Μπορεί ο στρατός της Ουκρανίας να συνεχίσει να νικά;

Το 2014, όταν οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν στην Χερσόνησο της Κριμαίας, αντιμετώπισαν αξιοσημείωτα ελάχιστη αντίσταση. Ο ουκρανικός στρατός ήταν αδύναμος, άσχημα εκπαιδευμένος, και διεφθαρμένος. Ετούτος ήταν ο ουκρανικός στρατός που ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ανέμενε να συναντήσει όταν εισέβαλε ξανά στην χώρα [1], τον Φεβρουάριο του 2022. Υποθέτοντας ότι ο ουκρανικός στρατός δεν θα αντιστεκόταν ιδιαίτερα, η Ρωσία επέλεξε μια πολύπλευρη επίθεση προελαύνοντας από πολυάριθμες τοποθεσίες στην Ρωσία, στην Λευκορωσία, και στο ήδη κατεχόμενο ουκρανικό έδαφος. Μέχρι να γίνει σαφές ότι η πολύπλευρη εισβολή δεν θα επιτύγχανε την γρήγορη παράδοση [2] που ανέμενε το Κρεμλίνο, οι δυνάμεις της Ρωσίας ήταν διασκορπισμένες σε όλη την τεράστια χώρα και, σε πολλές περιπτώσεις, εξαντλούνταν οι προμήθειες τους.

Όρθια, σε ένα κατεστραμμένο ρωσικό τανκ κοντά στην [πόλη] Makariv, στην Ουκρανία, τον Μάιο του 2022. Mikhail Palinchak / Reuters
--------------------------------------------

Όπως ανακάλυψε ο Πούτιν, ο στρατός της Ουκρανίας έχει υποστεί μια ριζική μεταμόρφωση τα τελευταία οκτώ χρόνια, χάρη στις εντατικές προσπάθειες αναδιοργάνωσης και μεταρρυθμίσεων και στα δισεκατομμύρια δολάρια Δυτικής αρωγής ασφαλείας [3]. Τον Ιανουάριο του 2022, η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου (Congressional Research Service) ανέφερε ότι ο ουκρανικός στρατός είχε αυξηθεί από περίπου 6.000 ετοιμοπόλεμους στρατιώτες το 2014 σε σχεδόν 150.000 στρατιώτες, ένας αριθμός που έχει ανέβει από την ρωσική εισβολή και μετά, καθώς Ουκρανοί από όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν προσφερθεί εθελοντικά για στρατιωτική θητεία.

Ο ουκρανικός στρατός έχει επίσης αναβαθμίσει ευρέως τον εξοπλισμό του, χάρη σε μια μαζική εισροή Δυτικής στρατιωτικής βοήθειας. Από το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει περισσότερα από 6,1 δισεκατομμύρια δολάρια σε αρωγή ασφαλείας στο Κίεβο, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 3,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις 24 Φεβρουαρίου που άρχισε ο πόλεμος. Τις εβδομάδες μετά την ρωσική εισβολή, ο κατάλογος του στρατιωτικού εξοπλισμού που έχει λάβει η Ουκρανία μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες περιλαμβάνει σχεδόν 6.000 αντιαρματικά συστήματα Javelin, 1.400 πυραύλους Stinger, 16 ελικόπτερα Mi-17, και 90 οβιδοβόλα συστήματα πυροβολικού των 155 χιλιοστών, μαζί με περίπου 184.000 βλήματα πυροβολικού.

Εκτός από τον εξοπλισμό, τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν επωφεληθεί από χρόνια εκπαίδευσης από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών συνεργασίας, οι Ουκρανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (Ukrainian Special Operation Forces) —οι οποίες ιδρύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2015— διαθέτουν πλέον επτά συντάγματα ειδικών επιχειρήσεων, που έχουν εκπαιδευθεί από την Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (U.S. Special Operations Command Europe) και είναι ικανά να διαταράξουν τις ρωσικές επιχειρήσεις, όπως φημολογείται ακόμη και σε εχθρικό έδαφος. Ο ουκρανικός στρατός έχει υιοθετήσει επίσης ένα πιο εξελιγμένο σύστημα διοίκησης και ελέγχου και έχει δημιουργήσει ένα επαγγελματικό σώμα υπαξιωματικών με πρότυπο αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών. Τέλος, μολονότι η πλήρης έκταση αυτής της συνεργασίας είναι άγνωστη, οι Ουκρανοί λαμβάνουν εκτεταμένες, άμεσα αξιοποιήσιμες πληροφορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ για να υποστηρίξουν την άμυνά τους εναντίον των Ρώσων.

Οι Ουκρανοί έχουν άλλο ένα πλεονέκτημα: επειδή δίνουν μια υπαρξιακή μάχη [4] για την συνέχιση της ανεξαρτησίας της χώρας τους, έχουν ιδιαίτερα υψηλό κίνητρο και είναι ενωμένοι. Το ηθικό είναι ένας πολλαπλασιαστής ισχύος. Πέρα από την προθυμία τους να πολεμήσουν, οι Ουκρανοί επιδεικνύουν επίσης μια εντυπωσιακή ικανότητα να αναπτύσσουν ένα συγκεκριμένο στιλ πολέμου: τις ασύμμετρες, αντάρτικου τύπου, τακτικές που ακόμη και οι προηγμένες συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις των μεγάλων δυνάμεων έχουν ιστορικά δυσκολευτεί να αντιμετωπίσουν. Αυτή η επιτυχημένη στρατηγική άμβλυνε τις επιθέσεις της Ρωσίας στο Κίεβο και σε άλλες μεγάλες πόλεις.

Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μπει στον τρίτο μήνα του, ένα πράγμα που έγινε σαφές την τρίτη ημέρα του εξακολουθεί να ισχύει: ότι το Κρεμλίνο έχει υπερεκτιμήσει σοβαρά τις ικανότητες του ρωσικού στρατού και έχει υποτιμήσει βαθιά την ικανότητα και την αποφασιστικότητα [5] των Ουκρανών. Αλλά το επίκεντρο του πολέμου έχει πλέον μετατοπιστεί στην ανατολική Ουκρανία —και το ανοιχτό έδαφος ετούτου του τμήματος της χώρας απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση. Εάν ο ουκρανικός στρατός πρόκειται να κερδίσει στην [περιοχή] Ντονμπάς, πρέπει να πολεμήσει έναν πιο συμβατικό πόλεμο σε ένα λιγότερο ευνοϊκό επιχειρησιακό περιβάλλον. Αυτό που έφερε τους Ουκρανούς έως εδώ μπορεί να μην τους βοηθήσει εκεί.

ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ

Παρά τις προοπτικές για το αντίθετο, ο ουκρανικός στρατός δεν έχει καταρρεύσει και ο πόλεμος εναντίον της Ρωσίας δεν έχει εξελιχθεί σε ανταρσία [6]. Αυτή η μοίρα αποφεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό διότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν υιοθετήσει αντισυμβατικές τακτικές. Ενώ οι συμβατικοί στρατοί έχουν γενικά το πλεονέκτημα των αριθμών και της δύναμης πυρός, οι τακτικές του αντάρτικου επιτρέπουν σε μια μικρότερη δύναμη να εξισορροπήσει με την ευελιξία, την κινητικότητα, και την τοπική γνώση.

Αποφασίζοντας να μην εμπλακούν με τον εχθρό σε ανοιχτό έδαφος, όπου το πλεονέκτημα της Ρωσίας σε αριθμούς και βαρέα όπλα θα μπορούσε να αποδειχτεί συντριπτικό, οι ουκρανικές δυνάμεις οπισθοχώρησαν στις πόλεις, όπου ακόμη και οι καλύτερα εξοπλισμένοι εισβολείς αντιμετωπίζουν κακές πιθανότητες. Καθώς τα ρωσικά στρατεύματα προσπαθούσαν να ωθήσουν προς το Κίεβο [7] και άλλες μεγάλες πόλεις, οι Ουκρανοί εκμεταλλεύτηκαν τις, σε μεγάλο βαθμό, ανυπεράσπιστες γραμμές ανεφοδιασμού των Ρώσων και την ανεξήγητη συνήθειά τους να μετακινούν άρματα μάχης και άλλα στρατιωτικά οχήματα σε ανοιχτούς δρόμους, χωρίς να χρησιμοποιούν πεζοπόρα στρατεύματα για να εντοπίσουν πιθανές ενέδρες. Λειτουργώντας σε μικρότερες, πιο κινητικές μονάδες, το ουκρανικό πεζικό έστησε ενέδρες σε ρωσικά άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Οπλισμένο με φορητά αντιαρματικά όπλα που προμηθεύτηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατέστρεψε και κατέλαβε ρωσικό εξοπλισμό και σταμάτησε την προέλαση της Ρωσίας. Ως μπόνους, η πρόκληση τέτοιων ζημιών στις δυνάμεις της Ρωσίας μέσω ενεδρών και τακτικών «χτύπα και φύγε» είχε την ψυχολογική επίπτωση της ταπείνωσης του υποτιθέμενου ανώτερου ρωσικού στρατού.

Ακόμη και τα τοπικά αμυντικά τάγματα, τα οποία αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από εθελοντές με ελάχιστη προηγούμενη εμπειρία μάχης, έχουν χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τις τακτικές αντάρτικου τύπου. Αναλογιστείτε ένα επεισόδιο που αναφέρθηκε από τις τοπικές αμυντικές δυνάμεις της Ουκρανίας στις αρχές Μαρτίου: ένας ανεκπαίδευτος 20χρονος νεοσύλλεκτος με χειροκίνητο εκτοξευτή χειροβομβίδων σταμάτησε το προπορευόμενο άρμα μάχης μιας ρωσικής φάλαγγας στα περίχωρα του Κιέβου, προτού καλέσει τις τακτικές ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις για να καταστρέψουν την υπόλοιπη φάλαγγα. Αυτά τα τοπικά αμυντικά τάγματα έχουν χρησιμεύσει ως η πρώτη γραμμή άμυνας σε ορισμένες περιοχές, αναλαμβάνοντας γρήγορα δράση πριν μπορέσουν να κινητοποιηθούν τα συμβατικά στρατεύματα. Σύμφωνα με συνεντεύξεις των τοπικών Αρχών που αναφέρθηκαν στα ουκρανικά media, όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν για πρώτη φορά στην πόλη Sumy, στην βορειοανατολική Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, απωθήθηκαν από τοπικές αμυντικές μονάδες και ομάδες πολιτών που χρησιμοποιούσαν χειροβομβίδες, μικρά όπλα, και βόμβες μολότοφ. Αυτές οι ενέργειες αγόρασαν χρόνο στον ουκρανικό στρατό ώστε να αναπτύξει βαρύτερο πυροβολικό, drones, και πρόσθετες δυνάμεις για να υπερασπιστεί την πόλη, ακόμη και όταν η γύρω περιοχή έπεσε υπό ρωσική κατοχή.

Η ικανότητα των Ουκρανών υπερασπιστών να επικοινωνούν αποτελεσματικά μεταξύ τους και με τους τοπικούς πληθυσμούς ήταν κρίσιμη για την επιτυχία τους. Οι Ουκρανοί πολίτες και οι τοπικές μονάδες άμυνας έχουν χρησιμοποιήσει φορητούς υπολογιστές, smartphones, ακόμη και ένα chatbot του Telegram για να αλληλοενημερώνονται και να [ενημερώνουν] τον στρατό για τις ρωσικές κινήσεις. Στα τέλη Φεβρουαρίου, οι πληροφορίες των κατοίκων επέτρεψαν στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας να καταστρέψουν περισσότερες από 200 μονάδες ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή Poltava. Άμαχοι εθελοντές έχουν επίσης παράσχει στις ουκρανικές δυνάμεις τρόφιμα, ρούχα, αλεξίσφαιρα γιλέκα, ιατρικό εξοπλισμό, και συσκευές νυχτερινής όρασης.

Στη Μαριούπολη, οι ουκρανικές δυνάμεις δεν απέκρουσαν την ρωσική εισβολή, αλλά παρόλα αυτά χρησιμοποίησαν τακτικές αστικής άμυνας για να αποτρέψουν τους Ρώσους από μια πολυπόθητη νίκη [8]. Για πάνω από δύο μήνες, οι Ρώσοι έχουν χρησιμοποιήσει βαρύ πυροβολικό και πυραύλους, αεροπορικές επιθέσεις, και συνεχείς βομβαρδισμούς πολιτικών κτηρίων και υποδομών για να καταλάβουν αυτή την στρατηγικά σημαντική πόλη-λιμάνι. Ακόμα κι έτσι, η σκληρή ουκρανική αντίσταση υποχρέωσε τους Ρώσους να θυσιάσουν πολλούς στρατιώτες. Σύμφωνα με μια ενημέρωση των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών, η αστική μάχη έχει εξαντλήσει τις ρωσικές δυνάμεις και έχει μειώσει την μαχητική αποτελεσματικότητά τους. Παρά τις ανανεωμένες ρωσικές απόπειρες για να καταληφθεί το τελευταίο προπύργιο της ουκρανικής αντίστασης, το εργοστάσιο χάλυβα Azovstal της πόλης, οι εικόνες των Ουκρανών υπερασπιστών να τα βγάζουν πέρα ενάντια στις ρωσικές επιθέσεις στη Μαριούπολη συνεχίζουν να διαδραματίζουν έναν ζωτικής σημασίας ρόλο στον πόλεμο των πληροφοριών, εκθέτοντας την βαναυσότητα και την καταστροφή που προκλήθηκε από την Ρωσία και συσπειρώνοντας την Δυτική υποστήριξη στην Ουκρανία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

Αφότου ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα την απόφασή της να μετατοπίσει τις επιθετικές πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Ντονμπάς, η Ρωσία έχει αποσύρει τις δυνάμεις της [που βρίσκονταν] γύρω από το Κίεβο και το Τσερνίχιβ, μια πόλη 100 μίλια βόρεια της πρωτεύουσας. Το κύριο βάρος των μαχών φαίνεται τώρα συγκεντρωμένο στα ανατολικά της Ουκρανίας. Αυτό το θέατρο επιχειρήσεων προσφέρει πολύ διαφορετικές συνθήκες από εκείνες με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπη νωρίτερα στην εκστρατεία, και θα απαιτήσει τόσο από τους Ρώσους όσο και από τους Ουκρανούς να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους.

Για να κερδίσουν στη Ντονμπάς, οι Ρώσοι πρέπει γρήγορα να απομακρυνθούν από την αποτυχημένη στρατηγική της προσπάθειας κατάληψης του Κίεβου, που τους βάλτωσε σε αστικά κέντρα που εκτείνονται στα βόρεια, στα ανατολικά, και στα νότια της Ουκρανίας. Αντίθετα, πρέπει να εφαρμόσουν ένα σχέδιο που θα εκμεταλλεύεται το ευνοϊκότερο έδαφος στα ανατολικά. Οι ανοιχτοί χώροι και οι εκτεταμένες πεδιάδες της περιοχής της Ντονμπάς παρουσιάζουν το είδος του επιχειρησιακού περιβάλλοντος που προτιμούν οι μεγάλοι, συμβατικοί στρατοί, όπως της Ρωσίας. Αυτό το έδαφος θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ρωσία να συσσωρεύσει δυνάμεις, να κάνει ελιγμούς σε μεγάλα στοιχεία πυροβολικού όπως όλμους και οβιδοβόλα, και να προωθήσει επιθέσεις των τεθωρακισμένων για να περικυκλώσει και να αποκόψει τα ουκρανικά στρατεύματα στα ανατολικά. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν επίσης να αναπτύξουν εκτενέστερα την αεροπορία τους. Η εγγύτητα στα ρωσικά και τα κατεχόμενα από την Ρωσία εδάφη, εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να συμβάλλει στον μετριασμό των προκλήσεων της επιμελητείας επί του εδάφους.

Αλλά οι ρωσικές δυνάμεις ίσως είναι πολύ εξαντλημένες και αποθαρρυμένες για να αξιοποιήσουν πλήρως τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα της νέας γεωγραφίας του πολέμου. Τα άρματα μάχης και οι μηχανοκίνητες μονάδες τυφεκιοφόρων της Ρωσίας και οι ελίτ [δυνάμεις] Spetsnaz και οι αερομεταφερόμενες δυνάμεις της, που θα ήταν η συλλογική ραχοκοκαλιά της μάχης στη Ντονμπάς, έχουν ήδη υποστεί καταστροφικές απώλειες και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντικατασταθούν. Μολονότι η Ρωσία έχει διορίσει έναν γενικό διοικητή της επιχείρησης για να βοηθήσει στον συντονισμό, και μάλιστα έστειλε τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του ρωσικού στρατού, στρατηγό Valery Gerasimov, να επισκεφθεί την πρώτη γραμμή, τα πιο θεμελιώδη προβλήματα επιμελητείας, επικοινωνιών, και διοίκησης και ελέγχου δεν λύνονται εύκολα. Επιπλέον, η πίεση για να επιδειχθούν οι στόχοι που θα επιτευχθούν, εγκαίρως για τις 9 Μαΐου, όταν η Ρωσία θα γιορτάσει τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας, θα μπορούσε να υποχρεώσει σε λάθη.

Οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν σχεδόν την αντίθετη πρόκληση. Για να κερδίσουν στη Ντονμπάς, πιθανώς θα πρέπει να στραφούν σε μια πιο συμβατική μάχη σε ανοιχτό έδαφος, όπου ίσως είναι πιο ευάλωτοι. Το έδαφος στα ανατολικά δεν προσφέρει την κάλυψη που δίνουν τα δάση και οι αστικές περιοχές, καθιστώντας πιο δύσκολο για τις ουκρανικές δυνάμεις να διεξαγάγουν τις επιθέσεις τύπου αντάρτικου που λειτούργησαν τόσο καλά στο πρώτο στάδιο του πολέμου. Σε αυτό το συμβατικό στυλ πολέμου, οι Ουκρανοί χρειάζονται περισσότερα άρματα μάχης, πυροβολικό, και ρουκέτες για να διεξαγάγουν μια μεγάλης κλίμακας αντεπίθεση. Αλλά το να μεταφερθούν τα όπλα και ο εξοπλισμός που φθάνουν από τις Δυτικές χώρες στην πρώτη γραμμή θα μπορούσε να πάρει περισσότερο χρόνο και να απαιτήσει την κάλυψη περισσότερου εδάφους από όσο απαιτούσε πριν, αφήνοντας δυνητικά τις γραμμές ανεφοδιασμού ευάλωτες στις ρωσικές επιθέσεις.

Οι αριθμοί έχουν σημασία και για την ουκρανική πλευρά. Μια μικρή, καλά εξοπλισμένη δύναμη με υψηλό κίνητρο θα μπορούσε να υπερασπιστεί μια πόλη ενάντια σε μια πολύ μεγαλύτερη επιθετική δύναμη, ακόμη και να νικήσει. Σε ανοιχτό έδαφος, ειδικά εάν οι Ουκρανοί θελήσουν να μετακινηθούν από μια αμυντική στάση, να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη, και να εκδιώξουν τους Ρώσους στρατιώτες από την περιοχή της Ντονμπάς, θα χρειαστούν σοβαρές ενισχύσεις. Υπάρχουν περιορισμένες πληροφορίες για το πόσοι Ουκρανοί έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής στη μάχη. Δεδομένης της έντασης της μάχης και της κλίμακας των ρωσικών απωλειών, είναι πιθανό να είναι πολύ περισσότεροι από τις επίσημες εκτιμήσεις της Ουκρανίας.

Οι Ουκρανοί έχουν αποδειχθεί πιο ευέλικτοι από τους Ρώσους. Η διασκορπισμένη δομή διοίκησης και η αυτονομία που επέτρεψε σε κάθε επιχειρησιακή διοίκηση να συντονίζει τις επιχειρήσεις που ταιριάζουν καλύτερα στις τοπικές συνθήκες, θα πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν προς όφελος της Ουκρανίας —και οι δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στη Ντονμπάς είναι κάποιες από τις καλύτερες και πιο έμπειρες της χώρας, έχοντας περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια πολεμώντας τους Ρώσους και τους υποστηριζόμενους από την Ρωσία αυτονομιστές. Μολονότι είναι πιθανώς πιο επικίνδυνες σε ανοιχτό έδαφος, οι ενέδρες και οι επιθέσεις «χτύπα και φύγε» εναντίον των ρωσικών γραμμών εφοδιασμού μπορούν ακόμη να προκαλέσουν ζημιά. Το ηθικό παραμένει υψηλό και οι Δυτικές χώρες φαίνονται δεσμευμένες στο να παράσχουν στρατιωτική βοήθεια και υποστήριξη πληροφοριών. Αν και τίποτα δεν είναι εγγυημένο, οι Ουκρανοί έχουν κάποια από τα βασικά κομμάτια για να διατηρήσουν την δυναμική τους και να προσαρμοστούν στο νέο πεδίο μάχης στη Ντονμπάς.

ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η προσπάθεια πρόβλεψης της τροχιάς αυτού του πολέμου έχει αποδειχτεί μια μάταιη άσκηση. Και ενώ η εκ των υστέρων γνώση είναι πάντα τέλεια, οι πιθανότητες μιας γρήγορης, αποφασιστικής νίκης της Ρωσίας [9] δεν ήταν ποτέ καλές. Όχι για μια επιθετική εκστρατεία που υποτίθεται ότι θα καταλάμβανε χωρίς σκληρή μάχη μια πόλη του μεγέθους του Κιέβου. Σίγουρα όχι από όταν η επίθεση διασπάστηκε σε πολλαπλά αστικά μέτωπα. Η ιστορία των αστικών εχθροπραξιών, άλλωστε, σημαδεύεται από σκληρές μάχες φθοράς. Ο πόλεμος στη Ντονμπάς διαμορφώνεται σε μια κυρίως συμβατική μάχη, που διεξάγεται σε ανοιχτό έδαφος μεταξύ δύο πλευρών που είναι σχετικά ισοδύναμες σε αριθμό και εξοπλισμό. Μολονότι αυτό το νέο επιχειρησιακό περιβάλλον στα ανατολικά υποχρεώνει τόσο την Ρωσία όσο και την Ουκρανία να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους, η ισορροπία ισχύος, σε αυτή την περίπτωση, δεν ευνοεί μια γρήγορη νίκη.

Ούτε είναι πιθανό ένα γρήγορο, αποφασιστικό αποτέλεσμα, όταν ληφθεί υπόψη η πολιτική. Οι Ουκρανοί ενθαρρύνονται από την επιτυχή απόκρουση της επίθεσης της Ρωσίας στο Κίεβο και είναι εξοργισμένοι από τις αποδείξεις για ειδεχθή εγκλήματα πολέμου εναντίον απλών πολιτών. Δεν έχουν κίνητρο να αποδεχτούν μια κατάπαυση του πυρός που κατατρώει την επικράτειά τους. Ταυτόχρονα, ο Πούτιν είναι απίθανο να συμβιβαστεί [10] με μια αδιέξοδη μάχη, με περιορισμένο έλεγχο, πέρα από τα ήδη αμφισβητούμενα τμήματα της ανατολικής Ουκρανίας, ως αποτέλεσμα ενός πολέμου που υποσχόταν πολλά περισσότερα και έχει ήδη κοστίσει τόσο ακριβά στον ρωσικό στρατό. Πρόσφατες εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων υποδηλώνουν ότι η Ρωσία ίσως προετοιμάζεται διπλωματικά, στρατιωτικά, και οικονομικά για μια παρατεταμένη σύγκρουση. Η μάχη στη Ντονμπάς είναι επομένως πιθανό να είναι βάναυση, αλλά δεν θα είναι γρήγορη και ίσως να μην είναι αποφασιστική.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/lists/2022-02-24/how-understand-crisis-uk...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-04-29/how-not-invad...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-11/arming-ukrain...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-05-04/war-over-ukra...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-04-22/ukraine-can-win
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-08/how-war-ukrai...
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2022-03-09/ukraine-di...
[8] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-04/what-if-russi...
[9] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-02-18/what-if-russi...
[10] http://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2021-06-14/how-biden-s...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-05-09/can-ukraines-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition