Μπορεί μια πανδημία να νικήσει τις πολιτικές λιτότητας;

Το αριστερόστροφο Urban Institute υπολόγισε [16] ότι ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης ενός μόνο πληρωτή [στμ: πυλώνα] θα κόστιζε 34 τρισεκατομμύρια δολάρια για δέκα χρόνια. Αλλά αυτές οι προβλέψεις υποθέτουν ότι η εισαγωγή ενός τέτοιου συστήματος δεν θα δημιουργούσε κανένα νέο εισόδημα. Αντίθετα, η κατάργηση της έκπτωσης στις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνονται από τον εργοδότη θα αποφέρει 2,786 τρισεκατομμύρια δολάρια σε διάστημα δέκα ετών [17] και οι εργοδότες θα λάβουν το ισοδύναμο μιας τεράστιας φορολογικής μείωσης με το να μην έχουν να προσθέτουν σχεδόν το ένα τρίτο όλων των μισθολογικών λογαριασμών τους για ωφελήματα, όπως κάνουν σήμερα. Λόγω του εξαιρετικά περίπλοκου συστήματος πολλαπλών πληρωτών [πυλώνων] στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 30% των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη πηγαίνει στο διοικητικό κόστος. Ως αποτέλεσμα, η μέση αμερικανική οικογένεια ξοδεύει σήμερα πάνω από 5.700 δολάρια ετησίως απλώς για τα διοικητικά κόστη της υγειονομικής περίθαλψης, χωρίς την πρόσθετη δαπάνη των πραγματικών υπηρεσιών υγείας. Αυτά τα κόστη συσσωρεύονται. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν περισσότερο από το διπλάσιο ποσό ανά άτομο για υγειονομική περίθαλψη από το μέσο μέλος [18] του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) -αλλά σχεδόν από κάθε άποψη, οι Αμερικανοί έχουν χειρότερα αποτελέσματα υγειονομικής περίθαλψης.

Ένα σύστημα που παρέχει σε όλους φροντίδα υγείας είναι πιο εφικτό από όσο φαίνεται σήμερα. Η τρέχουσα διοίκηση έχει ήδη αυξήσει το εθνικό χρέος κατά 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσω μιας φορολογικής περικοπής το 2017, και εάν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει την επανεκλογή του τον Νοέμβριο, θα πρέπει να δώσει κάτι στους υποστηρικτές του, οι οποίοι μπορεί να αποδειχθεί ότι βρίσκονται μεταξύ εκείνων που επηρεάζονται περισσότερο από τον ιό και την ύφεση που προκαλεί. Ακριβώς όπως μόνο ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον μπορούσε να πάει στην Κίνα, ίσως ο Τραμπ είναι ο μόνος που μπορεί να διασχίσει τον ρεπουμπλικανικό Ρουβίκωνα σχετικά με τους φόρους. Είναι πρόθυμος να βρει κάτι που θα αντικαθιστά το Obamacare, και δεδομένης της ζημιάς που υπέστη το τρέχον σύστημα υγειονομικής περίθαλψης λόγω COVID-19, μια γενική αναδόμησή του είναι επικείμενη είτε του αρέσει είτε όχι. Εν τω μεταξύ, ο πιθανός υποψήφιος των Δημοκρατικών, Joe Biden, μπορεί να κερδίσει μόνο εάν καταφέρει να κινητοποιήσει την βάση του πρώην συνυποψηφίου του, γερουσιαστή Bernie Sanders -και το να δεσμευτεί για ένα εθνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θα ήταν ακριβώς ο τρόπος για να το πράξει. Ο Μπάιντεν θα είχε επίσης το κοινό με την πλευρά του: Η πλειοψηφία των Αμερικανών ευνόησαν [19] κάποιο είδος εθνικού συστήματος ασφάλισης υγείας από τότε που ο Τρούμαν εισήγαγε την ιδέα το 1947. Και σήμερα, το 75% των Αμερικανών υποστηρίζει επίσης [20] μια αύξηση των φόρων για τους πλούσιους.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια επιλογή. Όταν τελειώσει αυτή η πανδημία, μπορεί να επιστρέψουν στην πολιτική των διαιρέσεων και της λιτότητας και να ισχυριστούν ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τίποτα άλλο, παρά το γεγονός ότι ξεκάθαρα αποδεικνύεται κάτι διαφορετικό από αυτό, μέσω της αντίδρασής τους στην κρίση του κορωνοϊού. Μπορούν να μπουν στους συνηθισμένους καυγάδες για το ποιος πρέπει να πληρώσει, μεταμφιεσμένους ως ανησυχία για τα ελλείμματα, και να αποδυναμώσουν τον κοινωνικό ιστό τους και τους οικονομικούς θεσμούς τους έως το σημείο της κατάρρευσης. Ή μπορούν να αυξήσουν τους φόρους και να χρηματοδοτήσουν την υγειονομική περίθαλψη για όλα όσα χρειάζεται απελπισμένα η χώρα. Κάθε άλλη ανεπτυγμένη οικονομία έχει κάνει αυτή την τελευταία επιλογή. Είναι η σειρά των Ηνωμένων Πολιτειών να κάνουν το ίδιο.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-04-22/can-pandemic-defeat-p...

Σύνδεσμοι: