Γιατί αποτυγχάνουν οι Συμφωνίες του Αβραάμ | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Γιατί αποτυγχάνουν οι Συμφωνίες του Αβραάμ

Ο παραγκωνισμός των Παλαιστινίων αποτελεί συνταγή για βία, όχι για ειρήνη
Περίληψη: 

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ δεν έχουν προωθήσει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, διότι ο στόχος του Ισραήλ με την υπογραφή των Συμφωνιών ήταν να ανακατευθύνει την παγκόσμια προσοχή μακριά από την στρατιωτική κατοχή του και όχι να την τερματίσει. Χωρίς την διεθνή εμπλοκή, ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων και οι αρπαγές γης από το Ισραήλ θα συνεχιστούν.

H ZAHA HASSAN είναι συνεργάτις στο Carnegie Endowment for International Peace. Υπηρέτησε ως συντονίστρια και ανώτερη νομική σύμβουλος της παλαιστινιακής διαπραγματευτικής ομάδας κατά την διάρκεια της προσπάθειας της Παλαιστίνης για ένταξη στον ΟΗΕ.
Ο MARWAN MUASHER είναι αντιπρόεδρος σπουδών στο Carnegie Endowment for International Peace. Ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Ιορδανίας από το 2002 έως το 2004 και Αναπληρωτής Πρωθυπουργός από το 2004 έως το 2005.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2020, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στάθηκε στο μπαλκόνι του Λευκού Οίκου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Βενιαμίν Νετανιάχου, και τους υπουργούς Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) και του Μπαχρέιν για να κάνει τα αποκαλυπτήρια ενός από τα χαρακτηριστικά επιτεύγματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησής του: τις Συμφωνίες του Αβραάμ (Abraham Accords). Ο Τραμπ δήλωσε ότι το σύμφωνο, μέσω του οποίου το Μπαχρέιν και τα ΗΑΕ έγιναν τα δύο πρώτα κράτη του [Περσικού] Κόλπου που αναγνώρισαν το Ισραήλ, σηματοδότησε «την αυγή μιας νέας Μέσης Ανατολής». Από τότε, το Σουδάν και το Μαρόκο έχουν επίσης εξομαλύνει τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπέγραψαν εμπορική συμφωνία με την χώρα. Αυτή η διάσπαση της αραβικής ενότητας ήταν αξιοσημείωτη, δεδομένης της επί μακρόν δέσμευσης του αραβικού κόσμου να παρακρατήσει την πολιτική αναγνώριση έως ότου το Ισραήλ συμφωνήσει να τερματίσει την στρατιωτική του κατοχή σε αραβική γη και να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο.

13062022-1.jpg

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, φιλοξενεί τους ηγέτες για την τελετή της υπογραφής των Συμφωνιών του Αβραάμ στον Λευκό Οίκο, τον Σεπτέμβριο του 2020. Tom Brenner / Reuters
-------------------------------------------

Για να εμβαθύνει τους δεσμούς που εγκαινιάστηκαν με τις Συμφωνίες, το Ισραήλ φιλοξένησε μια σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο, στην οποία συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι του Μπαχρέιν, της Αιγύπτου, του Μαρόκου, των ΗΑΕ, και των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην συνάντηση, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, υπενθύμισε στους παρευρισκόμενους ότι η αραβική ομαλοποίηση δεν αποτελεί υποκατάστατο μιας πολιτικής λύσης μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων. Αλλά παρόλο που [και] άλλοι αναφέρθηκαν στην ισραηλινο-παλαιστινιακή ειρήνη στις προετοιμασμένες δηλώσεις τους, ετούτο το θέμα δεν βρισκόταν στην ατζέντα. Οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν καν προσκεκλημένοι στην συγκέντρωση. Και η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία -δύο παίκτες που θα ήταν ζωτικής σημασίας στην διαμεσολάβηση για μια λύση δύο κρατών- ήταν εμφανώς απούσες.

Όταν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπέγραψαν τις Συμφωνίες του Αβραάμ, ο πρεσβευτής της χώρας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Yousef al-Otaiba, δήλωσε ότι το «πιο άμεσο και σημαντικό αποτέλεσμα» της συμφωνίας ήταν η υπόσχεση του Ισραήλ να αναστείλει την προγραμματισμένη προσάρτηση της παλαιστινιακής γης και να επιδιώξει μια ειρηνευτική συμφωνία κατόπιν διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, η de facto προσάρτηση συνεχίζεται ακατάπαυστα και οι Ισραηλινοί ηγέτες έχουν σχεδόν αποκηρύξει τις συνομιλίες με τους Παλαιστίνιους. Η αλήθεια είναι ότι οι Συμφωνίες δεν έχουν προωθήσει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, διότι ο στόχος του Ισραήλ με την υπογραφή των Συμφωνιών ήταν να ανακατευθύνει την παγκόσμια προσοχή μακριά από την στρατιωτική του κατοχή και όχι να την τερματίσει. Χωρίς την διεθνή εμπλοκή, ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων και οι αρπαγές γης από το Ισραήλ θα συνεχιστούν. Δείτε πώς, στις αρχές Μαΐου, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ έκρινε ότι οκτώ χωριά στην Δυτική Όχθη μπορούν να ισοπεδωθούν και εκατοντάδες κάτοικοί τους να εκδιωχθούν, ώστε ο ισραηλινός στρατός να μπορέσει να χρησιμοποιήσει την περιοχή ως ζώνη πυρών.

Η καθημερινή βία που είναι η στρατιωτική κατοχή από το Ισραήλ λαμβάνει χώρα σε μεγάλο βαθμό χωρίς διεθνή κατακραυγή. Το ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επέκριναν την ισραηλινή αστυνομία για την επίθεση σε πενθούντες στην κηδεία της Παλαιστινιο-αμερικανίδας δημοσιογράφου Shireen Abu Aqleh —η οποία πιθανώς σκοτώθηκε από στοχευμένη ισραηλινή επίθεση ενώ έκανε ρεπορτάζ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με αναφορές του [πρακτορείου] Associated Press και του [τηλεοπτικού σταθμού] CNN— είναι η εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα. Αν οι δύο τελευταίοι μήνες αποτελούν προάγγελο, τότε το σκηνικό έχει στηθεί για να γίνει η κατάσταση στις κατεχόμενες περιοχές όλο και πιο ασταθής. Οι Παλαιστίνιοι θα αρνηθούν την επ' αόριστον αναβολή των βασικών δικαιωμάτων τους.

ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ έχουν επιτρέψει σε έναν αυξανόμενο αριθμό αραβικών κρατών να συνεργαστούν ανοιχτά με το Ισραήλ σε θέματα ασφάλειας και οικονομίας -χωρίς να απαιτείται από το Ισραήλ, ως αντάλλαγμα, να σταματήσει να οικοδομεί οικισμούς. Υπό την κυβέρνηση Τραμπ, εγκρίθηκαν προς κατασκευή δυόμισι φορές περισσότερες οικιστικές μονάδες στην Δυτική Όχθη από όσες [είχαν εγκριθεί] κατά την δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Ομπάμα. Οι εργασίες σε οδικά συστήματα και υποδομές αναμένεται να εξυπηρετήσουν επιπλέον ένα εκατομμύριο εποίκους, σύμφωνα με το ισραηλινό παρατηρητήριο Peace Now [1].