«Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Πανδημία και η σχέση της με την Επιστήμη και την Ιατρική»

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ: Είναι επικίνδυνος ο ισχυρισμός ότι εντός των Ναών δεν μεταδίδονται ασθένειες, ότι στην Εκκλησία είμαστε άτρωτοι, ότι όλα μέσα στην Εκκλησία είναι φορείς της Θείας Χάριτος και η σκόνη που πατάμε στο έδαφος Είναι απόψεις φονταμενταλιστικές, που δεν ανταποκρίνονται προς την ορθή πίστη, αλλά και επικίνδυνες γιατί επηρεάζουν τούς πιστούς, οδηγώντας τους στον θάνατο. Η επίσημη Εκκλησία πρέπει να επιληφθεί του προβλήματος. Δεν επιτρέπεται η σιωπή και η ανοχή. Πάντα η Εκκλησία στα νέα προβλήματα ζητούσε νέες λύσεις για να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Οι μεγάλοι Πατέρες ποτέ δεν φοβήθηκαν τον διάλογο με τις επιστήμες. (Η πλήρης ομιλία, σε κείμενο, ΕΔΩ ).

ΝΙΚΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Η παρούσα πανδημία που πλήττει την ανθρωπότητα, πέραν του ότι απειλεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή, λειτουργεί ταυτόχρονα και ως καταλύτης που φέρνει στην επιφάνεια τις αντινομίες και τις αμφισημίες του σύγχρονου κόσμου αναζωπυρώνοντας «σκοτεινές» προκαταλήψεις παρελθόντων εποχών. Στο δημόσιο και εκκλησιαστικό διάλογο απειλεί τη συνοχή του εκκλησιαστικού σώματος, «βάζοντας σε πειρασμό» την «αυτάρκεια» των πιστών και της πίστης τους. Γι’ αυτό λειτουργεί ως πρόκληση για την Εκκλησία και τη θεολογία, που οφείλει να δώσει μια δυναμική προοπτική μέσα από την αναζήτηση ενός κριτικού και προφητικού θεολογικού λόγου για την ανανέωση της εκκλησιαστικής πρακτικής. (Η πλήρης ομιλία, σε κείμενο, ΕΔΩ ).

π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ Η συνάντηση θεολογίας και ιατρικής, ενώ σε προσωπικό επίπεδο φαίνεται άνετη και απλή, σε θεωρητικό δεν έχει προχωρήσει ανάλογα. διότι στον πυρήνα του υπάρχει το ζήτημα των σχέσεων θεολογίας και νεωτερικότητας. Η συνάντηση θεολογίας και νεωτερικότητας γύρω από την Ιατρική εν προκειμένω, δεν θα επηρεάσει αυτό μόνο τις παρυφές της θεολογίας και τις παρυφές της νεωτερικότητας, αλλά και τον ίδιο τον πυρήνα των δύο αυτών χώρων, δοκιμάζοντας την ταυτότητά τους. Τους θρησκευτικούς φονταμενταλιστές τούς γνωρίζουμε Υπάρχουν όμως και σκληροπυρηνικοί φονταμενταλιστές του ορθού λόγου που συρρικνώνουν το μυστήριο του ανθρώπου, μην αφήνοντας χώρο για την θεολογία, την πίστη και άλλες υπαρξιακές διαστάσεις. (Η πλήρης ομιλία, σε κείμενο, ΕΔΩ ).

Την δεύτερη διαδικτυακή συνάντηση συντόνισε ο Πρόεδρος του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος, Ομότ. Καθ. Αθανάσιος Καΐσης
-------------------------------------------------------

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Η παρούσα πανδημία είναι μια μοναδική ευκαιρία για μια εκ βάθρων αναγέννηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία δίνεται η δυνατότητα να προβάλει το κοινωνικό της ήθος, τη λειτουργία μετά τη λειτουργία, την κοινωνική της μαρτυρία και ευθύνη που χαρακτηρίζεται από ελπίδα, αισιοδοξία και όχι από απελπισία. Στον κόσμο που βυθίζεται σε αβεβαιότητα και απελπισία, η οποία είναι ορατή ακόμα και πίσω από μια μάσκα, οφείλουμε όλοι τουλάχιστον μια συγγνώμη. Είναι έκφραση αγάπης και ενδιαφέροντος. Αυτό δεν το άκουσα από κανέναν θεσμό. (Η πρωτολογία σε κείμενο, ΕΔΩ και η πλήρης ομιλία, ΕΔΩ).

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: Οι σπουδές και οι γνώσεις των Πατέρων της Εκκλησίας σε καθαρά επιστημονικούς τομείς, και η προσφορά τους στην ιατρική επιστήμη καθώς επίσης η συμβολή τους στη δημιουργία ενός δημόσιου συστήματος υγείας, είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό. Οι Τρεις Ιεράρχες εγκωμιάζουν την «θαυμασίαν Ιατρικήν» και υπεραμύνονται της αξίας των επιστημών θέτοντας σε σωστές βάσεις τις σχέσεις πίστης και επιστήμης. Η παράδοση περίθαλψης των ασθενών στα μοναστήρια συνεχίστηκε για πολλούς αιώνες στο Βυζάντιο. (Η πλήρης ομιλία, σε κείμενο, ΕΔΩ ).

----------------------------------------------------

Η πλήρης και κατά σειράν έκθεση των απόψεών τους μπορεί να βρεθεί και κατωτέρω:

-- ΝΙΚΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Η Νίκη Παπαγεωργίου είναι Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Θρησκείας και Ηθικής στη Σχολή Θεολογίας του Α.Π.Θ. Διδάσκει Κοινωνιολογία της Θρησκείας, Θρησκεία και Κοινωνία στην Σύγχρονη Ελλάδα, Θρησκεία και Κοινωνία στη Μέση Ανατολή, και Θρησκεία, Ταυτότητα και Πολιτική. Ασχολείται με την χριστιανική και μουσουλμανική εκπαιδευτική κατάρτιση στον διαπολιτισμικό διάλογο και την ειρηνική συνύπαρξη και είναι επόπτης της πρακτικής άσκησης των μαθητών του Τμήματος Θεολογίας σε ΜΚΟ).

Η πανδημία του COVID- 19 που πλήττει την ανθρωπότητα, πέραν του ότι απειλεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή, λειτουργεί ταυτόχρονα και ως καταλύτης που φέρνει στην επιφάνεια τις αντινομίες και τις αμφισημίες του σύγχρονου κόσμου αναμοχλεύοντας φοβίες και αναζωπυρώνοντας «σκοτεινές» προκαταλήψεις παρελθόντων εποχών. Στο δημόσιο, αλλά και εκκλησιαστικό διάλογο, προκαλεί πολλαπλές αντιπαραθέσεις και πολυεπίπεδες αμφισβητήσεις, απειλώντας τη συνοχή και αυτού ακόμη του εκκλησιαστικού σώματος και «βάζοντας σε πειρασμό» την «αυτάρκεια» των πιστών και της πίστης τους. Γι’ αυτό λειτουργεί ως πρόκληση τόσο για την Εκκλησία όσο και τη Θεολογία.