Η Βόρειος Κορέα αυξάνει το πυρηνικό διακύβευμα

Τους τελευταίους μήνες, πολλοί Δυτικοί αναλυτές έχουν ανησυχήσει βαθιά για την πιθανότητα ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορούσε να αναπτύξει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο στην Ουκρανία. Αλλά ο Πούτιν δεν είναι ο μόνος αυταρχικός που θα μπορούσε να καταφύγει σε όπλα μαζικής καταστροφής. Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε προς την Βόρειο Κορέα. Τον περασμένο χρόνο, ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν, έχει δοκιμάσει έναν εκτοξευόμενο από υποβρύχιο βαλλιστικό πύραυλο, έναν βαλλιστικό πύραυλο που ήταν τοποθετημένος σε τρένο, ένα νέο αμυντικό πυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος, έναν στρατηγικό πύραυλο κρουζ μεγάλης εμβέλειας και πολλαπλούς υπερηχητικούς πυραύλους. Και υπάρχουν ενδείξεις ότι η Βόρειος Κορέα προετοιμάζει την έβδομη πυρηνική δοκιμή της, πιθανώς για να αναδείξει ένα πιο μικρό τακτικό πυρηνικό όπλο επόμενης γενιάς.

Μια τηλεοπτική μετάδοση δείχνει τη Βόρειο Κορέα να εκτοξεύει βλήματα, στην Σεούλ, τον Οκτώβριο του 2019. Heo Ran / Reuters
--------------------------------------------------------

Το γεγονός ότι η Βόρειος Κορέα είχε πυρηνικά όπλα για τόσο καιρό [1] (η πρώτη της πυρηνική δοκιμή ήταν το 2006) έχει εξοικειώσει τους αναλυτές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με την βαρύτητα της απειλής. Ο Βορράς μπορεί πλέον να απειλήσει αξιόπιστα τις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, η απειλή ξεπερνά την εσωτερική ασφάλεια των ΗΠΑ: η ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ) από την Βόρειο Κορέα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια κούρσα εξοπλισμών στην βορειοανατολική Ασία. Οι λεονταρισμοί του Κιμ έχουν αυξήσει την δημόσια υποστήριξη στη Νότιο Κορέα για να αποκτήσει η χώρα αυτή την δική της πυρηνική ικανότητα, κάτι που προηγουμένως θα θεωρείτο απίθανο. Μια απόφαση της Νοτίου Κορέας να αποκτήσει πυρηνικά θα εξωθούσε την Κίνα και την Ιαπωνία να αυξήσουν τα δικά τους οπλοστάσια. Χωρίς εύκολες λύσεις, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει μια πολιτική απάντηση σε αυτές τις εξελίξεις. Πρέπει να δεσμευτεί περισσότερο για να αποτρέψει άλλη μια κρίση από το να βγει εκτός ελέγχου.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ

Ο Κιμ [2] κάνει επίδειξη στρατιωτικής ισχύος με προκλητικούς τρόπους. Το 2017, η Βόρειος Κορέα πέρασε τα δίδυμα κατώφλια της ανάπτυξης ενός θερμοπυρηνικού όπλου και της δοκιμαστικής πτήσης ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου, και πλέον είναι εστιασμένη στην ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων που προορίζονται για χρήση εναντίον στόχων εντός ή κοντά στην χερσόνησο, κάτι που θα μπορούσε να περιλαμβάνει λιμάνια, διαδρόμους προσγείωσης και απογείωσης, εγκαταστάσεις διοίκησης και ελέγχου και εγκαταστάσεις αντιπυραυλικής άμυνας που ανήκουν τόσο στις δυνάμεις της Νοτίου Κορέας όσο και των ΗΠΑ. Τον Απρίλιο του 2022, ο Βορράς δοκίμασε οκτώ πυρηνικά ικανούς πυραύλους με διαφορετικό βεληνεκές από πέντε διαφορετικές τοποθεσίες εκτόξευσης για να αποδείξει την ικανότητά του να χτυπήσει μια ποικιλία στόχων στη Νότιο Κορέα. Παρόμοιες δοκιμές ακολούθησαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο για να προσομοιώσουν το σφυροκόπημα της Νοτίου Κορέας με τακτικά πυρηνικά όπλα.

Καθώς ο Κιμ επεκτείνει το οπλοστάσιό του με ΟΜΚ, απειλεί επίσης να εξαπολύσει μια προληπτική επίθεση. Αυτές οι απειλές δεν είναι καινούργιες, αλλά το γεγονός ότι ο Κιμ έχει διατηρήσει δημοσίως [το δικαίωμα] να πραγματοποιήσει ένα πρώτο χτύπημα είναι εντούτοις ανησυχητικό. Στις 9 Σεπτεμβρίου, σε μια συνεδρίαση του απλώς επικυρωτικού κοινοβουλίου της Βορείου Κορέας, ο Κιμ ανακοίνωσε πέντε προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Βόρειος Κορέα θα εξαπέλυε ένα προληπτικό πυρηνικό χτύπημα, αποκαλύπτοντας ουσιαστικά ένα νέο δόγμα «πρώτης χρήσης». Οι προϋποθέσεις δεν είναι μόνο όταν επίκειται μια πυρηνική επίθεση εναντίον της Βορείου Κορέας, αλλά και όταν έχει διεξαχθεί ένα μη πυρηνικό χτύπημα στην ηγεσία της χώρας ή στο «εθνικό σώμα διοίκησης της πυρηνικής δύναμης»˙ όταν έχει διεξαχθεί στρατιωτική επίθεση σε σημαντικούς κρατικούς στόχους˙ ή όταν το καθεστώς κρίνει ότι μόνο τα πυρηνικά όπλα μπορούν να αποτρέψουν την επέκταση ενός συμβατικού πολέμου. Ο Κιμ εισήγαγε επίσης νομοθεσία για να κατοχυρώσει το πυρηνικό καθεστώς της Βορείου Κορέας και υποστήριξε ότι δεν θα εμπλακεί ποτέ ξανά σε συνομιλίες για την αποπυρηνικοποίηση.

Ο Κιμ σηματοδοτεί σαφώς ότι εάν εξαπολυθεί προληπτικά ή επίκειται ένα συμβατικό χτύπημα εναντίον της ηγεσίας ή των πυρηνικών δυνάμεων της Βορείου Κορέας, διατηρεί το δικαίωμα να απαντήσει με πυρηνικά όπλα. Με αυτόν τον τρόπο, αντιμετωπίζει ένα εύλογο σενάριο: μόλις το 2017, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ συζήτησαν την πιθανότητα ενός [χτυπήματος] «ματωμένης μύτης» —ή αλλιώς προληπτικού— χτυπήματος εναντίον της Βορείου Κορέας. Απειλώντας με πρώτη χρήση, ο Κιμ τοποθετεί επίσης την Βόρειο Κορέα ώστε να είναι σε θέση να επιστρατεύσει πυρηνικό εκβιασμό εναντίον της Νοτίου Κορέας για να την εξαναγκάσει σε πολιτικές παραχωρήσεις, ίσως τελικά με στόχο να επιτύχει κάποιου είδους συμφωνία ενοποίησης με τους όρους της Βορείου Κορέας.

Ό,τι κι αν κάνει, ο Κιμ σκοπεύει να χωρίσει την συμμαχία ΗΠΑ-Νοτίου Κορέας, καθιστώντας υπερβολικά δαπανηρό και επικίνδυνο για την Ουάσιγκτον να προστρέξει σε βοήθεια της Σεούλ σε μια κρίση. Μπορεί κάλλιστα να υπολογίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα απαντήσουν σε μια βορειοκορεατική επίθεση στη Νότιο Κορέα, διότι θα είναι υπερβολικά ανήσυχες για μια βορειοκορεατική πυρηνική επίθεση σε βάσεις των ΗΠΑ στην Ασία ή ακόμη και εναντίον των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Κιμ θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί από τους πυρηνικούς λεονταρισμούς του Πούτιν ώστε να φανταστεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να υποχρεωθούν να υποχωρήσουν με τέτοιες απειλές. Σίγουρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν σταματήσει να εξοπλίζουν την Ουκρανία και έχουν αυξήσει και την προμήθεια όπλων, αλλά η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει βάλει αυστηρά όρια σε αυτήν την υποστήριξη˙ για παράδειγμα, ο στρατός των ΗΠΑ δεν έχει παράσχει όπλα μεγαλύτερου βεληνεκούς και δεν έχει στείλει στρατεύματα των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ακόμη και ως εκπαιδευτές.

ΕΝΑ ΔΥΣΟΙΩΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΛΙΜΑ

Αυτή η συσσώρευση της Βορείου Κορέας συμβαίνει σε ένα διεθνές κλίμα που είναι ευνοϊκό για την Βόρειο Κορέα [3]. Η αυξανόμενη εχθρότητα της Ουάσιγκτον τόσο με την Κίνα όσο και με την Ρωσία σημαίνει ότι ετούτες οι χώρες είναι λιγότερο πιθανό από ποτέ να συνεργαστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους για να ενδυναμώσουν τις κυρώσεις στην Βόρειο Κορέα. Αναλογιστείτε τι συνέβη όταν η Βόρειος Κορέα έστειλε έναν πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς να πετάξει πάνω από την Ιαπωνία στις 4 Οκτωβρίου 2022. Ο πύραυλος πέταξε 4.500 χιλιόμετρα - μακρύτερα από οποιονδήποτε άλλο πύραυλο που είχε εκτοξευθεί προηγουμένως από την Βόρειο Κορέα - πριν προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό, και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, επέκρινε την φιλοπόλεμη κίνηση ως «απερίσκεπτη ενέργεια». Αλλά η Κίνα και η Ρωσία εμπόδισαν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (UN Security Council) να καταδικάσει την επίθεση. Η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Linda Thomas-Greenfield, επέκρινε το πώς «δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας έχουν διευκολύνει τον Κιμ Γιονγκ Ουν». Εκτός από την ρωσική και την κινεζική αδιαλλαξία στο να καταστήσουν υπόλογη την Βόρειο Κορέα στον ΟΗΕ, ετούτες οι δύο χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ, γεγονός που αφήνει στην κυβέρνηση Μπάιντεν λιγότερο εύρος για να εστιάσει στην απειλή της Βορείου Κορέας.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, επιπλέον, έχει υπογραμμίσει στον Βορρά την σημασία του να έχει κάποιος πυρηνικά όπλα. Ο Κιμ αναμφίβολα αμφισβητεί το εάν ο Πούτιν θα είχε εξαπολύσει την εισβολή του εάν η Ουκρανία δεν είχε εγκαταλείψει τα πυρηνικά της όπλα το 1994. Ο πόλεμος ενισχύει τα διδάγματα που έχει αντλήσει ο Κιμ από το Ιράκ και την Λιβύη, όπου ισχυροί άνδρες που εγκατέλειψαν τα προγράμματα ΟΜΚ ανατράπηκαν και σκοτώθηκαν. Μόνο τα ΟΜΚ, φαίνεται, μπορούν να εγγυηθούν την επιβίωση του καθεστώτος.

Όλες αυτές οι εξελίξεις έχουν ευλόγως αναστατώσει τη Νότιο Κορέα - ένα κράτος χωρίς πυρηνικά που αντιμετωπίζει πλέον έναν εξοπλισμένο με πυρηνικά γείτονα. Η Νότιος Κορέα έχει βασιστεί παραδοσιακά στην αμερικανική πυρηνική αποτροπή για να παραμείνει ασφαλής, αλλά ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, φλέρταρε με την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Νότιο Κορέα εάν η Σεούλ δεν αύξανε δραματικά το ποσό των χρημάτων που πλήρωνε για να τα υποστηρίξει. Η Νότιος Κορέα και άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν βάσιμους λόγους ανησυχίας για το τι θα συνέβαινε εάν ο Τραμπ ή κάποιος άλλος υποψήφιος του τύπου «Πρώτα η Αμερική» επρόκειτο να κερδίσει την προεδρία το 2024 ή πέρα από αυτό. Δεν είναι σαφές εάν θα μπορούσαν να βασίζονται ακόμη στην πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ, ειδικά με την όλο και μεγαλύτερη ευαλωτότητα των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια πυρηνική επίθεση της Βορείου Κορέας.

Οι Νοτιοκορεάτες συζητούν όλο και περισσότερο το πώς η χώρα τους μπορεί να ενδυναμώσει την αποτροπή της. Ενδέχεται να πιέσουν την Ουάσιγκτον για την εναλλαγή περισσότερων αμερικανικών οπλικών συστημάτων με πυρηνική ικανότητα, όπως τα B-52 ή τα F-35, στην χώρα τους. Θα μπορούσαν να ζητήσουν την εισαγωγή του διαμοιρασμού πυρηνικών όπλων, όπως γίνεται στο ΝΑΤΟ, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Νοτίου Κορέας ή την αναδιάταξη των αμερικανικών τακτικών πυρηνικών συστημάτων, τα οποία αποσύρθηκαν από τη Νότιο Κορέα το 1991. Και στην συνέχεια υπάρχει η πιο ριζοσπαστική επιλογή από όλες: δηλαδή, η ίδια η Νότιος Κορέα θα μπορούσε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το 55% του πληθυσμού υποστήριξαν μια τέτοια κίνηση. Αυτή είναι μια αύξηση δέκα μονάδων σε ένα χρόνο, υποδηλώνοντας τον επιταχυνόμενο φόβο των Νοτιοκορεατών σχετικά με τη συσσώρευση των ΟΜΚ της Βορείου Κορέας.

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι απίθανο να υποστηρίξει οποιαδήποτε από αυτές τις πιθανές νοτιοκορεατικές πολιτικές απαντήσεις, εκτός από τις περιστασιακές εναλλαγές πυρηνικά ικανών αμερικανικών αεροσκαφών και πλοίων στη Νότιο Κορέα. Η Ουάσιγκτον είναι ιδιαίτερα αντίθετη στην αναδιάταξη των τακτικών πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στη Νότιο Κορέα ή στο να αναπτύξει η κυβέρνηση της Νοτίου Κορέας τα δικά της πυρηνικά όπλα. Πολλοί στον στρατό των ΗΠΑ απλώς δεν βλέπουν την ανάγκη για τέτοια βήματα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να χτυπήσουν οποιονδήποτε στόχο στην Βόρειο Κορέα χρησιμοποιώντας συμβατικά όπλα υψηλής ακρίβειας. Εάν η σύγκρουση κλιμακωθεί και είναι απαραίτητο ένα πυρηνικό χτύπημα, τα όπλα μπορούν να εκτοξευθούν από ασφαλείς πλατφόρμες των ΗΠΑ, όπως τα υποβρύχια με βαλλιστικούς πυραύλους ή τα βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς που δεν χρειάζεται να βασίζονται στην χερσόνησο.

Αμερικανοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες φοβούνται ότι εάν τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ ήταν σταθμευμένα στη Νότιο Κορέα, θα μπορούσαν να γίνουν δελεαστικοί στόχοι για μια προληπτική βορειοκορεατική επίθεση. Από την σκοπιά των ΗΠΑ, η Νότιος Κορέα θα πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στο ότι η ύπαρξη 28.500 Αμερικανών στρατιωτών στη Νότιο Κορέα αποτελεί απόδειξη της βαθιάς δέσμευσης των ΗΠΑ στην άμυνά της. Αλλά αυτά τα επιχειρήματα δεν πείθουν πολλούς σκεπτικιστές στη Νότιο Κορέα, οι οποίοι φοβούνται ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βορείου Κορέας θα μπορούσε να αποτρέψει την επέμβαση των ΗΠΑ και ότι η εκλογή ενός απομονωτιστή προέδρου στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να θέσει την συμμαχία σε κίνδυνο.

Ο πρόεδρος της Νοτίου Κορέας Yoon Suk-yeol είναι απίθανο να κάνει το πιο ριζοσπαστικό βήμα - την έναρξη ενός προγράμματος πυρηνικών όπλων – διότι οι Νοτιοκορεάτες παραμένουν διχασμένοι στο ζήτημα (το φιλελεύθερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το οποίο έχει την πλειοψηφία στο νομοθετικό σώμα, είναι σθεναρά αντίθετο), και αυτό θα συνοδευόταν από πολλές παγίδες. Πρώτον, θα διακινδύνευε να δημιουργήσει ένα ρήγμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες - όπως συνέβη παλαιότερα στην δεκαετία του 1970 όταν ο τότε Πρόεδρος Park Chung-hee ξεκίνησε ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα αλλά το εγκατέλειψε με αντάλλαγμα τις εγγυήσεις ασφαλείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να επιδιώξει νόμιμα τα πυρηνικά όπλα, η Νότιος Κορέα θα έπρεπε να αποσυρθεί από την Συνθήκη για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (Nuclear Nonproliferation Treaty) ή να διακινδυνεύσει διεθνείς κυρώσεις. Στον απόηχο μιας τέτοιας απόφασης, η Νότιος Κορέα θα μπορούσε να απομονωθεί διεθνώς -όπως απομονώθηκε αρχικά το Πακιστάν αφότου απέκτησε πυρηνικά όπλα- και η συμμαχία ΗΠΑ-Νοτίου Κορέας θα μπορούσε να δεχτεί νέες πιέσεις. (Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι το Ισραήλ και η Ινδία είναι κάθε άλλο παρά διεθνείς παρίες παρά τα προγράμματα πυρηνικών όπλων τους.) Ένα τέτοιο βήμα, επιπλέον, θα αύξανε τον κίνδυνο μιας βορειοκορεατικής προληπτικής επίθεσης προτού η Νότιος Κορέα μπορούσε να καταστήσει λειτουργικό το εξοπλιστικό της πρόγραμμα. Και, φυσικά, η Ιαπωνία και η Κίνα θα μπορούσαν να απαντήσουν ενισχύοντας τα δικά τους εξοπλιστικά προγράμματα. Η Ιαπωνία θα μπορούσε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα˙ η Κίνα θα μπορούσε να διευρύνει το ήδη σημαντικό πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Μια λιγότερο προκλητική επιλογή θα μπορούσε να είναι να εισαγάγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον «πυρηνικό διαμοιρασμό» όπως κάνουν σήμερα με τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επί μακρόν τέτοιες διευθετήσεις με πολλά κράτη του ΝΑΤΟ, οι οποίες περιλαμβάνουν την στάθμευση πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στα εδάφη τους για να παραδοθούν από αεροσκάφη και πιλότους ετούτων των χωρών σε περίπτωση σύγκρουσης. Εάν επρόκειτο να ξεσπάσει ένας μεγάλος πόλεμος, η Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού (Nuclear Planning Group) του ΝΑΤΟ πρέπει να δώσει την ρητή έγκρισή της για την ανάπτυξη αυτών των όπλων˙ ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Βρετανός πρωθυπουργός θα έπρεπε επίσης να παράσχουν εξουσιοδότηση. Μόνο τότε οι βόμβες B-61 θα παραδίδονταν με ευρωπαϊκά αεροσκάφη.

Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί να αναπτύσσεται μια παρόμοια διευθέτηση με τη Νότιο Κορέα, έναν από τους σημαντικότερους μη-νατοϊκούς συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Πεντάγωνο ενδέχεται να έχει δίκιο για το ότι, από αυστηρά στρατιωτική σκοπιά, μια τέτοια πολιτική μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα επιθυμητή. Θα μπορούσε, ωστόσο, να συμβάλει στην ενίσχυση της αποτροπής και να καθησυχάσει το νοτιοκορεατικό κοινό ενόψει της ελλοχεύουσας απειλής της Βορείου Κορέας.

Είναι προφανές γιατί καμία από τις επιλογές για την ενίσχυση της νοτιοκορεατικής αποτροπής δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί: όλες συνοδεύονται από μεγάλα μειονεκτήματα. Αλλά υπάρχει ισχυρή αίσθηση στη Νότιο Κορέα ότι πρέπει να γίνει κάτι για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανησυχίες για την ασφάλεια. Η απειλή από την Βόρειο Κορέα αυξάνεται, και από την προεδρία του Τραμπ και μετά, οι εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ φαίνονται λιγότερο ανθεκτικές. Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να δράσει για να ενισχύσει την συμμαχία καθώς υφίσταται όλο και μεγαλύτερη πίεση.

Μια ειδική ομάδα εργασίας που συνεκλήθη από το Συμβούλιο του Σικάγο για τις Εξωτερικές Υποθέσεις (Chicago Council on Foreign Relations) προσέφερε κάποιες χρήσιμες συστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της ένταξης της Νοτίου Κορέας, μαζί με την Ιαπωνία και την Αυστραλία, σε μια Ομάδα Ασιατικού Πυρηνικού Σχεδιασμού (Asian Nuclear Planning Group), η οποία θα προήγαγε την καλύτερη κατανόηση των πυρηνικών πολιτικών των ΗΠΑ. Η Νότιος Κορέα θα μπορούσε επίσης να συμπεριληφθεί στον Τετραμερή Διάλογο για την Ασφάλεια (Quadrilateral Security Dialogue), την συμμαχία που ενώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες με την Αυστραλία, την Ινδία και την Ιαπωνία. Το πρόβλημα, φυσικά, είναι πως ό,τι κάνει σήμερα ο Μπάιντεν, θα μπορούσε να το αναιρέσει ένας μελλοντικός πρόεδρος. Ωστόσο, αυτές οι κινήσεις θα μπορούσαν να παράσχουν μια δόση καθησυχασμού στους Νοτιοκορεάτες ότι δεν θα εγκαταλειφθούν.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/north-korea/2021-08-24/north-kor...
[2] https://www.foreignaffairs.com/tags/kim-jong-un
[3] https://www.foreignaffairs.com/regions/north-korea

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/north-korea/north-korea-raises-nuclear-st...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition