Τα σωστά μαθήματα από το Αφγανιστάν

Αυτά τα λάθη οδήγησαν στην άτακτη απόσυρση από το Αφγανιστάν, αλλά δεν μπορεί να είναι το τέλος της ιστορίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους ίσως να έχουν τερματίσει την άμεση στρατιωτική εμπλοκή τους στον πόλεμο, αλλά πρέπει να λάβουν άμεσα μέτρα για να σώσουν τους ευάλωτους Αφγανούς και να αποτρέψουν τους Ταλιμπάν από την αποκατάσταση της βάναυσης θεοκρατίας τους.

Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να ολοκληρώσουν την εκκένωση Αφγανών που εργάστηκαν για τον διεθνή συνασπισμό και με διεθνείς οργανισμούς -τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ- ακόμη και μετά την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το αεροδρόμιο της Καμπούλ στις 31 Αυγούστου. Αυτοί οι διεθνείς θεσμοί δεν εκδίδουν θεωρήσεις. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου χώρας, της Δανίας, πρέπει να επιδείξουν γενναιοδωρία για να διασφαλίσουν ότι κάθε Αφγανός που χρειάζεται να φύγει τυγχάνει φροντίδας. Το ίδιο ισχύει και για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει να κάνουμε τους Ταλιμπάν να τηρήσουν την δέσμευσή τους ότι θα συνεχίσουν να αφήνουν τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την χώρα, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της αποχώρησης [των ΗΠΑ]. Ορισμένοι πολίτες στις χώρες υποδοχής ενδέχεται να ανησυχούν για τη μαζική μετανάστευση -αλλά σε αυτή την περίπτωση οι ηθικές υποχρεώσεις υπερτερούν άλλων ανησυχιών.

Δεύτερον, η Ουάσινγκτον και οι εταίροι της θα πρέπει να απομονώσουν πολιτικά τους Ταλιμπάν. Οι δημοκρατίες του κόσμου δεν πρέπει να αναγνωρίσουν μια κυβέρνηση Ταλιμπάν. Επί του παρόντος, βλέπουμε τους Ταλιμπάν να στέλνουν συμφιλιωτικά μηνύματα στον έξω κόσμο, υποσχόμενοι ότι θα είναι υπεύθυνοι διαχειριστές και θα προστατεύουν τα βασικά δικαιώματα. Ωστόσο, είναι αδύνατο να τους εμπιστευτούμε. Οι ενοχλητικές αναφορές για βιαιότητα κατά των γυναικών, εκτελέσεις στρατιωτών, και περιορισμούς στους δημοσιογράφους δείχνουν την επιστροφή του ίδιου φονταμενταλιστικού αυταρχικού ισλαμιστικού καθεστώτος. Ομοίως, θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα υπάρξει διεθνής βοήθεια στο Αφγανιστάν χωρίς οι Ταλιμπάν να πληρούν σαφείς προϋποθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς δεν υπάρχει τρόπος εγγύησης ότι η συνεχιζόμενη ροή βοήθειας προς ευάλωτα τμήματα της κοινωνίας δεν θα πλουτίζει την οργάνωσή τους.

Τρίτον, θα πρέπει να βοηθήσουμε τους Αφγανούς να βοηθήσουν τους εαυτούς τους να απαλλαγούν από τους Ταλιμπάν. Τουλάχιστον μια ένοπλη αντίσταση έχει ξεσπάσει ήδη στο βόρειο τμήμα της χώρας. Επικεφαλής είναι ο πρώην αντιπρόεδρος Αμρουλάχ Σαλέχ και ο Αχμάντ Μασούντ, γιος δολοφονημένου μαχητή κατά των Ταλιμπάν. Μέλη των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας που θέλουν να συνεχίσουν τον αγώνα κατευθύνονται προς την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων μελών των εκπαιδευμένων από τους Βρετανούς αφγανικών ειδικών δυνάμεων. Αν και η κατάσταση είναι ασταθής και η αντίσταση βρίσκεται στα αρχικά της στάδια, οι Ταλιμπάν δεν ελέγχουν ακόμη όλο το Αφγανιστάν. Μετά την καταστροφική αποχώρηση από την χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν ηθική υποχρέωση να παρέχουν στρατιωτικό εξοπλισμό και οικονομική βοήθεια στις δυνάμεις κατά των Ταλιμπάν.

Οι δημοκρατίες του κόσμου δεν πρέπει να εγκαταλείψουν τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία σε όλο τον κόσμο. Ορισμένες φωνές στις Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν ότι το αποτέλεσμα στο Αφγανιστάν καταδεικνύει τη ματαιότητα αυτής της ατζέντας [2]. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Η ελευθερία και η δημοκρατία παραμένουν θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες και δεν είναι ξένες για κανέναν πολιτισμό. Έχουν απήχηση παγκοσμίως -συμπεριλαμβανομένων πολλών Αφγανών, οι οποίοι επωφελήθηκαν από τέτοιες αξίες τα τελευταία 20 χρόνια. Κατά την διάρκεια της παρουσίας μας, μια ολόκληρη γενιά βίωσε ένα Αφγανιστάν όπου τα κορίτσια μπόρεσαν να πάνε σχολείο και η κοινωνία των πολιτών άκμασε. Οι Αφγανοί ψήφισαν, ξεκίνησαν επιχειρήσεις και επωφελήθηκαν από διεθνείς επαφές. Σχεδόν σε κάθε μέτρηση της ανθρώπινης ανάπτυξης -όπως το προσδόκιμο ζωής, ο αλφαβητισμός, η παιδική θνησιμότητα, και τα δικαιώματα των γυναικών- οι Αφγανοί είναι σήμερα καλύτερα από όσο πριν από 20 χρόνια. Και επειδή το 65 % του πληθυσμού της χώρας είναι κάτω των 25 ετών, η πλειοψηφία των Αφγανών δεν μεγάλωσε κάτω από την φρίκη του καθεστώτος των Ταλιμπάν. Μερικοί από αυτούς τους γενναίους Αφγανούς άνδρες και γυναίκες διαδήλωσαν ανοιχτά εναντίον των Ταλιμπάν, ενώ μερικοί αποχώρησαν στις απομακρυσμένες κοιλάδες και τα βουνά βόρεια της Καμπούλ για να εξαπολύσουν ένοπλη αντίσταση.

Ο κόσμος χρειάζεται ισχυρή αμερικανική ηγεσία για την προώθηση της ελευθερίας. Σε μια εποχή που οι αυταρχικές δυνάμεις ανεβαίνουν, θα ήταν καταστροφικό εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ομοϊδεάτες χώρες απογοητευτούν από τις αξίες μας. Ταυτόχρονα, η εμπειρία τους στο Αφγανιστάν θα τους διδάξει πώς να ενισχύσουν τις δημοκρατικές αξίες πιο αποτελεσματικά σε όλο τον κόσμο.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να δείξουν περισσότερη υπομονή στην βοήθεια [που δίνουν] προς τις αναδυόμενες δημοκρατίες. Χρειάστηκαν γενιές για να αναπτυχθούν βιώσιμες δημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Αλλά οι αξιωματούχοι και το κοινό σε αυτές τις χώρες συχνά περιμένουν από εύθραυστες μεταπολεμικές κοινωνίες να οικοδομήσουν μέσα σε μια νύχτα δημοκρατίες που λειτουργούν καλά. Ιστορικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν αποδείξει ότι μια μακροπρόθεσμη στρατιωτική παρουσία εξασφαλίζει την απαραίτητη σταθερότητα για να ανοίξει ο δρόμος για την ειρήνη, την ελευθερία, και την δημοκρατία. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα αμερικανικά στρατεύματα αναπτύχθηκαν στην Ιαπωνία και την Γερμανία -σήμερα δύο από τις καλύτερα λειτουργούσες δημοκρατίες στον κόσμο. Η παρουσία των ΗΠΑ στη μεταπολεμική Νότια Κορέα, την Κύπρο, την Βοσνία, και το Κοσσυφοπέδιο έχει προηγηθεί επίσης της ανάπτυξης δημοκρατικών κοινωνιών.