Η αμερικανική αξιοπιστία μετά το Αφγανιστάν

Οι φήμες είναι, στην ουσία, πεποιθήσεις -υπάρχουν μόνο στο μυαλό των άλλων. Η μορφοποίηση και η διατήρηση της φήμης έχουν επομένως μια σημαντική ψυχολογική συνιστώσα, και τα ψυχολογικά στοιχεία δείχνουν σχετικά ξεκάθαρα ότι οι παρατηρητές δίνουν προσοχή σε προηγούμενες ενέργειες όταν προβλέπουν μελλοντική συμπεριφορά. Σε πειραματικές μελέτες που έκανα [6] με τους Jonathan Renshon και Keren Yarhi-Milo τόσο σε μέλη του γενικού κοινού όσο και στους λήπτες αποφάσεων (decision-makers) στις ελίτ διαπιστώθηκε ότι όταν τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν την αποφασιστικότητα μιας χώρας σε μια κρίση εξωτερικής πολιτικής, οι παρατηρητές επικεντρώνονται σταθερά στην συμπεριφορά σε προηγούμενες διαμάχες, ακόμη και όταν τους παρουσιάζονται αντισταθμιστικές πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες και τα συμφέροντα. Το ερώτημα δεν είναι απλώς αν οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι θα αμφιβάλλουν για την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ επειδή η Ουάσινγκτον υποχώρησε από μια 20ετή προσπάθεια σταθεροποίησης στο Αφγανιστάν. Είναι αν οι υπάρχουσες αμφιβολίες τους θα γίνουν ισχυρότερες από όσο θα ήταν αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχιζαν τον πόλεμο. Βλέποντάς το έτσι, τα στοιχεία δείχνουν ότι η απόφαση της κυβέρνησης Μπάιντεν δεν είναι κάτι που οι παρατηρητές θα αγνοήσουν.

Η φήμη της αποφασιστικότητας μιας χώρας είναι βασικό στοιχείο της αξιοπιστίας της, αλλά η αξιοπιστία παραμένει εξαιρετικά συνδεδεμένη με το γενικότερο πλαίσιο (contextual). Έτσι, παρόλο που ο χειρισμός των ΗΠΑ από την αποχώρηση από το Αφγανιστάν μπορεί να επηρεάσει τις μελλοντικές αξιολογήσεις της αξιοπιστίας τους, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ομοιόμορφα σε κάθε περίπτωση. Οι απειλές και οι υποσχέσεις μιας χώρας δεν θεωρούνται όλες εξίσου αξιόπιστες ή μη αξιόπιστες απλώς και μόνο επειδή γίνονται από τον ίδιο δρώντα˙ τέτοιες εκτιμήσεις θα αντικατοπτρίζουν πάντα τις λεπτομέρειες κάθε περίπτωσης.

Εν μέρει, το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα φέρουν το κόστος στην φήμη τους από την αποχώρηση σε μελλοντικές συγκρούσεις τους θα εξαρτηθεί από το πόσο η υπόθεση θα μοιάζει με το Αφγανιστάν. Όπως έδειξε έρευνα από μελετητές όπως οι Yuen Foong Khong, Vaughn Shannon, και Michael Dennis, αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις κατανοούν τον κόσμο μέσω αναλογιών˙ ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι θεωρούν ένα παράδειγμα προηγούμενης συμπεριφοράς ως προγνωστικό ποικίλλει με βάση τους παραλληλισμούς που κάνουν μεταξύ προηγούμενων και σημερινών συνθηκών. Την επόμενη φορά που η Ουάσινγκτον θα εισέλθει σε μια ασύμμετρη σύγκρουση, όπως η μάχη εναντίον μιας αντάρτικης ομάδας [7], θα προκαλέσει ισχυρότερες συγκρίσεις με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ως εκ τούτου θα επιβαρυνθεί από υψηλότερα κόστη φήμης από όσο σε μια συμμετρική σύγκρουση με μια αντίπαλη μεγάλη δύναμη. Οι αντεπαναστατικές εχθροπραξίες εγείρουν εγγενώς ένα πρόβλημα αξιόπιστης δέσμευσης [8] -τελικά, οι ξένοι παρεμβαίνοντες θα μαζέψουν τα πράγματά τους και θα πάνε σπίτι τους, ενώ οι αντάρτες θα συνεχίσουν να πολεμούν επειδή δεν έχουν να πάνε πουθενά αλλού- κάτι που θα φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικό με την απόφαση της απόσυρσης από το Αφγανιστάν. Ακόμα κι αν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ τείνουν να ξεχνούν τα διδάγματα που πήραν σε προηγούμενες ασύμμετρες συγκρούσεις, οι ξένοι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι είναι λιγότερο πιθανό να το κάνουν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να αναμένουν ότι το κόστος στην φήμη τους θα λήξει με την διοίκηση του Μπάιντεν. Τυπικά, η φήμη όντως φθείρεται με την πάροδο του χρόνου, και δεν επαναφέρεται αυτόματα όταν νέοι ηγέτες έρχονται στην εξουσία. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο, όπως έδειξαν οι μελετητές Cathy Xuanxuan Wu, Scott Wolford, και άλλοι, οι νέοι ηγέτες έχουν συχνά ισχυρά κίνητρα για την οικοδόμηση φήμης που τους ξεχωρίζει από τους προκατόχους τους. Αλλά η έκταση της λαϊκής υποστήριξης για την αποχώρηση από το Αφγανιστάν υποδηλώνει ότι οι συνέπειες της φήμης δεν θα μειωθούν τόσο εύκολα. Το αμερικανικό κοινό είχε απογοητευθεί με την παρέμβαση [στο Αφγανιστάν] εδώ και πολύ καιρό, και έχει λίγη υπομονή [9] για τις επιχειρήσεις οικοδόμησης έθνους γενικότερα. Ο Μπάιντεν έδωσε στους ψηφοφόρους του την απόφαση εξωτερικής πολιτικής που εκείνοι ζήτησαν και αυτή που είχε υποσχεθεί ο Τραμπ πριν από αυτόν. Συνεπώς, τυχόν κόστη δεν μπορεί να αναλογούν σε μια μόνο διοίκηση. Η απόσυρση πιθανότατα θα επηρεάσει τις εκτιμήσεις όχι μόνο για την φήμη της τρέχουσας διοίκησης αλλά και για την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών στο σύνολό τους, αφού θεωρείται ότι ολόκληρη η χώρα εγκαταλείπει τον αγώνα και όχι ένας ηγέτης [10].

Η ΑΝΙΚΑΝΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η παγκόσμια αντίληψη για την αμερικανική αποφασιστικότητα δεν είναι η μόνη ζημιά φήμης που ενδέχεται να υποστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της κατάστασης στο Αφγανιστάν. Οι εικόνες της επί τόπου ανθρωπιστικής τραγωδίας μπορεί να έχουν ευρύτερες επιζήμιες επιπτώσεις στην φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών για την υποστήριξη της δημοκρατίας, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [11], για την αξιοπιστία τους ως συμμάχου και, κρισίμως, για την ικανότητά τους. Παρόλο που οι δημόσιες δηλώσεις του αποτελούνταν κυρίως από την αιτιολόγηση της απόφασης για απόσυρση και τον καταλογισμό ευθυνών στην αφγανική κυβέρνηση, ο Μπάιντεν άφησε σε μεγάλο βαθμό αναπάντητα τα ερωτήματα που εγείρουν οι σκηνές χάους στην Καμπούλ σχετικά με την ικανότητα της κυβέρνησής του να προσφέρει πολιτικά αποτελέσματα.