Γιατί αποτυγχάνουν οι Συμφωνίες του Αβραάμ

Απτόητη, η κυβέρνηση Μπάιντεν προτεραιοποιεί έναν νομοθετικό μηχανισμό της εποχής Τραμπ για να ενισχύσει τις συμφωνίες που ίσως νομιμοποιήσουν τους παράνομους εποικισμούς. Τον Δεκέμβριο του 2020, το Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο της Nita Lowey περί της Συνεργασίας για την Ειρήνη στη Μέση Ανατολή (Nita Lowey Middle East Partnership for Peace Act, MEPPA) για να κατευθύνει την χρηματοδότηση των ΗΠΑ σε κοινά επενδυτικά έργα μεταξύ των Ισραηλινών, των Παλαιστινίων, και των περιφερειακών ενδιαφερομένων. Σε μια εξόφθαλμη παράλειψη, ο MEPPA δεν περιέχει προστασίες για να εμποδίσει τους εποίκους να επωφεληθούν από το ταμείο. Στην πραγματικότητα, ένας αξιωματούχος της Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (U.S. Agency for International Development, USAID), ο οποίος μίλησε στην [ιστοσελίδα] Jewish Insider τον Απρίλιο του 2022 υπό τον όρο της ανωνυμίας, ανέφερε ότι τα έργα που αφορούν εποίκους δεν θα αποκλειστούν από τη μελέτη εφόσον υποστηρίζουν την λύση των δύο κρατών. Μολονότι είναι πιθανό κάποιοι έποικοι να υποστηρίζουν μια λύση δύο κρατών, είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος πώς θα έμοιαζε μια λυδία λίθος.

Παρά αυτές τις ανησυχίες, το, ελεγχόμενο από τους Δημοκρατικούς, Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο περί Ομαλοποίησης των Σχέσεων με το Ισραήλ (Israel Relations Normalization Act), ο οποίος απαιτεί από το Υπουργείο Εξωτερικών να μοχλεύσει την ισχύ και τους πόρους των ΗΠΑ για να επεκτείνει και να εμβαθύνει τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Το να εξουσιοδοτείται η προώθηση της επιρροής των ΗΠΑ στην υπηρεσία μιας ξένης κυβέρνησης δεν είναι ποτέ καλή πολιτική. Είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη όταν ένας όλο και μεγαλύτερος κατάλογος επιφανών νομικών εμπειρογνωμόνων και ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένης μιας ανάλυσης του Φεβρουαρίου του 2022, από την Διεθνή Διάσκεψη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Human Rights Clinic) της Νομικής Σχολής του [πανεπιστημίου] Χάρβαρντ (Harvard Law School), έχει προσδιορίσει ότι η μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ στα κατεχόμενη εδάφη της Δυτικής Όχθης ισοδυναμεί με απαρτχάιντ. Η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να ανησυχεί για τις ηθικές και νομικές συνέπειες του να είναι τόσο στενά αφοσιωμένη στις ενέργειες του Ισραήλ στα κατεχόμενα εδάφη, ιδιαίτερα καθώς εξετάζει το ενδεχόμενο να υποστηρίξει μια υπόθεση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Η διεθνής θέση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν εξυπηρετείται όταν οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ υποστηρίζουν την λογοδοσία για τις ρωσικές θηριωδίες, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην αποτροπή της λογοδοσίας για αδικήματα που διαπράττονται από το Ισραήλ.

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ QUID PRO QUO

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφεραν πολλά για να παρακινήσουν τα αραβικά κράτη να υπογράψουν τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Τα ΗΑΕ, ένα αυταρχικό καθεστώς με προβληματικό ιστορικό στα ανθρώπινα δικαιώματα, έλαβε μια υπόσχεση για προηγμένα οπλικά συστήματα. Το Σουδάν αφαιρέθηκε από την λίστα του Υπουργείου Εξωτερικού με τα κράτη-υποστηρικτές της τρομοκρατίας. Το Μαρόκο μπόρεσε να αποκτήσει την αμερικανική αναγνώριση της κυριαρχίας του στην Δυτική Σαχάρα, ένα έδαφος που η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει ως κατεχόμενο και που ο λαός των Sahrawi αξιώνει ως δικό του.

