Η εξωτερική πολιτική για την ημέρα μετά τον Τραμπ | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η εξωτερική πολιτική για την ημέρα μετά τον Τραμπ

Οραματιζόμενοι ξανά -όχι αποκαθιστώντας- την φιλελεύθερη διεθνή τάξη

Πηγαίνοντας προς τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, οι ψηφοφόροι στις Ηνωμένες Πολιτείες πιθανότατα θα επικεντρωθούν στην ανεξέλεγκτη πανδημία του κορωνοϊού, στην κουρελιασμένη οικονομία, στην αναπάντητη έκκληση για φυλετική δικαιοσύνη, και στην κλιματική κρίση. Αλλά ένα άλλο τεράστιο ζήτημα εξαρτάται από την κάλπη: το μέλλον του ρόλου των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο. Το σοκ της πανδημίας COVID-19 ενίσχυσε την στρατηγική «Πρώτα η Αμερική» του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, προσφέροντας ένα έτοιμο σκεπτικό για το κλείσιμο των συνόρων, την περικοπή του διεθνούς εμπορίου, και την υιοθέτηση μιας προσέγγισης «εκμεταλλεύσου τον γείτονα» στην ανάπτυξη εμβολίων. Ορισμένα από αυτά τα μέτρα ήταν απαραίτητα, αλλά δεν πρέπει να αποτελέσουν το σχεδιάγραμμα για το μέλλον της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

01102020-1.jpg

Πεζοναύτες των ΗΠΑ κοντά στο λιμάνι του Δυρραχίου, στην Αλβανία, τον Μάρτιο του 1997. Yannis Behrakis / Reuters
-------------------------------------------------------

Η επόμενη διοίκηση θα αντιμετωπίσει ένα πολιορκούμενο έθνος και κόσμο, αλλά θα κληρονομήσει επίσης μια ιστορική ευκαιρία να αντιμετωπίσει αυτές τις συνθήκες με μια νέα στρατηγική. Εάν ο πρώην αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν κερδίσει την προεδρία, η ομάδα του πιθανότατα θα βρεθεί να σύρεται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Εν μέσω αδυσώπητων κρίσεων, η νέα διοίκηση μπορεί να μπει στον πειρασμό να επαναφέρει, αντί να οραματιστεί ξανά, την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με την ελπίδα να αντιστρέψει τα τέσσερα χρόνια ζημιάς στην φιλελεύθερη διεθνή τάξη [1]. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος του Μπάιντεν θα απευθύνει επίσης εκκλήσεις σε αμφότερες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος για μια στρατιωτική και οικονομική υποχώρηση με το επιχείρημα ότι η ασφάλεια των ΗΠΑ εξυπηρετείται καλύτερα κάνοντας την χώρα πιο αυτάρκη και μειώνοντας τις παγκόσμιες φιλοδοξίες της.

Ούτε μια νοσταλγική αναζήτηση για την παλιά φιλελεύθερη τάξη ούτε μια απομονωτική υποχώρηση θα εξυπηρετήσει τελικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ ή θα επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να πλοηγηθεί με επιτυχία στον κόσμο. Η χώρα έχει ένα παράθυρο που κλείνει για να αναδιαμορφώσει την εξωτερική της πολιτική ώστε να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει ισχυρή, παρόλο που δεν είναι πλέον η αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη. Εάν αποτύχουν να μεταμορφώσουν την προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρεθούν πιο αδύναμες απέναντι σε αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις και σε απειλές χωρίς σύνορα, και λιγότερο ικανές να εγγυηθούν την δική τους ασφάλεια και ευημερία. Αυτή η απαραίτητη εξέλιξη θα απαιτήσει από την Ουάσινγκτον να αποφύγει την μεταψυχροπολεμική ύβρη, με τους μεγαλαυχείς ισχυρισμούς της για φιλελεύθερο οικουμενισμό. Αντ' αυτού, αξιωματούχοι των ΗΠΑ πρέπει να προωθήσουν ένα θετικό όραμα για μια διεθνή τάξη που να μπορούν να το αγκαλιάσουν οι σύμμαχοι και οι συνεργάτες τους –ένα [όραμα] που έχουμε ονομάσει «ανοιχτό κόσμο»

Η τρέχουσα περίοδος της αποδιοργάνωσης και της αναταραχής αποτελεί τη μεγαλύτερη ευκαιρία δημιουργίας τάξης στον κόσμο από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου -και ίσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ηγηθούν στη μετατροπή της παρούσας καταστροφής σε μια εποχή δημιουργίας.

ΕΝΑΣ ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Στο «The Open World: What America Can Achieve After Trump» («Ο Ανοιχτός Κόσμος: Τι μπορεί να επιτύχει η Αμερική μετά τον Τραμπ») [2] (Foreign Affairs, Μάιος / Ιούνιος 2019), υποστηρίξαμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να παραμείνουν ασφαλείς και ευημερούσες μόνο σε ένα ελεύθερο και ανοιχτό διεθνές σύστημα. Έκτοτε, μια εποχική παγκόσμια πανδημία αποκάλυψε ότι οι διεθνείς θεσμοί είναι ξεφτισμένοι και η πολυμερής συνεργασία είναι φευγαλέα, καθιστώντας πολύ πιθανό ότι τα κράτη θα επιδιώξουν την ασφάλειά τους κλείνοντας τον εαυτό τους από τον κόσμο. Αν και η λεγόμενη φιλελεύθερη διεθνής τάξη υπηρέτησε τις Ηνωμένες Πολιτείες καλά για δεκαετίες, πολλές δυνάμεις έχουν διαβρώσει τα θεμέλιά της: η συνεχιζόμενη άνοδος της Κίνας και η διάδοση της ισχύος από τα δυτικά προς τα ανατολικά˙ η ταχεία τεχνολογική αλλαγή στις τηλεπικοινωνίες, στην τεχνητή νοημοσύνη και την ψηφιακή παρακολούθηση˙ και η αυξανόμενη εγχώρια δυσλειτουργία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δημοκρατίες. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν ακόμα να διασφαλίσουν τα πιο αγαπημένα τους συμφέροντα ακόμη και αν παραιτηθούν από τις φιλοδοξίες τους για παγκόσμια υπεροχή και για οικουμενικό φιλελευθερισμό.

Ένας ανοιχτός κόσμος είναι εκείνος στον οποίο τα κράτη είναι ελεύθερα να λαμβάνουν ανεξάρτητες πολιτικές αποφάσεις˙ τα διεθνή ύδατα, ο εναέριος χώρος και το διάστημα παραμένουν προσβάσιμα σε στρατιωτική και εμπορική κυκλοφορία˙ και οι χώρες συνεργάζονται ανεπίσημα και μέσω εκσυγχρονισμένων διεθνών θεσμών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποδεχτούν την πραγματικότητα ότι οι αντίπαλοί τους, όπως η Κίνα, είναι ισχυρότεροι από όσο ήταν κάποτε και θα έχουν μεγαλύτερη επιρροή, αλλά η Ουάσιγκτον πρέπει να αντισταθεί σε οποιεσδήποτε προσπάθειες να δημιουργήσουν σφαίρες κυριαρχίας [3] -είτε εδαφικές είτε τεχνολογικές- που να είναι αδιαπέραστες σε εξωτερική εμπορική, στρατιωτική ή διπλωματική πρόσβαση. Αυτό σημαίνει να αντιταχθούν στις προσπάθειες των εχθρικών εθνών να κυριαρχήσουν στις περιφέρειές τους, να ανατρέψουν τις πολιτικές διαδικασίες ανεξάρτητων κρατών, και να κλείσουν ζωτικούς ναυτιλιακούς διαύλους, εναέριους χώρους ή χώρους πληροφοριών.

Η επίτευξη ενός ανοικτού κόσμου, ωστόσο, δεν απαιτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες να κυριαρχήσουν σε όλους τους υποψήφιους στρατιωτικούς ή πολιτικούς αμφισβητίες, όπως συνέβη στην εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ούτε υποχρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να αγκαλιάσουν το απεριόριστο εμπόριο και τη μετανάστευση ή να απόσχουν από τον αυστηρότερο έλεγχο των συνόρων τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναζητήσουν την οικονομική αλληλεξάρτηση που τις ωφελεί χωρίς να υπερασπίζονται τον αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό: για παράδειγμα, θα πρέπει να εργαστούν για να διασφαλίσουν την ανθεκτικότητα και την ασφάλεια των αλυσίδων εφοδιασμού των ΗΠΑ.

ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Η φιλελεύθερη διεθνής τάξη της μεταψυχροπολεμικής εποχής δεν υπάρχει πια. Μια νέα διοίκηση θα πρέπει να ξεκινήσει να χτίζει μια δομή κατάλληλη για τον 21ο αιώνα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν με τους συμμάχους και τους εταίρους τους για τον εκσυγχρονισμό διεθνών θεσμών, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), και να εμποδίσουν τις κλειστές κοινωνίες όπως η Κίνα να εκμεταλλευτούν την ανοικτότητα άλλων, ιδίως όσον αφορά την πνευματική ιδιοκτησία και το ψηφιακό εμπόριο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να αναπτύξουν νέα θεσμικά όργανα ή καθεστώτα σε υπορυθμισμένες περιοχές, όπως στον κυβερνοχώρο, όπου η Ουάσινγκτον έχει σαφές συμφέρον να καθορίσει ανοιχτά πρότυπα και κανόνες. Οι αυταρχικές μεγάλες δυνάμεις σίγουρα θα ανταγωνιστούν για να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν τη μελλοντική παγκόσμια τάξη. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους πρέπει να αποτρέψουν τους αυταρχικούς από το να κυριαρχούν πέρα από τα σύνορά τους, διασφαλίζοντας έτσι ότι ο κόσμος θα παραμένει προσβάσιμος και αλληλεξαρτώμενος.

Ένας τέτοιος ανταγωνισμός είναι ήδη εμφανής σε τομείς που υπόκεινται σε ραγδαία τεχνολογική αλλαγή και σε λίγους σαφείς κανόνες, όπως η διακυβέρνηση του Διαδικτύου και η τεχνητή νοημοσύνη. Η Κίνα και η Ρωσία προτιμούν ένα μοντέλο διακυβέρνησης που καθιερώνει τον κρατικό έλεγχο επί των πληροφοριών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν με ομοϊδεάτες χώρες για να θέσουν πιο ανοιχτά πρότυπα και κανόνες και να εμποδίσουν τους αυταρχικούς ανταγωνιστές από το να επιβάλουν τα πρότυπά τους σε άλλους. Μαζί με χώρες εταίρους, εταιρείες τεχνολογίας και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εργαστεί για να καθορίσει κανόνες για την αποθήκευση δεδομένων, το προσωπικό απόρρητο, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, και την κυβερνοπειρατεία (hacking).

Οι απολυταρχίες μπορεί να ανταποκριθούν αναπτύσσοντας «splinternets», [στμ: νεολογισμός που σημαίνει ξεχωριστά, αποσχισμένα διαδίκτυα] στα οποία έθνη ή ομάδες εθνών θα περιορίζουν τις ροές πληροφοριών. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ηγηθούν στην εφόρμηση προς ένα ανοιχτό και πλουραλιστικό περιβάλλον πληροφόρησης που ενθαρρύνει την δημοκρατία, ωφελεί την χώρα οικονομικά, και προστατεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους από τις πιο ολέθριες μορφές ξένων κυβερνοεπιθέσεων. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επέκταση των υπαρχουσών συμμαχιών στην Ασία και την Ευρώπη για την καταπολέμηση των πιο οδυνηρών μορφών επιθετικότητας στον κυβερνοχώρο, όπως οι επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές. Σε άλλους τομείς της τεχνολογικής καινοτομίας, επίσης, όπως η τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence, ΑΙ), η Ουάσιγκτον μπορεί να πρωτοπορήσει με νέα πρότυπα και να αποτρέψει κακοήθεις παράγοντες με το να συντονίζεται στενά με τους συμμάχους και τους εταίρους της. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να είναι αναποφάσιστες και να περιμένουν μια παγκόσμια συναίνεση προτού ενεργήσουν -διαφορετικά, οι αυταρχικοί θα γράψουν τους κανόνες αντί γι’ αυτές.

Μια διεθνής τάξη είναι εξίσου ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση υπαρξιακών απειλών όπως η κλιματική αλλαγή και οι παγκόσμιες πανδημίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανέλθουν στην συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και να ασκήσουν πιέσεις σε άλλους σημαντικούς πομπούς [αερίων του θερμοκηπίου] για να ενωθούν στην υιοθέτηση νέων και φιλόδοξων εσωτερικών κλιματικών στόχων. Αυτές οι πρόσθετες δεσμεύσεις πρέπει να είναι διαφανείς και εφαρμοστέες, επιτρέποντας στην Ουάσινγκτον να παρακολουθεί την εκτέλεση των περιβαλλοντικών μέτρων και να αντιμετωπίζει τους απατεώνες με οικονομικές κυρώσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να επιστρέψουν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εργαζόμενες να τον μεταρρυθμίσουν και να τον ενισχύσουν. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει έστω και καθυστερημένα να επιδείξει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια ανταπόκριση στην [ασθένεια] COVID-19, μοιραζόμενη εμβόλια και κρίσιμα εφόδια με τους εταίρους της, και θα πρέπει να συνεργαστεί με το G-7 για να διαχειριστεί τα οικονομικά σοκ που θα ακολουθήσουν, και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα για να παράσχουν οικονομική ανακούφιση στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Οι εμπορικές πρακτικές, επίσης, θα απαιτήσουν έναν εκσυγχρονισμό σε αυτήν την παγκόσμια τάξη του 21ου αιώνα. Το ελεύθερο εμπόριο έχει ωφελήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με πολλούς τρόπους, αλλά επέτρεψε επίσης σε πιο κλειστές κοινωνίες, όπως η Κίνα, να εκμεταλλευτούν την ανοικτότητα προς όφελός τους -και εις βάρος των εργαζομένων των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να διαπραγματευτούν νέες πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες που να θέτουν υψηλά πρότυπα εργασίας, κλίματος και περιβάλλοντος, και να χρησιμοποιήσουν αυτές τις συμφωνίες για να πιέσουν για αλλαγές στον πολιορκημένο ΠΟΕ. Η χώρα θα πρέπει επίσης να συνεργαστεί στενά με τους έμπιστους συμμάχους της για την προστασία ευαίσθητων βιομηχανιών και τεχνολογιών, όπως των ημιαγωγών, τους οποίους οι αυταρχικοί ανταγωνιστές μπορούν να εκμεταλλευτούν για δικό τους όφελος, και να ενωθούν για να εξασφαλίσουν την παραγωγή και τον εφοδιασμό αυτών των τεχνολογιών. Για να αντιμετωπίσει την ανισότητα που το ελεύθερο εμπόριο έχει καλλιεργήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να συνοδεύσει τη νέα εμπορική πολιτική της με εγχώριες μεταρρυθμίσεις -συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των κινήτρων προς τις επιχειρήσεις για να μετακομίσουν την παραγωγή τους στο εξωτερικό- οι οποίες να αντιμετωπίζουν άμεσα την ανισότητα που σχετίζεται με το εμπόριο και την απώλεια θέσεων εργασίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση να οικοδομήσουν μια επιτυχημένη νέα διεθνή τάξη μόνο εάν αυτή η τάξη ωφελεί τον αμερικανικό λαό.

ΝΕΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Η επόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. θα κληρονομήσει έναν μηχανισμό εξωτερικής πολιτικής που είναι υπο-εξοπλισμένος για έναν ανταγωνισμό με την Κίνα που εκτείνεται σε οικονομικούς, τεχνολογικούς, ιδεολογικούς και στρατιωτικούς τομείς. Η άρση στο επίπεδο αυτής της απαίτησης, με όλη της την διαφοροποίηση και τον δυναμισμό, απαιτεί την αναγνώριση ότι η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να γίνεται μόνο από το Υπουργείο Άμυνας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναζωογονήσουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ [4] και να επανισορροπήσουν τις δαπάνες της εθνικής ασφάλειας προς την διπλωματία και την ανάπτυξη. Για να δημιουργήσουν έναν ανοιχτό κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται ένα καλά χρηματοδοτούμενο και εξειδικευμένο διπλωματικό σώμα για να διαχειριστεί τους δεσμούς με μικρές και μεσαίες δυνάμεις ενώ θα εμπλέκονται με αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις. Η επόμενη διοίκηση πρέπει να αντιστρέψει τις περικοπές του Τραμπ στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών σε τομείς όπως τα διεθνή ιδρύματα, το περιβάλλον, και το δυτικό ημισφαίριο. Θα πρέπει επίσης να προωθήσει μεταρρυθμίσεις του εργατικού δυναμικού στην εθνική ασφάλεια που θα επιτρέπουν στην κυβέρνηση να ανταποκριθεί καλύτερα στις μη στρατιωτικές απειλές εθνικής ασφάλειας και να βελτιώσει την ικανότητά της να αξιοποιεί ταλέντα και πόρους του ιδιωτικού τομέα, ιδίως σε νέες τεχνολογίες και σε προσπάθειες μετριασμού και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.

Η επόμενη διοίκηση δεν χρειάζεται να κυνηγήσει την χαμένη στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ για να πετύχει τον στόχο ενός ανοιχτού κόσμου. Αντ' αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επενδύσουν σε υψηλού επιπέδου πυρηνικές και συμβατικές δυνατότητες αποτροπής, και στην Έρευνα και Ανάπτυξη προς την επόμενη γενιά στρατιωτικής τεχνολογίας. Η Ουάσιγκτον πρέπει να οραματιστεί την επιτυχία ως την υπεράσπιση των συμφερόντων των ΗΠΑ χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στον πόλεμο.

Η προστασία των συμφερόντων των ΗΠΑ από μη στρατιωτικές προκλήσεις θα απαιτήσει από την επόμενη κυβέρνηση να επανεξετάσει την ίδια την δομή της γραφειοκρατίας εθνικής ασφάλειας. Οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές συχνά διασχίζουν περιοχές, τομείς και ακόμη και το χάσμα μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής: η νέα διοίκηση πρέπει να επιδιώξει να διαλύσει τα εμπόδια που δυσκολεύουν τον συντονισμό τους. Η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών πρέπει να αυξήσει την συνεργασία της με τον ιδιωτικό τομέα για να βελτιώσει την ικανότητά της να εντοπίζει απειλές, όπως οι υποστηριζόμενες από το εξωτερικό εκστρατείες [παρα]πληροφόρησης που χρησιμοποιούν εμπορικές πλατφόρμες, και για να αναπτύσσει περισσότερες επιλογές για ανταλλαγή πληροφοριών με συμμάχους, συνεργάτες, και το κοινό.

Η ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ

Με πολλές κρίσεις εγχωρίως, μια νέα διοίκηση θα μπορούσε να συγχωρεθεί επειδή θα αφήσει σε δεύτερο ρόλο τη μακροπρόθεσμη στρατηγική και την οικοδόμηση τάξης. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, η Ουάσιγκτον θα σπαταλήσει μια φευγαλέα ευκαιρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να παραμένουν ισχυρές σύμφωνα με τα περισσότερα μέτρα, αλλά αν δεν ενεργήσουν τώρα, η σχετική ισχύς τους θα υποχωρήσει ενώ η Κίνα θα δυναμώνει. Τα θεσμικά όργανα και οι κανόνες που έχουν από καιρό ωφελήσει την Ουάσινγκτον θα γίνουν όλο και πιο ανίκανοι μπροστά στα προβλήματα και τις δυναμικές του 21ου αιώνα. Η ατζέντα που παραθέτουμε δεν είναι μεγαλύτερη από το φορτίο που επιδιώκει να αντιμετωπίσει: τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των ΗΠΑ στον κόσμο και την οργάνωση του διεθνούς συστήματος ως απάντηση στις ιστορικές παγκόσμιες αλλαγές.

Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτύχουν να αναλάβουν αυτόν τον ηγετικό ρόλο, υποκύπτοντας είτε στη νοσταλγία για τη μεταψυχροπολεμική τάξη είτε στον εσωστρεφή εθνικισμό, θα βρεθούν εντελώς άσχημα εξοπλισμένες για τον κόσμο σε μια δεκαετία από τώρα. Αυτός μπορεί να είναι ένας κόσμος ολοένα και πιο χαοτικός, που θα διέπεται από αντιθετικούς κανόνες στους οποίους οι πιο αγαπητοί αμερικανικοί οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι καθώς και στόχοι ασφάλειας δεν θα είναι εγγυημένοι. Εάν όμως η Ουάσιγκτον εγερθεί στο ύψος αυτής της εποχής, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να προεδρεύσουν σε έναν ανοιχτό κόσμο που θα τις κρατήσει ασφαλείς και ευημερούσες για τις επόμενες δεκαετίες. Δεν μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση στην ανάληψη αυτής της εντολής: η μέρα μετά τον Τραμπ δεν θα έρθει ξανά.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-09-30/foreign...

Σύνδεσμοι:
[1] https://yalebooks.yale.edu/book/9780300230987/world-safe-democracy
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-04-16/open-world
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-02-10/new-sph...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-09-23/diploma...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition