Η μετα-αμερικανική τάξη

Ο βασικός λανθασμένος υπολογισμός από την κυβέρνηση Τραμπ είναι να υποθέσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο ισχυρές που δεν χρειάζεται να συμβιβάζονται. Υπό μια δεύτερη διοίκηση Trump, η Ουάσινγκτον θα αποσυρθεί από διεθνείς οργανισμούς, θα εγκαταλείψει συμμαχίες, δεν θα διαπραγματευτεί συνθήκες περιορισμού των απειλών και θα επιταχύνει την χρήση κυρώσεων. Η επέκταση των κυρώσεων στην Γαλλία, την Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο και η πρόθεση να επιστρέψει με κυρώσεις στο Ιράν για μια διεθνή συμφωνία από την οποία ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες που αποχώρησαν, θα εξαντλήσουν την ευρωπαϊκή υπομονή. Καθώς οι οικονομικοί δεσμοί ξεφτίζουν, η ΕΕ θα συνεργαστεί με την Κίνα [3] και την Ρωσία για την δημιουργία εναλλακτικών δομών πληρωμών έναντι του δολαρίου και θα αυξήσουν τις προσπάθειες για τον καθορισμό κανονιστικών προτύπων που θα επηρεάζουν τις αμερικανικές εταιρείες. Αυτές οι αλλαγές θα εμποδίσουν περισσότερο τις αμερικανικές επενδύσεις, τη μεταποίηση και το εμπόριο, απομονώνοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες από πηγές ευημερίας. Έχοντας εξαιρεθεί από αυτές τις νέες οικονομικές δομές, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μεταβούν από το να ηγούνται μιας διεθνούς τάξης στο να αποδεσμευτούν από αυτήν.

Αυτή η μετα-αμερικανική τάξη δεν είναι υποθετική. Έχουν ήδη εμφανιστεί κορυφαίοι δείκτες, και οι αντίπαλοι και οι στενότεροι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών ενεργούν για να μειώσουν την ηγεμονία τους και να δημιουργήσουν μια νέα τάξη εις βάρος τους. Η Κίνα δημιούργησε ένα «πετρο-γουάν» [4] για να τιμολογεί το πετρέλαιο σε νόμισμα άλλο εκτός από τα δολάρια. Εν τω μεταξύ, η Ινδία και η Ρωσία έχουν αναπτύξει έναν τρόπο πληρωμών [5] για να παρακάμψουν την ζώνη του δολαρίου, όπως έχουν κάνει και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι [6] των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες υποχώρησαν από το να συμμετάσχουν στην εταιρική σχέση Trans-Pacific Partnership, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Ιαπωνία έθεσαν σε ισχύ την συμφωνία [7] χωρίς αυτές.

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΠΟΡΕΙΑ

Οι Ρεπουμπλικάνοι που υποστηρίζουν τον Τραμπ θα πρέπει να υπολογίσουν μια νέα μετα-αμερικανική διεθνή τάξη που αποκλείει τις Ηνωμένες Πολιτείες –ως την άμεση συνέπεια των συνεχιζόμενων πολιτικών που έχουν ήδη θεσπιστεί ή της εφαρμογής πολιτικών που ενδέχεται να εφαρμοστούν εάν η προσέγγιση της κυβέρνησης Τραμπ στην εξωτερική πολιτική επικυρωθεί από την επανεκλογή του Τραμπ. Αλλά αν οι Ρεπουμπλικάνοι αρνηθούν να υποστηρίξουν τον πρόεδρο σε αριθμούς επαρκείς για την επανεκλογή του, οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί και υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική θα έχουν την ευκαιρία να πιέσουν για μια εναλλακτική προσέγγιση -αυτή που αναγνωρίζει τις επιτυχίες της κυβέρνησης Τραμπ ενώ απομακρύνει τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις.

Αυτό θα σήμαινε την ενίσχυση των συμμαχιών των ΗΠΑ που έχουν επιδεινωθεί υπό την διοίκηση του Trump. Για να αποτραπεί η τάση δημιουργίας θεσμών που λειτουργούν ενάντια στα αμερικανικά συμφέροντα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αρχίσουν να κάνουν πράγματα με τους συμμάχους, και όχι σε αυτούς. Εκτός του νυν ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί συμφωνούν σε γενικές γραμμές σχετικά με την αξία των συμμαχιών των ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο έχουν νομοθετήσει κατά της απόσυρσης στρατευμάτων από συμμαχικές χώρες, υποστήριξαν το ΝΑΤΟ ενάντια στις προεδρικές απειλές, και χρηματοδότησαν συνεργατικές αμυντικές πρωτοβουλίες. Πηγαίνοντας προς τα εμπρός, οι Ρεπουμπλικάνοι πρέπει να πιέσουν για να ενισχύσουν τις συμμαχίες των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικά με τους εταίρους τους στην Βόρεια Αμερική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν πολλές ευκαιρίες να εδραιώσουν την συνεργασία της Βόρειας Αμερικής [8] στην ανάπτυξη και διανομή ενέργειας, στην διαχείριση εργατικού δυναμικού, και στην δημιουργία αλυσίδων εφοδιασμού ανεξάρτητων από την Κίνα.

Μια νέα προσέγγιση θα απαιτήσει την επανεξέταση των σχέσεων όχι μόνο με τους συμμάχους αλλά και με αντιπάλους όπως η Κίνα. Η κυβέρνηση Trump είχε δίκιο να συνεχίσει την μετατόπιση αναγνωρίζοντας την άρνηση της Κίνας να γίνει υπεύθυνος δρων. Αυτή η αλλαγή, ωστόσο, ξεκίνησε στην κυβέρνηση George W. Bush, όταν το Πεντάγωνο αποφάσισε ότι χρειαζόταν το 50% των ναυτικών δυνάμεων στον Ειρηνικό, και συνέχισε με την «στροφή στην Ασία» [9] της κυβέρνησης Ομπάμα. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα πρέπει να εξομαλύνουν τις αλλοπρόσαλλες αλλαγές κατεύθυνσης της πολιτικής της διοίκησης Trump σχετικά με την Κίνα και να πιέσουν για μια στρατηγική συνεργασίας που οικοδομεί ένα κοινό μέτωπο με τους συμμάχους, επιτυγχάνοντας την οικονομία κλίμακας που απαιτείται για να ωθήσει την Κίνα να παίξει σύμφωνα με τους κανόνες.

Προκειμένου να προστατευθεί η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τάξη, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει επίσης να επανεξετάσουν την τρέχουσα προσέγγιση στους λεγόμενους αέναους πολέμους. Η βασική στρατηγική τόσο για το Αφγανιστάν όσο και για το Ιράκ κατά τις τρεις τελευταίες διοικήσεις των ΗΠΑ ήταν η ανάπτυξη της ικανότητας των αφγανικών και ιρακινών κυβερνήσεων να διαχειρίζονται απειλές. Αυτοί οι πόλεμοι δημιουργούν την σταθερότητα που θα μειώσει την προοπτική μελλοντικών πολέμων στην περιοχή. Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι κατανοούν την ανάγκη να διατηρηθούν αυτές οι δεσμεύσεις και απορρίπτουν τις εκκλήσεις για εγκατάλειψη των κυβερνήσεων του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Αν και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν ξοδεύουν πολιτικό κεφάλαιο για να διατηρήσουν την δημόσια υποστήριξη για αυτούς τους σχετικά χαμηλού κόστους τρόπους επίτευξης των στόχων των ΗΠΑ, πρέπει να το πράξουν προχωρώντας για να ανακτήσουν την δημόσια υποστήριξη.