Ο αυτοκαταστροφικός εθνικισμός της Κίνας

Η κατανόηση αυτής της δυναμικής εντός της Κίνας μπορεί να βοηθήσει τις ξένες κυβερνήσεις να αναλύσουν τα συχνά μικτά μηνύματα [11] που προέρχονται από το Πεκίνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η επιθετική ρητορική της κινεζικής κυβέρνησης ξεπερνά την πραγματική της συμπεριφορά. Όταν οι εντάσεις κλιμακώθηκαν με την Ιαπωνία το 2013, το Πεκίνο χρησιμοποίησε φλογερά λόγια και απαίτησε από τα ξένα αεροσκάφη να ταυτοποιούνται και να συμμορφώνονται με τις κινεζικές οδηγίες όταν πετούν πάνω από την θάλασσα της Ανατολικής Κίνας˙ όμως, απέφυγε οποιαδήποτε πραγματική επίδειξη δυνάμεως. Μετά από μια σύγκρουση ενός αεροσκάφους της με ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο στον αέρα το 2001, η Κίνα εκτόνωσε [12] την κρίση με το να πενθήσει για τον «μάρτυρα» πιλότο, αποτρέποντας τις αντι-αμερικανικές διαδηλώσεις, σε αντίθεση με τις διαμαρτυρίες που ενθάρρυνε μετά από μια αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ που έπληξε την κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι το 1999.

Ωστόσο, ο εθνικισμός ακόμα αυξάνει το κόστος της συγκράτησης. Ο Allan Dafoe και εγώ ερευνήσαμε τους Κινέζους χρήστες του Διαδικτύου αφότου ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκίνησε ξανά τις περιπολίες «ελευθερίας πλοήγησης» (freedom-of-navigation patrols) στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, προκειμένου να συλλάβουμε την επίδραση αυτών των επαναλαμβανόμενων ελιγμών στις δημόσιες συμπεριφορές εντός της Κίνας, ένα σχεδόν φυσικό πείραμα. Τις ημέρες μετά τις περιπολίες, διαπιστώσαμε αύξηση της δημόσιας αποδοκιμασίας για την κινεζική κυβέρνηση, η οποία δεν χρησιμοποίησε βία για να παρέμβει ή να παρενοχλήσει τις αμερικανικές περιπολίες. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι παρόλο που η κινεζική κυβέρνηση επέλεξε να ασκήσει συγκράτηση εκείνη την στιγμή, το έκανε με κάποιο εγχώριο κόστος.

Κατά συνέπεια, για να επιτύχουν οι αμερικανικές προσπάθειες αποτροπής, η κινεζική κυβέρνηση πρέπει να είναι πρόθυμη να απορροφήσει το κόστος της κοινής γνώμης επειδή δεν θα αναλάβει δράση απέναντι τις «προκλήσεις» των ΗΠΑ. Κατάφερε να ελαχιστοποιήσει το βραχυπρόθεσμο κόστος της αδράνειας μέσω των κομπασμών [13], συμπεριλαμβανομένων ρητορικών αποκηρύξεων και δηλώσεων ότι οι κινεζικές προσπάθειες απομάκρυναν με επιτυχία τις περιπολίες των ΗΠΑ. Ωστόσο, παρόλο που αυτή η τακτική μπορεί να δώσει βραχυπρόθεσμη ευελιξία στο Πεκίνο, μακροπρόθεσμα κινδυνεύει επίσης να δέσει τα χέρια του ΚΚΚ, καθώς η επανειλημμένη επίκληση ιστορικών παραπόνων μπορεί να ενισχύσει την επιθυμία του κοινού για μελλοντική δικαίωση.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ που στοχεύουν στην διαμόρφωση της πορείας της συμπεριφοράς και της επιρροής της Κίνας, πρέπει να εξετάσουν τόσο τις βραχυπρόθεσμες όσο και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του εθνικισμού στην κινεζική πολιτική και τις πολιτικές. Οι πολιτικές για την επιβολή βραχυπρόθεσμης κινεζικής [αυτο]συγκράτησης ενδέχεται επίσης να κάνουν πιο πιθανή τη μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη επιθετικότητα με το να σκληρύνουν το γενικότερο κλίμα της κοινής γνώμης εντός της Κίνας. Καθώς το εγχώριο κόστος της απόρριψης αυξάνεται στο Πεκίνο, η αποτυχία των αμερικανικών προσπαθειών αποτροπής -όπως η ενίσχυση των επιχειρήσεων των ΗΠΑ [14] στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας ή οι προσπάθειες του Κογκρέσου να επιβάλουν κυρώσεις για το Χονγκ Κονγκ [15]- μπορεί να οδηγήσει την Ουάσινγκτον στο συμπέρασμα ότι η Κίνα έχει επεκτατικούς στόχους. Αλλά ο υπολογισμός της κινεζικής ηγεσίας μπορεί να οφείλεται περισσότερο στην εγχώρια ανασφάλεια. Ως εκ τούτου, οι ξένες κυβερνήσεις πρέπει να προσέχουν τις αντιπαραγωγικές μορφές διεθνούς πίεσης. Κατά την δημιουργία στρατηγικών για την αποτροπή ή την τιμωρία του Πεκίνου, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ενδέχεται να καταλήξουν να αυξήσουν τις εγχώριες κινεζικές απαιτήσεις για σκληρά αντίποινα, συμπεριλαμβανομένων αντιμέτρων κατά του φάσματος των ξένων συμφερόντων που επωφελούνται από την πρόσβαση στην Κίνα -είτε επιστημονικά είτε δημοσιογραφικά είτε εταιρικά.

Τελικά, το ΚΚΚ επιδιώκει ασφάλεια, περιφερειακή υπεροχή και μια παγκόσμια τάξη που να δίνει χώρο και να αντικατοπτρίζει τις κινεζικές αξίες και ενδιαφέροντα. Όμως, όπως έχω γράψει παλαιότερα [16] σε αυτές τις σελίδες, δεν έχει ξεκινήσει με μια μεσσιανική προσπάθεια να αναδιαμορφώσει άλλες χώρες σύμφωνα με την εικόνα της Κίνας. Όσο περισσότερο το ΚΚΚ στηρίζεται στον εθνικισμό, τόσο λιγότερο θα πρέπει να ανησυχούν οι Ηνωμένες Πολιτείες για την Κίνα ως έναν αντίπαλο για την παγκόσμια ηγεσία.

Ήδη, σε όλο τον κόσμο, οι κινέζικες προσπάθειες να διακηρύξουν την ανωτερότητά τους στην καταπολέμηση του κορωνοϊού έχουν πυροδοτήσει υποψίες και συναγερμό –όπως και απαιτήσεις για αποζημιώσεις, αγωγές, και εκκλήσεις για επανεξέταση των δεσμών με την Κίνα. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που αναζητούν μια πιο αποτελεσματική στρατηγική τόσο για τον ανταγωνισμό όσο και για την συνεργασία με την Κίνα, θα πρέπει να αναγνωρίσουν τα όρια της διεθνούς ελκυστικότητας της Κίνας -καθώς και τους κινδύνους της εθνικιστικής θέρμης στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είτε στην Κίνα είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο εθνικισμός είναι πιο πιθανό να αποκρούσει παρά να προσελκύσει -είτε έρχεται με τη μορφή της διπλωματίας «πολεμιστή λύκου» είτε της ρητορικής «Πρώτα η Αμερική».

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-07-16/chinas-self-def...

Σύνδεσμοι: