Η Δύση παραμένει σταθερή | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η Δύση παραμένει σταθερή

Γιατί η υποστήριξη προς την Ουκρανία θα αντέξει την ρωσική πίεση

Η απροσδόκητη επιτυχία της επίθεσης της Ουκρανίας για να ανακαταλάβει εδάφη που είχε καταλάβει η Ρωσία μετά από την εισβολή της τον Φεβρουάριο, έχει αφήσει στον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, ελάχιστες επιλογές για να αλλάξει τον ρου του πολέμου. Χωρίς μια μαζική επιστράτευση, την οποία ο Πούτιν έχει αποκλείσει υπό τον φόβο της εγχώριας αντίθεσης, από την Ρωσία εξαντλούνται οι άνδρες και το υλικό για να διατηρήσει τα εδάφη που κρατά ακόμα, πόσω μάλλον για να ανακτήσει την πρωτοβουλία. Η καλύτερη ελπίδα του Πούτιν -ίσως η μόνη του ελπίδα- είναι ότι η Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία θα καταρρεύσει καθώς το κόστος του πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των ελλείψεων στην ενέργεια και των αυξανόμενων τιμών, αρχίζει να βρίσκει στόχο στην Ευρώπη.

19092022-1.jpg

Η ουκρανική σημαία έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, τον Ιούνιο του 2022. Yves Herman / Reuters
--------------------------------------------------------

Ο Πούτιν το έχει ξαναζήσει. Εισέβαλε στην Ουκρανία [2] πιστεύοντας ότι μια διαιρεμένη και αποδυναμωμένη Δύση δεν είχε τα κότσια για αντιπαράθεση. Έκανε λάθος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους απάντησαν με ενότητα και σφοδρότητα που εξέπληξε όχι μόνο την Μόσχα αλλά και πολλούς στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον. Οι Δυτικές χώρες επέβαλαν πρωτόγνωρες κυρώσεις στην ρωσική οικονομία, έστειλαν τεράστιες ποσότητες όπλων στην Ουκρανία, δέχτηκαν εκατομμύρια πρόσφυγες και παρείχαν κρίσιμης σημασίας οικονομική υποστήριξη για να κρατήσουν την οικονομία της Ουκρανίας στην επιφάνεια. Οι Ουκρανοί συσπειρώθηκαν για την υπόθεση της χώρας τους και έχουν ανακαταλάβει περισσότερα από 60.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους που είχε καταλάβει η Ρωσία από τον Φεβρουάριο και μετά.

Ο Πούτιν αντέδρασε στη σκληρή αντίσταση της Ουκρανίας και της Δύσης περιορίζοντας τις φιλοδοξίες του και μετατοπίζοντας τις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στα ανατολικά της Ουκρανίας. Καθώς το έκανε αυτό, μείωσε την παροχή ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και περίμενε να καταρρεύσει η αξιοσημείωτη ενότητα της Δύσης. Πλέον, με τον χειμώνα να βρίσκεται λίγους μήνες μακριά, βασίζεται στο ότι ο τερματισμός των αποστολών ρωσικού φυσικού αερίου θα προκαλέσει στην Ευρώπη [3] ακόμη περισσότερο πόνο και τελικά θα σπάσει την βούληση της Δύσης. Αυξάνει επίσης τη ρωσική ανάμειξη στην ευρωπαϊκή εσωτερική πολιτική για να ενισχύσει τις φιλορωσικές πολιτικές δυνάμεις, κυρίως στα δεξιά, ενώ συνεχίζει να χρησιμοποιεί την παραπληροφόρηση για να ενθαρρύνει το αφήγημα σε χώρες του παγκόσμιου Νότου ότι η Δύση ευθύνεται για την όλο και πιο επικίνδυνη οικονομική τους κατάσταση. .

Η πίεση στην Δυτική ενότητα είναι πραγματική. Η ευφορία και η αποφασιστικότητα που σηματοδότησε την αρχική έντονη αντίδραση στην εισβολή της Ρωσίας ήταν πάντα αναπόφευκτο ότι θα δοκιμαζόταν. Τόσο εντός όσο και μεταξύ των χωρών, οι διαμάχες για το ποιος έπρεπε να φέρει το βάρος του να κάνει την Ρωσία να πληρώσει για την επιθετικότητά της ήταν αναπόφευκτες. Οι ανησυχίες για την «κόπωση από την Ουκρανία» αυξήθηκαν το καλοκαίρι. Τον Ιούνιο, ο πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου Andrew Exum διακήρυξε [4] ότι «η υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία έχει κορυφωθεί». Τον επόμενο μήνα, ο Fareed Zakaria προειδοποίησε [5] ότι η στρατηγική της Δύσης κινδύνευε να αποτύχει διότι «τα σπίτια στην Ευρώπη μπορεί να μην έχουν αρκετή ζέστη» αυτόν τον χειμώνα.

Παρά αυτή την υπερβολική ανησυχία, ή ίσως εξαιτίας της, η κατάρρευση της Δυτικής αποφασιστικότητας παραμένει απίθανη, ακόμα κι αν η σημερινή αντεπίθεση της Ουκρανίας κωλυσιεργήσει. Αναγνωρίζοντας την δυνητική μόχλευση του Πούτιν [6], η Δύση έχει κινηθεί αποφασιστικά για να την υποσκάψει. Οι Ευρωπαίοι, ίσως ακόμη περισσότερο από τους Αμερικανούς, κατανοούν ότι το τίμημα της ελευθερίας είναι υψηλό - και ότι οι Ουκρανοί φέρουν πολύ μεγαλύτερο κόστος από όσο [φέρουν] οι ίδιοι. Το σοκ που προκλήθηκε από τον πρώτο μεγάλο χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πραγματικό και διαρκές —όπως και η αποφασιστικότητα να διασφαλιστεί ότι η Ρωσία θα αποτύχει.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ

Ο Πούτιν έχει δύο βασικούς μοχλούς για να διαιρέσει την Δύση: την ενέργεια, ιδίως τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη, και την παραπληροφόρηση, συμπεριλαμβανομένης της παρέμβασης σε ξένες πολιτικές προεκλογικές εκστρατείες. Πέρυσι, η ΕΕ εισήγαγε το 40% τοις εκατό του φυσικού αερίου που κατανάλωσε από την Ρωσία - με τη γερμανική εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο να βρίσκεται πιο κοντά στο 65%. Αυτοί οι αριθμοί είναι ακόμη υψηλότεροι σε πολλές χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η Ρωσία θα χειραγωγούσε τις εξαγωγές ρωσικού αερίου για να ωθήσει τις κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών - μια πρακτική που έχει επιταχύνει από την εισβολή στην Ουκρανία φέτος. Έχει κλείσει τον αγωγό Nord Stream 1, ο οποίος παραδίδει φυσικό αέριο απευθείας στην Γερμανία, και έχει διακόψει εξ ολοκλήρου τις προμήθειες στην Βουλγαρία, στην Δανία, στην Φινλανδία, στην Λετονία, στην Ολλανδία και στην Πολωνία. Οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη έχουν δεκαπλασιαστεί από πέρυσι, ενώ οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος έχουν επίσης εκτοξευθεί. Οι χώρες της ΕΕ έχουν δυσκολευτεί να βρουν γρήγορα εναλλακτικές για να αντικαταστήσουν τις ρωσικές πηγές ενέργειας και οι βιομηχανίες που εξαρτώνται από το φυσικό αέριο όπως τα χημικά και η μεταποίηση προειδοποιούν ότι αυτόν τον χειμώνα ίσως αντιμετωπίσουν την χειρότερη κρίση τους από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Ο Πούτιν υπολογίζει ότι καθώς οι τιμές θα εκτοξεύονται και η Ευρώπη [7] θα μένει στο κρύο, τα θυμωμένα κοινά θα πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να αναζητήσουν έναν συμβιβασμό με την Μόσχα για να αρχίσει να ρέει ξανά το φυσικό αέριο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν μια πρόκληση. Έχουν υποσχεθεί τεράστιες επιδοτήσεις στους καταναλωτές για να διατηρήσουν χαμηλές τις τιμές του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού ρεύματος. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε νέες πηγές εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένων της Αλγερίας, την Αυστραλίας και του Αζερμπαϊτζάν. Έχουν επίσης θεσπίσει μέτρα συντήρησης, συμπεριλαμβανομένων του σβησίματος των φώτων σε δημόσια κτίρια και το χαμήλωμα των θερμοστατών, για να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τα αποθέματα φυσικού αερίου. Ωστόσο, ένας ιδιαίτερα σκληρός χειμώνας θα μπορούσε να περιορίσει υπερβολικά τις προμήθειες, υποχρεώνοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να απευθύνουν έκκληση στον Πούτιν να συνεχίσει την ροή φυσικού αερίου.

Ο Πούτιν είναι επίσης γνωστός για το ότι χρησιμοποιεί την παραπληροφόρηση για να αναμειχθεί ανάμειξη σε πολιτικές προεκλογικές εκστρατείες. Σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, το Κρεμλίνο έχει δαπανήσει περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια [8] από το 2014 και μετά σε ξένα πολιτικά κόμματα και υποψηφίους, σε μια προσπάθεια να γείρει τα εκλογικά αποτελέσματα υπέρ του. Στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η παραπληροφόρηση συνεχίζει να τροφοδοτεί το φιλορωσικό αίσθημα, ειδικά μεταξύ των ακροδεξιών φωνών. Η παρέμβαση από την Μόσχα συνέβαλλε στο να πειστούν [9] οι φιλο-πουτινικοί ηγέτες κομμάτων στην Ιταλία, όπως ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι του Forza Italia, να ρίξουν την ιταλική κυβέρνηση [εθνικής] ενότητας υπό την ηγεσία του Μάριο Ντράγκι, η οποία ήταν απροσδόκητα σταθερή στην καταδίκη της επιθετικότητας της Ρωσίας. Ο στρατός παραπληροφόρησης του Πούτιν συνεχίζει επίσης να πυροδοτεί εντάσεις σε άλλα μέρη της Ευρώπης, ενισχύοντας την ψευδή πληροφόρηση για ενέργειες της Δύσης και κατηγορώντας τους Ουκρανούς «Ναζί» για την σύγκρουση. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Κρεμλίνο εκμεταλλεύεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τροφοδοτεί ευνοϊκά αφηγήματα σε δεξιά media για να τροφοδοτήσει την εσωτερική διαφωνία σχετικά με το εάν [οι ΗΠΑ] πρέπει να υψώσουν το ανάστημα τους στην Ρωσία και με τί κόστος.

Κρίσιμης σημασίας σε αυτήν την εκστρατεία είναι η προσπάθεια [της Ρωσίας] να κάνει την Δύση να φαίνεται κακή. Η Ρωσία έχει κατηγορήσει τη Δύση για τις παγκόσμιες κρίσεις των τροφίμων και των καυσίμων που ο πόλεμος έχει επιταχύνει. Και αυτό έχει λειτουργήσει, ειδικά στον παγκόσμιο Νότο, όπου πολλοί αποδίδουν τις αυξανόμενες δυσκολίες τους εξίσου στις Δυτικές κυρώσεις όσο και στην ρωσική απόφαση για πόλεμο, παρόλο που οι κυρώσεις αποκλείουν συγκεκριμένα τις εξαγωγές τροφίμων, και είναι η Ρωσία αυτή που έχει ωφεληθεί πολύ από τις αυξανόμενες τιμές των καυσίμων.

Ακόμη και αφότου η Ουκρανία άμβλυνε την αρχική ρωσική εισβολή, οι εκκλήσεις προς την Δύση να βρει μια διέξοδο από τον πόλεμο αυξήθηκαν. Οι αυτοαποκαλούμενοι «ρεαλιστές» διακίνησαν σχέδια που ενθάρρυναν τις ουκρανικές παραχωρήσεις ή ακόμα και την συνθηκολόγηση για τον τερματισμό του πολέμου. Πιστεύοντας ότι η Ουκρανία δεν είχε καμία σοβαρή προοπτική να αναστρέψει τα ρωσικά κέρδη, στοχαστές με επιρροή όπως ο Χένρι Κίσινγκερ [10] και οι πολιτικοί επιστήμονες Barry Posen [11] και Charles Kupchan [12] υποστήριξαν ότι η καλύτερη επιλογή του Κιέβου ήταν να επιδιώξει την ειρήνη, να αποδεχτεί τουλάχιστον μια προσωρινή απώλεια εδαφών και να απαρνηθεί την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Ντράγκι [13], ζήτησαν μια κατάπαυση του πυρός που θα διατηρούσε τα ρωσικά κέρδη σε ισχύ, και άλλοι, όπως ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν [14], προειδοποίησαν για τον κίνδυνο ταπείνωσης της Μόσχας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ έχουν αντισταθεί σε αυτές τις εκκλήσεις, αλλά η υλική και οικονομική υποστήριξη προς την Ουκρανία αρχίζει να επιβραδύνεται. Από κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εξαντληθεί τα όπλα και οι στρατιωτικές προμήθειες προς μεταφορά στην Ουκρανία και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι προειδοποιούν ότι τα εξαιρετικά επίπεδα στρατιωτικής υποστήριξης που έχουν στείλει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία τους τελευταίους έξι μήνες θα είναι αδύνατο να διατηρηθούν, καθώς τα στρατιωτικά αποθέματα των ΗΠΑ αρχίζουν να λιγοστεύουν. Η οικονομική στήριξη επιβραδύνεται επίσης, με τα αιτήματα για περισσότερη οικονομική βοήθεια προς το Κίεβο να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο σκεπτικισμό στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους [να βρίσκονται] πολύ πίσω στην εκπλήρωση των αρχικών τους υποσχέσεων για αρωγή.

ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ

Παρά αυτές τις πιέσεις, η Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία παραμένει ισχυρή. Το κοινό των ΗΠΑ συνεχίζει να τάσσεται σθεναρά υπέρ της βοήθειας στην Ουκρανία. Πάνω από το 70% των Αμερικανών υποστηρίζουν [15] την παροχή στρατιωτικής και οικονομικής αρωγής στην Ουκρανία, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που διεξήχθη από το Συμβούλιο του Σικάγο για τις Παγκόσμιες Υποθέσεις (Chicago Council on Global Affairs). Οι λίγοι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου που ψηφίζουν «όχι» για την αρωγή στην Ουκρανία λαμβάνουν υπερμεγέθη προσοχή από τα media, αλλά μεγάλες διακομματικές πλειοψηφίες τόσο στην Βουλή [των Αντιπροσώπων] όσο και στην Γερουσία έχουν επανειλημμένα ψηφίσει «ναι». Και σε μια σταθερή επίδειξη της δέσμευσης των ΗΠΑ, 95 γερουσιαστές ψήφισαν να εγκρίνουν την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ – επεκτείνοντας έτσι τις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ σε χώρες στην βορειοδυτική πτέρυγα της Ρωσίας.

Η ευρεία υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Ουκρανία έχει σκληρύνει την υποστήριξη σε όλη την Δύση. Η γρήγορη και αποφασιστική στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας ήταν επίσης κρίσιμης σημασίας. Το Βερολίνο πίστευε επί μακρόν ότι η ειρήνη απαιτούσε τον διάλογο, την εμπλοκή και το εμπόριο με την Μόσχα —ακόμη και την γερμανική εξάρτηση από την ρωσική ενέργεια. Όχι πια. Η κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών και του Κόμματος των Πρασίνων έχει εγκαταλείψει την ιδέα δεκαετιών ότι η μεγαλύτερη εμπλοκή θα συνέβαλε στην αποφυγή της σύγκρουσης με την Ρωσία. Απογαλακτίζει την Γερμανία από το ρωσικό φυσικό αέριο και έχει συμφωνήσει να τερματίσει φέτος τις ρωσικές εισαγωγές άνθρακα και πετρελαίου. Το Κόμμα των Πρασίνων έχει ενστερνιστεί αυτό που ένας από τους επικεφαλής αξιωματούχους του, ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Robert Habeck, αποκάλεσε [16] την «πικρή» απόφαση για την επανενεργοποίηση των εργοστασίων άνθρακα. Η συνάδελφος του Habeck στο Κόμμα των Πρασίνων, η υπουργός Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, έχει δεσμευθεί [17] ότι το Βερολίνο «θα σταθεί δίπλα στην Ουκρανία για όσο καιρό χρειαστεί» και ότι η βοήθειά του θα περιλαμβάνει όπλα, καθώς και οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια. Το γερμανικό κοινό φαίνεται να επιδοκιμάζει. Μια δημοσκόπηση του Ιουλίου βρήκε ότι το 70% των Γερμανών ερωτηθέντων ήθελε από την κυβέρνησή τους να στηρίξει την Ουκρανία, παρόλο που σχεδόν οι μισοί εξ’ αυτών πιστεύουν ότι οι κυρώσεις βλάπτουν τη Γερμανία περισσότερο από την Ρωσία.

Στην Ιταλία, εν τω μεταξύ, η επιτυχία της Ρωσίας να συμβάλλει στην ανατροπή της κυβέρνησης Ντράγκι δεν σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση στη Ρώμη θα εξυπηρετήσει την Μόσχα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κεντροδεξιά θα κερδίσει την πλειοψηφία στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου στην χώρα. Η πιθανή επόμενη πρωθυπουργός της Ιταλίας, η Τζόρτζια Μελόνι, είναι σθεναρά φιλοδυτική και αντι-ρωσίδα, ακόμα κι αν το κόμμα της προέρχεται από το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα (National Fascist Party) του Μπενίτο Μουσολίνι. Τον Αύγουστο, αποκάλεσε [18] «καλά νέα» την ψήφο 398 προς 9 της ιταλικής Βουλής των Αντιπροσώπων (Chamber of Deputies) υπέρ της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και είπε [19] σε μια γερμανική εφημερίδα ότι οι «ιστορικοί ακρογωνιαίοι λίθοι της ιταλικής εξωτερικής πολιτικής —η Ευρώπη και η Ατλαντική Συμμαχία — αποτελούν το πρώτο σημείο του προγράμματός μας». Πρόσθεσε ότι «εάν η Ουκρανία χάσει και η Δύση υποκύψει, το υψηλότερο τίμημα θα πληρωθεί από εμάς τους Ευρωπαίους που τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε επενδύσει αρκετά στην ασφάλειά μας, τόσο με στρατιωτικούς όσο και με ενεργειακούς όρους».

Σίγουρα, οι επόμενοι μήνες θα δοκιμάσουν την Ευρώπη. Μετά την ακραία ζέστη που τύλιξε την ήπειρο αυτό το καλοκαίρι, οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν έναν βάναυσα ψυχρό χειμώνα με την ενέργεια σε έλλειψη και τις τιμές να εκτοξεύονται. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ωστόσο, έχουν ενεργήσει αποφασιστικά για να αποτρέψουν ετούτο το αποτέλεσμα. Έχουν αγωνιστεί για να εξασφαλίσουν νέες ενεργειακές προμήθειες και για να διατηρήσουν τα ήδη διαθέσιμα αποθέματα. Ως αποτέλεσμα, τα ευρωπαϊκά αποθέματα φυσικού αερίου βρίσκονται πλέον κοντά σε ιστορικά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων του 85% στην Γερμανία και του 92% στην Γαλλία. Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν επίσης τους κραδασμούς των τιμών, με το Ηνωμένο Βασίλειο να προσφέρει ένα πακέτο 150 δισεκατομμυρίων λιρών για να προστατεύσει τα νοικοκυριά και τις εταιρείες από τις εκτοξευόμενες τιμές, την Γερμανία να θεσπίζει ένα πακέτο βοήθειας 65 δισεκατομμυρίων ευρώ για την υποστήριξη των καταναλωτών και την Γαλλία να βάζει ανώτατο όριο 4% στις αυξήσεις της τιμής της ενέργειας μέχρι το τέλος του έτους. Αυτά είναι τεράστια χρηματικά ποσά, που επιβεβαιώνουν την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να αμβλύνουν τη λαϊκή αντίθεση στην στήριξη της Ουκρανίας [20].

Τέλος, όσοι πιστεύουν ότι η Δυτική ενότητα σύντομα θα ραγίσει, συχνά προτείνουν ότι η εξυπηρέτηση του Πούτιν [21] θα λειτουργούσε. Όμως δεν υπάρχει τέτοια οδός διαφυγής. Για παράδειγμα, φανταστείτε [τι θα συνέβαινε] εάν η Γερμανία αποφασίσει να παραδοθεί και να σταματήσει τις αποστολές όπλων και την οικονομική υποστήριξη της στην Ουκρανία. Αυτό φυσικά δεν θα ήταν το καλύτερο. Αλλά οι συνεισφορές της Γερμανίας αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος των κεφαλαίων και των όπλων που εισρέουν στην Ουκρανία. Επιπλέον, η Γερμανία θα μπορούσε να άρει τις κυρώσεις στην Ρωσία μόνο εάν πείσει ολόκληρη την ΕΕ να συμφωνήσει - ένα απίθανο αποτέλεσμα, δεδομένου ότι οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θεωρούν θανάσιμη απειλή την επιθετικότητα της Ρωσίας. Το Βερολίνο θα μπορούσε να παροτρύνει το Κίεβο να συμβιβαστεί με την Μόσχα, αλλά οι Ουκρανοί πιθανώς δεν θα το άκουγαν, ειδικά αν συνεχίσουν να νικούν στο πεδίο της μάχης. Το Βερολίνο θα γνώριζε επίσης ότι η υιοθέτηση μιας μετατόπισης της πολιτικής του με λίγες πιθανότητες επιτυχίας θα είχε υψηλό τίμημα. Μια τέτοια μεταστροφή θα ανέτρεπε τις σχέσεις του με τους εταίρους του στην Ευρώπη και, εξίσου σημαντικό, με τις Ηνωμένες Πολιτείες –κάτι που η Γερμανία έχει επιδιώξει να αποφύγει από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.

ΕΠΙΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ

Ο Πούτιν είναι κάθε άλλο παρά ο μόνος που πιστεύει ότι η Δυτική ενότητα είναι προσωρινή και δεν μπορεί να διαρκέσει. Πολλοί σκεπτικιστές στην Δύση πιστεύουν ότι οι δημοκρατίες θα λυγίσουν ενώπιον των δυσκολιών. Αλλά τέτοιες φωνές υποτιμούν την αντοχή της Δύσης. Η εισβολή [22] της Ρωσίας ήταν μια ιστορική προσβολή των διεθνών κανόνων και νορμών, και οι χώρες του ΝΑΤΟ την θεωρούν ως μια επιτακτική απειλή για την ευρωπαϊκή και αμερικανική ασφάλεια. Η Δύση έχει απαντήσει με ενότητα που λίγοι είχαν πιστέψει ότι είναι πιθανή. Σήμερα, η Ρωσία είναι η χώρα με τις περισσότερες κυρώσεις στην γη. Η στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία έχει δώσει στο Κίεβο ένα πραγματικό πλεονέκτημα στον πόλεμο — ίσως ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα. Η Ευρώπη έχει δεσμευθεί πλήρως να αρνηθεί στην Ρωσία το ενεργειακό της όπλο απογαλακτιζόμενη από τις ρωσικές εξαγωγές ορυκτών καυσίμων.

Τίποτα από αυτά δεν θα αλλάξει διότι έρχεται ο χειμώνας. Τελικά, ο χειμώνας θα τελειώσει και η μόχλευση του Πούτιν θα εξαντληθεί. Οι μεγάλες πλειοψηφίες στην Ευρώπη και στην Βόρειο Αμερική κατανοούν ότι η ασφάλεια και η ελευθερία τους εξαρτώνται από το να παραμείνει η Ουκρανία ελεύθερη, ανεξάρτητη και μέρος της Δύσης. Ετούτα είναι τα πραγματικά διακυβεύματα αυτού του πολέμου. Και αυτός είναι ο λόγος που η Δύση θα παραμείνει σταθερή.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Empty-Throne-Americas-Abdication-Leadership/dp/15...
[2] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/ukraine-war-democracy-nihilism-ti...
[3] https://www.foreignaffairs.com/europe/how-europe-can-avoid-deep-freeze-e...
[4] https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2022/06/ukraine-western-suppor...
[5] https://www.washingtonpost.com/opinions/2022/07/07/west-allies-ukraine-s...
[6] https://www.foreignaffairs.com/russian-federation/world-putin-wants-fion...
[7] https://www.foreignaffairs.com/europe/can-russia-divide-europe
[8] https://www.washingtonpost.com/national-security/2022/09/13/united-state...
[9] https://www.project-syndicate.org/commentary/draghi-resignation-russian-...
[10] https://www.washingtonpost.com/world/2022/05/24/henry-kissinger-ukraine-...
[11] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-07-08/ukraines-impl...
[12] https://www.politico.com/news/magazine/2022/06/15/negotiating-to-end-the...
[13] https://www.reuters.com/world/europe/italys-draghi-calls-urgent-ceasefir...
[14] https://www.reuters.com/world/europe/russia-must-not-be-humiliated-despi...
[15] http://www.thechicagocouncil.org/research/public-opinion-survey/american...
[16] https://www.businessinsider.co.za/germany-coal-power-plants-russia-cuts-...
[17] https://www.reuters.com/world/europe/german-foreign-minister-says-no-let...
[18] https://decode39.com/3896/italy-parliament-nato-sweden-finland-centre-left/
[19] https://decode39.com/4003/meloni-germany-fascism-eu/
[20] https://www.foreignaffairs.com/regions/ukraine
[21] https://www.foreignaffairs.com/tags/vladimir-putin
[22] https://www.foreignaffairs.com/tags/war-ukraine

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/russian-federation/west-holds-firm-ukrain...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition