Τα λόγια για την δημοκρατία είναι φτηνά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Τα λόγια για την δημοκρατία είναι φτηνά

Η χειροπιαστή δράση είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Μπάιντεν μπορεί να αντιστρέψει το ρεύμα του αντιφιλελευθερισμού

Το αν η σύνοδος κορυφής θα εξυπηρετήσει έναν τρίτο σκοπό -να πιέσει τους δημοκρατικά διολισθαίνοντες να κάνουν ουσιώδεις φιλοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις- παραμένει αβέβαιο. Οι συμμετέχουσες κυβερνήσεις υποτίθεται ότι θα ανακοινώσουν νέες δεσμεύσεις μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, εξειδικεύοντας τα βήματα που θα κάνουν για την αποκατάσταση και την ενδυνάμωση της δημοκρατίας στο εσωτερικό και πέρα από αυτό. Η ελπίδα είναι ότι κατά την διάρκεια του «Έτους Δράσης» μεταξύ της συνόδου κορυφής και της επόμενης επανάληψής της -μια εκδήλωση με φυσική παρουσία, που θεωρητικά προγραμματίζεται για το τέλος του 2022- οι κυβερνήσεις των συμμετεχόντων κρατών θα εφαρμόσουν αυτές τις δεσμεύσεις, με τους δρώντες της κοινωνίας των πολιτών να πιέζουν για λογοδοσία. Ωστόσο, οι δεσμεύσεις πολλών χωρών είναι αρκετά ασαφείς. Για παράδειγμα, ο Félix Tshisekedi, πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, δήλωσε [6] αρκετά γενικόλογα ότι η κυβέρνησή του «θα επιδιώξει τη μεταρρύθμιση των νόμων κατά της διαφθοράς». Προς το παρόν, οι δομές για την παρακολούθηση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν οι χώρες στην σύνοδο κορυφής παραμένουν ασαφείς.

ΜΙΑ ΑΤΖΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΤΟΣ

Καθώς ξεκινά το νέο έτος, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να επενδύσει κάποια προσοχή στο να διασφαλίσει ότι δεν θα χαθεί η δυναμική που δημιουργήθηκε από την σύνοδο κορυφής. Αλλά μετά από ένα έτος σηματοδοτήσεων, διατύπωσης αρχών, επανασύνδεσης με εταίρους, και αποκαλυπτηρίων πρωτοβουλιών σε υψηλό επίπεδο, είναι καιρός οι Ηνωμένες Πολιτείες να επανεστιάσουν σε μια σειρά από συγκεκριμένα σημεία ανάφλεξης για την δημοκρατία. Αρκετές κρίσιμες δοκιμασίες έχουν αναδυθεί σε κράτη όλου του κόσμου και η Ουάσιγκτον πρέπει να τελειοποιήσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο για καθένα —ένα [σχέδιο] που προτεραιοποιεί τις ανησυχίες για την δημοκρατία εντός των, εξειδικευμένων για κάθε κράτος, πολιτικών διαβουλεύσεων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει πρώτα να εστιάσουν σε αρκετές καθοριστικές επερχόμενες εκλογές. Τα αποτελέσματα των [εκλογικών] αναμετρήσεων σε διολισθαίνουσες χώρες, όπως η Βραζιλία, η Ουγγαρία, οι Φιλιππίνες, και η Τουρκία πιθανότατα θα έχουν αποφασιστικό αντίκτυπο στις δημοκρατικές προοπτικές αυτών των κρατών. Άλλες εκλογές, όπως αυτές στην Κολομβία, στην Κένυα, και στη Νιγηρία, θα είναι επίσης σημαντικές λόγω της υπερμεγέθους επιρροής που ασκούν αυτές οι χώρες στις περιοχές τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με άλλους ενδιαφερόμενους εταίρους, θα πρέπει να εμπλακούν δυναμικά στο διάστημα πριν τις αναμετρήσεις, με στόχο όχι να επηρεάσουν τα εκλογικά αποτελέσματα αλλά να υπογραμμίσουν ότι η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί στενά την διεξαγωγή των εκλογών. Η Ουάσιγκτον και άλλες ξένες πρωτεύουσες πρέπει να επιδείξουν ότι ενδιαφέρονται βαθιά για το εάν επιτρέπεται στους υποψηφίους της αντιπολίτευσης να εισέλθουν στην εκλογική διαδικασία, εάν προστατεύονται τα βασικά πολιτικά δικαιώματα καθ' όλη την διάρκεια της [προεκλογικής] εκστρατείας, εάν η εκλογική διοίκηση είναι αξιόπιστη, και εάν τα αποτελέσματα γίνονται σεβαστά.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρειαστεί επίσης να βελτιώσουν την απάντησή τους στα πραξικοπήματα. Τα τελευταία χρόνια, η ελκυστική ιδέα ότι τα πραξικοπήματα ανήκουν στο παρελθόν έγινε της μόδας στους ακαδημαϊκούς και πολιτικούς κύκλους. Όμως τα γεγονότα του 2021 διέψευσαν αυτή την αντίληψη. Οι στρατιωτικές καταλήψεις [της εξουσίας] στο Τσαντ, στην Γουινέα, στο Μάλι, στη Μιανμάρ, και στο Σουδάν —και ένα προεδρικό «αυτο-πραξικόπημα» στην Τυνησία— επέφεραν σοβαρά πλήγματα στις δημοκρατικές προοπτικές αυτών των χωρών. Η Ουάσιγκτον έχει αγωνιστεί για να αντιμετωπίσει αυτές τις κρίσεις με διάφορους βαθμούς οξυδέρκειας και αποτελεσματικότητας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να οξύνει την απάντησή της στον άμεσο απόηχο ενός πραξικοπήματος και να ενισχύσει τις πολιτικές της για να διακόψει τέτοια γεγονότα προτού πραγματοποιηθούν. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Σουδάν, για παράδειγμα, υποδηλώνουν την ανάγκη ευθυγράμμισης των, σε υψηλό επίπεδο, εκφράσεων της δημοκρατικής δέσμευσης των ΗΠΑ με τους εξειδικευμένους για κάθε χώρα σχεδιασμούς πολιτικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να εξετάσουν πώς θα διατηρήσουν την εστίαση και τη μόχλευσή τους για εκτεταμένη περίοδο, ώστε να διασφαλίσουν ότι οι μετα-πραξικοπηματικές πολιτικές μεταβάσεις στην πολιτική εξουσία (όταν υπάρχει υπόσχεση) θα συμβούν πραγματικά. Η Ουάσιγκτον δεν πρέπει ποτέ να υπερεκτιμήσει την ικανότητά της να διαμορφώνει τα αποτελέσματα, αλλά δεν πρέπει επίσης να υποτιμήσει την ικανότητά της να επηρεάζει τα ζητήματα επί τόπου ή την ισχύ του παραδείγματός της στο να στέκεται αλληλέγγυα στους δημοκρατικούς δρώντες.

Η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να αναπτύξει μια στρατηγική για την υποστήριξη υπεσχημένων δημοκρατικών ανοιγμάτων και να συμβάλει για να έρθουν εις πέρας. Μολονότι η παγκόσμια δημοκρατία είναι προβληματική, οι πολιτικές ευκαιρίες συνεχίζουν να αναδύονται, συχνά μέσω μεταρρυθμιστών προεδρικών υποψηφίων ή κομμάτων που νικούν έναν προβληματικό εν ενεργεία [ηγέτη]. Η Ουάσιγκτον θα έκανε καλά να βοηθήσει στην εδραίωση αυτών των ανοιγμάτων, ακόμη και σε χώρες όπου τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ είναι σχετικά μικρά. Τέτοιες προσπάθειες θα άμβλυναν το παγκόσμιο αφήγημα της δημοκρατικής αποτυχίας και θα σηματοδοτούσαν στις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις αλλού ότι οι διεθνείς εταίροι είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν την θετική αλλαγή. Η Ζάμπια είναι μια τέτοια περίπτωση, όπου οι εκλογές τον Αύγουστο του 2021 ανέτρεψαν έναν πρόεδρο γνωστό για τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έφεραν στην εξουσία έναν νέο ηγέτη με γνήσιους μεταρρυθμιστικούς στόχους. Η Ονδούρα ίσως είναι μια άλλη περίπτωση, εάν η νέα πρόεδρος, Xiomara Castro, εμμείνει στις φιλοδημοκρατικές υποσχέσεις της.