Γιατί η Ρωσία μπορεί να κλείσει το Διαδίκτυο

Αυτός ο εξοπλισμός έχει δύο κύριες λειτουργίες: Να εμποδίζει την πρόσβαση σε πληροφορίες που θεωρούνται επιβλαβείς από τις Αρχές και να ανακατευθύνει ή να διακόπτει την κυκλοφορία [των δεδομένων στο ίντερνετ]. Ο πρώτος πρέπει να είναι ενεργός όλη την ώρα˙ ο δεύτερος προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια μιας κρίσης. Ήδη, η κυβέρνηση έχει δείξει πώς θα λειτουργήσει. Το περασμένο φθινόπωρο, η Ινγκουσετία, μια μικρή δημοκρατία στον Βόρειο Καύκασο, συνήψε μια συμφωνία επαναχάραξης των συνόρων της με την Τσετσενία. Έκτοτε, οι Ινγκουσέτιοι διαδηλωτές πραγματοποίησαν περιοδικές διαδηλώσεις ενάντια στην ανταλλαγή εδαφών. Σε απάντηση, ο περιφερειακός υποσταθμός της FSB ανέθεσε στους τοπικούς φορείς να διακόψουν την πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω κινητών τηλεφώνων στην Ινγκουσετία για δύο εβδομάδες τον Οκτώβριο. Το ίδιο συνέβη στις 16 Μαρτίου, κατά την διάρκεια συνάντησης τοπικών ακτιβιστών στη Nazran, τη μεγαλύτερη πόλη της Ινγκουσετίας. Το κινητό Διαδίκτυο έκλεισε στην περιοχή μέχρι την λήξη της συνάντησης. Το Κρεμλίνο ελπίζει ότι ο νέος νόμος θα του επιτρέψει να ξεκινήσει παρόμοια κλεισίματα εξ αποστάσεως, δίνοντας σε ένα κέντρο διοίκησης στη Μόσχα το έλεγχο επί του εξοπλισμού που θα εγκατασταθεί στις εγκαταστάσεις όλων των παρόχων υπηρεσιών Διαδικτύου, των ανταλλαγών στο Διαδίκτυο, και των σημείων διέλευσης των συνόρων.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ

Αυτή η εμμονή με τον κεντρικό έλεγχο πηγάζει από το τραυματικό παρελθόν της Ρωσίας. Το Κρεμλίνο εξακολουθεί να στοιχειώνεται από το φάντασμα της ρωσικής επανάστασης. Τον Σεπτέμβριο του 1917, ο Βλαντιμίρ Λένιν είπε [3] στους υποστηρικτές του: «Πρέπει να ... καταλάβουμε αμέσως τις τηλεγραφικές και τηλεφωνικές επικοινωνίες, να μετακινήσουμε την έδρα της εξέγερσης στο κεντρικό τηλεφωνικό κέντρο». Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι στρατιώτες της Κόκκινης Φρουράς έκαναν ακριβώς αυτό.

Οι άμεσοι διάδοχοι του Λένιν έμαθαν καλά το μάθημα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, η Central Telegraph (Κεντρική Τηλεγραφική), η οποία χειριζόταν το ρωσικό τηλεγραφικό σύστημα, έχτισε το αρχηγείο της σε απόσταση αναπνοής από το Κρεμλίνο, στην οδό Tverskaya. Ο έλεγχος επί των επικοινωνιών, [ως] το μέσο μιας πιθανής εξέγερσης, ήταν ουσιαστικός, οπότε οι σοβιετικές μυστικές Υπηρεσίες ήταν πάντα κοντά. Ο Genrikh Yagoda, ο τρομακτικός αρχηγός της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν, διέθετε ένα ευρύχωρο γραφείο στο κτίριο, καθώς ήταν επίσης επίτροπος Επικοινωνιών. Ο Gennady Kudryavtsev, ο τελευταίος Σοβιετικός υπουργός Επικοινωνιών, μου είπε το 2014 ότι ένας προσωπικός ανελκυστήρας στο γραφείο του Yagoda στην Central Telegraph «οδηγούσε στο υπόγειο και στην συνέχεια στο μετρό. Το έλεγξα –το φρεάτιο του ανελκυστήρα ήταν ακόμα εκεί». Σήμερα, το κτίριο της Central Telegraph στεγάζει το Υπουργείο Επικοινωνιών της Ρωσίας και οι μυστικές Υπηρεσίες είναι ακόμα κοντά.

Οι Σοβιετικοί ήθελαν απεγνωσμένα να ελέγχουν όλες τις επικοινωνίες από μια κεντρική τοποθεσία, αλλά η τεχνολογία τους απογοήτευσε. Οι τηλεφωνικές γραμμές στην Σοβιετική Ένωση ήταν τόσο κακές ώστε οι κλήσεις δεν μπορούσαν να παρακολουθούνται από απόσταση, οπότε η KGB αναγκάστηκε να χτίσει εκατοντάδες σημεία παρακολούθησης σε ολόκληρη την χώρα.

Αυτές τις μέρες, η ρωσική τεχνολογία επικοινωνιών είναι πολύ πιο αξιόπιστη, χάρη στην ακμάζουσα ρωσική βιομηχανία πληροφορικής. Αυτό έδωσε την ελπίδα στο Κρεμλίνο ότι μπορεί τελικά να εκπληρώσει το σοβιετικό όνειρο να διευθύνει όλες τις επικοινωνίες της χώρας από μια θέση στη Μόσχα.

Είναι δύσκολο να πούμε πόσο εφικτή είναι η φιλοδοξία του Κρεμλίνου. Πολλοί ειδικοί, συμπεριλαμβανομένων ακτιβιστών από την Roskomsvoboda, τον μόνο ανεξάρτητο παρατηρητής λογοκρισίας στο Διαδίκτυο της Ρωσίας, πιστεύουν ότι οι επικοινωνίες στο Διαδίκτυο θα μπορούσαν να ελέγχονται κεντρικά για ορισμένες περιοχές και ορισμένες υπηρεσίες, όπως το YouTube, αλλά όχι για ολόκληρη την χώρα, και όχι για κάθε είδους κίνηση [δεδομένων]. Οι νέοι νόμοι ενδέχεται να πλήξουν την ρωσική υποδομή και να αφήσουν τους Ρώσους με χαμηλότερες ταχύτητες στο Διαδίκτυο, αν και η έκταση της ζημίας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Ωστόσο, η ζημιά στην διεθνή φήμη των ρωσικών εταιρειών Διαδικτύου έχει ήδη γίνει.

Η Ρωσία είναι μια από τις λίγες χώρες με εγχώριες φίρμες Διαδικτύου που απολαμβάνουν ισχυρότερη φήμη στην χώρα από ότι οι ξένες. Οι εταιρείες του Διαδικτύου της Ρωσίας χτίστηκαν χωρίς καμία κρατική στήριξη, και αποτελούν πηγή εθνικής υπερηφάνειας. Για έξι χρόνια μετά τις διαμαρτυρίες του 2011, αντιστάθηκαν στην κυβερνητική πίεση, μερικές φορές εκφράζοντας ακόμη και δημόσια την ανησυχία τους με την ολοένα και πιο σοβιετική προσέγγιση που προωθεί το Κρεμλίνο για την ρύθμιση του Διαδικτύου. Αυτή η αντίσταση έληξε φέτος. Οι δύο μεγαλύτερες ρωσικές φίρμες του Internet –η Yandex (ρωσική έκδοση της Google) και η Mail.Ru [4] (που κατέχει τις δύο δημοφιλέστερες ρωσικές ιστοσελίδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, την VKontakte και την Odnoklassniki)- βγήκαν προς υποστήριξη [5] του νόμου της ψηφιακής κυριαρχίας τον Ιανουάριο, όταν η κυβέρνηση υποσχέθηκε να πληρώσει για τον νέο εξοπλισμό. Σε μια παγκόσμια κοινωνία της πληροφορίας, η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει την αντίσταση στις αυταρχικές κυβερνήσεις, αλλά οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις εταιρείες τεχνολογίας συχνά δεν το κάνουν.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2019-03-29/wh...