Η απατηλή αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση

Υποστηρικτές του Trump σε μια συγκέντρωση στο Huntington, στην Δυτική Βιρτζίνια, τον Αύγουστο του 2017. CARLOS BARRIA / REUTERS
----------------------------------------------------------------

Οι οικονομολόγοι της Gallup, Jonathan T. Rothwell και Pablo Diego-Rosell, για παράδειγμα, διαπίστωσαν [19] ότι «δεν υπάρχει κανένας σύνδεσμος» μεταξύ της μεγαλύτερης έκθεσης στον εμπορικό ανταγωνισμό ή των μεταναστών εργαζομένων, και της μεγαλύτερης υποστήριξης στον Trump. Βρήκαν όντως μια ιδιαίτερα μεγάλη κλίση προς τον Trump σε κομητείες με υψηλό ποσοστό ηλικιωμένων λευκών κατοίκων με εκπαίδευση μόνον μέχρι [το επίπεδο του] λυκείου. Και η Diana Mutz βρήκε [20] ότι οι άνθρωποι που αισθάνονταν ότι «ο αμερικανικός τρόπος ζωής απειλείται» ή που πίστευαν ότι οι λευκοί και οι άνδρες ήταν περισσότερο καταπιεσμένοι από όσο οι γυναίκες ή οι μειονότητες, ήταν πολύ πιο πιθανό να στραφούν στον Trump από εκείνους που δεν [αισθάνονταν ή πίστευαν έτσι]. Εν ολίγοις, οι ψηφοφόροι που πείσθηκαν από την ρητορική του Trump σχετικά με το εμπόριο και τη μετανάστευση ήταν εκείνοι που ήταν πολιτιστικά ευθυγραμμισμένοι με το μήνυμά του.

Πράγματι, ένα σημαντικό ποσοστό Ρεπουμπλικανών κομματικών αποφάσισε ότι οι λευκοί Χριστιανοί είναι οι νέοι καταπιεσμένοι. Μια έρευνα του PRRI [21], τον Φεβρουάριο του 2017, διαπίστωσε ότι το 43% των Ρεπουμπλικανών αισθάνθηκε ότι υπήρξαν πολλές διακρίσεις εις βάρος των λευκών και το 48% πίστευε ότι υπήρχαν πολλές διακρίσεις εις βάρος των Χριστιανών, σε σύγκριση με μόλις το 27% που πίστευαν ότι υπήρχαν πολλές διακρίσεις κατά των μαύρων. Δεδομένου του χάσματος μεταξύ μαύρων και λευκών οικογενειών από άποψη τόσο μέσου εισοδήματος όσο και μέσου πλούτου, η σκέψη αυτή είναι παραπλανητική. Αλλά πολλοί λευκοί, σημειώνει ο Mutz, φοβούνται ότι σύντομα θα γίνουν μια μειονότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες και αισθάνονται ότι η χώρα ως σύνολο χάνει την παγκόσμια υπεροχή της. Αυτή η αίσθηση του χαμένου εθνικού κύρους και των διώξεων τροφοδότησε την υποστήριξη προς τον Τραμπ.

ΟΧΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΟΧΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Όταν οι μετανοιωμένοι διεθνιστές μιλάνε για το σταμάτημα της παγκοσμιοποίησης προκειμένου να σωθεί, η ομάδα την οποία κολακεύουν δεν είναι οι «παραγκωνισμένοι», αλλά οι ηλικιωμένοι, φανατικοί λευκοί που δεν συμφωνούν με τις πολιτιστικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Θα ήταν και ηθικά απεχθές και πολιτικά και οικονομικά ανόητο να τους υποθάλπουν.

Είναι πολιτικά ανόητο επειδή η άποψή τους είναι μια μειονοτική άποψη που πεθαίνει˙ είναι οικονομικά αυτοκτονικό, επειδή όλοι όσοι ηλικιωμένοι λευκοί άνδρες είναι παραπλανημένοι σχετικά με την αντιμετώπιση των διακρίσεων εγχωρίως, είναι απολύτως σωστοί όσον αφορά την διολίσθηση του κύρους των Ηνωμένων Πολιτειών ως υπερδύναμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ιδιαίτερα επείγον η χώρα να συμφωνήσει δίκαια παγκόσμια καθεστώτα, όσο εξακολουθεί να έχει την ισχύ να το πράξει. Αυτό σημαίνει να παίζει με τους κανόνες του ΠΟΕ και να δέχεται εκείνους τους μετανάστες που θέλουν ακόμα να έρθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η μετανάστευση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους ίδιους τους ηλικιωμένους λευκούς: Αν και οι μη ισπανόφωνοι λευκοί θα γίνουν μειονότητα του συνολικού πληθυσμού μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες, θα εξακολουθούν να αποτελούν το 60% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών το 2050. Θα χρειαστούν νεαρούς μετανάστες εργαζόμενους για να διατηρήσουν την κοινωνική ασφάλιση και το Medicare σε οικονομική υγεία. Προσθέστε σε αυτά τα πολιτικά και οικονομικά κίνητρα κι ένα ηθικό: Η παγκοσμιοποίηση υπήρξε η πιο ισχυρή δύναμη για την άρση της ανθρωπότητας από την ένδεια.

Η παγκοσμιοποίηση είχε ατελή διαχείριση, και μια νέα ώθηση για μια πιο δίκαιη παγκόσμια δέσμευση θα πρέπει να εμπεριέχει μεταρρυθμίσεις που να περιλαμβάνουν καλύτερη ρύθμιση των κεφαλαιαγορών, όρια επί των πνευματικών μονοπωλίων όπως είναι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα πνευματικά δικαιώματα, και συνεργασία για τους φορολογικούς παραδείσους ώστε να διασφαλίζεται ότι οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι άνθρωποι θα πληρώνουν το μερίδιό τους για τις δημόσιες υπηρεσίες. Απαιτούνται επειγόντως ισχυρές διεθνείς συμφωνίες σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και η ιδιωτικότητα των [ηλεκτρονικών] δεδομένων. Και μια σειρά εγχώριων μέτρων θα μπορούσε να αυξήσει τόσο την ισότητα όσο και την παραγωγικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες: Αυστηρότεροι έλεγχοι για την συγκέντρωση της αγοράς, μείωση των ορίων για οικονομικά προσιτή στέγαση σε περιοχές με πολλές θέσεις εργασίας, μείωση του φραγμού εισόδου [στο επιχειρείν] που επιβάλλουν οι άσκοπες άδειες στις μικρές επιχειρήσεις, αναμόρφωση ενός τραπεζικού συστήματος που διασώζει τους ανεύθυνους θεσμικούς επενδυτές, και περισσότερες δράσεις για να βοηθηθούν οι Αμερικανοί που χάνουν την δουλειά τους, για οποιονδήποτε λόγο.

Αλλά, ένα πράγμα που δεν θα βοηθήσει είναι οι φιλελεύθεροι να νομιμοποιήσουν την αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση. Εκείνοι που το κάνουν είναι για τον Trump χρήσιμοι μαλθακοί, επιτρέποντάς του να κατευθύνει την φυλετική απέχθεια σε φορολογικές περικοπές για τους πλούσιους. Η απόκριση σε μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν ότι οι λευκοί άνδρες Χριστιανοί υφίστανται διακρίσεις ή το ότι ο υπόλοιπος κόσμος γίνεται πλουσιότερος είναι κάτι που οι Αμερικανοί πρέπει να φοβούνται αντί να το γιορτάζουν, είναι βέβαιο ότι είναι δύσκολη. Όμως, όποια και αν είναι η αντίδραση στην εθνικιστική οργή των ηλικιωμένων λευκών ανδρών, δεν μπορεί να είναι ο κατευνασμός.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2018-11-09/bogus-b...