Γιατί η θρησκευτική ανεκτικότητα κέρδισε στην Ινδονησία αλλά έχασε στην Ινδία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Γιατί η θρησκευτική ανεκτικότητα κέρδισε στην Ινδονησία αλλά έχασε στην Ινδία

Αποδεικνύεται ότι ο πλουραλιστικός εθνικισμός δεν είναι αρκετός

Οι εκλογές του 2019 συμμορφώθηκαν με αυτό το πρότυπο. Ο ιστορικός εναγκαλισμός του ινδονησιακού εθνικισμού με την θρησκεία διευκόλυνε το πλουραλιστικό κόμμα του Jokowi να σχηματίσει συμμαχία με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό οργανισμό της χώρας Nahdlatul Ulama (NU). Βεβαίως, ο Jokowi επέλεξε έναν ιδιαίτερα συντηρητικό ηγέτη του NU ως συνυποψήφιό του, δημιουργώντας ανατριχίλες μεταξύ των πιο φιλελεύθερων υποστηρικτών του Jokowi. Αλλά η επιλογή του για αντιπρόεδρο τον βοήθησε να εξασφαλίσει μια συντριπτική μαζικότητα στις έντονα πολυπληθείς περιοχές της Κεντρικής και Ανατολικής Ιάβας, όπου το NU έχει τις βαθύτερες ρίζες του. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Jokowi κέρδισε την εθνική ψήφο με [διαφορά] περίπου 17 εκατομμύρια ψήφους, αλλά έλαβε στις δύο ζωτικές επαρχίες σχεδόν 20 εκατομμύρια ψήφους. Η συμμαχία του κόμματος του Jokowi και του NU και η κοινή τους δέσμευση για έναν εθνικισμό που είναι ταυτόχρονα ισλαμικός και πλουραλιστικός, έφεραν τη νίκη στον Jokowi περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Δεν είναι έτσι στην Ινδία. Ο ινδουιστικός εθνικισμός έχει από καιρό μια ισχυρή φωνή στην ινδική πολιτική, αλλά το συνταγματικό καθεστώς της χώρας μετά την ανεξαρτησία δίνει έμφαση στα ίσα δικαιώματα για όλες τις μειονοτικές ομάδες. Ενισχυμένη υπό την υψηλόφρονα ηγεσία του πρώτου πρωθυπουργού της Ινδίας, του Jawaharlal Nehru, αυτή η συνταγματική δομή οδήγησε στην δημιουργία ξεχωριστών νομικών κωδίκων για τις θρησκείες και μιας πολιτικής αναγνώρισης της κάθε κάστας, [γεγονότα] που καθόριζαν την πολιτική της Ινδίας εδώ και δεκαετίες.

Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η φωτεινή γραμμή μεταξύ της θρησκείας της πλειοψηφίας και του χαρακτήρα του κράτους οδήγησε τις δυνάμεις του θρησκευτικού εθνικισμού να εδραιωθούν στη μια πλευρά του πολιτικού φάσματος -στο κοινωνικά συντηρητικό BJP. Η μετατόπιση ήταν βαθμιαία. Οι πολιτικοί επιστήμονες Pradeep Chhibber και Rahul Verma [2] διαπίστωσαν ότι πριν από δεκαπέντε χρόνια, μοχθηροί Ινδουιστές εθνικιστές, οι οποίοι ευνόησαν τον κρατικό εναγκαλισμό του σωβινιστικού εθνικισμού και των πλειοψηφικών πολιτικών εις βάρος των μειονοτήτων, ιδίως των Μουσουλμάνων, ψήφισαν υπέρ του BJP με μεγάλη διαφορά ενώ εκείνοι που απλώς ευνοούσαν την προστασία της κουλτούρας των ινδουιστών, ψήφισαν εξίσου υπέρ του BJP και του κόμματος του Κογκρέσου. Αλλά το BJP κατόρθωσε να διαδώσει την ιδέα ότι το ινδικό κράτος πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην κουλτούρα του Ινδουισμού και ότι ο κοσμικός χαρακτήρας ήταν στην πραγματικότητα μια πολιτική κατευνασμού της μειοψηφίας. Μέχρι το 2014, οι θεοσεβείς Ινδουιστές είχαν αποστατήσει σε μεγάλο αριθμό υπέρ του BJP. Σε αντίθεση με την Ινδονησία, η έντονη ταύτιση με τον Ινδουισμό και ο εναγκαλισμός του πλουραλιστικού εθνικισμού στην σημερινή Ινδία παρουσιάζει δυσκολία. Η ικανότητα του Modi να κερδίσει την υποστήριξη και των νέων φιλόδοξων ψηφοφόρων που προσελκύονται από τον δυναμισμό του αλλά και των θεοσεβών Ινδουιστών ψηφοφόρων που υποστηρίζουν τον πολιτιστικό πλειοψηφισμό, του έδωσαν στις εκλογές.

Η Ινδία και η Ινδονησία αμφότερες έχουν στην θέση τους τα θεμέλια ώστε ο πλουραλισμός να νικήσει την αδιαλλαξία. Όμως, εναπόκειται στα πλουραλιστικά κόμματα και τους πολιτικούς να τα αξιοποιήσουν στο έπακρο. Παρά την συμπεριληπτική εθνική κληρονομιά της Ινδονησίας, ένα αδιάλλακτο και αυταρχικό είδος πολιτικού Ισλάμ γίνεται όλο και πιο δημοφιλές. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η πλουραλιστική κληρονομιά της χώρας δεν θα ανατραπεί στο εγγύς μέλλον. Στην Ινδία, ο ινδουιστικός εθνικισμός μπορεί να κέρδισε αυτή την φορά, αλλά ο πλουραλισμός μπορεί να υπερισχύσει αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης παραμερίσουν τις [πολιτικές] δυναστείες και προωθήσουν πιο ελκυστικούς πολιτικούς που να είναι ικανοί να αξιοποιήσουν τις ιδεολογικές αντιφάσεις εντός της βάσης στήριξης του κυβερνώντος κόμματος.

Την επόμενη φορά που οι εκλογές θα γίνουν στην Ινδία και την Ινδονησία, θα μπορούσαμε με μεγάλες πιθανότητες να λέμε την αντίθετη ιστορία. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, ο αγώνας για την υπεράσπιση του πλουραλισμού έναντι των αμφισβητιών του στις μεγαλύτερες και πιο ποικιλόμορφες δημοκρατίες της Ασίας, θα συνεχιστεί.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/india/2019-07-03/why-religious-t...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.cambridge.org/core/books/parties-movements-and-democracy-in-...
[2] https://books.google.com/books/about/Ideology_and_Identity.html?id=w0F4t...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition