Η βόμβα θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ στο Ιράν | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η βόμβα θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ στο Ιράν

Η Τεχεράνη θα γίνει πυρηνική -και θα το μετανιώσει
Περίληψη: 

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους Σαουδάραβες να στέκονται αδρανείς ενώ ο κύριος αντίπαλός τους, το Ιράν, θα κατέχει ένα ατομικό οπλοστάσιο. Η Τουρκία, απελπισμένη να είναι μια σημαντική δύναμη στην περιοχή, μπορεί επίσης να αναλάβει δράση. Η Μέση Ανατολή θα γινόταν ξαφνικά πιο ασταθής, και το Ιράν θα ήταν λιγότερο ασφαλές.

Ο RAY TAKEYH είναι ανώτερος συνεργάτης για Μεσανατολικές Σπουδές στην έδρα Hasib J. Sabbagh στο Council on Foreign Relations και ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο The Last Shah: America, Iran, and the Fall of the Pahlavi Dynasty [1].

Μετά από χρόνια υψηλών εντάσεων και κατάλληλης διπλωματίας, θα πρέπει τώρα να είναι σαφές σε όλους ότι δεν θα υπάρξει διαπραγματευτική λύση στο ιρανικό πυρηνικό ζήτημα. Και παρόλο που οι πρόεδροι των ΗΠΑ και οι Ισραηλινοί πρωθυπουργοί επέμεναν τακτικά ότι όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι, είναι απίθανο είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είτε το Ισραήλ να χρησιμοποιήσουν ανοιχτή στρατιωτική βία για να εξαλείψουν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Είναι καιρός να αρχίσουμε να οραματιζόμαστε έναν κόσμο με πυρηνικό Ιράν.

19102021-1.jpg

Ο Ιρανός πρόεδρος, Εμπραχίμ Ραϊσί, στην Τεχεράνη, τον Σεπτέμβριο του 2021. Wana News Agency
---------------------------------------------------

Οι επικριτές της θεοκρατίας στην Τεχεράνη τείνουν να θεωρούν αυτό το αποτέλεσμα ως ένα εφιαλτικό σενάριο. Στην πραγματικότητα, η πυρηνική ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει στην διάλυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η απόκτηση της βόμβας πιθανότατα θα έχει αντίθετο αποτέλεσμα για το καθεστώς, εν μέρει με το να πυροδοτήσει μια αναγκαία επαναφορά της πολιτικής των ΗΠΑ που θα επέτρεπε στην Ουάσινγκτον να επικεντρωθεί τελικά στο ίδιο το ισλαμιστικό κράτος και όχι μόνο στον πυρηνικό του εξοπλισμό. Ένα πυρηνικό οπλοστάσιο δεν θα προσφέρει στο καθεστώς την ασφάλεια που τόσο απεγνωσμένα επιθυμεί˙ αντίθετα, αμέσως μετά την δοκιμή ενός πυρηνικού όπλου, η θεοκρατία θα βρει τον εαυτό της πιο ευάλωτο από ποτέ.

ΠΟΛΥΣ ΚΟΠΟΣ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΕΡΔΟΣ

Από το 2005, τέσσερις πρόεδροι των ΗΠΑ έκαναν προτεραιότητα την επίλυση του πυρηνικού ζητήματος του Ιράν [2]. Αλλά ούτε η διπλωματία, ούτε η κρυφή δράση ούτε η απειλή στρατιωτικής βίας έχουν κάνει πολλά για να επιβραδύνουν την πορεία του Ιράν προς την βόμβα και πολύ περισσότερο να την σταματήσουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τεχεράνη, βασιζόμενη σε δεκαετίες παράνομων ερευνών και παραγωγής, θα μπορούσε να εμπλουτίσει γρήγορα αρκετό ουράνιο για να δοκιμάσει μια πυρηνική συσκευή. Και οι σκληροί άνδρες που κυβερνούν το Ιράν [3] είναι πολύ καχύποπτοι για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την παγκόσμια τάξη της οποίας ηγούνται -και πολύ αφοσιωμένοι στην επίτευξη περιφερειακής ηγεμονίας- για να σταματήσουν απλά στο κατώφλι της απόκτησης της βόμβας. Η Ισλαμική Δημοκρατία δεν είναι Ιαπωνία.

Λίγο μετά την δοκιμή πυρηνικού όπλου από τους Ιρανούς, θα υπάρξει πολύ άγχος και ρητορική απόδοση ευθυνών. Η αμερικανική αξιοπιστία θα είναι ασταθής και οι σύμμαχοι και οι εταίροι των ΗΠΑ στην περιοχή θα αρχίσουν να αμφιβάλλουν για την δέσμευση και την ικανότητα της Ουάσινγκτον να τους προστατεύει. Το Ιράν θα είναι φαινομενικά στο απόγειο της δύναμής του.

Αλλά η Ισλαμική Δημοκρατία θα ανακαλύψει τότε την πραγματικότητα που όλα τα άλλα πυρηνικά ένοπλα κράτη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, έχουν κατανοήσει τελικά: είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφραστεί μια ατομική ικανότητα σε στρατηγικό πλεονέκτημα. Οι μουλάδες που κυβερνούν το Ιράν έχουν περάσει δεκαετίες επιδιώκοντας την βόμβα -αντέχοντας την διεθνή απομόνωση, τις κυρώσεις, και μια εκστρατεία δολοφονιών και ανατροπών- και σίγουρα θα προσπαθήσουν να πιέσουν το αντιληπτό τους πλεονέκτημα. Θα επισείουν το οπλοστάσιό τους και θα προβάλλουν απαιτήσεις, όπως επιμένοντας το να εγκαταλείψουν την περιοχή οι αμερικανικές δυνάμεις και να καθορίζονται οι τιμές του πετρελαίου σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους.

Τι θα κάνουν όμως αν απορριφθούν; Τι θα συμβεί εάν το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, που υποστηρίζονται με καθόλου αβέβαιους όρους από την Ουάσινγκτον, αντιδράσουν στις προκλήσεις του Ιράν με την δική τους αποφασιστικότητα; Είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι το Ιράν θα διακινδύνευε την δική του εξάλειψη χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα εναντίον τους. Στο τέλος, το όπλο που υποτίθεται ότι κατοχυρώνει την περιφερειακή ηγεμονία του Ιράν πιθανότατα δεν θα οδηγήσει σε καμία μετρήσιμη αλλαγή στην ιρανική ισχύ.

Αυτό το αποτέλεσμα, ωστόσο, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα ανταποκριθεί η Ουάσινγκτον στην πυρηνική δοκιμή του Ιράν. Ο Αμερικανός πρόεδρος θα χρειαστεί να δώσει μια ομιλία επιμένοντας ότι τίποτα στην περιοχή δεν έχει αλλάξει με την έλευση της ιρανικής βόμβας και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ακόμη έτοιμες να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να ειδοποιήσει την Τεχεράνη ότι θα θεωρηθεί υπεύθυνη για οποιαδήποτε χρήση ή διάδοση των νέων όπλων της. Για να ενισχύσουν αυτό το μήνυμα και να γνωστοποιήσουν την σοβαρότητα του σκοπού τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρειαστεί να αναπτύξουν πυρηνικά πλοία στον Περσικό Κόλπο και ακόμη και να τοποθετήσουν ελεγχόμενους από τις αμερικανικές δυνάμεις πυραύλους με ατομικές κεφαλές στις χώρες του Κόλπου. Θα υπάρξουν στιγμές έντασης και αντιδράσεις. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να επιδείξει ανοχή στο ρίσκο.

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