Τι σημαίνουν οι νέες δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης για το μέλλον της Τουρκίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Τι σημαίνουν οι νέες δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης για το μέλλον της Τουρκίας

Οποιοσδήποτε κι αν κερδίσει, μια κρίση διαγράφεται στον ορίζοντα

Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα αντιφατικό για το ΑΚΡ. Τον Μάρτιο, ο Imamoglu απολάμβανε την υποστήριξη του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), ένα αριστερό κόμμα που προωθεί τα δικαιώματα των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων. Το ΑΚΡ βλέπει τώρα ότι το να κάνει ορισμένους ψηφοφόρους του HDP να παραμείνουν στο σπίτι τους, ή ακόμα και να αλλάξουν πλευρά, θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεκαθαρίσει την πορεία του προς τη νίκη. Και έτσι το ΑΚΡ κυμαίνεται μεταξύ των σκληρά εθνικών μηνυμάτων που έχει υιοθετήσει από το 2015 και μιας ενδεχόμενης επαναπροσέγγισης σε Κούρδους ψηφοφόρους, το τελευταίο σε έναν κύκλο προσέλκυσης Κούρδων ψηφοφόρων και στην συνέχεια απόρριψής τους όταν είναι βολικό. Την ημέρα που το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο ανακοίνωσε την απόφασή του να ανατρέψει το αποτέλεσμα της Κωνσταντινούπολης, οι δικηγόροι του Abdullah Ocalan, αρχηγού του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, δήλωσαν ότι τους είχε επιτραπεί να τον επισκεφθούν για πρώτη φορά από το 2011 [8]. Επιτρέποντας την επίσκεψη, η τουρκική κυβέρνηση συναίνεσε ξαφνικά σε μια βασική απαίτηση Κούρδων ακτιβιστών και πολιτικών. Οι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι το AKP έχει φέρει αντιπροσωπείες [9] Κούρδων πρεσβυτέρων από τα νοτιοανατολικά στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να πείσουν τους Κούρδους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ του ΑΚΡ. Ο Yildirim έκανε προεκλογική εκστρατεία στο Ντιγιαρμπακίρ, τη μεγαλύτερη πόλη σε μεγάλο μέρος της κουρδικής νοτιοανατολικής Τουρκίας, σε μια προσπάθεια να απευθύνει έκκληση στους Κούρδους ψηφοφόρους στην Κωνσταντινούπολη από το Ντιγιαρμπακίρ.

Ωστόσο, η στροφή του AKP στους Κούρδους ψηφοφόρους μπορεί να είναι κάτι πολύ λίγο, πολύ αργά. Από το 2014, το κόμμα ξεκίνησε και μετά όρμησε προς την υπερεθνική θέση στην τουρκική πολιτική, απορρίπτοντας τις διαπραγματεύσεις με το PKK το 2015, παρεμβαίνοντας στην βόρεια Συρία για να αποδυναμώσει την αντίστοιχη [οργάνωση] του PKK εκεί, και συμμαχώντας με το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) για να κρατήσει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο το 2018. Οι ομιλίες του Ερντογάν την τελευταία εβδομάδα της εκστρατείας υπογράμμισαν αυτή την αντίφαση, καθώς παραπονείται για την αχαριστία των Κούρδων στους οποίους το ΑΚΡ έχει δώσει περισσότερα δικαιώματα, αλλά εξακολουθούν να ψηφίζουν εναντίον του. Το ΑΚΡ δεν μπορεί να προσελκύσει τόσο στους εθνικιστές όσο και στους Κούρδους ψηφοφόρους, ακριβώς όπως δεν μπορεί να πείσει το κοινό ότι είναι υπεράνω της φιλονικίας που το ίδιο έχει δημιουργήσει.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΒΡΑΧΙΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Για να εξασφαλίσει μια νίκη στην Κωνσταντινούπολη, το ΑΚΡ θα αξιοποιήσει πιθανώς τα πλεονεκτήματα της εξουσίας. Κατά την διάρκεια των 15 ετών του στην εξουσία, το AKP έχει καταστήσει ένα μεγάλο μέρος του κράτους βραχίονα του κόμματος, και πλέον λίγα νομικά ή κανονιστικά εμπόδια εμποδίζουν την χρήση του ως τέτοιον.

Το ΑΚΡ κυριαρχεί πλήρως στα ΜΜΕ της Τουρκίας τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι συγκεντρώσεις του Ιμαμόγλου μόλις που μεταδίδονται ή καλύπτονται στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ενώ του Yildirim και του Ερντογάν είναι πανταχού παρούσες. Ωστόσο, ο Imamoglu ανάγκασε το AKP να εμπλακεί μαζί του, εξαναγκάζοντας μια συζήτηση με τον Yildirim στην εθνική τηλεόραση και μια (εχθρική) συνέντευξη στο κρατικό TRT. Εν τω μεταξύ, τα μηνύματα του ίδιου του ΑΚΡ παραδέρνουν παρά τα πλεονεκτήματά του. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να καλύψουν το χάσμα μεταξύ μιας επιδεινούμενης οικονομίας και μιας κυβέρνησης που διακηρύσσει διαρκώς την επικείμενη ανάκαμψή της. Ούτε η επιμελημένη κάλυψη μπορεί να υπερκεράσει πλήρως τις πληροφορίες που ρέουν στην ψηφιακή εποχή, ούτε να απαλύνει την δυσαρέσκεια που αισθάνονται οι Τούρκοι πολίτες απέναντι στην άμετρη εξουσία. Οι έρευνες βρίσκουν σταθερά υψηλά επίπεδα δυσπιστίας [10] στα μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία, ένα πρόβλημα που ήδη πανικόβαλε τους φιλοκυβερνητικούς σχολιαστές πριν από τα αποτελέσματα της Κωνσταντινούπολης. Εν τω μεταξύ, η άμεση επαφή του Imamoglu με τα κοινωνικά μέσα παίζει την εικόνα του ως καθημερινού [ανθρώπου], σε έντονη αντίθεση με την αναδυόμενη φήμη του ΑΚΡ ως κόμμα μιας νέας, ανεξέλεγκτης ελίτ.

Το ΑΚΡ έχει στην διάθεσή του περισσότερα [εργαλεία] από τα μέσα ενημέρωσης. Και τα δύο κόμματα επιζητούν επί του παρόντος τα 1,7 εκατομμύρια επιλέξιμους ψηφοφόρους [11] που παρέμειναν στα σπίτια τους τον Μάρτιο, όταν η συμμετοχή κορυφώθηκε στο 84%. Αλλά το AKP έχει το πλεονέκτημα της πρόσβασης στις πληροφορίες των ψηφοφόρων, που συλλέγονται όχι μόνο από τον επίσημο κατάλογο ψηφοφόρων αλλά και από άλλες πηγές που διατίθενται μέσω των Υπουργείων που ελέγχει, όπως το Εσωτερικών, το Δικαιοσύνης και το Υγείας. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε το ΑΚΡ ότι χρησιμοποίησε προσωπικές πληροφορίες που συλλέχθηκαν από αυτές τις υπηρεσίες για να ενισχύσει την υπόθεσή του κατά την διάρκεια της διαδικασίας προσφυγής [12].