Το Νταρφούρ αιμορραγεί ξανά

Η Rashida και η Hawa κοσκινίζουν μέσα από σωρούς στάχτης που κάποτε ήταν τα σπίτια τους, αναζητώντας χαμένα αντικείμενα. Σπασμένα πήλινα δοχεία, καψαλισμένα τούβλα, ένα ζευγάρι ροζ παιδικά σανδάλια. Η Hawa καταρρέει κλαίγοντας βλέποντας τα μικροσκοπικά παπούτσια, τα οποία ανήκαν στην ανιψιά της. Το κορίτσι είναι ασφαλές με τη μητέρα της σε μια κοντινή πόλη, έχοντας διαφύγει με τον ήχο των πρώτων πυροβολισμών. Αλλά και οι δύο θα μπορούσαν εύκολα να είναι μεταξύ των περισσότερων από 100 πολιτών που σκοτώθηκαν εδώ τον Ιανουάριο από Άραβες επιτιθέμενους.

Περιπολία δυνάμεων ταχείας υποστήριξης στην Kordofan, στο Σουδάν, τον Οκτώβριο του 2020. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
-----------------------------------------------------------------

Οι δύο γυναίκες ήταν γείτονες στον τεράστιο καταυλισμό Kirinding στο Δυτικό Νταρφούρ, ο οποίος μέχρι πρόσφατα στέγαζε 50.000 από τα περίπου τρία εκατομμύρια Νταρφουρινούς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Μετά από ένα αρχικό κύμα σκοτωμών που κορυφώθηκε το 2003, η περιοχή που εξακολουθεί να είναι συνώνυμη με την γενοκτονία είχε γίνει πιο ειρηνική τα τελευταία χρόνια. Όμως, τον Δεκέμβριο του 2019, Άραβες ένοπλοι επιτέθηκαν στον Kirinding, σκοτώνοντας δεκάδες πολίτες και καίγοντας πολλά από τα σπίτια τους. Οι επιτιθέμενοι επέστρεψαν τον περασμένο Ιανουάριο, αφήνοντας ακόμη περισσότερα πτώματα και πυρπολημένα κτίρια. Συνολικά, εκατοντάδες μη Άραβες Νταρφουρινοί σκοτώθηκαν και χιλιάδες εκτοπίστηκαν σε ένα κύμα βίαιων επιθέσεων που θυμίζει την προηγούμενη εποχή αιματοχυσίας της περιοχής.

Παιδικά παπούτσια στον καταυλισμό των εκτοπισμένων Kirinding, στο Δυτικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
----------------------------------------------

Δεν έπρεπε να είναι έτσι. Στα τέλη του 2018, διαδηλωτές σε ολόκληρο το Σουδάν ξεσηκώθηκαν εναντίον της 30χρονης ισλαμιστικής χούντας του προέδρου Omar al-Bashir, ανοίγοντας τον δρόμο για την απομάκρυνση του Μπασίρ από ένα στρατιωτικό συμβούλιο τον Απρίλιο του 2019. Υπό διεθνή πίεση, ιδρύθηκε μια κοινή στρατιωτικο-πολιτική μεταβατική κυβέρνηση και οι γενικές εκλογές αναμένονται τώρα το 2024. Με τον Μπασίρ να βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα και να περιμένει τη μεταφορά του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, πολλοί περίμεναν να σταματήσει η βία στο Νταρφούρ. Αντ' αυτού, έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που δεν είχε φανεί εδώ και χρόνια. Σχεδόν 250.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, περίπου πέντε φορές περισσότεροι από το 2020. Άραβες ένοπλοι σε αυτοκίνητα και άλογα και καμήλες, μερικοί από αυτούς μέλη κυβερνητικών παραστρατιωτικών δυνάμεων, έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά επιθέσεων σε χωριά και καταυλισμούς εκτοπισμένων που στεγάζουν μη Άραβες Νταρφουρινούς, ξεριζώνοντας κάποιους για δεύτερη φορά.

Αλλά ο φαύλος κύκλος της βίας στο δυτικό Σουδάν δεν αποτελεί αναβίωση της προηγούμενης κρίσης στο Νταρφούρ. Αντίθετα, είναι ένα υποπροϊόν της πολιτικής μετάβασης που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Χαρτούμ. Η απομάκρυνση του Μπασίρ το 2019 αύξησε τις προσδοκίες τόσο για τους Άραβες όσο και για τους μη Άραβες κατοίκους του Νταρφούρ, και αμφότεροι ελπίζουν ότι τα συμφέροντά τους θα εξυπηρετηθούν καλύτερα από τη νέα κυβέρνηση. Λίγοι έχουν δει τη μοίρα τους να βελτιώνεται σημαντικά τα τελευταία δύο χρόνια, και πολλοί έχουν προετοιμαστεί για ένα νέο κύμα βίας.

Η Rashida και η Hawa σε ό, τι απομένει από τον καταυλισμό Kirinding, στο Δυτικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
----------------------------------------------------

ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ

Ο πόλεμος ξέσπασε για πρώτη φορά στο Νταρφούρ το 2003, όταν αντάρτες από τις μη αραβικές κοινότητες της περιοχής πήραν τα όπλα ενάντια στην ισλαμική κυβέρνηση του Μπασίρ. Εκτός του ότι έστειλε τον στρατό για να αναστείλει την εξέγερση, η σουδανική κυβέρνηση εξόπλισε ορισμένες από τις αραβικές κοινότητες στην περιοχή, δημιουργώντας τις περίφημες πολιτοφυλακές Janjaweed που τρομοκρατούσαν τους μη Άραβες κατοίκους του Νταρφούρ. Υποστηριζόμενες από τον τακτικό στρατό του Σουδάν, συμπεριλαμβανομένης της αεροπορικής του δύναμης, οι Janjaweed σκότωσαν, βίασαν, και λεηλάτησαν στην πορεία τους στην περιοχή, ωθώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανακηρύξουν τον πόλεμο ως γενοκτονία και τον ΟΗΕ να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις.

Μεταξύ αυτών που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι Masalit, ιστορικά η κύρια φυλή στο Δυτικό Νταρφούρ και οι απόγονοι ενός κάποτε ισχυρού σουλτανάτου που αντιστάθηκε στην αποικιοκρατία την δεκαετία του 1920. Όπως οι Rashida και οι Hawa, χιλιάδες Masalit κατέληξαν σε καταυλισμούς για εσωτερικά εκτοπισμένους, όπως το Kirinding, γύρω από την πρωτεύουσα El Geneina του Δυτικού Νταρφούρ ή σε καταυλισμούς προσφύγων στο γειτονικό Τσαντ. Πολλοί έμειναν εκεί για χρόνια, μεγαλώνοντας οικογένειες στους καταυλισμούς.

Μια γυναίκα προσεύχεται σε έναν τόπο συγκέντρωσης για εκτοπισμένους στην El-Geneina, στο Δυτικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
---------------------------------------------

Η βία άρχισε να υποχωρεί στο Δυτικό Νταρφούρ γύρω στο 2010, επιτρέποντας σε μερικούς από τους εκτοπισμένους να ξαναγυρίσουν στο σπίτι τους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι επαναπατριζόμενοι διαπίστωσαν ότι Άραβες νομάδες είχαν εγκατασταθεί στα εδάφη τους. Ορισμένοι από αυτούς τους νομάδες προέρχονταν από το Τσαντ και τους δόθηκε υπηκοότητα στο Σουδάν με αντάλλαγμα την ένταξή τους στις πολιτοφυλακές Janjaweed, οι οποίες σταδιακά ενσωματώθηκαν σε πιο επίσημες παραστρατιωτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι γνωστές ως δυνάμεις ταχείας υποστήριξης (Rapid Support Forces, RSF). Στο Nyoro, ένα χωριό νότια της [πρωτεύουσας] El Geneina στο οποίο επέστρεψαν πολλοί Masalit, οι Άραβες αναγνώρισαν ελεύθερα ότι η γη δεν ήταν δική τους, αλλά είπαν ότι τους προσέλκυσε ο πλούτος της. «Ένας από αυτούς που ήρθε το 2007 με 25 αγελάδες τώρα έχει πάνω από 3.000», μου είπε πρόσφατα ένας αρχηγός των Nyoro. Οι μη Άραβες επαναπατριζόμενοι εγκαταστάθηκαν με μια ως επί το πλείστον ειρηνική συνύπαρξη με τους Άραβες νεοφερμένους, αλλά συχνά έπρεπε να δώσουν γη στους Άραβες ως αντάλλαγμα για σιωπηρή προστασία.

