Η τρέλα της αποσύνδεσης από την Κίνα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η τρέλα της αποσύνδεσης από την Κίνα

Δεν είναι μόνο επικίνδυνη -είναι αδύνατη

Η παγκόσμια οικονομία έχει γίνει πολύ πιο περίπλοκη και πολύ πιο διασυνδεδεμένη τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά η εξειδίκευση στην εξωτερική πολιτική έχει μείνει πίσω. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που εργάζονταν για την πυρηνική στρατηγική μιλούσαν τακτικά με πυρηνικούς επιστήμονες που κατανοούσαν την λειτουργία των όπλων που αναπτύσσονταν. Οι αλυσίδες εφοδιασμού είναι σχεδόν τόσο περίπλοκες όσο η πυρηνική φυσική, αλλά όσοι τις μελετούν σπάνια έρχονται σε επαφή με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αντιμετωπίζουν τώρα ένα δίλημμα παρόμοιο με εκείνο που αντιμετώπιζαν οι χειρουργοί στην αυγή της εποχής της σύγχρονης ιατρικής: πιεστική ζήτηση για την επίλυση προβλημάτων, αλλά περιορισμένη γνώση για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Οι σημερινοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν να καταλάβουν αόριστα ότι ορισμένες οικονομικές σχέσεις που φαίνονται υγιείς έχουν γίνει επικίνδυνες και μερικές μέχρι και γαγγραινώδεις. Αλλά δεν ξέρουν ποιες σχέσεις πρέπει να σωθούν, ποιες θα πρέπει να αποκοπούν, και ποιες θα πρέπει να αναδιαταχθούν -και εργάζονται με λίγα περισσότερα από προσευχές και στιγματισμένα από αίμα πριόνια.

Ο ΟΡΘΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Για να προσδιοριστεί το πού και το πώς πρέπει να επανασχεδιαστούν οι αλυσίδες εφοδιασμού των ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την κατανόησή της για την φυσική οικονομία -τις σχέσεις εφοδιασμού που κρατούν συνεκτική την οικονομία αλλά τις οποίες οι περισσότεροι οικονομολόγοι αγνοούν. Πράττοντας έτσι, μπορεί να οικοδομήσει επί ορισμένων θυλάκων αριστείας. Το Υπουργείο Άμυνας έχει άτομα που κατανοούν τις αλυσίδες εφοδιασμού, αν και [κυρίως] στο εξειδικευμένο πλαίσιο των στρατιωτικών δαπανών. Το Γραφείο Ελέγχου Εξωτερικών Περιουσιακών Στοιχείων (Office of Foreign Assets Control) του Υπουργείου Οικονομικών έχει επίσης συσσωρεύσει εξειδικευμένες γνώσεις σχετικά με τις αλυσίδες εφοδιασμού, προκειμένου να διαχειριστεί την πολιτική κυρώσεων των ΗΠΑ. Εξακολουθεί μερικές φορές να αντιλαμβάνεται τα πράγματα λανθασμένα -δεν προείδε ότι οι κυρώσεις στο ρωσικό αλουμίνιο θα κατέστρεφαν την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία- αλλά αναπτύσσει μια βαθιά κατανόηση του πώς λειτουργεί πραγματικά η παγκόσμια οικονομία. Το Διεθνές Κέντρο Εμπορίου (International Trade Centre) άρχισε επίσης να χαρτογραφεί αλυσίδες εφοδιασμού χρησιμοποιώντας στοιχεία που είναι διαθέσιμα στο κοινό. Όλες αυτές οι υπηρεσίες θα πρέπει να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για να σχεδιάσουν τις σχέσεις εφοδιασμού πιο επισταμένα, ίσως μέσω μιας νέας θεσμικής ρύθμισης που θα εποπτεύεται από ένα αναζωογονημένο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.

Αλλά ακόμη και μια καλύτερα συντονισμένη αμερικανική κυβέρνηση θα χρειαστεί να αξιοποιήσει εξωτερική εμπειρογνωμοσύνη. Όπως έκαναν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να αρχίσουν να μιλούν με άτομα με βαθιά τεχνολογική γνώση -για αλυσίδες εφοδιασμού αυτή την φορά, αντί για αλυσιδωτές αντιδράσεις. Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν στην βιομηχανία: οι διευθυντές αλυσίδων εφοδιασμού και εφοδιαστικής (supply chain and logistics managers). Άλλοι είναι στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου μελετούν τις σχέσεις καθώς και τις αγορές που αποτελούν την πραγματική οικονομία.

Μόνο όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συγκεντρώσουν την απαιτούμενη γνώση και εξειδίκευση, θα είναι σε θέση να εντοπίσουν τρωτά σημεία -τις εταιρείες και τις σχέσεις που δημιουργούν σημεία συμφόρησης και, ως εκ τούτου, ενδέχεται να θέσουν κινδύνους για την ασφάλεια των ΗΠΑ εάν αποσυρθούν από τις αλυσίδες εφοδιασμού. Οι οικονομολόγοι του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, Vasco Carvalho, Matthew Elliott και John Spray, έχουν αρχίσει να χαρτογραφούν [2] αυτές τις σχέσεις εφοδιασμού. Υποστηρίζουν ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί ένας συνδυασμός αλγορίθμων μηχανικής μάθησης και ομαδοποίησης για τον προσδιορισμό των σχέσεων εφοδιασμού και των «εταιρειών συμφόρησης» (“bottleneck firms”) που δεν μπορούν να αποκοπούν χωρίς να δημιουργήσουν ευρύτερες οικονομικές συνέπειες. Όταν τέτοιες σχέσεις ή εταιρείες βρίσκονται σε δυνητικά εχθρικές δικαιοδοσίες [χώρες] ή είναι ευάλωτες σε εχθρικούς παράγοντες, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν να αποφασίσουν ότι είναι απαραίτητες οι προσαρμογές της εφοδιαστικής αλυσίδας. Αυτές οι προσαρμογές δεν θα ισοδυναμούν με συνολική «αποσύνδεση» αλλά μάλλον με στοχευμένες προσπάθειες «επανασύνδεσης» που κατευθύνονται στην ενσωμάτωση αλυσίδων εφοδιασμού μέσα σε βιώσιμα πλαίσια που εξισορροπούν την ανάγκη για αποτελεσματικότητα έναντι των πρόσφατα ορατών κινδύνων ασφαλείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να σημαίνει μείωση της εξάρτησης από βασικές εταιρείες. Σε άλλες, μπορεί να περιλαμβάνει την προώθηση νέων σχέσεων εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών σε άλλες δικαιοδοσίες. Το κρίσιμο σημείο είναι ότι δεν έχουν το ίδιο ρίσκο όλες οι επιχειρήσεις, οι προμηθευτές ή οι χώρες και ότι μπορεί να είναι καλύτερο να δημιουργηθεί ένα πλεόνασμα έναντι πιθανών σημείων συμφόρησης παρά να αποκοπούν εντελώς.