Ένα καταναγκαστικό μάθημα ιστορίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν

Η αναβίωση αυτής της αφήγησης έχει ήδη αρχίσει να εξαφανίζει σημαντικά κεφάλαια της ρωσικής ιστορίας από την δημόσια συζήτηση. Οι μελετητές, οι συγγραφείς, και το κοινό δεν ερευνούν πλέον τον Χειμερινό Πόλεμο που εξαπέλυσε ο Στάλιν εναντίον της Φινλανδίας το 1939. Δεν εξετάζουν την αναίσχυντη συνεργασία του Στάλιν με τον Χίτλερ, η οποία περιελάμβανε την διεξαγωγή κοινών παρελάσεων και την παράδοση Γερμανών αντιφασιστών στους Ναζί. Δεν μπορούν να μιλήσουν για λεπτομέρειες σχετικά με την κατοχή των κρατών της Βαλτικής ή την εισβολή στην Πολωνία σε συμφωνία με τα μυστικά πρωτόκολλα του Συμφώνου Molotov-Ribbentrop και με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των «αδελφών» της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας εκεί.

Θα υπάρξει πιθανώς ελάχιστη περαιτέρω μελέτη σχετικά με τους πυροβολισμούς της Σοβιετικής μυστικής αστυνομίας εναντίον περισσότερων από 20.000 Πολωνών αξιωματικών στην Katyn το 1940. Προηγούμενη προπαγάνδα είχε προτείνει ότι ήταν οι Γερμανοί εκείνοι που εκτέλεσαν τους Πολωνούς στην Katyn. Ο ίδιος ο Πούτιν απομυθοποίησε κάποτε αυτή την ιδέα. Αλλά τώρα η ιδέα επανεμφανίστηκε σε ένα άρθρο [6] που δημοσίευσε το επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, RIA Novosti, τον Μάρτιο. Επιπλέον, αυτή την άνοιξη, το γραφείο του εισαγγελέα στο Tver διέταξε την απομάκρυνση [7] αναμνηστικών επιγραφών από ένα κτίριο στο υπόγειο του οποίου οι ομάδες θανάτου του Στάλιν είχαν εκτελέσει περισσότερους από 6.000 Πολωνούς.

Η ατμόσφαιρα στην σημερινή Ρωσία ενθαρρύνει την δικαίωση [8] του σταλινισμού και των φρικαλεοτήτων του. Με το να απλοποιεί και να μυθολογεί την ιστορία, ο Ρώσος πρόεδρος ενθαρρύνει την υποβάθμιση της γνώσης του κοινού για τα ιστορικά γεγονότα. Ο ιστορικός λόγος που κάποτε ήταν περιθωριακός γίνεται κύρια τάση (mainstream), με την έγκριση του κράτους. Εκείνοι που τιμούν τα θύματα της καταστολής αντιμετωπίζουν επίσημες διώξεις. Ο ιστορικός Yury Dmitriev, για παράδειγμα, ανακάλυψε έναν μαζικό τάφο θυμάτων πολιτικής καταστολής στην Καρελία, στην βόρεια Ρωσία. Αυτό το καλοκαίρι καταδικάστηκε [9] σε φυλάκιση τρεισήμισι ετών για παιδεραστία -μια κατηγορία που θεωρείται ευρέως ως εκδικητικό κατασκεύασμα. Το γραφείο του εισαγγελέα άσκησε έφεση για την ποινή ως πολύ επιεική, και το Ανώτατο Δικαστήριο της Καρελίας πρόσθεσε άλλα εννιάμισι χρόνια. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης χαρακτήρισε τη Memorial [10], μια μη κυβερνητική οργάνωση που εδώ και αρκετές δεκαετίες ηρωικά και επίπονα συνέθεσε τα εγκλήματα της εποχής του Στάλιν, ως «ξένο πράκτορα», και το ένα δικαστήριο μετά το άλλο την κατέστρεψε με πρόστιμα. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο η Ερευνητική Επιτροπή σκοπεύει να τιμωρήσει τους ανθρώπους για «εν γνώσει τους διάδοση ψευδών πληροφοριών σχετικά με τις πράξεις της ΕΣΣΔ».

Ενώ η ερευνητική επιτροπή της Ρωσίας εφεύρισκε νέους τρόπους για να καταπολεμήσει τις διαφωνίες σχετικά με την ιστορία, οι βουλευτές στην Ισπανία άρχισαν την συζήτηση για ένα νέο σχέδιο νόμου για την «δημοκρατική μνήμη». [11]. Ο ισπανικός νόμος, ο οποίος έχει υποστεί έντονη κριτική, περιλαμβάνει «ένα σχέδιο για την ανάκτηση των λειψάνων των θυμάτων του εμφυλίου πολέμου και την δημιουργία ειδικού εισαγγελέα για την διερεύνηση παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το 1936 έως το 1978».

Εάν και όταν η Ρωσία μεταβεί από τον αυταρχισμό του Πούτιν στην δημοκρατία, θα πρέπει να κοιτάξει το παράδειγμα της Ισπανίας. Η Ρωσία πρέπει να αποκαταστήσει, αντί να σβήσει, τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του ολοκληρωτισμού και να σταματήσει να την βάζει σε ανταγωνισμό με τη μνήμη εκείνων που έπεσαν στη μάχη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προώθηση αυτής της ψευδούς αντίθεσης είναι μια σκόπιμη τακτική για την εμβάθυνση του εθνικού χάσματος.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2020-10-29/coercive-histo...