Μέχρι τον Μάιο του 2019, το Σουδάν είχε ξεκινήσει μια αβέβαιη πολιτική μετάβαση σε εθνικό επίπεδο, αλλά το Δυτικό Νταρφούρ φαινόταν αρκετά σταθερό ώστε η αποστολή του ΟΗΕ στο Νταρφούρ αποφάσισε να αποσύρει τους κυανόκρανούς της από την Ελ Τζενέινα. Έξι μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο, Άραβες μαχητές επιτέθηκαν στον καταυλισμό Kirinding για πρώτη φορά. Η αύξηση της βίας δεν εμπόδισε τα Ηνωμένα Έθνη να συνεχίσουν την αποχώρησή τους από το υπόλοιπο Νταρφούρ, ολοκληρώνοντας επισήμως την αποστολή στις 31 Δεκεμβρίου 2020, δύο εβδομάδες πριν από την δεύτερη επίθεση στον Kirinding.

Ένας άντρας που τραυματίστηκε κατά την διάρκεια μιας επίθεσης στην El Geneina, στο Δυτικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
-----------------------------------------------

Οι αραβικές πολιτοφυλακές επιτέθηκαν επίσης στο χωριό Nyoro, σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις μεταξύ 2019 και 2021. Τον Ιανουάριο του 2021, οι χωρικοί Masalit ζήτησαν την προστασία της τοπικής μονάδας RSF, παρόλο που μέλη της υποστηριζόμενης από την κυβέρνηση παραστρατιωτικής οργάνωσης είχαν εμπλακεί σε επιθέσεις αλλού στο Νταρφούρ. Σύμφωνα με τον αρχηγό του χωριού, ο τοπικός διοικητής των RSF τους είπε ότι δεν είχε διαταχθεί να «προστατεύσει τους αμάχους», αλλά εντούτοις συμφώνησε να συνοδεύσει περισσότερες από 300 οικογένειες του Nyoro στην ασφαλέστερη πόλη Misterei. Όμως οι RSF δεν προστάτευαν το Nyoro μετά την αποχώρηση των κατοίκων του. «Μετά από τρεις ημέρες, επιστρέψαμε και βρήκαμε το Nyoro καμένο και λεηλατημένο. Ακόμη και τα κοτόπουλα είχαν κλαπεί. Στο Νταρφούρ, η κυβέρνηση δεν προστατεύει τους πολίτες», μου είπε ο αρχηγός.

Τον Φεβρουάριο, οδήγησα στο Nyoro με μια κοινή συνοδεία RSF και αστυνομίας. Στον τραχύ και πετρώδη δρόμο, συναντήσαμε αυτοκίνητα γεμάτα εκτοπισμένα άτομα που οδηγούσαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς την σχετική ασφάλεια της El Geneina. Το ίδιο το Nyoro είχε καταστραφεί, τα σπίτια του καμένα και γυμνά από πόρτες και παράθυρα. Καμήλες τριγύριζαν στα ερείπια.

Ένα παιδί κρατά ένα ψεύτικο όπλο φτιαγμένο από λάσπη στην El-Geneina, στο Δυτικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
-------------------------------------------

Πριν από την πτώση του Μπασίρ, οι μη Άραβες Νταρφουρινοί μπορούσαν μόνο να δραπετεύουν από τις επιθέσεις από τις βαριά οπλισμένες Janjaweed -αλλά αυτή την φορά, οι Masalit αντεπιτίθενται. Από το Nyoro οδηγήσαμε στο Misterei, όπου ζουν πολλοί Masalit από το Nyoro. Η γη κατά μήκος του χωματόδρομου ήταν μαύρη, καμένη όχι από τις Janjaweed αλλά από αγρότες Masalit που ελπίζουν να κρατήσουν τους Άραβες νομάδες μακριά. Στο ίδιο το Misterei, δεν υπήρχαν καθόλου Άραβες. Μετά την πρώτη επίθεση στον καταυλισμό Kirinding τον Δεκέμβριο του 2019, όπως μου είπε ένας παραδοσιακός πολέμαρχος στο Misterei, οι Masalit συνειδητοποίησαν ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν θα τους προστατεύσουν και άρχισαν να οπλίζονται για μάχη. Συγκέντρωσαν χρήματα από πρόσφυγες και μετανάστες Masalit στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη και αγόρασαν τουφέκια τύπου ΑΚ και όλμους, μερικά από αυτά από τους Άραβες νομάδες με τους οποίους είναι πλέον κλειδωμένοι σε σύγκρουση.

Όταν περίπου 500 Άραβες επιδρομείς επιτέθηκαν στο Misterei τον Ιούλιο του 2020, οι Masalit ήταν έτοιμοι. Μεταξύ 60 και 80 Masalit σκοτώθηκαν στην αψιμαχία, αλλά απώθησαν τους εισβολείς και σκότωσαν πολλούς από τους μαχητές τους. Οι μαχητές Masalit υπερασπίστηκαν επίσης τον καταυλισμό Kirinding την δεύτερη φορά που δέχτηκε επίθεση, τον Ιανουάριο του 2021. Οι Άραβες κατάφεραν να κάψουν τον καταυλισμό μέχρις ισοπέδωσης, αλλά όχι προτού οι μαχητές Masalit σκοτώσουν περίπου 200 από τους άντρες τους.

Μια επαναστατική τοιχογραφία στο Nyertiti, στο Κεντρικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
---------------------------------------------------

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Τι εξηγεί την επανεμφάνιση της βίας στο Νταρφούρ; Η αποχώρηση των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ σίγουρα δεν βοήθησε, παρόλο που αυτές οι δυνάμεις σπάνια παρενέβησαν. Περισσότερο αποσταθεροποιητική ήταν η πολιτική μετάβαση στο Χαρτούμ, η οποία έχει ενθαρρύνει τους Άραβες αλλά και τους μη Άραβες Νταρφουρινούς, αλλά μέχρι στιγμής έχει αποτύχει να ανταποκριθεί στις αυξημένες προσδοκίες του οποιουδήποτε.

Πολλοί στο Νταρφούρ συμμετείχαν στις διαδηλώσεις που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Μπασίρ. Αν και η εξέγερση θεωρείται γενικά ότι προήλθε από το κρατίδιο του Μπλε Νείλου και στην συνέχεια εξαπλώθηκε στο Χαρτούμ, ακτιβιστές στην El Geneina ισχυρίζονται ότι διοργάνωσαν την πρώτη διαδήλωση τον Δεκέμβριο του 2018. Ένας από τους διαδηλωτές, ένας 17χρονος με το όνομα al-Zubeir al-Sikeyran, πυροβολήθηκε από κυβερνητικές δυνάμεις -πιθανώς ο πρώτος «μάρτυρας» της επανάστασης. Παρεμπιπτόντως, ήταν Άραβας.

Μια επαναστατική τοιχογραφία στο Nyertiti, στο Κεντρικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
----------------------------------------

Όμως, ό, τι συναισθήματα ενότητας είχε αρχίσει να εμπνέει η εξέγερση αποδείχθηκαν φευγαλέα, καθώς οι διαδηλωτές απογοητεύτηκαν με τον ρυθμό της αλλαγής. Ειδικότερα, οι μη Άραβες Νταρφουρινοί παραπονέθηκαν ότι η επανάσταση περιορίστηκε στο Χαρτούμ και ότι το Νταρφούρ φάνηκε να έχει κολλήσει στην εποχή του Μπασίρ. Στην πραγματικότητα, τουλάχιστον μια εντυπωσιακή αλλαγή είχε σημειωθεί: οι μη Άραβες Νταρφουρινοί μπόρεσαν να εκφράσουν την απογοήτευσή τους συνεχίζοντας να διοργανώνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, πράξεις πολιτικής ανυπακοής που οι σουδανικές δυνάμεις θα είχαν συντρίψει αμέσως στο παρελθόν. Με περισσότερη ελευθερία να μιλήσουν, οι μη Άραβες Νταρφουρινοί άρχισαν να κινητοποιούνται όχι μόνο για την δημοκρατία αλλά και για το δικαίωμα να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες τους και για την έξωση των Αράβων εποίκων.

Οι αραβικές κοινότητες στο Νταρφούρ ένιωθαν ότι απειλούνται από αυτά τα αιτήματα. Είχαν επίσης αυξημένες δικές τους προσδοκίες. Ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες που έδιωξαν τον Μπασίρ, ο Mohamed Hamdan Dagalo, γνωστός με το ψευδώνυμο «Hemeti», ήταν ένας ελάχιστα γνωστός νέος ηγέτης των Janjaweed όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στο Νταρφούρ. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Μπασίρ τον επέλεξε να ηγηθεί των νεοσυσταθέντων RSF, οι οποίες σταδιακά έγιναν η Πραιτοριανή Φρουρά του δικτάτορα. Ο Μπασίρ προφανώς πίστευε ότι ένας αυτοδίδακτος έμπορος καμηλών στην ηλικία των 40 θα ήταν πιο πιστός σε αυτόν από τους παλιούς στρατηγούς του στρατού. Έκανε λάθος.

Ένα μέλος των RSF φρουρεί έναν σταθμό νερού της ερήμου στο Βόρειο Νταρφούρ, τον Οκτώβριο του 2020. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
------------------------------------------

Ο ρόλος του Hemeti στην στρατιωτική κατάληψη [της εξουσίας] το 2019 του προσέδωσε την δεύτερη ισχυρότερη θέση στη μεταβατική κυβέρνηση του Σουδάν. Οι Άραβες του Νταρφούρ ένιωθαν ενθαρρυμένοι, πιστεύοντας ότι ο Hemeti θα τους βοηθούσε να εδραιώσουν εξουσία πάνω στα εδάφη και τους πόρους που είχαν αποκτήσει χάρη στις Janjaweed. Όμως, ο Χέμετι προσπάθησε σκληρά να υποβαθμίσει το πολεμικό παρελθόν του και να παρουσιαστεί ως ειρηνευτής, κηρύσσοντας συμφιλίωση μεταξύ φυλών και μάλιστα ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων με ορισμένες σε μεγάλο βαθμό μη αραβικές σουδανικές ανταρτικές ομάδες, οι οποίες κατέληξαν σε μια ειρηνευτική συμφωνία τον Αύγουστο του 2020.

Μεταξύ των διατάξεων της ειρηνευτικής συμφωνίας ήταν η δέσμευση της κυβέρνησης να επιβλέπει την εκκένωση εδαφών που καταλήφθηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου, επιτρέποντας την ασφαλή επιστροφή των εκτοπισμένων ανθρώπων όπως οι Masalit. Αυτό ανησυχούσε τις αραβικές κοινότητες του Νταρφούρ, οι οποίες συμμετείχαν στις επιθέσεις σε μη αραβικούς καταυλισμούς και χωριά και, αργότερα, οργάνωσαν μια «καθιστική διαδήλωση των αραβικών φυλών» στην El Geneina, απαιτώντας να καταργηθούν οι καταυλισμοί των εκτοπισμένων γύρω από την πόλη.

Μια επαναστατική τοιχογραφία στο Nyertiti, στο Κεντρικό Νταρφούρ, τον Φεβρουάριο του 2021. Jérôme Tubiana / Foreign Affairs
----------------------------------------------------

«Η ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ»

Σε όλη αυτή την αναταραχή, η νέα μεταβατική κυβέρνηση στο Χαρτούμ αποδείχθηκε αναποτελεσματική. Δεν έχει ακόμη εφαρμόσει πολλές από τις διατάξεις της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2020 ούτε έχει προστατεύσει τους μη Άραβες Νταρφουρινούς από την κλιμακούμενη βία. Δεν έχει ακόμη παραδώσει τον Μπασίρ και δύο άλλους πρώην ανώτερους αξιωματούχους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως ορίζεται στην ειρηνευτική συμφωνία. Μέρος του προβλήματος είναι ότι ορισμένοι από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για προηγούμενα εγκλήματα εξακολουθούν να είναι στα πράγματα. Εκτός από τον Hemeti, ο ανώτατος μεταβατικός στρατιωτικός αξιωματούχος της χώρας, στρατηγός Abdel Fattah al-Burhan, πολέμησε στο Νταρφούρ και φέρεται να έχει εμπλακεί σε επιθέσεις εναντίον μη αραβικών κοινοτήτων.

Οι μόνιμες διαιρέσεις εντός της μεταβατικής κυβέρνησης -μεταξύ των πολιτικών και των στρατιωτικών στοιχείων της και μεταξύ των τακτικών ενόπλων δυνάμεων και των RSF- έχουν παρακωλύσει περαιτέρω την ικανότητά της να περιορίσει την βία. Κατά την διάρκεια κάθε κύματος επιθέσεων στο Δυτικό Νταρφούρ, για παράδειγμα, περνούσαν αρκετές ημέρες προτού η κυβέρνηση αναπτύξει δυνάμεις για να σταματήσει τους σκοτωμούς. Αξιωματικοί στην περιοχή έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν είχαν εντολές από το Χαρτούμ να παρέμβουν. Ελλείψει σαφούς καθοδήγησης από τη μεταβατική κυβέρνηση, διάφορες κυβερνητικές δυνάμεις φέρεται να υποστήριζαν διαφορετικές πλευρές -πολλές RSF ήταν από την πλευρά των Αράβων, και ορισμένα Masalit μέλη της αστυνομίας και του στρατού από την πλευρά των εκτοπισμένων μη-αραβικών Νταρφουρινών. (Αν και πολλοί μη Άραβες έχουν ενσωματωθεί στις RSF, η δύναμη παραμένει κυριαρχούμενη από Άραβες μαχητές, οι οποίοι είναι συχνά προκατειλημμένοι όταν δικοί τους συγγενείς εμπλέκονται σε επιθέσεις).

Οδηγώντας μέσα στο Νταρφούρ, πέρασα πολλούς αραβικούς οικισμούς που ουσιαστικά είχαν μετατραπεί σε στρατιωτικές φρουρές. Πέρασα επίσης πολλά χωριά που είχαν καεί μέχρις ισοπέδωσης στις σχεδόν δύο δεκαετίες από την έναρξη του πολέμου το 2003. Ανάμεσά τους ήταν ένα χωριό-φάντασμα που ήταν γνωστό ότι αποτέλεσε τον στόχο μιας ανελέητης κυβερνητικής επίθεσης το 2004, στο οποίο σκοτώθηκαν 300 άτομα. Αργότερα, συνάντησα μερικούς από τους επιζώντες σε έναν καταυλισμό εκτοπισμένων στην πρωτεύουσα του Κεντρικού Νταρφούρ, Zalingei. Μου είπαν ότι λίγοι τολμούσαν να φύγουν από τον καταυλισμό, αλλά όσοι τολμούσαν να καλλιεργήσουν έπρεπε να μοιραστούν την συγκομιδή τους με τους Άραβες που τους εκτόπισαν. Το να διαμαρτύρονται για εγκλήματα [που διαπράχθηκαν] στο παρελθόν ή να απαιτούν δικαιοσύνη για αυτά, μου είπαν οι επιζώντες, σήμαινε ότι κινδύνευαν να τους σκοτώσουν. Σε τελική ανάλυση, μεταξύ των τάξεων των RSF που περιπολούσαν την αγορά της Zalingei ήταν μερικοί από τους επιτιθέμενους. «Η ειρήνη δεν έχει νόημα αφού οι εγκληματίες είναι ακόμα εδώ με όπλα στα χέρια τους», δήλωσε ένας από τους επιζώντες. «Χρειαζόμαστε να αφοπλιστούν και να προσαχθούν στην δικαιοσύνη, και να μας επιστραφεί η γη μας».

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/africa/2021-05-25/darfur-war-sud...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition