Η άβολη αλήθεια για την Κίνα

Ο Xi Jinping βρίσκεται σε μια κούρσα εναντίον του χρόνου. Η λάμψη της αρχικής οικονομικής ανάκαμψης της Κίνας και της συγκράτησης της COVID-19 εξασθενεί. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν προχωρήσει για να επευφημήσουν την αποτελεσματικότητα των εμβολίων και τα ποσοστά εμβολιασμού αλλού, και άλλες οικονομίες έχουν αρχίσει να ανακοινώνουν σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ωστόσο, ο πρόεδρος Xi συνεχίζει να προωθεί ένα αφήγημα για την κινεζική εξαιρετικότητα και υπεροχή. «Η Ανατολή ανεβαίνει και η Δύση παρακμάζει», είπε σε μια ομιλία του πέρυσι [1]. Ανώτεροι Κινέζοι αξιωματούχοι και αναλυτές έχουν υιοθετήσει και ενισχύσει το μήνυμα του Xi, επισημαίνοντας την σχετική μείωση των μεριδίων της Ευρώπης και της Ιαπωνίας στην παγκόσμια οικονομία και τονίζοντας [2] την φυλετική και πολιτική πόλωση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, He Yafei, ισχυρίστηκε [3] έντονα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «θα διαπιστώσουν ότι η δύναμή τους υπολείπεται ολοένα και περισσότερο από τις φιλοδοξίες τους, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς …. Αυτή είναι η μεγάλη τάση της ιστορίας… . Η παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων και η παγκόσμια τάξη θα συνεχίσουν να κλίνουν υπέρ της Κίνας και η ανάπτυξη της Κίνας θα γίνει ασταμάτητη».

Αντιμέτωπη με δυνάμεις ασφαλείας στην Urumqi, την Αυτόνομη Περιφέρεια Ουιγούρων στην [επαρχία] Xinjiang, τον Ιούνιο του 2009. David Gray / Reuters
-----------------------------------------------------------

Αλλά πίσω από μια τέτοια θριαμβολογική ρητορική κρύβεται μια άβολη αλήθεια: η κοινωνία της Κίνας κατακερματίζεται με πολύπλοκους και δύσκολους τρόπους. Οι διακρίσεις λόγω φύλου και εθνότητας είναι ανεξέλεγκτες, ενισχυόμενες από όλο και πιο εθνικιστική και γεμάτη μίσος διαδικτυακή ρητορική. Η δημιουργική τάξη βρίσκεται σε διαμάχη με μηδαμινούς γραφειοκράτες. Και εξακολουθεί να υφίσταται σοβαρή ανισότητα μεταξύ της υπαίθρου και των πόλεων. Αυτές οι διαφορές εμποδίζουν την πλήρη συμμετοχή σημαντικών τομέων της κοινωνίας στην πνευματική και πολιτική ζωή της Κίνας και, εάν αφεθούν χωρίς αντιμετώπιση, έχουν την δυνατότητα να απορροφήσουν την οικονομική ζωτικότητα της χώρας. Καθώς ο Xi επιδιώκει να ενισχύσει την εγχώρια καινοτομία και την εγχώρια κατανάλωση, η επιτυχία του εξαρτάται από την διανοητική και οικονομική υποστήριξη των ίδιων των πληθυσμιακών ομάδων που οι πολιτικές του απαξιώνουν. Και καθώς προωθεί το «μοντέλο της Κίνας» ως άξιο μίμησης, αυτές οι ίδιες οι διαιρέσεις θολώνουν την ελκυστικότητα της Κίνας και υπονομεύουν την επιρροή της. Αν ο Xi δεν κινηθεί γρήγορα για να θεραπεύσει τις ρήξεις, το κινέζικο όνειρό του για «μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους» θα παραμείνει ακριβώς αυτό.

ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΥΜΑ

Ενώ οι Κινέζοι αξιωματούχοι συχνά αναφέρουν τον φυλετικό διχασμό που πλήττει τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι λιγότερο έτοιμοι για την αυξανόμενη πόλωση που έχουν καλλιεργήσει στην ίδια την χώρα τους, σε εθνοτικό και γεωγραφικό επίπεδο. Έχουν προσπαθήσει να απογυμνώσουν πολλές αυτόνομες περιοχές των επαρχιών -την Σινγιάνγκ, το Θιβέτ και, σε μικρότερο βαθμό την εσωτερική Μογγολία- από τις θρησκευτικές και πολιτιστικές πρακτικές τους και τις υπέβαλαν (καθώς και την ειδική διοικητική περιοχή του Χονγκ Κονγκ) σε εξαιρετικά επίπεδα παρακολούθηση και αστυνόμευσης σε μια προσπάθεια διατήρησης της πολιτικής σταθερότητας. Το 2019, η Κίνα δαπάνησε 216 δισεκατομμύρια δολάρια [4] για την εγχώρια δημόσια ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής ασφάλειας, της αστυνομίας, της εγχώριας παρακολούθησης, και της ένοπλης πολιτοφυλακής -πάνω από τρεις φορές τις [αντίστοιχες] κυβερνητικές δαπάνες μια δεκαετία νωρίτερα, και περίπου 26 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα έχουν οριστεί για τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό.

Στην Σινγιάνγκ, ένα εκατομμύριο Μουσουλμάνοι Ουιγούροι είναι φυλακισμένοι σε στρατόπεδα εργασίας και επανεκπαίδευσης. Η επαρχία είναι η 21η μεγαλύτερη της Κίνας από πλευράς πληθυσμού, αλλά κατατάσσεται τρίτη στις δαπάνες δημόσιας ασφάλειας. Οι Ουιγούροι της Σινγιάνγκ και άλλες τουρκικές μουσουλμανικές ομάδες υπέφεραν από καιρό [5] από διάφορες μορφές διακρίσεων, όπως η απαγόρευση από ξενοδοχεία ή ορισμένες θέσεις εργασίας εκτός της περιοχής. Μόνο σπάνια μιλούν [γι’ αυτό οι] Κινέζοι ειδικοί. Όπως σημείωσε ένας μελετητής σε μια συνέντευξη στην [εφημερίδα] South China Morning Post, «Μερικές φορές οι πολιτικές μας ήταν πολύ γενναιόδωρες, προσφέροντας πολλή προτιμησιακή μεταχείριση, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Αλλά μερικές φορές ήμασταν πολύ σκληροί στην καταστολή μας. Επομένως, δεν είχαμε καλή κατανόηση των πολιτικών και η εκτέλεση ήταν κακή».

Η θητεία του Xi ήταν επίσης αγενής προς τις γυναίκες. Μόνο μια γυναίκα βρίσκεται στο ανώτατο κλιμάκιο της ηγεσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (που περιλαμβάνει τα 25 μέλη του Πολιτικού Γραφείου και της Μόνιμης Επιτροπής του) και οι γυναίκες αποτελούν [6] μόνο το 4,9% από τα επόμενα 204 πιο ισχυρά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Ακόμα και ανάμεσα στα 90 εκατομμύρια μέλη του ΚΚΚ, οι γυναίκες αποτελούν [7] μόλις το 27,9%.