Η εκπληκτική επιτυχία των ειρηνευτικών αποστολών

Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι οι ειρηνευτικές αποστολές είναι αναποτελεσματικές στην καλύτερη περίπτωση και επιβλαβείς στην χειρότερη. Θυμούνται τις ειρηνευτικές δυνάμεις να φεύγουν με την πρώτη ένδειξη ταραχών στην Ρουάντα ή να μένουν αδρανείς καθώς ο σερβικός στρατός σφαγίαζε Μουσουλμάνους αμάχους στην Βοσνία. Θυμούνται εικόνες στρατιωτών των ΗΠΑ να σέρνονται στους δρόμους της Μογκαντίσου. Κάθε χρόνο, ο οργανισμός Gallup ρωτά τους Αμερικανούς αν πιστεύουν ότι τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν καλή ή κακή δουλειά προσπαθώντας να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και, τα τελευταία 19 χρόνια, η πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στην δειγματοληψία είχαν αρνητική γνώμη για τον οργανισμό. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι αντιπαθή ιδιαίτερα στους Ρεπουμπλικάνους. Σύμφωνα με τη μελέτη του 2020 της Gallup, μόνο το 36% των μελών του κόμματος βλέπει θετικά τον ΟΗΕ, ο χαμηλότερος αριθμός εδώ και σχεδόν 30 χρόνια.

Μέλη των ειρηνευτικών δυνάμεων προσφέρουν νερό, στο Donji Potočari, στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τον Ιούλιο του 1995. Stringer / Reuters
-------------------------------------------------------

Αυτές οι αρνητικές ιστορίες έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν τις βαθιές περικοπές των Ηνωμένων Πολιτειών στον προϋπολογισμό του ΟΗΕ για τις ειρηνευτικές αποστολές. Από το 2015 έως το 2018, η οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ για ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ μειώθηκε κατά 40%. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός συνεισφέρων στις ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ και οι περικοπές τους έχουν μειώσει τον συνολικό προϋπολογισμό, από 8,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε 6,4 δισεκατομμύρια δολάρια, περιορίζοντας την ικανότητα δράσης του οργανισμού. Μολονότι ορισμένες από τις πιο πρόσφατες περικοπές οφείλονται στην περιφρόνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για τα Ηνωμένα Έθνη, μετά από σχεδόν έναν χρόνο ενοποιημένου ελέγχου από τους Δημοκρατικούς, η Ουάσιγκτον δεν έχει αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της για τις ειρηνευτικές αποστολές και έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Ως αποτέλεσμα, δεν έχουν πραγματοποιηθεί νέες ειρηνευτικές αποστολές από το 2014, παρά την αύξηση των εμφυλίων πολέμων. Στις διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό των συγκρούσεων στο Αφγανιστάν, την Κολομβία, την Αιθιοπία, την Λιβύη, τη Μιανμάρ, την Βενεζουέλα, και την Υεμένη, οι ειρηνευτικές αποστολές από τρίτους δεν είναι καν στο τραπέζι.

Αυτό είναι κρίμα, επειδή οι αρνητικές αντιλήψεις για τις ειρηνευτικές αποστολές είναι εντελώς λανθασμένες. Δεκαετίες ακαδημαϊκής έρευνας έχουν δείξει ότι οι ειρηνευτικές αποστολές όχι μόνο είναι αποτελεσματικές στο να σταματούν τις συγκρούσεις, αλλά είναι πιο αποτελεσματικές από οτιδήποτε άλλο γνωρίζουν οι ειδικοί. Οι ειρηνευτικές αποστολές είναι αποτελεσματικές στην επίλυση εμφυλίων πολέμων [4], στη μείωση της βίας κατά την διάρκεια των πολέμων, στην πρόληψη της επανάληψης των πολέμων, και στην ανοικοδόμηση των κρατικών θεσμών. Επιτυγχάνουν να προστατεύσουν τις ζωές των πολιτών και να μειώσουν την σεξουαλική βία και την βία λόγω φύλου. Και τα κάνουν όλα αυτά με πολύ χαμηλό κόστος, ειδικά σε σύγκριση με τις εκστρατείες αντιεξέγερσης -ο πλησιέστερος ξάδελφος της ειρηνευτικής αποστολής μεταξύ των μορφών επέμβασης.

Για να μειωθεί η βία σε όλο τον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους πρέπει να αυξήσουν την οικονομική υποστήριξη και [την υποστήριξη] σε προσωπικό για ειρηνευτικές αποστολές. Πρέπει να είναι πιο πρόθυμες να ανάψουν το πράσινο φως σε εκστρατείες και πρέπει να επενδύσουν σε περισσότερη εκπαίδευση για τις ειρηνευτικές δυνάμεις. Η Ουάσιγκτον έχει έναν γεωστρατηγικό λόγο [5] για να δράσει. Η Κίνα παρεμβαίνει για να παράσχει περισσότερους πόρους για ειρηνευτικές αποστολές και φαίνεται ότι θέλει να ελέγξει περισσότερες υπηρεσίες εντός των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένου του Τμήματος Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων (Department Of Peace Operations). Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης μια ηθική επιταγή [6]. Μια μεγαλύτερη δέσμευση για την διατήρηση της ειρήνης θα έφερνε περισσότερη σταθερότητα στον κόσμο, σώζοντας αμέτρητες ζωές.

ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ

Οι ακαδημαϊκοί έχουν ερευνήσει σε δεκάδες μελέτες την σύνδεση μεταξύ των ειρηνευτικών αποστολών από τρίτους και της βίας. Όπως εξηγήσαμε σε ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο [7] σχετικά με τις επιπτώσεις των ειρηνευτικών αποστολών, αυτές οι μελέτες έχουν εντυπωσιακά παρόμοια ευρήματα. Παρόλο που χρησιμοποίησαν διαφορετικά σύνολα δεδομένων και μοντέλα και εξέτασαν διαφορετικές χρονικές περιόδους και τύπους ειρηνευτικών αποστολών, οι πιο σχολαστικές μελέτες έχουν βρει στο σύνολό τους ότι οι ειρηνευτικές αποστολές έχουν μια αρκετά μεγάλη και στατιστικά σημαντική επίδραση στον περιορισμό των εμφυλίων πολέμων, στο να κάνουν τους ηγέτες να διαπραγματεύονται συμφωνίες, και στο να εγκαθιδρύουν μια διαρκή ειρήνη μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Οι ζώνες σύγκρουσης όπου υπάρχουν ειρηνευτικές αποστολές παράγουν λιγότερες ένοπλες συγκρούσεις και λιγότερους θανάτους από τις ζώνες όπου δεν υπάρχουν. Η σχέση μεταξύ των ειρηνευτικών αποστολών και των χαμηλότερων επιπέδων βίας είναι τόσο συνεπής που έχει γίνει ένα από τα πιο ισχυρά ευρήματα στις έρευνες διεθνών σχέσεων κατά την σύγχρονη περίοδο.

Αυτό το εύρημα θα ήταν χτυπητό σε κάθε περίσταση. Όμως η σχέση είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή δεδομένου ότι ο ΟΗΕ παρεμβαίνει γενικά στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Οι ερευνητές έχουν βρει [8] ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τείνει να στέλνει ειρηνευτικές δυνάμεις στις εμφύλιες συγκρούσεις όπου η ειρήνη είναι πιο δύσκολο να εδραιωθεί και να διατηρηθεί -δηλαδή σε συγκρούσεις με περισσότερη βία από τον μέσο όρο, όπου τα επίπεδα δυσπιστίας είναι υψηλότερα και όπου η φτώχεια και η κακή διακυβέρνηση καθιστούν λιγότερο πιθανή την διατήρηση μιας σταθερής ειρήνης. Πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ δεν στέλνονται μόνο σε ενεργές εμπόλεμες ζώνες αλλά και στις πρώτες γραμμές. Αυτό υποδηλώνει ότι, αν μη τι άλλο, οι τρέχουσες εμπειρικές μελέτες έχουν πιθανώς υποτιμήσει το πόσο αποτελεσματικές μπορούν να είναι οι ειρηνευτικές αποστολές.

Οι ειρηνευτικές αποστολές είναι επίσης φθηνές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δαπανήσει πάνω από 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια σε επιχειρήσεις έκτακτης ανάγκης στο εξωτερικό και σε πιστώσεις του Υπουργείου Άμυνας μετά την 11η Σεπτεμβρίου [2001]. Αντίθετα, διέθεσαν λιγότερο από 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια στον προϋπολογισμό των ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ το 2021 —το ένα τέταρτο από όσα δαπανά κάθε χρόνο η πόλη της Νέας Υόρκης για την αστυνομία της. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει ο ΟΗΕ εάν είχε περισσότερη χρηματοδότηση και την πλήρη υποστήριξη των κρατών-μελών του. Μια μεγάλη ακαδημαϊκή μελέτη το 2019 υπολόγισε ότι μεταξύ 2001 και 2013, ο ΟΗΕ θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά την βία σε τέσσερις έως πέντε μεγάλες συγκρούσεις, εάν ο κόσμος είχε δαπανήσει περισσότερα για τις ειρηνευτικές αποστολές και είχε δώσει στις υπάρχουσες επιχειρήσεις ισχυρότερες εντολές.

Οι ειρηνευτικές αποστολές δεν λειτουργούν πάντα τόσο αποτελεσματικά και επιτυχημένα όσο θα μπορούσαν. Υπάρχουν πολλές γνωστές περιπτώσεις όπου οι αποστολές του ΟΗΕ απέτυχαν, και ορισμένες συνεχιζόμενες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στο Μάλι, δεν πηγαίνουν καλά. Η σεξουαλική εκμετάλλευση και η κακοποίηση είναι ευτυχώς ασυνήθεις κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων, αλλά εξακολουθούν να συμβαίνουν και είναι πολύ ανησυχητικές. Αρκετές νέες μελέτες έχουν επίσης διερευνήσει τις ακούσιες συνέπειες των ειρηνευτικών αποστολών. Οι αποστολές, για παράδειγμα, μπορούν να στρεβλώσουν τις τοπικές οικονομίες, να αναπαράγουν ταξικές και φυλετικές ιεραρχίες, και να αυξήσουν τις πιθανότητες οι γυναίκες να εμπλακούν σε συναλλακτικό σεξ. Και ακόμη και όταν γίνονται σωστά, οι ειρηνευτικές αποστολές δεν είναι πανάκεια. Δεν έχει αποδειχθεί ότι έχουν ισχυρή επίδραση στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας και δεν εγγυώνται ότι οι πόλεμοι θα τελειώσουν. Αλλά το βασικό συμπέρασμα από τις πιο ενημερωμένες μελέτες είναι ότι οι ειρηνευτικές αποστολές διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο στη μείωση της βίας και στην πρόληψη της εξάπλωσης των συγκρούσεων.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολιτικός επιστήμονας ή στατιστικολόγος για να εκτιμήσει αυτό το γεγονός. Ακόμη και μια πρόχειρη ματιά στο ιστορικό των ειρηνευτικών αποστολών δείχνει ότι οι αποστολές είναι εξαιρετικά παραγωγικές. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο ΟΗΕ επιχείρησε να τερματίσει 16 εμφυλίους πολέμους, αναπτύσσοντας περίπλοκες ειρηνευτικές αποστολές. Από αυτές τις 16 αποστολές, οι 11 εκτέλεσαν επιτυχώς τις εντολές τους και καμία από τις 11 χώρες δεν έχει επιστρέψει στον εμφύλιο πόλεμο. Το ευρύ κοινό τείνει να θυμάται έντονα αποτυχημένες αποστολές -όπως όταν οι ειρηνευτικές δυνάμεις έφεραν την χολέρα στην Αϊτή- αλλά μολονότι αυτές οι περιπτώσεις είναι φρικτές και τραγικές, δεν είναι ο κανόνας. Οι επιτυχίες, όπως αυτές στην Καμπότζη, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Κροατία, την Λιβερία, τη Ναμίμπια, και το Ανατολικό Τιμόρ, είναι λιγότερο ειδησεογραφικά ενδιαφέρουσες αλλά πιο τυπικές. Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, οι ειρηνευτικές δυνάμεις βοήθησαν να σταθεροποιηθεί ένα κράτος διαλυμένο από την βία, παρέμειναν όσο οι ηγέτες έκαναν τη μετάβαση στη μη βίαιη πολιτική και στην συνέχεια αποχώρησαν. Σήμερα, καμία από αυτές τις χώρες δεν είναι τέλεια δημοκρατία, αλλά δεν είναι εγκλωβισμένες σε εμφύλιο πόλεμο.

Η Σιέρα Λεόνε παρέχει μια ενδεικτική περίπτωση. Η βίαιη εμφύλια σύγκρουση της χώρας έληξε μετά την αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ από το 1999 έως το 2005 για να βοηθήσουν στην εφαρμογή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας κατόπιν διαπραγμάτευσης. Οι «κυανόκρανοι» του ΟΗΕ βοήθησαν στον αφοπλισμό 75.000 μαχητών, φέρνοντας σταθερότητα στην προηγουμένως κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα. Το Ανατολικό Τιμόρ είναι ένα άλλο καλό παράδειγμα. Οι πρώτες εκλογές της χώρας έφεραν μαζική βία, κατά την διάρκεια της οποίας καταστράφηκε το 70% της φυσικής υποδομής της χώρας, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του δικτύου ηλεκτροδότησης και σχεδόν όλων των κατοικιών. Εκατοντάδες σκοτώθηκαν και πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή. Στην συνέχεια, το 1999, έφθασαν ειρηνευτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών και άρχισαν να διαχειρίζονται την περιοχή. Τα Ηνωμένα Έθνη επέστρεψαν την χώρα στον κυβερνητικό έλεγχο το 2002, αλλά οι ειρηνευτικές δυνάμεις παρέμειναν για άλλη μια δεκαετία προτού αποχωρήσουν. Κατά την διάρκεια των διαδοχικών παρεμβάσεων των Ηνωμένων Εθνών, η βαθμολογία του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (Human Development Index) του Ανατολικού Τιμόρ (που περιλαμβάνει το προσδόκιμο ζωής, την εκπαίδευση, και το κατά κεφαλήν εισόδημα) αυξήθηκε κατά περισσότερο από 25%. Σήμερα η χώρα παραμένει σε ειρήνη.

ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ

Τουλάχιστον μια χώρα φαίνεται να κατανοεί την δύναμη της διατήρησης των ειρηνευτικών αποστολών: η Κίνα. Καθώς η Ουάσιγκτον έχει υποχωρήσει από την παγκόσμια σκηνή των ειρηνευτικών αποστολών, το Πεκίνο κάλυψε το κενό, και έγινε ο δεύτερος μεγαλύτερος οικονομικός συνεισφέρων και ο μεγαλύτερος στρατιωτικός συνεισφέρων στις ειρηνευτικές αποστολές μεταξύ των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτή η στροφή δεν προμηνύει κάτι καλό για το μέλλον της δημοκρατίας ή για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι εποχές σύγκρουσης και αστάθειας είναι ευκαιρίες για την διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου των χωρών και η Κίνα γνωρίζει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ειρηνευτικές αποστολές για να βοηθήσει στον προσδιορισμό του είδους και της σύνθεσης των κυβερνήσεων που αναλαμβάνουν την εξουσία όταν τελειώνουν οι συγκρούσεις. Το Πεκίνο γνωρίζει επίσης ότι οι ίδιες οι ειρηνευτικές αποστολές μπορούν να μετατραπούν σε όπλα για την προώθηση εθνικών συμφερόντων. Το 1999, η Κίνα χρησιμοποίησε την ψήφο της στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να αναγκάσει τις ειρηνευτικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν την [Βόρεια] Μακεδονία αφότου η χώρα πρόσφερε διπλωματική αναγνώριση στην Ταϊβάν. Μόλις αποχώρησαν τα Ηνωμένα Έθνη, η χώρα κύλησε στον εμφύλιο πόλεμο. (Τελικά σταθεροποιήθηκε από το ΝΑΤΟ). Δεδομένης της συμπεριφοράς του Πεκίνου [9], οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναρωτηθούν εάν πραγματικά θέλουν να παραχωρήσουν την ηγεσία [10] επί αυτού του σημαντικού εργαλείου.

Εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ αποφασίσουν να διασφαλίσουν ότι οι ειρηνευτικές αποστολές θα λάβουν την κατάλληλη χρηματοδότηση και την δημοκρατική υποστήριξη —και θα έπρεπε να το πράξουν— τότε η Ουάσιγκτον πρέπει να κάνει αρκετά κρίσιμα βήματα. Πρώτον και κύριον, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να πληρώσουν αυτά που οφείλουν. Ως ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του Τμήματος Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων του ΟΗΕ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαδραματίζει σημαντικό ηγετικό ρόλο στην έγκριση και την διαμόρφωση αποστολών του ΟΗΕ. Για να πείσουν άλλες χώρες να συνεισφέρουν οικονομικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δώσουν ένα καλύτερο παράδειγμα πληρώνοντας τις δικές τους αξιολογημένες οφειλές.

Δεύτερον, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να πείσουν τα άλλα τέσσερα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ —την Κίνα, την Γαλλία, την Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο— να εργαστούν από κοινού για τις ειρηνευτικές αποστολές. Αυτές οι δυνάμεις μερικές φορές μπαίνουν στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν τις αποστολές ως μέσο για να προωθήσουν τις δικές τους στρατηγικές προτεραιότητες. Αλλά όλες έχουν κοινό συμφέρον να σταματήσουν οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι γεννούν εξτρεμισμό και τρομοκρατία και τροφοδοτούν τις προσφυγικές κρίσεις. Πρέπει να βρουν κοινό έδαφος για τις ειρηνευτικές αποστολές, ειδικά σε μια περίοδο αυξανόμενου διακρατικού ανταγωνισμού. Δεν μπορούν να αφήσουν το είδος της αντιπαλότητας που εμπόδισε τις ειρηνευτικές αποστολές σε όλη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου να γίνει ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην χρήση αυτού του αποτελεσματικού μέσου σήμερα.

Τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με άλλα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, πρέπει να χρησιμοποιήσουν όσα γνωρίζουν για τις επιτυχείς ειρηνευτικές αποστολές ώστε να κάνουν τις επιχειρήσεις ακόμη πιο αποτελεσματικές. Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες πρέπει να επενδύσουν σε προληπτικές αποστολές αντί να δίνουν άδεια για ανάπτυξη μόνο μετά την έκρηξη της βίας, όπως είναι επί του παρόντος το σύνηθες. Τα κράτη -μέλη θα πρέπει να ανταποκρίνονται αμέσως, όταν τους ζητείται από τα Ηνωμένα Έθνη να παράσχουν κρίσιμες ένοπλες ικανότητες, όπως αστυνομικές μονάδες, αλλά και όταν τους ζητείται να παράσχουν άοπλους πόρους —συμπεριλαμβανομένων νοσοκομείων στο πεδίο, παρατηρητών, ομάδων διαμεσολάβησης, και γυναικείου προσωπικού. Όπως έδειξε η δική μας έρευνα, οι πολιτικοί και οικονομικοί μοχλοί των ειρηνευτικών αποστολών είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικοί, αν όχι περισσότερο, από την ωμή στρατιωτική ισχύ. Η παρουσία παρατηρητών στις ειρηνευτικές αποστολές μπορεί, για παράδειγμα, να μειώσει τον κίνδυνο ένοπλες ομάδες να πραγματοποιήσουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις, να διευκολύνει την βοήθεια να φθάσει σε ζώνες συγκρούσεων, να αυξήσει την διπλωματική υποστήριξη για την ειρήνη, και συχνά να επηρεάσει την εγχώρια κοινή γνώμη κάνοντας τους κατοίκους να υποστηρίζουν περισσότερο τη μη βίαιη συνδιαλλαγή. Οι ειρηνευτικές δυνάμεις μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους εμπόλεμους να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να βοηθήσουν να μετριαστούν οι διαφορές πριν αυτές κλιμακωθούν.

Μετά από δεκαετίες αντιεξεγέρσεων, οι Αμερικανοί είναι επιφυλακτικοί για τις στρατιωτικές δεσμεύσεις στο εξωτερικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, εξάλλου, δεν είχαν μεγάλη επιτυχία στον τερματισμό πολλών από τις συγκρούσεις στις οποίες παρενέβησαν. Τούτου λεχθέντος, ο αριθμός των εμφυλίων πολέμων [11] σε όλο τον πλανήτη αυξάνεται και, είτε μας αρέσει είτε όχι, η διεθνής κοινότητα θα χρειαστεί να εμπλακεί περισσότερο στην προσπάθεια να σταματήσει τις εμφύλιες συγκρούσεις. Ευτυχώς, στις ειρηνευτικές αποστολές των Ηνωμένων Εθνών, οι ηγέτες έχουν ένα συνεργατικό και οικονομικά αποδοτικό εργαλείο που μπορούν να αναπτύξουν για την επίλυση αυτών των συγκρούσεων και την προστασία των αμάχων. Αλλά για να καλύψουν τις ανάγκες του κόσμου, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ πρέπει να παράσχουν στον ΟΗΕ περισσότερη υποστήριξη και χρηματοδότηση. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί -και οι άνθρωποι που εκπροσωπούν- πρέπει πρώτα να καταλάβουν πόσο πολύτιμες ήταν οι ειρηνευτικές αποστολές.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.penguinrandomhouse.com/books/624156/how-civil-wars-start-by-...
[2] https://www.cambridge.org/core/books/power-in-peacekeeping/0C99FAABFC3C9...
[3] https://press.princeton.edu/books/paperback/9780691136714/does-peacekeep...
[4] https://press.princeton.edu/books/ebook/9781400824465/committing-to-peace
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/competition-with-china-wit...
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-01-23/why-ame...
[7] https://www.cambridge.org/core/journals/british-journal-of-political-sci...
[8] https://press.princeton.edu/books/paperback/9780691136714/does-peacekeep...
[9] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-04-20/how-not-win-all...
[10] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-09-29/biden-t...
[11] https://www.foreignaffairs.com/articles/ethiopia/2021-11-05/can-ethiopia...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2021-11-29/astonishing-suc...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition