Όλο αυτό το χτίσιμο που κάνουν είναι μόνο προς όφελος των Κινέζων”, είπε ένας άνθρωπος του Σιχάνουκβιλ. "Είναι καλό για τους ιδιοκτήτες γης αλλά όχι για τους απλούς ανθρώπους". "Σε πολλές περιπτώσεις, τα οφέλη ήταν ελάχιστα ή αρνητικά", γράφει ο Sebastian Strangio [22], συγγραφέας του [βιβλίου] Hun Sen’s Cambodia. Αυτές οι επενδύσεις από το Πεκίνο οδήγησαν επίσης στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε μια χώρα που ήδη παλεύει με μια σειρά περιβαλλοντικών ζητημάτων.

Ένας άλλος τομέας ανησυχίας είναι η πτυχή της διπλωματίας της παγίδας χρέους από την βοήθεια της Κίνας. Η Κίνα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Καμπότζης, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 44% [23] των άμεσων ξένων επενδύσεων που έλαβε η Καμπότζη από το 1994 έως το 2014. Εκτιμάται ότι περίπου το 70% [24] των δρόμων και των γεφυρών στην χώρα έχουν χρηματοδοτηθεί από την Κίνα με δάνεια ύψους περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που ισοδυναμεί με το περίπου ένα δέκατο του ΑΕΠ της Καμπότζης. Αυτή η εισροή κινεζικών χρημάτων έχει θέσει την Καμπότζη σε μια επισφαλή, ακόμη και υποτελή σχέση με το Πεκίνο. Η Καμπότζη οφείλει στην Κίνα περισσότερα από 4 δισ. δολάρια -τα δύο πέμπτα [25] του σημαντικού εθνικού χρέους της, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις.

ΘΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Η ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ;

Η ευθυγράμμιση της Καμπότζης με την Κίνα συνέβη εν τη απουσία σταθερής εμπλοκής των ΗΠΑ και της Δύσης. Αυτό είναι ατυχές επειδή ο αγώνας που παίζεται στην Καμπότζη είναι μια μικρογραφία της πολύ ευρύτερης μάχης για επιρροή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νοτιοανατολική Ασία. Στην Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του 2017 (2017 National Security Strategy), η Ουάσιγκτον αναγνώρισε ότι υπάρχει «ένας γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ ελεύθερων και καταπιεστικών οραμάτων της παγκόσμιας τάξης ... που λαμβάνει χώρα στην περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού». Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να υπερασπιστούν τις ανοιχτές και ελεύθερες κοινωνίες, τότε πρέπει να εργαστούν για να τονίσουν το πώς τα αυταρχικά καθεστώτα όπως της Καμπότζης δεν εξυπηρετούν τους ανθρώπους τους.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον συνήθως αγνοούν την Καμπότζη σε ευρύτερες συζητήσεις για τα θέματα αυτά, για διάφορους λόγους. Πρόκειται για μια μικρή αναπτυσσόμενη χώρα που δεν ανήκει ή δεν συνορεύει με στρατηγικό έδαφος˙ έχει κυβερνηθεί από τον Hun Sen για περισσότερες από τρεις δεκαετίες˙ και γενικά θεωρείται ως η χώρα που είναι πιο πολύ στο τσεπάκι της Κίνας. Από οικονομική, δημοκρατική, πολιτική και στρατηγική προοπτική, λοιπόν, η Καμπότζη θεωρείται άγονη περιοχή -άξια αναγνώρισης αλλά όχι προσοχής ή πόρων.

Αυτό είναι ένα λάθος. Η Καμπότζη ίσως να είναι ο προάγγελος του τι μπορεί να συμβεί στην πολιτική και τις πολιτικές ενός κυρίαρχου έθνους όταν μια κυβέρνηση μετακινείται πλήρως στο στρατόπεδο του Πεκίνου, αλλά αυτό δεν την καθιστά μια απελπιστική περίπτωση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν και πρέπει να αντιμετωπίσουν την κινεζική επιρροή στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής Ινδίας-Ειρηνικού. Και κάνοντας αυτό σε μια χώρα όπως η Καμπότζη θα έδειχνε επίσης την δέσμευση των ΗΠΑ σε ολόκληρη την περιοχή -όχι μόνο σε μέρη όπου είναι βολικό.