Αυτές οι ενέργειες δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ ούτε εξυπηρετούν την υπόθεση της ειρήνης. Το να ρίχνουν περισσότερα όπλα σε μια περιοχή που λαμβάνει ήδη σχεδόν τις μισές μεταφορές των ΗΠΑ θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την κούρσα των εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή, καθιστώντας την βίαιη σύγκρουση περισσότερο, και όχι λιγότερο, πιθανή. Θα σημάνει επίσης την παροχή ακόμη πιο προηγμένων όπλων στο Ισραήλ, μια χώρα που είναι αυτή καθαυτή σημαντικός εξαγωγέας όπλων, προκειμένου να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις του Κογκρέσου να διατηρήσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα του Ισραήλ στην περιοχή. Αυτές οι χωρίς όρους γενναιόδωρες παροχές απλώς μειώνουν τη μόχλευση των ΗΠΑ στο Ισραήλ. Γι’ αυτό ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μπορεί να αρνείται να επιτρέψει την επαναλειτουργία του προξενείου των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ και γι’ αυτό μπορεί να λέει ότι ακόμη και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναφέρουν την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, το Ισραήλ από μόνο του θα αποφασίσει εάν και πότε θα αναλάβει δράση εναντίον του Ιράν.

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ και τα έργα περιφερειακής ανάπτυξης που ελπίζουν να προωθήσουν δεν θα φέρουν οικονομική ανακούφιση στους εξαρτώμενους από δωρεές Παλαιστίνιους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι συμφωνίες δεν κάνουν τίποτα για να μετριάσουν τους ισραηλινούς περιορισμούς στις μετακινήσεις των Παλαιστινίων και στην πρόσβασή τους σε γη και φυσικούς πόρους. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, αυτές οι ισραηλινές πολιτικές κοστίζουν στην οικονομία της Δυτικής Όχθης δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην παλαιστινιακή οικονομική ανάπτυξη δεν είναι η έλλειψη κεφαλαίων ή ευφυίας˙ είναι η κατοχή.

Άλλα σημαντικά συμφέροντα των ΗΠΑ έχουν τεθεί σε κίνδυνο κατά την επιδίωξη της αραβικής ομαλοποίησης με το Ισραήλ. Η πίεση σε αραβικές κυβερνήσεις, με πληθυσμούς που υποστηρίζουν ευρέως τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και αντιτίθενται στην ομαλοποίηση, να υπογράψουν τις συμφωνίες, προκαλεί αυτές τις κυβερνήσεις να εντείνουν τις αυταρχικές τακτικές για να καταπνίξουν τις διαφωνίες, περιπλέκοντας την προώθηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αναγνώριση από τις ΗΠΑ της μαροκινής κυριαρχίας στην Δυτική Σαχάρα, παρά τα όσα λέει το διεθνές δίκαιο γι' αυτήν, δίνει στους αντιπάλους των ΗΠΑ, όπως η Ρωσία και η Κίνα, ένα άνοιγμα για να δικαιολογήσουν την δική τους περιφρόνηση στην κανονιστική συμπεριφορά. Ομοίως, η διαγραφή του Σουδάν από τον κατάλογο των κρατών–υποστηρικτών της τρομοκρατίας ως quid pro quo [αντάλλαγμα] για την αναγνώριση του Ισραήλ -αντί για την διαγραφή της χώρας από τον κατάλογο διότι έχει εκπληρώσει συγκεκριμένα ορόσημα όσον αφορά την τρομοκρατία- πολιτικοποιεί τις αντιτρομοκρατικές προσπάθειες και διακυβεύει την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.