Η εξωτερική πολιτική βρισκόταν πάντα στην καρδιά της μομφής

Οι συντάκτες πίστευαν ότι, παραχωρώντας στο Κογκρέσο τις εξουσίες του θησαυροφυλακίου, της επικύρωσης των συνθηκών, της επιβεβαίωσης των αξιωματούχων σε επίπεδο υπουργικού συμβουλίου και των υψηλόβαθμων στρατιωτικών αξιωματικών, της ρύθμισης του «εμπορίου με ξένα κράτη» [5], της δημιουργίας του στρατού, της συντήρησης του ναυτικού, και ούτω καθεξής, κρατούσαν ακόμη και τους περιπετειώδεις προέδρους μέσα στο πλαίσιο του ελέγχου του Κογκρέσου. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, οι δραματικές αυξήσεις του εκτελεστικού κατεστημένου, της αμερικανικής στρατιωτικής εξουσίας και του αμερικανικού ρόλου στον κόσμο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το Κογκρέσο απέφυγε την άσκηση της δικής του συνταγματικής εξουσίας, μετέτρεψαν τον πρόεδρο σε έναν παράγοντα εν πολλοίς χωρίς περιορισμούς στις ξένες σχέσεις.

Όμως, όσο κι αν οι συντάκτες θα σκέπτονταν την σύγχρονη προεδρία ως μη ομαλή, το σύγχρονο αμερικανικό κοινό δεν γνώρισε ποτέ άλλη πραγματικότητα. Η αυτοκρατορική προεδρία αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια του New Deal και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σχεδόν κανείς του οποίου η πολιτική συνείδηση προηγείται αυτών των γεγονότων δεν είναι ζωντανός. Η μονομερής δράση ενός προέδρου στην διεθνή σφαίρα -ακόμη και ο εκφοβισμός ασθενέστερων κρατών- φαίνεται αρκετά φυσιολογική. Αυτό δυσχεραίνει την διαφοροποίηση της νόμιμης προεδρικής συμπεριφοράς όπως να προϋποτίθενται οι πραγματικές προσπάθειες καταπολέμησης της διαφθοράς για να δοθεί βοήθεια, από παράνομες καταχρήσεις εξουσίας όπως η παρακράτηση της βοήθειας ως μόχλευση για την απόκτηση προσωπικών πολιτικών πλεονεκτημάτων.

Το αμερικανικό κοινό έχει επίσης γίνει πιο απομονωτικό τα τελευταία χρόνια, σκεπτικό για τις αμυντικές δεσμεύσεις ως προς άλλες χώρες, και έχει όλο και περισσότερη άγνοια των λογικών για αυτά. Οι γενιές που πολέμησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και υποστήριξαν τον μακρύ αγώνα του Ψυχρού Πολέμου κατά της Σοβιετικής Ένωσης, γενικά πίστευαν ότι μια ειρηνική δημοκρατική Ευρώπη αξίζει να προστατευθεί και ότι ο επεκτατισμός του Κρεμλίνου είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί μια απάντηση από τις ΗΠΑ. Πριν από μερικές δεκαετίες, το πρόβλημα με την συμπεριφορά του Trump προς την Ουκρανία θα ήταν πιθανότατα αυταπόδεικτο στις πλειοψηφίες των δυο κομμάτων. Σήμερα, παραμένει αυταπόδεικτο στα κατεστημένα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των δύο κομμάτων. Αλλά για πολλούς απλούς Αμερικανούς, αυτοί οι ειδικοί μιλούν μια σχεδόν εξαφανισμένη γλώσσα καθώς προειδοποιούν για φρίκες που έχουν χαθεί από την ζωντανή μνήμη.

Η άνοδος του Trump έχει επιδεινώσει αυτή την τάση. Ο Trump ήρθε στην εξουσία εν μέρει υποστηρίζοντας μια απλοϊκή, συναλλακτική άποψη του ρόλου των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο και του ρόλου του ως προέδρου: «Πρώτα η Αμερική». Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πρέπει να περιλαμβάνει μόνο το στενό ίδιο συμφέρον. Οι συμμαχίες είναι ύποπτες. Οι ξένοι θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ισχυρού ηγέτη του ισχυρότερου έθνους. Ούτε το θεσμικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ούτε το υποστηρικτικό οικοσύστημά του στα μέσα ενημέρωσης αποδείχθηκαν πρόθυμοι ή ικανοί να απορρίψουν αυτή την αυταρχική παρωδία διαχείρισης του κράτους.

Ως αποτέλεσμα, η μακρά διολίσθηση προς την προεδρική μονομέρεια στην εξωτερική πολιτική συνδυάστηκε με την απομονωτική απογοήτευση και το πικρό κομματικό πνεύμα της εποχής. Έχει παραγάγει την εμφανή αποδοχή μιας πρόδηλης και ιστορικώς πρωτοφανούς κατάχρησης της αμερικανικής εξουσίας σε ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος. Αν δεν συμβεί κάτι απρόβλεπτο, η Γερουσία θα ψηφίσει για να αθωωθεί [ο Τραμπ]. Το Κογκρέσο, με το να αρνηθεί να ασκήσει το εργαλείο που κληροδότησαν οι Άγγλοι βουλευτές του 14ου αιώνα και οι Αμερικανοί ιδρυτές του 18ου αιώνα, θα κανονικοποιήσει τα αδικήματα του Trump και θα εγκαταλείψει την ηθική αξίωση των Ηνωμένων Πολιτειών στην παγκόσμια ηγεσία τον εικοστό πρώτο αιώνα.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-11-25/foreign-affairs-has-a...

Σύνδεσμοι:
[1] http://https://www.amazon.com/High-Crimes-Misdemeanors-History-Impeachme...
[2] https://www.british-history.ac.uk/rushworth-papers/vol1/pp302-358
[3] http://cw.routledge.com/textbooks/9780415485432/26.asp
[4] https://fas.org/sgp/crs/misc/IF11086.pdf
[5] https://constitutioncenter.org/interactive-constitution/article/article-i