Χρειάζεται κάποια συνέλευση

Ενώ αυτή η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ θα χρησιμεύσει ως μια επίκαιρη πολιτική δοκιμασία, έχει επίσης την δυνατότητα να επαναβεβαιώσει, ακόμη και να επιταχύνει, ένα προκαταρκτικό μοτίβο μέσω του οποίου το παγκόσμιο όργανο έχει αρχίσει να εισέρχεται στο κενό που δημιουργείται από το αδιάκοπο αδιέξοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας στα θέματα της διεθνούς ειρήνης και της ασφάλειας. Τον Απρίλιο, η Γενική Συνέλευση ενέκρινε ψήφισμα που απαιτούσε από τον πρόεδρό της να ανοίξει μια συζήτηση εντός δέκα εργάσιμων ημερών για οποιαδήποτε χρήση του βέτο από μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτό επιδιώκει την δημιουργία λογοδοσίας για όσους ασκούν το βέτο, υποχρεώνοντάς τους να αιτιολογήσουν την ενέργεια τους ενώπιον μιας συνέλευσης 193 κρατών που είναι ειδικά στο να κατηγορούν. Η προοπτική ενός δημόσιου, τηλεοπτικού θεάματος στο οποίο οι χώρες που εμποδίζουν την δράση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα τοποθετηθούν στο παγκόσμιο μικροσκόπιο έχει την δυναμική να χρησιμεύσει ως ένα πανίσχυρο αντικίνητρο για την χρήση του βέτο. Μένει να φανεί εάν το καθαρό αποτέλεσμα θα είναι η προώθηση της μεγαλύτερης συναίνεσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας ή απλώς εάν τα ακανθώδη ζητήματα θα κρατηθούν μακριά από το συμβούλιο. Αλλά το ίδιο το πείραμα θα είναι σημαντικό. Αυτό το μέτρο, σε συνδυασμό με τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης για την Ουκρανία [14] και τη συνεχιζόμενη έρευνά της για εγκλήματα πολέμου στην Συρία, φανερώνουν μια όλο και πιο ανήσυχη παγκόσμια πολιτική, απρόθυμη να μεταθέσει [τις ευθύνες] σε ένα συχνά παράλυτο Συμβούλιο Ασφαλείας. Η γενική κατεύθυνση της συζήτησης αυτή την εβδομάδα έχει την δυναμική να επιταχύνει αυτή την τάση, απομακρύνοντας σιγά–σιγά την ισχύ από ένα απολιθωμένο και αμεταρρύθμιστο Συμβούλιο.

ΙΚΑΝΟΣ;

Το έργο της Γενικής Συνέλευσης αντικατοπτρίζει την εξέλιξη του ΟΗΕ: τα πιο απτά επιτεύγματά του είναι πλέον λιγότερο οι πολυπόθητες διπλωματικές πρόοδοι και περισσότερο το μονότονο έργο της αντιμετώπισης χρόνιων προβλημάτων που επηρεάζουν τις ζωές και την ευημερία σε όλο τον κόσμο. Οι συναντήσεις αυτή την εβδομάδα θα εστιάσουν στην εκπαίδευση, στην κλιματική αλλαγή, στους Στόχους για την Βιώσιμη Ανάπτυξη (Sustainable Development Goals) και στην πρόοδο για την επικράτηση επί της COVID-19 [15]. Οι προσφυγικές κρίσεις, οι κλιματικές καταστροφές, οι δημοκρατικές ρωγμές, και πλέον οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων και της ενέργειας έχουν καταστήσει τα τελευταία χρόνια μια εσωστρεφή περίοδο στις πρωτεύουσες όλου του κόσμου, με τους πόρους και τους ηγέτες να είναι απασχολημένοι με τους εγχώριους πληθυσμούς και τα προβλήματα.

Η αναπτυξιακή βοήθεια έχει εκτραπεί στον πόλεμο στην Ουκρανία, αφήνοντας τις ανθρωπιστικές κρίσεις στο Αφγανιστάν, στο Κέρας της Αφρικής, στην Υεμένη και αλλού να φουντώνουν εν μέσω των εκτοξευόμενων τιμών των τροφίμων και των καταρρεουσών υπηρεσιών. Η σύγκρουση, η κλιματική αλλαγή, και οι επιπτώσεις της πανδημίας έχουν εκτοξεύσει την επισιτιστική ανασφάλεια στην κορυφή της παγκόσμιας ατζέντας. Ο ρυθμός της προόδου για τον τερματισμό της παγκόσμιας πείνας και την διασφάλιση της πρόσβασης σε καθαρό νερό θα πρέπει να πενταπλασιαστεί, προκειμένου αυτοί οι δύο στόχοι να επιτευχθούν εγκαίρως, σύμφωνα με το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς (Bill & Melinda Gates Foundation).

Αυτή η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης παρέχει μια ευκαιρία για μια παγκόσμια επαναφορά, αλλά πρέπει επίσης να επανενεργοποιήσει την συλλογική δράση γύρω από μια απάντηση στις επισιτιστικές [κρίσεις], στις κρίσεις των καυσίμων και του χρέους και στις ριζικά άνισες εγχώριες ευαλωτότητες που έχουν προκύψει. Για να συμβεί αυτό, η πειθώ από μόνη της θα είναι ανεπαρκής. Ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες [16] θα πρέπει να επιδείξουν δέσμευση και ηγεσία και να συνεργαστούν με τις αναπτυσσόμενες χώρες για να δώσουν λύσεις στην παγκόσμια επισιτιστική και ενεργειακή κρίση. Για τον σκοπό αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες συγκαλούν σύνοδο κορυφής για την επισιτιστική ασφάλεια με την Αφρικανική Ένωση (African Union) και την ΕΕ. Η δοκιμασία αυτών των προσπαθειών θα έγκειται στην σταθερότητα των δεσμεύσεων που θα εκφραστούν και στις διαστάσεις της ποσότητας δολαρίων που θα δεσμευτούν. Θα αντιπροσωπεύουν επίσης ένα βασικό μέτρο της ικανότητας του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, να χαλυβδώσει την δράση στον απόηχο μιας σειράς εκκλήσεων που έχει κάνει σχετικά με την ταχέως επιδεινούμενη κατάσταση της παγκόσμιας ανθρωπιστικής ευημερίας.

Όπως όλες οι εκδηλώσεις υψηλού κύρους που επιστρέφουν ζωντανά μετά από ένα διάλειμμα λόγω της πανδημίας, η φετινή Γενική Συνέλευση θα εγείρει το αναπόφευκτο ερώτημα του εάν οι διαδικασίες δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι σχετικές, επείγουσες και επίκαιρες για έναν κόσμο που έχει εξελιχθεί με αφάνταστους τρόπους. Η κηδεία της βασίλισσας [Ελισάβετ], που λαμβάνει χώρα την πρώτη προγραμματισμένη ημέρα των συναντήσεων υψηλού επιπέδου, είναι μια ζωντανή υπενθύμιση ενός κόσμου σε μετάβαση και ενός κόσμου στον οποίο οι έμπιστοι θεσμοί -συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης των ΗΠΑ- φαίνονται πιο ασταθείς από όσο φαίνονταν πριν από λίγα μόλις χρόνια. Η χρονική στιγμή της κηδείας και η εκτεταμένη κάλυψη που αυτή θα κερδίσει από τα παγκόσμια media προσθέτει επίσης ένα επίπεδο πολυπλοκότητας για εκείνους στη Νέα Υόρκη που είναι επιφορτισμένοι να διασφαλίσουν πως ό,τι συμβεί στον ΟΗΕ αυτή την εβδομάδα θα καταφέρει να φτάσει στο παγκόσμιο κοινό και δεν θα επισκιαστεί. Το γεγονός ότι οι κατασκευασμένες το 1948 δομές, συστήματα και διαδικασίες του ΟΗΕ δυσκολεύονται επί μακρόν να εξελιχθούν, και [παραμένουν] συχνά «παγωμένες» από τις επιταγές της διεθνούς συναίνεσης που διαφεύγει, δεν βοηθά.