Καταστολή στην Κούβα

Το τρίτο και το λιγότερο πιθανό σενάριο περιλαμβάνει διαπραγματεύσεις μεταξύ καθεστώτος και αντιπολίτευσης. Τα περισσότερα από τα μέλη των κύριων αντιπολιτευτικών ομάδων παραμένουν στην φυλακή ή σε κατ' οίκον περιορισμό, και οι προοπτικές τους για απελευθέρωση φαίνονται όλο και πιο αμυδρές. Το κουβανικό κράτος αγνόησε συστηματικά τα αιτήματα των οικογενειών και των φίλων τους να παράσχουν πληροφορίες σχετικά με τον τόπο των κρατουμένων των οποίων η τοποθεσία είναι άγνωστη ή [αιτήματα] να διαπραγματευτούν την απελευθέρωσή τους. Και η εξουσία και η επιρροή των FAR καθιστούν απίθανες οποιεσδήποτε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με τους αντιπάλους του κράτους: έχουν λίγα να κερδίσουν κάνοντας παραχωρήσεις και πολλά να χάσουν.

Ο κουβανικός στρατός εργάστηκε ακούραστα για να εδραιώσει τον έλεγχό του επί της οικονομίας της χώρας και, κατ' επέκταση, επί των ανθρώπων της, και το εμπάργκο των ΗΠΑ έχει αποδειχθεί ένα όφελος για αυτήν την προσπάθεια. Είναι ένας χρήσιμος αποδιοπομπαίος τράγος για κάθε οικονομική δυσπραγία και το να εμφανίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως υπαρξιακό εχθρό βοηθά να δικαιολογεί την διαφαινόμενη επιρροή του στρατού. Το εμπάργκο έχει εξαθλιώσει τον κουβανικό λαό ενώ βοηθά τις FAR να γίνουν μια πολιτική και οικονομική δύναμη. Επιπλέον, συνέβαλε στην διατήρηση μιας παγκόσμιας εξιδανίκευσης της Κουβανικής Επανάστασης, βοηθώντας την Κούβα να παρουσιαστεί ως ένα μικρό κομμουνιστικό νησί που αντέχει στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η άρση του εμπάργκο θα ωθούσε την κουβανική κυβέρνηση να αναπτύξει μια πραγματική οικονομική στρατηγική. Θα βοηθούσε επίσης τις μικρές επιχειρήσεις σε όλο το νησί, κάτι που θα αποδεικνυόταν χρήσιμο αντίβαρο στην επιρροή των FAR.

Οποιαδήποτε πολιτική απέναντι στην Κούβα πρέπει να αποσκοπεί στην αφαίρεση της εξουσίας από τους γηράσκοντες κομμουνιστές στρατηγούς που έχουν πλουτίσει και που κρατιούνται στην εξουσία πάση θυσία. Το κουβανικό καθεστώς έχει επιβιώσει από το 61χρονο εμπάργκο των ΗΠΑ και, πιο πρόσφατα, από το κύμα κυρώσεων [4] που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, καλό θα ήταν να θυμάται ότι η πολιτική συμφιλίωσης [5] που ακολουθούσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αποδυνάμωσε την κουβανική κυβέρνηση περισσότερο από οποιεσδήποτε κυρώσεις. Μόνο απογυμνώνοντας το στρατιωτικό καθεστώς της Κούβας από την ισχύ, τους πόρους, και την επιρροή του, η χώρα μπορεί να έχει ένα βιώσιμο μέλλον: ένα μέλλον που θα βρίσκεται στα χέρια του λαού της και όχι των ενόπλων δυνάμεών της.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2016-11-27/farewell-fidel
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2018-03-28/cuba-after-castros
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2017-01-02/cubas-road-ahead
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2017-06-19/trumps-rollback-...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2016-03-18/obamas-move-cuba

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/cuba/2021-08-30/cuban-crackdown

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition