Πώς οι εκλογές του Brexit περιέπεσαν σε ασημαντότητα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς οι εκλογές του Brexit περιέπεσαν σε ασημαντότητα

Κανείς δεν θέλει να μιλήσει για το πραγματικό ερώτημα που επικρέμαται πάνω από την κάλπη
Περίληψη: 

Αντί να είναι εκλογές σχετικά με τις μεγάλες επιλογές της Βρετανίας στην σύγχρονη εποχή, αυτές οι εκλογές μέχρι στιγμής ήταν μια μικροαστική μάχη, μερικές φορές δυσάρεστη και καταθλιπτική, και, όπως δείχνουν οι πρόσφατοι τίτλοι των εφημερίδων, συχνά διολισθαίνουν σε ασημαντότητες.

Ο STEVE BLOOMFIELD είναι αναπληρωτής διευθυντής του περιοδικού Prospect και βραβευμένος το 2019 με το βραβείο Orwell για την Δημοσιογραφία.

Λίγες μέρες πριν το Ηνωμένο Βασίλειο οδηγηθεί στις κάλπες για τις πιο σοβαρές εκλογές σε μια γενιά, τα κύρια θέματα στα websites των δύο πιο διαδεδομένων εφημερίδων της χώρας συνοψίζουν τη μικρότητα της βρετανικής πολιτικής. «Ο Μπόρις Τζόνσον αρνείται να αστειευτεί για τον Ντόναλντ Τραμπ στην υποδοχή του ΝΑΤΟ και να μην τον πάρει στα σοβαρά», κραύγασε η [εφημερίδα] The Guardian αναφερόμενη στην εμφάνιση του πρωθυπουργού σε ένα βίντεο που φάνηκε να δείχνει ηγέτες του κόσμου να περιγελούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ στην πρόσφατη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ. «Δεν βλέπεις την ομιλία της Βασίλισσας, έτσι δεν είναι Jeremy Corbyn;» έσκουξε η Daily Mail ως αντίδραση στην απροθυμία του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος να επιβεβαιώσει αν καθόταν μαζί με την οικογένειά του για να παρακολουθήσει την ετήσια τηλεοπτική ομιλία της βασίλισσας για την Ημέρα των Χριστουγέννων.

11122019-1.jpg

Ο πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, χρησιμοποιεί ραπτομηχανή στο Matlock, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Δεκέμβριο του 2019. Hannah McKay / Reuters
-------------------------------------------------------------------

Οι εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου αποτελούν μια επιλογή ανάμεσα σε δύο πολύ διαφορετικά -και πολύ ριζοσπαστικά- οράματα για το τι πρέπει να είναι το Ηνωμένο Βασίλειο. Το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα βρίσκεται υπό την ηγεσία του Jeremy Corbyn [1], ενός 70χρονου σοσιαλιστή που πέρασε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία στο περιθώριο του κόμματος προτού κερδίσει δραματικά την ηγεσία το 2015. Δεν προτείνει τίποτα άλλο παρά μια θεμελιώδη ανακατάταξη της βρετανικής οικονομίας, με το να πάρει μια σειρά επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και υπηρεσιών από τα ιδιωτικά χέρια, να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια λίρες σε μια βρετανική έκδοση του Green New Deal, και υποσχόμενος τον τερματισμό κάποιων από τις πιο οδυνηρών περικοπών των Συντηρητικών στις δημόσιες υπηρεσίες και κράτος πρόνοιας.

Για τους Συντηρητικούς, που τώρα καθοδηγούνται από τον Μπόρις Τζόνσον [2], οι εκλογές αυτές αφορούν μόνο το Brexit, το ενοχλητικό ζήτημα της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια νέα Συντηρητική πλειοψηφία, ανάλογα με το μέγεθός της, θα επιβεβαιώσει το Brexit˙ μια πλειοψηφία των Εργατικών (απίθανο) ή μια κυβέρνηση μειοψηφίας των Εργατικών (πιθανό) θα άνοιγε την δυνατότητα ενός νέου δημοψηφίσματος που θα μπορούσε να οδηγήσει στην παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ. Ως ο σημαντικότερος πολιτικός που τάχτηκε υπέρ του Brexit πριν από το δημοψήφισμα του 2016 και ως ο πρωθυπουργός που εξασφάλισε μια συμφωνία αποχώρησης με την ΕΕ τον Νοέμβριο, ελπίζει ότι αρκετοί από το 52% των Βρετανών που υποστήριξαν το Brexit, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής μειονότητας ψηφοφόρων των Εργατικών, είναι διατεθειμένοι να του δώσουν την ευκαιρία να καταφέρει τελικά την αποχώρηση.

Το όραμά του για το Brexit, όπως και οι πολιτικές του Εργατικού Κόμματος για τις εθνικοποιήσεις και τις επενδύσεις, θα ανατρέψουν το βρετανικό οικονομικό πλαίσιο των τελευταίων 50 ετών. Και οι δύο πολιτικές των μεγάλων κομμάτων θα αλλάξουν δραματικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η χώρα στον κόσμο -και μέχρι που θα οδηγήσουν στην αποσύνθεση της ίδιας της χώρας. Αλλά αντί για εκλογές σχετικά με τις μεγάλες επιλογές, αυτές οι εκλογές μέχρι στιγμής ήταν μια μικροαστική μάχη, μερικές φορές δυσάρεστη και καταθλιπτική, και, όπως δείχνουν οι πρόσφατοι τίτλοι των εφημερίδων, συχνά διολισθαίνουν σε ασημαντότητες. Οι δημοσιογράφοι έχουν την συνήθεια να ισχυρίζονται ότι κάθε [φορά που γίνονται] γενικές εκλογές είναι οι πιο σημαντικές της εκάστοτε γενιάς, αλλά αυτές είναι όντως οι σημαντικότερες γενικές εκλογές σε μια γενιά.

ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ BREXIT

Προφανώς, το ζήτημα της ενδεχόμενης αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση επικρέμαται πάνω από τις εκλογές, όπως κυριαρχεί επί της βρετανικής πολιτικής μετά το δημοψήφισμα του 2016. Η Sky News, το κυρίαρχο portal ειδήσεων στην χώρα, τις χαρακτήρισε «εκλογές Brexit», αλλά οι λεπτομέρειες του Brexit απουσιάζουν από την [προεκλογική] εκστρατεία. Τι θα σημαίνει, πράγματι, η συμφωνία [3] του Johnson με τους εκπροσώπους της ΕΕ τον Οκτώβριο για το μέλλον της χώρας; Πώς θα επηρεάσει τις θέσεις εργασίας ή τις τιμές; Πώς θα έμοιαζε η συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών με την Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν, όπως υποσχέθηκε ο Johnson, το Ηνωμένο Βασίλειο υιοθετήσει πολύ διαφορετικά πρότυπα για τα βρετανικά προϊόντα από αυτά που έθεσε σε εφαρμογή η ΕΕ; Αυτά τα ερωτήματα μόλις που έχουν τεθεί, πόσω μάλλον απαντηθεί. Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πιστεύει ότι είναι προς το συμφέρον τους να κάνουν αυτές τις εκλογές «εκλογές Brexit». Οι Εργατικοί θέλουν να μιλήσουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από το Brexit, ενώ οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες -ένα κεντρώο, κοινωνικά φιλελεύθερο κόμμα που τα τελευταία χρόνια έχει αποσπάσει πολλούς φιλοευρωπαϊστές ψηφοφόρους από τους Εργατικούς- ενδιαφέρονται περισσότερο να απορροφήσουν τους ψηφοφόρους που είναι αφοσιωμένοι στην παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά στο να εστιάσουν στα κενά στην πολιτική του Συντηρητικού Κόμματος.